«Πολυδιάστατη» εμπλοκή σε επικίνδυνους ανταγωνισμούς
Μία μέρα πριν η κυβέρνηση βάλει και επισήμως, χτες, στις Βρυξέλλες την τζίφρα της στην εμπλοκή του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, στο υπουργικό συμβούλιο ο Αλ. Τσίπρας «διαφήμισε» για πολλοστή φορά την «πολυδιάστατη και ενεργητική εξωτερική πολιτική» της κυβέρνησης για λογαριασμό του κεφαλαίου, με την οποία, όπως είπε, «αναβαθμίζεται ο ενεργειακός, παραγωγικός, διαμετακομιστικός και γεωπολιτικός ρόλος της χώρας μας».
Πραγματικά, ο συνδυασμός των δύο παραπάνω γεγονότων δεν θα μπορούσε να είναι πιο χαρακτηριστικός: Επιβεβαιώνεται ξεκάθαρα ότι ο στόχος της «γεωπολιτικής αναβάθμισης» της ελληνικής αστικής τάξης - μέσω της περιβόητης μετατροπής της χώρας σε «χώρα-γέφυρα» και «χώρα-κόμβο για τις εξελίξεις στην κρίσιμη και εύθραυστη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου», όπως είπε ο Τσίπρας στην ομιλία του - περνάει μέσα από τη βαθύτερη εμπλοκή του λαού και της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και τους επικίνδυνους ανταγωνισμούς τους με άλλα ισχυρά καπιταλιστικά κέντρα.
-- Στην ίδια Σύνοδο των υπουργών Αμυνας του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, όπου προσυπέγραψε μαζί με Τουρκία και Γερμανία το αίτημα για την ενεργό στρατιωτική εμπλοκή του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, η κυβέρνηση προσυπέγραψε μια σειρά από στρατιωτικές κινήσεις έντασης της κόντρας της λυκοσυμμαχίας με τη Ρωσία, σε όλο το τόξο από την Ανατολική Ευρώπη μέχρι τα σύνορα Τουρκίας - Συρίας. Μεταξύ άλλων στην ατζέντα της Συνόδου ήταν η ενίσχυση της στρατιωτικής παρουσίας του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη, η προώθηση οχημάτων μάχης και εφοδίων στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία, καθώς και η αποστολή αεροπλάνων εναέριας επιτήρησης AWΑCS στη Συρία, για να αντιμετωπιστούν οι «παραβιάσεις του εναέριου χώρου του ΝΑΤΟ από ρωσικά μαχητικά» και η «ανατροπή της στρατηγικής ισορροπίας» από την ενίσχυση της ρωσικής στρατιωτικής παρουσίας στην περιοχή, όπως υποστήριξε ο γγ του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ.
-- Η ίδια η ενεργός στρατιωτική εμπλοκή του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, εκτός από την υπόθεση της συνδιαχείρισής του υπό ΝΑΤΟικό καπέλο, εξυπηρετεί παράλληλα αυτήν ακριβώς την επικίνδυνη συγκέντρωση δυνάμεων της λυκοσυμμαχίας σε όλο αυτό το τόξο, στην κόντρα της κατά κύριο λόγο με τη Ρωσία. Πρόσφατο είναι - για να γίνει κατανοητό για ποια περιοχή μιλάμε - το χαρακτηριστικό επεισόδιο ανάμεσα σε ρωσικό πολεμικό πλοίο και τουρκικό αλιευτικό στα διεθνή ύδατα πολύ κοντά στη Λήμνο...
-- Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο συνεχίζει, αλλά αναβαθμίζει ακόμα παραπέρα τη στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ, με το γνωστό ρόλο που αυτό παίζει στην περιοχή, με το συνεχιζόμενο έγκλημά του σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού, αλλά και τη συνολικότερη στάση του κατά των λαών της περιοχής (από τα κατεχόμενα υψίπεδα του Γκολάν, μέχρι τις επεμβάσεις στο Λίβανο, το ρόλο του στη Συρία κ.ο.κ.)... Με πληροφορίες, μάλιστα, να αναφέρουν ότι η ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία εκπαιδεύεται στα ρωσικά αντιαεροπορικά πυραυλικά συστήματα «S-300» που διαθέτει η Ελλάδα προκειμένου να αντιμετωπίσει τα αντίστοιχα του Ιράν. Ενώ πάντα ως στρατηγικός εταίρος του Ισραήλ, η κυβέρνηση όχι μόνο κάνει «γαργάρα» πλέον το ζήτημα της ισραηλινής κατοχής στην Παλαιστίνη, αλλά φροντίζει να υπερασπίζεται αναλόγως τον «εταίρο» της στα διαβούλια της ΕΕ.
