Οι αστοί έχουν το φόβο του: Πούτιν κατά Λένιν

 Οι αστοί έχουν το φόβο του: Πούτιν κατά Λένιν

Στις 21 Γενάρη, τη μέρα της 92ης επετείου του θανάτου του Λένιν και την ώρα που το νόμισμα της καπιταλιστικής Ρωσίας «κατρακυλούσε» στα 90 ρούβλια το 1 ευρώ, ο Ρώσος Πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν, έκρινε σκόπιμο να τα βάλει με τον ηγέτη της Οχτωβριανής Επανάστασης. Μιλώντας στη διάρκεια μιας συνεδρίασης του Προεδρικού Συμβουλίου για τις Επιστήμες και την Παιδεία, ο Βλαντιμίρ Πούτιν κατηγόρησε τον Λένιν πως έθεσε «βόμβα» στα θεμέλια του κράτους που έφτιαξε, εξαιτίας του σοβιετικού ομοσπονδιακού καθεστώτος που επιλέχτηκε και της παραχώρησης αυτονομίας σε μια σειρά μικρότερων εθνών, στην πολυεθνική Σοβιετική Ενωση.

Οπως είπε, «οι ιδέες πρέπει να καταλήγουν σε καλά αποτελέσματα, όχι όπως συνέβη στην περίπτωση του Βλαντιμίρ Ιλιτς», δηλαδή του Λένιν, προσθέτοντας πως οι ιδέες του Λένιν «τελικά οδήγησαν στη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης» το 1991, αφού αυτός «τοποθέτησε μια ατομική βόμβα στα θεμέλια του κτιρίου που ονομάζεται Ρωσία και κατόπιν αυτή εξερράγη».

Μάλλον, ο Πούτιν θα προτιμούσε τη Ρωσία «φυλακή των εθνών», όπως ήταν η προεπαναστατική τσαρική Ρωσία. Ωστόσο, ο Ρώσος Πρόεδρος, που ρίχνει τώρα τα βάρη των προβλημάτων της σημερινής καπιταλιστικής Ρωσίας στον Λένιν, παραλείπει το γεγονός πως αυτό το σοβιετικό σοσιαλιστικό σύστημα, δίνοντας το δικαίωμα σε κάθε έθνος να διατηρήσει τη γλώσσα του, τα ήθη και τα έθιμά του, να διαχειρίζεται μέσα από τους σοσιαλιστικούς θεσμούς εξουσίας τον φυσικό πλούτο και τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι, μπόρεσε να μετατρέψει τα εδάφη της καθυστερημένης τσαρικής Ρωσικής Αυτοκρατορίας στη 2ηπαγκόσμια δύναμη.

Γιατί, αλήθεια, τον πείραξε ο Λένιν κι όχι ο μέντοράς του και πρώτος Πρόεδρος της καπιταλιστικής Ρωσίας, Μπορίς Γιέλτσιν, που, υπογράφοντας τη διάλυση της ΕΣΣΔ, δήλωνε προς τους ηγέτες των περίπου 20 αυτόνομων περιοχών της Ρωσικής Ομοσπονδίας «πάρτε τόση κυριαρχία, όση μπορείτε να καταπιείτε»; Τότε, το «μεράκι» της νεοαστικής τάξης της Ρωσίας, που εκπροσωπούσε ο Γιέλτσιν, ήταν να γκρεμίσει, να μοιράσει ό,τι είχαν φτιάξει οι προηγούμενες γενιές. Εξέλιξη, που με την εμπλοκή και ξένων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων οδήγησε στο αντιδραστικό αποσχιστικό ένοπλο κίνημα στην Τσετσενία και σε τρομερές αιματοχυσίες. Αλλά αυτά παραλείπονται από τον Πούτιν...

Καθόλου τυχαία, όμως, δεν είναι αυτή η επίθεση του Πούτιν στον Λένιν, αφού στη σημερινή καπιταλιστική κρίση στη Ρωσία, τα μεγάλα αδιέξοδα που προκαλεί το εκμεταλλευτικό σύστημα, αυξάνονται μέσα στο ρωσικό λαό, ιδιαίτερα σε όσους μπορούν να κάνουν συγκρίσεις, βλέποντας την αίγλη του σοσιαλισμού και τέτοιων μεγάλων κομμουνιστών ηγετών, όπως ήταν ο Λένιν και ο Στάλιν.

Στο απυρόβλητο ο μέντορας Γιέλτσιν

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Πούτιν τα βάζει με την Οχτωβριανή Επανάσταση. Αλλωστε, οι σημερινές αρχές έχουν καταργήσει την αργία της Επανάστασης κι άλλες σοβιετικές αργίες, ενώ μέσα στο καλοκαίρι, «αθόρυβα» από τα ΜΜΕ, γκρέμισαν κι ένα σοβιετικό μνημείο, που βρισκόταν έξω από το Κρεμλίνο, τον «Οβελίσκο της επανάστασης», που είχαν στήσει οι μπολσεβίκοι με τα ονόματα επαναστατών, όπως του Μαρξ και του Ενγκελς.

Στο πρόσφατο παρελθόν, ο Πούτιν είχε κατηγορήσει τους Σοβιετικούς κομμουνιστές γιατί είχαν προχωρήσει στη μεταφορά της Κριμαίας από τα όρια της Σοβιετικής Ρωσίας στα όρια της Σοβιετικής Ουκρανίας. Η κατηγορία αυτή σίγουρα έγινε με «κλειστά τα μάτια», δηλαδή χωρίς τον υπολογισμό των οικονομικών, γεωγραφικών όρων, αλλά και των πολιτικών, εκείνης της εποχής, αφού μιλάμε για μια διοικητική αλλαγή μέσα στο πλαίσιο του ενιαίου κράτους της ΕΣΣΔ. Ο Πούτιν και τότε προτίμησε να ακολουθήσει το ρητό «δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται», νομίζοντας πως επειδή δεν υπάρχει η ΕΣΣΔ μπορεί να κατηγορεί τους κομμουνιστές. Την ίδια ώρα, σιώπησε για τον μέντορά του, Γιέλτσιν, ο οποίος πάνω στο μεθύσι του, το κυριολεκτικό και το μεταφορικό «μεθύσι» της αντεπανάστασης, όταν το Δεκέμβρη του 1991 υπέγραφε τη διάλυση της ΕΣΣΔ, μαζί με τους Προέδρους της Ουκρανίας και της Λευκορωσίας, «ξέχασε» να θέσει το ζήτημα της επιστροφής της Κριμαίας στη Ρωσία, αφού τότε οι τρεις τους υπέγραφαν τη διάλυση του ενιαίου κράτους και θα είχε κάθε δικαίωμα να θέσει ένα τέτοιο ζήτημα.

Αλλά, όπως φαίνεται, ο σημερινός εκπρόσωπος της τάξης των καπιταλιστών της Ρωσίας, δείχνοντας το πραγματικό ταξικό του μίσος, προτιμά να τα βάζει με τους ηγέτες των μπολσεβίκων, κι όχι με τον προηγούμενο εκπρόσωπο της τάξης των καπιταλιστών της Ρωσίας, τον Γιέλτσιν. Οπως λέει ο λαός μας, «το αίμα (το ταξικό), νερό δεν γίνεται».