Επικίνδυνη θέση

Επικίνδυνη θέση

Ο πρωθυπουργός ισχυρίστηκε - στη διάρκεια της συνέντευξής του στην ΕΡΤ - ότι πρέπει «όλοι να ενωθούν» για την αντιμετώπιση των τζιχαντιστών και της τρομοκρατίας. Στην πραγματικότητα, ο Αλ. Τσίπρας φτιάχνει προσχήματα για την πιο ενεργό συμμετοχή της χώρας στον εξελισσόμενο πόλεμο στη Μέση Ανατολή. Πρόκειται για μια επικίνδυνη θέση, που εμπλέκει τη χώρα ακόμα περισσότερο στον ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό. Και γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνη καθώς καλλιεργεί φιλοπόλεμο κλίμα μέσα στο λαό, που καλείται να στηρίξει την εμπλοκή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
Από τη σκοπιά των συμφερόντων του κεφαλαίου, η θέση της κυβέρνησης για πιο ενεργητική συμμετοχή στον πόλεμο είναι «στα κιλά της». Η χώρα, και με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, μετέχει ήδη ενεργά στα σχέδια του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ στην περιοχή. Η κυβέρνηση έχει ήδη δηλώσει ότι προσφέρει κι άλλα εδάφη προκειμένου οι επιθετικές δράσεις να έχουν βάση εξόρμησης πιο κοντά στα μέτωπα του πολέμου. Οι θέσεις αυτές δεν πρέπει να βρουν ανταπόκριση στα λαϊκά στρώματα, αλλά να αντιπαλευτούν, να ανατραπεί η πολιτική που τις περιέχει, το ίδιο το σύστημα, που μέσα απ' τον πόλεμο αναζωογονείται πατώντας επί πτωμάτων.
Η συμμετοχή της Ελλάδας στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις είναι δεδομένη. Ολους τους προηγούμενους μήνες είδαμε την ελληνική κυβέρνηση με θέρμη να προσφέρεται, στο πλαίσιο της συμμετοχής στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο σε ζητήματα «ασφάλειας» στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Αυτό επιβεβαιώθηκε και με τη συμφωνία της ελληνικής κυβέρνησης στις αποφάσεις των πρόσφατων Συνόδων της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Επιλογή που προκρίνεται για λογαριασμό της αστικής τάξης και των αγωνιωδών προσπαθειών της να διατηρήσει ή να αναβαθμίσει τη θέση της στην περιοχή, συμμετέχοντας σε νέα ενεργειακά σχέδια, μεταφοράς πετρελαίου, φυσικού αερίου, στον έλεγχο των διαδρομών κίνησης εμπορευμάτων κ.ά.
Θυμίζουμε, όμως, ότι πριν από μερικές βδομάδες η κυβέρνηση δήλωνε πως η Ελλάδα θα αποτελέσει έναν παράγοντα σταθερότητας, μια νησίδα ασφάλειας σε ένα περιβάλλον που μυρίζει μπαρούτι, παρόλο που συμμετέχει στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, που η αστική της τάξη διεκδικεί ρόλο «παίκτη» στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις. Αν από την αρχή αυτή η διαβεβαίωση έμοιαζε ουτοπική, σήμερα αποκαλύπτεται σε ολοκάθαρη κοροϊδία.
Προκειμένου, λοιπόν, να στηρίξει προπαγανδιστικά αυτές τις επιλογές δηλώνει ότι σήμερα «αναδεικνύεται ένας κοινός εχθρός στη διεθνή σκακιέρα, που είναι ο εχθρός της φονταμενταλιστικής τρομοκρατίας, όπου πρέπει να αναγκάσει όλες τις δυνάμεις, όπως έγινε κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου όλοι είπαν, παρά τις διαφορές μας, πρέπει να ενωθούμε απέναντι στο ναζισμό».
Βεβαίως, ιστορικά αποδείχθηκε πως μέσα στο λεγόμενο «αντιχιτλερικό μέτωπο» υπήρχε οξυμένη διαπάλη ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη και την ΕΣΣΔ, πως ΗΠΑ, Βρετανία σε όλη τη διάρκεια του πολέμου έψαχναν τρόπο συνεννόησης με τους χιτλερικούς με στόχο να ανακόψουν την προέλαση του Κόκκινου Στρατού κ.ά. Ομως, ο Αλ. Τσίπρας, πέρα από τη διαστρέβλωση της Ιστορίας, κάνει και κάτι άλλο: Συσκοτίζει το γεγονός ότι η «φονταμενταλιστική τρομοκρατία», για την οποία ζητάει ενότητα στην αντιμετώπισή της, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα δημιούργημα των ίδιων των ιμπεριαλιστών. Απ' αυτούς στηρίχθηκε, χρηματοδοτήθηκε, εκπαιδεύτηκε και εξοπλίστηκε ενάντια στον Ασαντ. Αξιοποιείται και σήμερα ως πρόσχημα για κλιμάκωση της επέμβασης.
Μπροστά μας ξεδιπλώνεται μια ιμπεριαλιστική σύγκρουση κι αυτό που πρέπει να είναι καθαρό σ' όλους τους λαούς της περιοχής είναι σε ποια βάση γίνεται αυτός ο πόλεμος. Κι αυτή δεν είναι άλλη από τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Γι' αυτά τα συμφέροντα ο λαός δεν πρέπει να θυσιαστεί, να επιλέξει ξένη σημαία.