-- Σε αυτό το φόντο, ο Αλ. Τσίπρας καμαρώνει γιατί τη μία βδομάδα δηλώνει «στρατηγικός εταίρος» του Ισραήλ και την επόμενη βδομάδα «στρατηγικός εταίρος» του Ιράν, πάντα βέβαια ως μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, όταν οι λαοί της ευρύτερης περιοχής μόνο πικρή πείρα έχουν από τέτοιου είδους «παιχνίδια» σε διαφορετικά και ανταγωνιστικά ταμπλό...
-- Συνεχίζοντας την πολιτική των προκατόχων της, η κυβέρνηση επιχειρεί να εμβαθύνει τα «τρίγωνα συνεργασίας» Ελλάδας - Κύπρου με Ισραήλ και Αίγυπτο, επιδιώκοντας να αυξήσει το κομμάτι της πίτας για την ελληνική αστική τάξη από τον πλούτο της ευρύτερης περιοχής, πότε «ανεβάζοντας» και πότε «κατεβάζοντας» τις κόντρες με την τουρκική αστική τάξη, που έχει φυσικά αντίστοιχες επιδιώξεις. Χαρακτηριστικές είναι οι δηλώσεις των υπουργών Αμυνας Ελλάδας και Ισραήλ, στις 26/1, ότι η Τουρκία υποστηρίζει την τρομοκρατία, η αντίδραση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ την επόμενη μέρα, το κατέβασμα των τόνων από τον Αλ. Τσίπρα τη μεθεπόμενη και τελικά... το ελληνο-τουρκικό αίτημα εμπλοκής του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο που κατατέθηκε και εγκρίθηκε στη χτεσινή ΝΑΤΟική Σύνοδο στις Βρυξέλλες!
-- Ταυτόχρονα, την ώρα που υπό τις έντονες πιέσεις ισχυρών καπιταλιστικών κέντρων προχωρούν οι διαπραγματεύσεις για μια «λύση» του Κυπριακού, στη βάση ενός νέου διχοτομικού σχεδίου, τύπου «σχεδίου Ανάν», ο Αλ. Τσίπρας στην προχτεσινή ομιλία του ισχυρίστηκε ότι «έχει ανοίξει ξανά παράθυρο ελπίδας»...
-- Στα Βαλκάνια, η κυβέρνηση προχωρά σε κινήσεις «ντε φάκτο αναγνώρισης» του Κοσσόβου - του μορφώματος δηλαδή που δημιουργήθηκε ως αποτέλεσμα της ΝΑΤΟικής ιμπεριαλιστικής επέμβασης εναντίον της Γιουγκοσλαβίας το 1999 - μεταξύ άλλων εκφράζοντας δημόσια «την ελληνική στήριξη στις προσπάθειες του Κοσσόβου να ενταχθεί σε διεθνείς οργανισμούς», κάνοντας μάλιστα ειδική αναφορά στην «τεχνογνωσία» της Ελλάδας ως μέλους του ΝΑΤΟ και της ΕΕ...
-- Τέλος - «last but not least» που λένε οι Αγγλοσάξονες - γνωστές είναι οι αλλεπάλληλες προσφορές της ελληνικής κυβέρνησης για δημιουργία νέων ΝΑΤΟικών βάσεων και ενίσχυση όσων υπάρχουν ήδη, η συμμετοχή ελληνικών ενόπλων δυνάμεων σε ιμπεριαλιστικές αποστολές εκτός συνόρων, η συμφωνία της κυβέρνησης στην ενεργοποίηση της «ρήτρας αμοιβαίας συνδρομής» - και στρατιωτικής - της ΕΕ, στο όνομα της «τρομοκρατίας» κ.ο.κ...
Μόνο που, όπως αποδεικνύεται και από όλα τα παραπάνω, η πολιτική αυτή μόνο νέους κινδύνους συνεπάγεται για το λαό. Επιβεβαιώνεται έμπρακτα ότι η ενίσχυση της λαϊκής επαγρύπνησης και πάλης ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια στην περιοχή, όπως ενάντια στην εμπλοκή της χώρας σε αυτά, αποτελεί μονόδρομο!
