Ο ένας κόβει, ο άλλος ράβει... για το «Πανεπιστήμιο ΑΕ»

Ο ένας κόβει, ο άλλος ράβει... για το «Πανεπιστήμιο ΑΕ»

Εναν πολύ αποκαλυπτικό «διάλογο», για την Ανώτατη Εκπαίδευση κομμένη και ραμμένη στις απαιτήσεις του κεφαλαίου, φιλοξένησε η «Καθημερινή» στα κυριακάτικα φύλλα της στις 3 και 10 Γενάρη. Ο άτυπος αυτός διάλογος ήταν ανάμεσα στον δήμαρχο Θεσσαλονίκης και τον πρύτανη του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Και είναι αποκαλυπτικός, γιατί δείχνει ακριβώς την κατεύθυνση των αντιεκπαιδευτικών αλλαγών. Αλλά και γιατί αποκαλύπτει ότι οι «ενστάσεις» για τις αναδιαρθρώσεις, που φέρνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στην Ανώτατη Εκπαίδευση, όταν προέρχονται από άλλες αστικές πολιτικές δυνάμεις, τμήματα του κεφαλαίου και λοιπούς φορείς και «προσωπικότητες» όχι μόνο δεν έχουν καμία σχέση με τις ανάγκες φοιτητών και αποφοίτων, αλλά αντίθετα στοχεύουν στο πώς η αντιδραστική στρατηγική του κεφαλαίου για την Ανώτατη Εκπαίδευση θα εφαρμοστεί ακόμα πιο γρήγορα και αποτελεσματικά. Ρίχνοντας έτσι ακόμα περισσότερο νερό στο μύλο των αντιεκπαιδευτικών αλλαγών.

