Η «κανονικότητα» του 1950... και τα «γλέντια» του 2021

Η «κανονικότητα» του 1950... και τα «γλέντια» του 2021

Τι άλλο θα σκαρφιστούν άραγε, πόσο πιο χαμηλά θα πέσουν τα διάφορα φιλοκυβερνητικά επιτελεία, για να πουν στο λαό ότι δεν πρέπει να αντιδρά στην πολιτική που τον τσακίζει, αλλά να κάτσει στα αυγά του και... να «περιμένει ως το 2021»!

Χαρακτηριστικά, για να καταλήξει στο παραπάνω διά ταύτα, η χτεσινή «Εφημερίδα των Συντακτών», με άρθρο στο οπισθόφυλλό της, ξεκινά... από το 1950: Δείχνοντάς μας μια φωτογραφία από χωριό της Δυτικής Μακεδονίας, όπου απεικονίζεται να χορεύει μια ομάδα αντρών, αγκαλιά με έναν χωροφύλακα και μπροστά από τα ερείπια γκρεμισμένων σπιτιών του χωριού, μας λέει πως παρότι «νωπά ήταν εκείνη την άνοιξη τα τραύματα της Κατοχής και του Εμφυλίου», οι άνθρωποι τότε ήξεραν «ότι τα χαλάσματα βρίσκονται πίσω τους, στο παρελθόν και όχι μπροστά τους», αλλά και ότι «ο χωροφύλακας ανάμεσά τους δεν είναι μόνο η εγγύηση της εθνικοφροσύνης, αλλά και η υπόσχεση της κανονικότητας, της επιστροφής στην κανονική ζωή»!

Το διά ταύτα του άρθρου είναι βέβαια αμέσως μετά, αλλά δεν θα αντέξουμε στον πειρασμό να σχολιάσουμε και όσα σημειώνει μέχρι τώρα: Ποιοι ευθύνονταν, αλήθεια, για τα χαλάσματα στις ζωές και τα σπίτια του ελληνικού λαού; Δε βαριέσαι... Με ένα «πολλοί οι θύτες και τα θύματα, άγρια τα πάθη...», η αρθρογράφος ξεμπερδεύει.

Ποια «κανονικότητα», άραγε, συμβόλιζε η παρουσία του χωροφύλακα το 1950; Μήπως την «κανονικότητα» των δεκάδων χιλιάδων πολιτικών προσφύγων, της Μακρονήσου και των άλλων τόπων εξορίας, των φυλακών και των εκτελέσεων αγωνιστών;

Ποια ακριβώς χαλάσματα «βρίσκονταν πίσω και όχι μπροστά» για το λαό; Μήπως τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, μήπως οι χαφιέδες και οι φάκελοι, μήπως η φτώχεια, μήπως η κρατική καταστολή σε κάθε προσπάθεια οργάνωσης και αντίστασης;

Και πάλι δε βαριέσαι... Ψιλοπράγματα κι αυτά!

Ομως, όπως είπαμε, το ζήτημα με το εν λόγω άρθρο δεν είναι τόσο στα παραπάνω... Εχουμε δει και έχουμε διαβάσει πολύ χειρότερα!

Το θέμα είναι κυρίως το «άλμα» που κάνει στο σήμερα, για να καταλήξει να μας πει ότι όπως και το 1950 οι εικονιζόμενοι στη φωτογραφία χόρευαν αγκαλιά με τον χωροφύλακα μπροστά από τα ερείπια, έτσι και εμείς σήμερα «ας θυμηθούμε τι είπε ο πρωθυπουργός στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του και ας έχουμε υπομονή», μέχρι... το 2021 (!) και τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του '21 (σ.σ. πριν από τον Τσίπρα, το ίδιο ακριβώς είχε πει και ο Σαμαράς, αλλά... ψιλοπράγματα και αυτό!), οπότε, λέει, «θα χορέψουμε και θα μεθύσουμε με το αθάνατο κρασί του '21, όταν πια τα ερείπια θα βρίσκονται πίσω μας, όπως σε εκείνη τη φωτογραφία»...

Τα... ερείπια, βέβαια, είναι το μόνο σίγουρο της υπόθεσης, αν ο λαός δε δυναμώσει σήμερα την πάλη του ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης, του κεφαλαίου και των λυκοσυμμαχιών του, αν δεν κάνει πέρα όλα αυτά τα επιτελεία που του λένε σήμερα, όπως και όλα τα προηγούμενα χρόνια, να κάτσει στα αυγά του και να περιμένει... «φως στην άκρη του τούνελ», μέσα από την πολιτική που κάνει χαλάσματα τα δικαιώματα και τις ανάγκες, για να πατήσουν πάνω τους τα κέρδη του κεφαλαίου.

«

Φως στον ορίζοντα» μπορούν να δουν και θα δουν οι εργαζόμενοι και ο λαός μόνο μέσα από την ενίσχυση της πάλης τους σήμερα, την ανασύνταξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος, με νέες δυνάμεις, αλλά και με γραμμή σύγκρουσης, ανατροπής της εξουσίας του κεφαλαίου και των λυκοσυμμαχιών του.

Χορό πραγματικό - και χωρίς τους εκάστοτε χωροφύλακες του κεφαλαίου - θα στήσει ο λαός όταν θα γίνει ο ίδιος αφεντικό του πλούτου που παράγει!