Πραγματικά, ο συνδυασμός των δύο παραπάνω γεγονότων δεν θα μπορούσε να είναι πιο χαρακτηριστικός: Επιβεβαιώνεται ξεκάθαρα ότι ο στόχος της «γεωπολιτικής αναβάθμισης» της ελληνικής αστικής τάξης - μέσω της περιβόητης μετατροπής της χώρας σε «χώρα-γέφυρα» και «χώρα-κόμβο για τις εξελίξεις στην κρίσιμη και εύθραυστη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου», όπως είπε ο Τσίπρας στην ομιλία του - περνάει μέσα από τη βαθύτερη εμπλοκή του λαού και της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και τους επικίνδυνους ανταγωνισμούς τους με άλλα ισχυρά καπιταλιστικά κέντρα.
***
Ακόμα και μια ματιά σε μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά στοιχεία της «πολυδιάστατης και ενεργητικής εξωτερικής πολιτικής» της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ είναι ενδεικτική:-- Στην ίδια Σύνοδο των υπουργών Αμυνας του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, όπου προσυπέγραψε μαζί με Τουρκία και Γερμανία το αίτημα για την ενεργό στρατιωτική εμπλοκή του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, η κυβέρνηση προσυπέγραψε μια σειρά από στρατιωτικές κινήσεις έντασης της κόντρας της λυκοσυμμαχίας με τη Ρωσία, σε όλο το τόξο από την Ανατολική Ευρώπη μέχρι τα σύνορα Τουρκίας - Συρίας. Μεταξύ άλλων στην ατζέντα της Συνόδου ήταν η ενίσχυση της στρατιωτικής παρουσίας του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη, η προώθηση οχημάτων μάχης και εφοδίων στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία, καθώς και η αποστολή αεροπλάνων εναέριας επιτήρησης AWΑCS στη Συρία, για να αντιμετωπιστούν οι «παραβιάσεις του εναέριου χώρου του ΝΑΤΟ από ρωσικά μαχητικά» και η «ανατροπή της στρατηγικής ισορροπίας» από την ενίσχυση της ρωσικής στρατιωτικής παρουσίας στην περιοχή, όπως υποστήριξε ο γγ του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ.
-- Η ίδια η ενεργός στρατιωτική εμπλοκή του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, εκτός από την υπόθεση της συνδιαχείρισής του υπό ΝΑΤΟικό καπέλο, εξυπηρετεί παράλληλα αυτήν ακριβώς την επικίνδυνη συγκέντρωση δυνάμεων της λυκοσυμμαχίας σε όλο αυτό το τόξο, στην κόντρα της κατά κύριο λόγο με τη Ρωσία. Πρόσφατο είναι - για να γίνει κατανοητό για ποια περιοχή μιλάμε - το χαρακτηριστικό επεισόδιο ανάμεσα σε ρωσικό πολεμικό πλοίο και τουρκικό αλιευτικό στα διεθνή ύδατα πολύ κοντά στη Λήμνο...
-- Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο συνεχίζει, αλλά αναβαθμίζει ακόμα παραπέρα τη στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ, με το γνωστό ρόλο που αυτό παίζει στην περιοχή, με το συνεχιζόμενο έγκλημά του σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού, αλλά και τη συνολικότερη στάση του κατά των λαών της περιοχής (από τα κατεχόμενα υψίπεδα του Γκολάν, μέχρι τις επεμβάσεις στο Λίβανο, το ρόλο του στη Συρία κ.ο.κ.)... Με πληροφορίες, μάλιστα, να αναφέρουν ότι η ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία εκπαιδεύεται στα ρωσικά αντιαεροπορικά πυραυλικά συστήματα «S-300» που διαθέτει η Ελλάδα προκειμένου να αντιμετωπίσει τα αντίστοιχα του Ιράν. Ενώ πάντα ως στρατηγικός εταίρος του Ισραήλ, η κυβέρνηση όχι μόνο κάνει «γαργάρα» πλέον το ζήτημα της ισραηλινής κατοχής στην Παλαιστίνη, αλλά φροντίζει να υπερασπίζεται αναλόγως τον «εταίρο» της στα διαβούλια της ΕΕ.
-- Σε αυτό το φόντο, ο Αλ. Τσίπρας καμαρώνει γιατί τη μία βδομάδα δηλώνει «στρατηγικός εταίρος» του Ισραήλ και την επόμενη βδομάδα «στρατηγικός εταίρος» του Ιράν, πάντα βέβαια ως μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, όταν οι λαοί της ευρύτερης περιοχής μόνο πικρή πείρα έχουν από τέτοιου είδους «παιχνίδια» σε διαφορετικά και ανταγωνιστικά ταμπλό...