***

Ας δούμε πρώτα, γιατί εξανίσταται ο Μπουτάρης στο άρθρο του της 3ης Γενάρη:
«...τα ΑΕΙ της Θεσσαλονίκης, το ΑΠΘ και το Πανεπιστήμιο της Μακεδονίας, εξαιτίας του αποτυχημένου μοντέλου διακυβέρνησής τους, που η σημερινή κυβέρνηση φιλοδοξεί να νεκραναστήσει, έχουν αποτύχει (...) να διαδραματίσουν ρόλο καταλύτη στην αναδιαμόρφωση του παραγωγικού μοντέλου της Μακεδονίας, (...) μια που η σύνδεση της πανεπιστημιακής έρευνας με την παραγωγική διαδικασία υπήρξε ισχνότατη. Απέτυχαν να δημιουργήσουν μια φιλοπρόοδη, ανοιχτών οριζόντων τοπική ηγεσία στελεχών, κεφαλαιούχων και πνευματικών ανθρώπων (...) Απέτυχαν να διεθνοποιήσουν την εκπαιδευτική τους δραστηριότητα, δεν μπόρεσαν δηλαδή να προσελκύσουν χιλιάδες αλλοδαπούς φοιτητές στη Θεσσαλονίκη, που θα είχαν αντίκτυπο στην οικονομία της πόλης ακόμη μεγαλύτερο του τουρισμού (...) Εν τω μεταξύ, τα μικρά ιδιωτικά ιδρύματα της πόλης, τα κολέγια, έχουν ήδη τεκμηριώσει τις τεράστιες δυνατότητες για τα ΑΕΙ της Θεσσαλονίκης, στην προσέλκυση αλλοδαπών φοιτητών».
Με δυο λόγια, ο δήμαρχος της Θεσσαλονίκης εξανίσταται γιατί λέει τα ΑΕΙ δε λειτούργησαν όσο έπρεπε τα προηγούμενα χρόνια με τα «αγοραία κριτήρια», με ακόμα μεγαλύτερη υπηρέτηση των αναγκών των επιχειρηματικών ομίλων και με αντίστοιχους απόφοιτους, με ρόλο ενίσχυσης της οικονομίας της Βόρειας Ελλάδας, προσελκύοντας ξένους φοιτητές όπως τα τουριστικά γραφεία φέρνουν τουρίστες, ως επιχειρήσεις - πραματευτάδες του εμπορεύματος - μόρφωση «όπως τα κολέγια». Και μάλιστα ο δήμαρχος δεσμεύεται ότι θα συνεχίσει να δίνει τη «μάχη» για το πανεπιστήμιο - επιχείρηση, προτείνοντας ακόμα και την εισαγωγή διδάκτρων «500 περίπου ευρώ για κάθε φοιτητή, που θα καθιστούσε την πλειοψηφία του φοιτητικού σώματος "ιδιοκτήτη" της αναβάθμισης του πανεπιστήμιου»!
Βέβαια, μάλλον άδικα κατηγορεί για όλα αυτά το «αποτυχημένο μοντέλο διακυβέρνησης των πανεπιστημίων», πόσο μάλλον όταν μιλάμε για το ΑΠΘ, που, αξιοποιώντας ακριβώς αυτό το μοντέλο, έχει αναδειχτεί σε ένα από τα «πρωτοπόρα» πανεπιστήμια στην εισαγωγή των αντιεκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων και στην προώθηση του «Πανεπιστημίου ΑΕ».
Γι' αυτό και την περασμένη Κυριακή, ο κ. Π. Μήτκας, πρύτανης του ΑΠΘ, «βγήκε από τα ρούχα του» και απάντησε στο «άρθρο - πρόκληση», όπως το χαρακτηρίζει, του «ρέκτη δημάρχου». Και τι του λέει; Μήπως ότι το πανεπιστήμιο δεν είναι επιχείρηση και σούπερ μάρκετ; Οτι δεν υπάρχει, για να εξυπηρετεί τις κάθε φορά ανάγκες των επιχειρηματιών και την κερδοφορία τους; Οτι είναι απαράδεκτη η συζήτηση για δίδακτρα; Οχι, βέβαια! Του λέει αυτά να πάει να τα πει αλλού, γιατί «με τον δήμαρχο συμφωνούμε πως το πανεπιστήμιο, και ιδιαίτερα το δημόσιο πανεπιστήμιο, (...) οφείλει να αποτελεί μοχλό ανάπτυξης και συνεχούς προόδου της κοινωνίας. Είναι γεγονός πως στο πανεπιστήμιο επί δεκαετίες κατασυκοφαντήθηκε η επιχειρηματικότητα και δαιμονοποιήθηκε το κέρδος». Του λέει, δηλαδή, ότι το πανεπιστήμιο - επιχείρηση και με στόχο να υπηρετεί την κερδοφορία των επιχειρηματιών (που τη βαφτίζει προκλητικά και «πρόοδο της κοινωνίας») είναι και δικό του όραμα!
Περί αυτού φέρνει και αποδείξεις, όπως τα «22 μνημόνια συνεργασίας» και «τις 11 αναπτυξιακές συμπράξεις με φορείς της πόλης» και τους 3.200 εργαζόμενους και επιστήμονες του ΑΠΘ που δεν πληρώνονται από το κράτος (αλλά δε μας λέει με τι καθεστώς δουλεύουν). Και κατόπιν τούτων, κάνει έκκληση: «Ας καθίσουμε, επιτέλους, κυβέρνηση, τοπική αυτοδιοίκηση, πανεπιστήμια και κοινωνικοί φορείς γύρω από ένα τραπέζι για να συμφωνήσουμε σε ένα αναπτυξιακό μοντέλο για την ελληνική τριτοβάθμια εκπαίδευση. Το πανεπιστήμιο βάζει τις ιδέες, την τεχνογνωσία, τον δυναμισμό και την καινοτομία. Οι πολιτικοί, σε όλα τα επίπεδα, μπορούν να εγγυηθούν την τήρηση της όποιας συμφωνίας για τουλάχιστον 10 χρόνια;».

***

Τι δείχνουν όλα τα παραπάνω; Οτι ο στόχος του ΣΕΒ και άλλων επιχειρηματικών φορέων που έχουν διατυπώσει την απαίτηση για πιο στενή σύνδεση της Ανώτατης Εκπαίδευσης και της Ερευνας με τις ανάγκες κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, έχει πολλά «ευήκοα ώτα». Οχι μόνο στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που έχει στα σκαριά του ψευτοδιαλόγου όλες τις αντιδραστικές αλλαγές, αλλά και σε όσους «τη σπρώχνουν» να υλοποιήσει ακόμα πιο γρήγορα και σταθερά τις αλλαγές αυτές. Σύμμαχοι είναι, παρά τα «ενδοοικογενειακά καβγαδάκια».
Απέναντι σε αυτούς, οι φοιτητές και σπουδαστές, τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών έχουν τους δικούς τους συμμάχους: Μαζί με τους εργαζόμενους και το λαό να διεκδικήσουν Πανεπιστήμιο και Ερευνα στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών και όχι της κερδοφορίας των καπιταλιστών.