Λαός και Κολωνάκι

 Λαός και Κολωνάκι

Μια σφιισσα με αθλητικές γνώσεις κι υπόβαθρο τη χαρακτήρισε ως τη μεγαλύτερη μετακίνηση μπλέιζερ στην Ελλάδα. Που θα μπορούσε να έχει προσυγκέντρωση στο κέντρο της Σκωμπίας, στην πλατεία Κολωνακίου, όπου συχνάζει τέτοιος κόσμος. Αλλά όπως και να έχει, ήταν με διαφορά η πιο καλτ κινητοποίηση των τελευταίων ετών, περίεργη όχι μόνο για τους περαστικούς, που την χάζευαν, αλλά και για όσους συμμετείχαν: γιατρούς, μηχανικούς και βασικά δικηγόρους από όλη την Ελλάδα, που ανταποκρίθηκαν στο πανεπιστημονικό κάλεσμα στο Υπουργείο Εργασίας, και προσπαθούσαν αδέξια να διαχειριστούν την καινούρια κατάσταση, σα μια κοπέλα που φοράει για πρώτη φορά στη ζωή της δεκάποντα τακούνια –αν και σε αυτό, οι περισσότερες… διαδηλώτριες τα κατάφερναν χωρίς ιδιαίτερο πρόβλημα.

Έτσι λοιπόν, άλλοι βαρυγκωμούσαν σε στιλ που καταντήσαμε λοχία, να διαδηλώνουμε στα γεράματα κι αυτοσαρκάζονταν –πού είναι οι πέτρες κι οι μολότοφ· ενώ άλλοι το διασκέδαζαν κι έβγαζαν κινηματικές σέλφι, βλέποντας την όλη υπόθεση σα Μύκονοοοοος από την ανάποδη, κι αποκριάτικη εκδήλωση, όπου ντύθηκαν πχ αγωνιστές για μια μέρα. Αν και το ντύσιμό τους μόνο κινηματικό dress code δεν ακολούθησε.

Feeling radical at τοποθεσία Υπουργείο Εργασίας

Θυμάσαι, σφε αναγνώστη, στα φοιτητικά σου χρόνια, κάτι πρωινά στο φουαγιέ της ΝΟΠΕ, που κοιτούσες απορημένος το περιβάλλον, τους φοιτητές κι αναρωτιόσουν γιατί είναι τόσο κυριλέ ντυμένοι κι αν είχαν σκάσει μύτη κατευθείαν από τα μπουζούκια; Σκέψου λοιπόν όλο αυτό στο πολλαπλάσιο, με συγκεντρώσεις απ’ όλη την Ελλάδα, και μερικούς καλοσιδερωμένους χίπστερ να είναι οι εναλλακτικοί της υπόθεσης. Κι εγώ να έχω κάνει το λάθος να βάλω φόρμα και να φοβάμαι, μεταξύ σοβαρού κι αστείου, μη τυχόν φάω πόρτα από την… απ’ την… έλα ντε. Αφού δεν υπήρχαν αλυσίδες, περιφρούρηση κι άλλα τέτοια περίεργα λαϊκά έθιμα.

Μόνο που τα ράσα δεν κάνουν τον παπά, ούτε το αμπέχονο τον αγωνιστή. Αν ήταν έτσι, η πρωτοδεύτερη φορά αριστερά, με τα στελέχη της που αρνούνται να βάλουν γραβάτα και σφίγγουν τη θηλιά (της) γύρω από το λαιμό του λαού, θα ήταν κάτι ανάμεσα σε κυβέρνηση του βουνού και ψευδώνυμο της δικτατορίας του προλεταριάτου. Αλλά (είναι γάτα-είναι γάτα) ο κοντός χωρίς γραβάτα πούλησε (μαζί με τα αγωνιστικά ράσα και) τον Παππά της σκληρής 17ωρης διαπραγμάτευσης.

Επιστροφή στα της πορείας. Που είχε στην κεφαλή της το μπλοκ της ολομέλειας των προέδρων των δικηγορικών συλλόγων, σε κατάσταση κινηματικού παλιμπαιδισμού να φωνάζει: κάτσε καλά Κατρούγκαλε. Και κάπου στα πέριξ αγωνιστικές φυσιογνωμίες, σαν το (βασιλιά) Πατούλη, το Λυκουρέζο και το Φαήλο Κρανιδιώτη. Να φτάνουν στην είσοδο της Βουλής (είχαν και τις κατάλληλες ενδυματολογικές προδιαγραφές για να μπουν κιόλας), στα λουλουδάδικα, χωρίς ΜΑΤ, κλούβες και λοιπές ενοχλήσεις –δεν είναι δα και τίποτα οικοδόμοι, που έχουν σήμερα αντίστοιχη κινητοποίηση και στοιχηματίζω πως θα έχουν και αντίστοιχη αντιμετώπιση, με το γάντι. Και εσύ να σκέφτεσαι, πού είναι ένας προβοκάτορας-κουκουλοφόρος, όταν τον χρειάζεσαι, να πέσει μια μολότοφ, χημικά για απάντηση και να γίνει ο κακός χαμός, γόβες-γραβάτες, μαλλιά-κουβάρια. Αν και βασικά, το ύποπτο στοιχείο, βάση ντυσίματος, ήσουνα εσύ.

Λες να έχει δηλ η Ασφάλεια και ειδικό τμήμα μυστικών με πολιτικά, κοστούμια και ταγέρ;

Πιο πίσω είδαμε: ένα θαρραλέο σφο να κάνει εξόρμηση με το κουπόνι του, για να τους τρολάρει και να δοκιμάσει τις αγωνιστικές τους αντοχές: θα ενισχύσετε οικονομικά το ΚΚΕ; Το μαραμένο μπλοκ της ΛαΕ (χωρίς τη Ζωή όμως) να διασπά σεχταριστικά την ενότητα με τα κομματικά του πανό. Κάτι Σεκίτες, που με τις σφυρίχτρες και τα κλαπατσίμπαλά τους έμοιαζαν σχεδόν ένοπλη πολιτοφυλακή, συγκριτικά με τους υπόλοιπους. Ένα χιουμοριστικό πανό του ΙΣΑ (Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών) που έγραφε αυτοαναφορικά σε τρίτο πρόσωπο: θεματοφύλακας της δημόσιας υγείας. Στην ουρά, ενιαίο φοιτητικό μέτωπο, στο μπλοκ των συλλόγων, με σφους και Εαακίτες να κάνουν άμιλλα στις φωνές για τα συνθήματα. Την κινηματογραφική αντίθεση της πορείας με τις σκηνές των πενταμηνιτών μπροστά στο Υπουργείο Εργασίας –κάτι σαν τις φαβέλες του Ρίο πλάι στους ουρανοξύστες.

Το επόμενο άρμα της αποκριάτικης παρέλασης έρχεται από την Τρίπολη...!

Κι ενδιάμεσα τους δικούς μας, που έδωσαν αρκετά μαζικό «παρών». Κι είχαν μερικά συνθήματα καλτ απόχρωσης (ταιριαστά με την περίσταση): «να μην περάσει ΛΕΜΕ το ασφαλιστικό (μαζί με τους εργάτες και όλο το λαό», «…στον τενεκέ να πάει, για εκεί είναι καλό». Σημειώνω, παρεμπιπτόντως, πως στην πρόσφατη συνέντευξη τύπου του ΠΑΜΕ για το ασφαλιστικό, μίλησε μεταξύ άλλων και ο (Ναρίτης) πρόεδρος του ΣΜΤ. Ζούμε μεγάλες ενωτικές στιγμές, Ηλία…

Στη διαδρομή πετυχαίναμε και περαστικούς, όχι απαραίτητα αντιδραστικούς, που σχολίαζαν αρνητικά την «πιο βρώμικη πορεία» και βασικά το σινάφι που τη διοργάνωνε. Και τι να σχολιάσουν άλλωστε, βλέποντας στην κεφαλή την πιο μαύρη αφρόκρεμα του κλάδου –που την κρίσιμη ώρα θα βρεθεί αντικειμενικά απέναντι, γιατί αυτή είναι η ταξική της θέση- να δίνει τον τόνο; Κι εδώ ακριβώς είναι ο κόμπος της γραβάτας και του ζητήματος των διαφόρων επιμελητηρίων και επαγγελματικών συλλόγων, που περιλαμβάνουν τους πάντες: από το μεγαλοδικηγόρο πχ μέχρι τον ασκούμενο, για να εκφράσουν τα κοινά τους (;) συμφέροντα. Άκουγες και την ολομέλεια των προέδρων στο μπλοκ της να φωνάζει «είμαστε ενωμένοι κι αποφασισμένοι», και αναρωτιόσουν: ενωμένοι ποιοι, με ποιον και για να πετύχουν τι ακριβώς; Τι έχουν να χωρίσουνε λαός και Κολωνάκι;

Το δεύτερο βασικό χαρακτηριστικό της χτεσινής μέρας είναι ο εντυπωσιακός όγκος του κόσμου, που κατέβηκε εμφανώς για πρώτη φορά στο δρόμο, κουβαλώντας προφανώς τη νοοτροπία του και κάποιες ιδεοληψίες (πχ θα υποβάλουμε ένσταση για το νόμο, και θα δικαιωθούμε στο εφετείο). Και μπορεί επιφανειακά να φαινόταν κάπως σαν «νεοδημοκράτες σε απόγνωση» αλλά τα φαινόμενα απατούν και είναι λάθος να χαρίσουμε τον κόσμο που κινητοποιήθηκε στην αντίδραση. Το ζήτημα είναι πώς να παρέμβεις για να επηρεάσεις τη συνείδησή του. Κι εδώ κολλάνε κι όσα έγραφε η απόφαση της κετουκε για τα μικροαστικά στρώματα που προλεταριοποιούνται και η ελλιπής πείρα των μαζών αυτών, που εισέρχονται ξαφνικά στο προσκήνιο του μαζικού κινήματος και της ταξικής πάλης.

Η οποία μπορεί να κλιμακωθεί με μία ή περισσότερες απεργιακές κινητοποιήσεις το ερχόμενο χρονικό διάστημα. Και η φιλεργατική κυβέρνηση περνάει στα μουλωχτά το μέτρο της ανταπεργίας! Πόσο ξεφτίλας πρέπει να είσαι για να σου τη βγαίνει από τα αριστερά ακόμα κι ο Παναγόπουλος ή ο δικηγορικός σύλλογος;