-- Συνεχίζοντας την πολιτική των προκατόχων της, η κυβέρνηση επιχειρεί να εμβαθύνει τα «τρίγωνα συνεργασίας» Ελλάδας - Κύπρου με Ισραήλ και Αίγυπτο, επιδιώκοντας να αυξήσει το κομμάτι της πίτας για την ελληνική αστική τάξη από τον πλούτο της ευρύτερης περιοχής, πότε «ανεβάζοντας» και πότε «κατεβάζοντας» τις κόντρες με την τουρκική αστική τάξη, που έχει φυσικά αντίστοιχες επιδιώξεις. Χαρακτηριστικές είναι οι δηλώσεις των υπουργών Αμυνας Ελλάδας και Ισραήλ, στις 26/1, ότι η Τουρκία υποστηρίζει την τρομοκρατία, η αντίδραση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ την επόμενη μέρα, το κατέβασμα των τόνων από τον Αλ. Τσίπρα τη μεθεπόμενη και τελικά... το ελληνο-τουρκικό αίτημα εμπλοκής του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο που κατατέθηκε και εγκρίθηκε στη χτεσινή ΝΑΤΟική Σύνοδο στις Βρυξέλλες!
-- Ταυτόχρονα, την ώρα που υπό τις έντονες πιέσεις ισχυρών καπιταλιστικών κέντρων προχωρούν οι διαπραγματεύσεις για μια «λύση» του Κυπριακού, στη βάση ενός νέου διχοτομικού σχεδίου, τύπου «σχεδίου Ανάν», ο Αλ. Τσίπρας στην προχτεσινή ομιλία του ισχυρίστηκε ότι «έχει ανοίξει ξανά παράθυρο ελπίδας»...
-- Στα Βαλκάνια, η κυβέρνηση προχωρά σε κινήσεις «ντε φάκτο αναγνώρισης» του Κοσσόβου - του μορφώματος δηλαδή που δημιουργήθηκε ως αποτέλεσμα της ΝΑΤΟικής ιμπεριαλιστικής επέμβασης εναντίον της Γιουγκοσλαβίας το 1999 - μεταξύ άλλων εκφράζοντας δημόσια «την ελληνική στήριξη στις προσπάθειες του Κοσσόβου να ενταχθεί σε διεθνείς οργανισμούς», κάνοντας μάλιστα ειδική αναφορά στην «τεχνογνωσία» της Ελλάδας ως μέλους του ΝΑΤΟ και της ΕΕ...
-- Τέλος - «last but not least» που λένε οι Αγγλοσάξονες - γνωστές είναι οι αλλεπάλληλες προσφορές της ελληνικής κυβέρνησης για δημιουργία νέων ΝΑΤΟικών βάσεων και ενίσχυση όσων υπάρχουν ήδη, η συμμετοχή ελληνικών ενόπλων δυνάμεων σε ιμπεριαλιστικές αποστολές εκτός συνόρων, η συμφωνία της κυβέρνησης στην ενεργοποίηση της «ρήτρας αμοιβαίας συνδρομής» - και στρατιωτικής - της ΕΕ, στο όνομα της «τρομοκρατίας» κ.ο.κ...
***
Οι αλλεπάλληλες αναφορές της κυβέρνησης
στην «πολυδιάστατη και ενεργητική εξωτερική πολιτική» σε ένα
«περιβάλλον αστάθειας» κάθε άλλο παρά τυχαίες είναι: Παρέχουν
διαβεβαιώσεις στο κεφάλαιο ότι δίνουν τα ρέστα τους για να μη χάσει
θέσεις στους διεθνείς ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και - στο βαθμό
που το επιτρέπει η «βαρύτητά» του σε αυτούς - να πετύχει κιόλας την
αναβάθμισή του.Μόνο που, όπως αποδεικνύεται και από όλα τα παραπάνω, η πολιτική αυτή μόνο νέους κινδύνους συνεπάγεται για το λαό. Επιβεβαιώνεται έμπρακτα ότι η ενίσχυση της λαϊκής επαγρύπνησης και πάλης ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια στην περιοχή, όπως ενάντια στην εμπλοκή της χώρας σε αυτά, αποτελεί μονόδρομο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου