Ψευτοαντιπαράθεση
Στην
αντιπαράθεση αναφορικά με την πρόταση της κυβέρνησης για το
Ασφαλιστικό, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ υπερασπίζονται τα δικά τους «μεταρρυθμιστικά»
σχέδια. Η ΝΔ «ξεθάβει» το λεγόμενο «mail Χαρδούβελη», με τον ισχυρισμό
ότι προέβλεπε μειώσεις μόνο στις επικουρικές συντάξεις μέσα από τη
«ρήτρα μηδενικού ελλείμματος».
Αντίστοιχα, το ΠΑΣΟΚ υπερασπίζεται το νόμο Λοβέρδου - Κουτρουμάνη, ο οποίος, όπως λέει, αν εφαρμοζόταν, θα οδηγούσε σε μικρότερες μειώσεις των συντάξεων από αυτές που φέρνει τώρα το σχέδιο της κυβέρνησης, αν βέβαια μείνει ως έχει μετά τη διαπραγμάτευση με το κουαρτέτο.
Κυβέρνηση, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έχει ο καθένας το δικό του μερίδιο στην εξολόθρευση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.
Η τωρινή τους αντιπαράθεση δεν είναι τίποτε άλλο από μια προσπάθεια να αποπροσανατολίσουν το λαό, να τον μπερδέψουν και, τελικά, να τον βάλουν να σκεφτεί με τη λογική του μικρότερου κακού, που διευκολύνει αντικειμενικά τη νομιμοποίηση όλων των προηγούμενων μέτρων, όσο και την αποδοχή των επόμενων.
ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ μαζί με ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι ψήφισαν το τρίτο μνημόνιο, στο οποίο περιγράφονται με εξαιρετική σαφήνεια οι άξονες των ανατροπών που προωθεί τώρα η κυβέρνηση. Επομένως, οποιαδήποτε προσπάθεια να διαφοροποιηθούν εκ των υστέρων από τις αντιασφαλιστικές προβλέψεις του μνημονίου δεν πρέπει να ξεγελάσει το λαό.
Επιπλέον, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ως κυβέρνηση τα προηγούμενα χρόνια της κρίσης, αλλά και πριν από αυτή, έχουν νομοθετήσει στην ίδια ακριβώς κατεύθυνση με αυτήν τώρα από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ: Αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, μείωση των συντάξεων, αύξηση της συμμετοχής των ασφαλισμένων στο σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης, με ταυτόχρονη υποχώρηση της συμμετοχής του κράτους και της εργοδοσίας.
Για ποιο πράγμα εγκαλούν τώρα τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, η οποία αναδεικνύεται ο καλύτερος συμμαθητής τους, αφού έχουν όλοι τον ίδιο δάσκαλο, το κεφάλαιο και τα συμφέροντά του;
ΝΔ και ΠΑΣΟΚ αντί να παραπονιούνται, θα έπρεπε να πανηγυρίζουν. Αφού, στην πραγματικότητα, η πρόταση της κυβέρνησης «ενσωματώνει» όλους τους αντιδραστικούς νόμους που είχαν ψηφίσει, όπως τον περίφημο νόμο Λοβέρδου - Κουτρουμάνη. Για παράδειγμα, το σπάσιμο της σύνταξης στα δύο που νομοθετήθηκε με τον Ν. 3863/2010, διατηρείται στο σχέδιο της κυβέρνησης και αυτό που αλλάζει είναι ο υπολογισμός της ανταποδοτικής σύνταξης με χειρότερους όρους. Γι' αυτό οδηγεί σε ακόμα χαμηλότερες συντάξεις από το σύστημα που νομοθέτησαν οι Λοβέρδος - Κουτρουμάνης. Σε κάθε περίπτωση, και ο ένας και ο άλλος νόμος μειώνουν παραπέρα τις συντάξεις.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ αυτή η αντιπαράθεση είναι πέρα για πέρα βολική, αφού τον βοηθάει να κρυφτεί πίσω από την αντιλαϊκή πολιτική των προηγούμενων για να δικαιολογήσει τη δική του, την αξιοποιεί για να εμφανίσει τα δικά του αντιλαϊκά μέτρα ως το μικρότερο κακό (σκέψου τι θα γινόταν αν ήταν οι άλλοι, λένε οι ΣΥΡΙΖΑίοι), ως σωτηρία για το ασφαλιστικό σύστημα, την ώρα που στην πραγματικότητα αποτελούν εμβάθυνση της πλήρους διάλυσης της Κοινωνικής Ασφάλισης.
Ο λαός δεν έχει κανένα λόγο να μπλέξει σ' αυτήν την ψευτοαντιπαράθεση, πολύ περισσότερο να στοιχηθεί πίσω από τον έναν ή τον άλλον. Αυτό που ξεχωρίζει τώρα ως άμεσο καθήκον για το κίνημα, είναι να οργανωθεί η πάλη ενάντια σε όσα φέρνει η συγκυβέρνηση για λογαριασμό του κεφαλαίου, να καταδικαστούν συνολικά η πολιτική και τα κόμματα που φορτώνουν την καπιταλιστική ανάκαμψη στις πλάτες του λαού.
Αντίστοιχα, το ΠΑΣΟΚ υπερασπίζεται το νόμο Λοβέρδου - Κουτρουμάνη, ο οποίος, όπως λέει, αν εφαρμοζόταν, θα οδηγούσε σε μικρότερες μειώσεις των συντάξεων από αυτές που φέρνει τώρα το σχέδιο της κυβέρνησης, αν βέβαια μείνει ως έχει μετά τη διαπραγμάτευση με το κουαρτέτο.
Κυβέρνηση, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έχει ο καθένας το δικό του μερίδιο στην εξολόθρευση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.
Η τωρινή τους αντιπαράθεση δεν είναι τίποτε άλλο από μια προσπάθεια να αποπροσανατολίσουν το λαό, να τον μπερδέψουν και, τελικά, να τον βάλουν να σκεφτεί με τη λογική του μικρότερου κακού, που διευκολύνει αντικειμενικά τη νομιμοποίηση όλων των προηγούμενων μέτρων, όσο και την αποδοχή των επόμενων.
ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ μαζί με ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι ψήφισαν το τρίτο μνημόνιο, στο οποίο περιγράφονται με εξαιρετική σαφήνεια οι άξονες των ανατροπών που προωθεί τώρα η κυβέρνηση. Επομένως, οποιαδήποτε προσπάθεια να διαφοροποιηθούν εκ των υστέρων από τις αντιασφαλιστικές προβλέψεις του μνημονίου δεν πρέπει να ξεγελάσει το λαό.
Επιπλέον, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ως κυβέρνηση τα προηγούμενα χρόνια της κρίσης, αλλά και πριν από αυτή, έχουν νομοθετήσει στην ίδια ακριβώς κατεύθυνση με αυτήν τώρα από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ: Αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, μείωση των συντάξεων, αύξηση της συμμετοχής των ασφαλισμένων στο σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης, με ταυτόχρονη υποχώρηση της συμμετοχής του κράτους και της εργοδοσίας.
Για ποιο πράγμα εγκαλούν τώρα τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, η οποία αναδεικνύεται ο καλύτερος συμμαθητής τους, αφού έχουν όλοι τον ίδιο δάσκαλο, το κεφάλαιο και τα συμφέροντά του;
ΝΔ και ΠΑΣΟΚ αντί να παραπονιούνται, θα έπρεπε να πανηγυρίζουν. Αφού, στην πραγματικότητα, η πρόταση της κυβέρνησης «ενσωματώνει» όλους τους αντιδραστικούς νόμους που είχαν ψηφίσει, όπως τον περίφημο νόμο Λοβέρδου - Κουτρουμάνη. Για παράδειγμα, το σπάσιμο της σύνταξης στα δύο που νομοθετήθηκε με τον Ν. 3863/2010, διατηρείται στο σχέδιο της κυβέρνησης και αυτό που αλλάζει είναι ο υπολογισμός της ανταποδοτικής σύνταξης με χειρότερους όρους. Γι' αυτό οδηγεί σε ακόμα χαμηλότερες συντάξεις από το σύστημα που νομοθέτησαν οι Λοβέρδος - Κουτρουμάνης. Σε κάθε περίπτωση, και ο ένας και ο άλλος νόμος μειώνουν παραπέρα τις συντάξεις.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ αυτή η αντιπαράθεση είναι πέρα για πέρα βολική, αφού τον βοηθάει να κρυφτεί πίσω από την αντιλαϊκή πολιτική των προηγούμενων για να δικαιολογήσει τη δική του, την αξιοποιεί για να εμφανίσει τα δικά του αντιλαϊκά μέτρα ως το μικρότερο κακό (σκέψου τι θα γινόταν αν ήταν οι άλλοι, λένε οι ΣΥΡΙΖΑίοι), ως σωτηρία για το ασφαλιστικό σύστημα, την ώρα που στην πραγματικότητα αποτελούν εμβάθυνση της πλήρους διάλυσης της Κοινωνικής Ασφάλισης.
Ο λαός δεν έχει κανένα λόγο να μπλέξει σ' αυτήν την ψευτοαντιπαράθεση, πολύ περισσότερο να στοιχηθεί πίσω από τον έναν ή τον άλλον. Αυτό που ξεχωρίζει τώρα ως άμεσο καθήκον για το κίνημα, είναι να οργανωθεί η πάλη ενάντια σε όσα φέρνει η συγκυβέρνηση για λογαριασμό του κεφαλαίου, να καταδικαστούν συνολικά η πολιτική και τα κόμματα που φορτώνουν την καπιταλιστική ανάκαμψη στις πλάτες του λαού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου