Υστερόγραφα
Δεν είναι πως μια εικόνα ισοδυναμεί πάντα με χίλιες λέξεις (αυτό το λένε
συνήθως όσοι βαριούνται να γράψουν), αλλά τα παρακάτω σκίτσα καθιστούν
περιττή τη δική μου φλυαρία. Κι η αλήθεια είναι πως η επικαιρότητα των
ημερών έχει εμπνεύσει μερικά πολύ μεστά και δυνατά -από πολιτική άποψη
πρωτίστως- σκίτσα στον Πάνο Ζάχαρη.
(Παρεμπιπτόντως, φέισμπουκ έχετε; Αν ναι, ακολουθήστε τον Πάνο, για να μην πέφτετε μόνο τυχαία πάνω στη δουλειά του -που δεν εξαντλείται στα σκίτσα. Και εάν πάλι δεν τον ακολουθείτε, τότε γιατί το έχετε και δεν το κλείνετε;)
Οι Νατοϊκοί δεν είναι απλώς ιεραπόστολοι της δημοκρατίας και του
πολιτισμού*. Δεν εξανθρωπίζουν μόνο τα αλλόχρωμα δίποδα βάρβαρα ζώα που
υποτάσσουν κι εξημερώνουν (άλλο αν αυτοί εξόπλισαν και δημιούργησαν τους
τζιχαντιστές). Οι άνθρωποι είναι κομμουνιστές-αναρχικοί, που καταργούν
σύνορα (με των λαών το αίμα να λειτουργεί ως μπλάνκο αυτή τη φορά),
διαλύουν τα κράτη, κοκ. Πώς να μη γοητευτεί λοιπόν από αυτό το
ριζοσπαστικό πνεύμα μια γνήσια, αριστερή κυβέρνηση σαν την ελληνική; Με
τι καρδιά να αποχωρήσει από τη νατοϊκή λυκοσυμμαχία; (Λες σε αυτούς να
αναφερόταν προφητικά ο Παλαμάς όταν ρίμαρε τους λύκους με τους
μπολσεβίκους;)
(*θα έγραφα βαδίζοντας στα χνάρια του Μεγαλέξανδρου, αλλά εκεί θα κολλούσε και η φράση-θέση για τον πρώτο έλληνα ιμπεριαλιστή -ή μήπως ήταν η Αθήνα αυτή;- και ως αντίλογος η διαφορά του imperium από το μονοπώλιο. Αλλά φοβάμαι ότι μερικοί θα μπερδευτούν χειρότερα ή ανεπανόρθωτα. Εδώ δε βγάζουν άκρη για τα πιο σύγχρονα και τον ιμπεριαλισμό του Λένιν, πόσο μάλλον...
-Πρόσφατα το Ατέχνως φιλοξένησε αυτό το κείμενο, με τον πολύ εύστοχο τίτλο "οι κακοί είναι στη φυλακή", τόσο πετυχημένος που σχεδόν ζηλεύω-θυμώνω που δεν το σκέφτηκα προτού το διαβάσω.
Οι κακοί είναι στη φυλακή κι όσοι είναι εκτός τους κυνηγάει ο Λούκι-Λουκ. Εκτός κι αν έχουν δηλ κάποιο καλό δικηγόρο, σαν τον Κούγια (που είναι από μόνος του πειστήριο ενοχής) και την τυφλή, ανεξάρτητη δικαιοσύνη -που ξέρει όμως να μυρίζει το χρήμα, για να προσανατολιστεί σωστά και να ξεχωρίζει τους πλούσιους- να παίρνει το μέρος σου.
Για την ακρίβεια: οι κακοί γλιτώνουν σχεδόν πάντα τη φυλακή, αν μπορούν να εξαγοράσουν την ποινή τους ή την εύνοια των δικαστών. Εκτός κι αν πρέπει να βρεθεί κάποιος αποδιοπομπαίος τράγος να θυσιαστεί προσωρινά, για να εξιλεωθούν οι υπόλοιποι. Καλή ώρα όπως ο Ρουπακιάς, που έμεινε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους, μέχρι να γίνει η δίκη του. Θα μας ταράξουν στη νομιμότητα...
Προχτές όμως είχαμε άλλη μια αστυνομική επιτυχία με τη σύλληψη μιας συμμορίας επαγγελματιών μπαχαλάκηδων. Οι πιο πολλοί δημοσιογράφοι στάθηκαν στη συμμετοχή τους σε αθλητικά επεισόδια, που μπορεί να παρουσιαστεί και ως προβοκάτσια εναντίον των αγαθών και τίμιων ΠΑΕ. Ελάχιστοι ήταν αυτοί που ξεχώρισαν τη συμμετοχή τους στην προβοκάτσια του Πολυτεχνείου, όταν ήθελαν να την πέσουν θεωρητικά στους Κνίτες, αλλά τους μπέρδεψαν με τους Εαακίτες και λοιπές δυνάμεις του εξωκοινοβουλίου, που βρήκαν στο δρόμο τους. Κι ακόμα λιγότεροι σκέφτηκαν να ρωτήσουν αν όλοι αυτοί λειτουργούσαν μόνοι τους ή είχαν κάποιον πίσω τους να τους πληρώνει και να τους συντονίζει.
Με τούτα και με εκείνα πάντως καθίσταται τραγικά επίκαιρη η προλεκάλτ ταινία χούλιγκανς (και ας έβγαλε από τις τάξεις της ένα χρυσαυγίτη Πετρόχειλο) με το κοινωνικό μήνυμα που έχει, στο πνεύμα της εποχής, για τους λόγους και τους παράγοντες που καλλιεργούν το χουλιγκανισμό. Αλλά και αυτή η παλιότερη ανάρτηση της ρένας δουρου-τι (όπως πρόλαβε να σημειώσει Ο 4.14, που είναι μία μέρα μπροστά από τις αναρτήσεις) με τίτλο: Μπόχουμ δέρνουμε;
Σε άλλα υστερόγραφα του δελτίου μας:
-δείτε εδώ μια ανάρτηση από το ιστολόγιο "σπασμένο παράθυρο" που έκανε τον κόπο να μαζέψει σε μια ανάρτηση όλο το συντροφικό μένος του ρ/σ στο Κόκκινο εναντίον του Πελετίδη (ούτε να τους πλήρωνε κάποιος).
-γελάστε άφοβα με τη διαδήλωση των Συριζαίων έξω από την πρεσβεία της Αυστρίας και με την έναρξη του συνεδρίου του Ποταμιού, που επιβεβαιώνει πως το τριώδιο άνοιξε.
-Επίλογος με τη συγκλονιστική φωτογραφία που κάνει σήμερα το γύρο του διαδικτύου. Έγραψα χτες ότι κάποιες σκηνές από τη μετακίνηση των προσφύγων είναι σχεδόν βιβλικές. Σήμερα οι αυτονόητοι συνειρμοί είναι με τα έπη και την Αινειάδα του Βιργίλιου, για τον πολεμιστή που κουβαλούσε στην πλάτη του το γέροντα πατέρα του, για να τον σώσει από τα ερείπια της Τροίας που καταστρεφόταν.
Άλαλα τα χείλη των ασεβών
(Παρεμπιπτόντως, φέισμπουκ έχετε; Αν ναι, ακολουθήστε τον Πάνο, για να μην πέφτετε μόνο τυχαία πάνω στη δουλειά του -που δεν εξαντλείται στα σκίτσα. Και εάν πάλι δεν τον ακολουθείτε, τότε γιατί το έχετε και δεν το κλείνετε;)
(*θα έγραφα βαδίζοντας στα χνάρια του Μεγαλέξανδρου, αλλά εκεί θα κολλούσε και η φράση-θέση για τον πρώτο έλληνα ιμπεριαλιστή -ή μήπως ήταν η Αθήνα αυτή;- και ως αντίλογος η διαφορά του imperium από το μονοπώλιο. Αλλά φοβάμαι ότι μερικοί θα μπερδευτούν χειρότερα ή ανεπανόρθωτα. Εδώ δε βγάζουν άκρη για τα πιο σύγχρονα και τον ιμπεριαλισμό του Λένιν, πόσο μάλλον...
-Πρόσφατα το Ατέχνως φιλοξένησε αυτό το κείμενο, με τον πολύ εύστοχο τίτλο "οι κακοί είναι στη φυλακή", τόσο πετυχημένος που σχεδόν ζηλεύω-θυμώνω που δεν το σκέφτηκα προτού το διαβάσω.
Οι κακοί είναι στη φυλακή κι όσοι είναι εκτός τους κυνηγάει ο Λούκι-Λουκ. Εκτός κι αν έχουν δηλ κάποιο καλό δικηγόρο, σαν τον Κούγια (που είναι από μόνος του πειστήριο ενοχής) και την τυφλή, ανεξάρτητη δικαιοσύνη -που ξέρει όμως να μυρίζει το χρήμα, για να προσανατολιστεί σωστά και να ξεχωρίζει τους πλούσιους- να παίρνει το μέρος σου.
Για την ακρίβεια: οι κακοί γλιτώνουν σχεδόν πάντα τη φυλακή, αν μπορούν να εξαγοράσουν την ποινή τους ή την εύνοια των δικαστών. Εκτός κι αν πρέπει να βρεθεί κάποιος αποδιοπομπαίος τράγος να θυσιαστεί προσωρινά, για να εξιλεωθούν οι υπόλοιποι. Καλή ώρα όπως ο Ρουπακιάς, που έμεινε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους, μέχρι να γίνει η δίκη του. Θα μας ταράξουν στη νομιμότητα...
Προχτές όμως είχαμε άλλη μια αστυνομική επιτυχία με τη σύλληψη μιας συμμορίας επαγγελματιών μπαχαλάκηδων. Οι πιο πολλοί δημοσιογράφοι στάθηκαν στη συμμετοχή τους σε αθλητικά επεισόδια, που μπορεί να παρουσιαστεί και ως προβοκάτσια εναντίον των αγαθών και τίμιων ΠΑΕ. Ελάχιστοι ήταν αυτοί που ξεχώρισαν τη συμμετοχή τους στην προβοκάτσια του Πολυτεχνείου, όταν ήθελαν να την πέσουν θεωρητικά στους Κνίτες, αλλά τους μπέρδεψαν με τους Εαακίτες και λοιπές δυνάμεις του εξωκοινοβουλίου, που βρήκαν στο δρόμο τους. Κι ακόμα λιγότεροι σκέφτηκαν να ρωτήσουν αν όλοι αυτοί λειτουργούσαν μόνοι τους ή είχαν κάποιον πίσω τους να τους πληρώνει και να τους συντονίζει.
Με τούτα και με εκείνα πάντως καθίσταται τραγικά επίκαιρη η προλεκάλτ ταινία χούλιγκανς (και ας έβγαλε από τις τάξεις της ένα χρυσαυγίτη Πετρόχειλο) με το κοινωνικό μήνυμα που έχει, στο πνεύμα της εποχής, για τους λόγους και τους παράγοντες που καλλιεργούν το χουλιγκανισμό. Αλλά και αυτή η παλιότερη ανάρτηση της ρένας δουρου-τι (όπως πρόλαβε να σημειώσει Ο 4.14, που είναι μία μέρα μπροστά από τις αναρτήσεις) με τίτλο: Μπόχουμ δέρνουμε;
Σε άλλα υστερόγραφα του δελτίου μας:
-δείτε εδώ μια ανάρτηση από το ιστολόγιο "σπασμένο παράθυρο" που έκανε τον κόπο να μαζέψει σε μια ανάρτηση όλο το συντροφικό μένος του ρ/σ στο Κόκκινο εναντίον του Πελετίδη (ούτε να τους πλήρωνε κάποιος).
-γελάστε άφοβα με τη διαδήλωση των Συριζαίων έξω από την πρεσβεία της Αυστρίας και με την έναρξη του συνεδρίου του Ποταμιού, που επιβεβαιώνει πως το τριώδιο άνοιξε.
-Επίλογος με τη συγκλονιστική φωτογραφία που κάνει σήμερα το γύρο του διαδικτύου. Έγραψα χτες ότι κάποιες σκηνές από τη μετακίνηση των προσφύγων είναι σχεδόν βιβλικές. Σήμερα οι αυτονόητοι συνειρμοί είναι με τα έπη και την Αινειάδα του Βιργίλιου, για τον πολεμιστή που κουβαλούσε στην πλάτη του το γέροντα πατέρα του, για να τον σώσει από τα ερείπια της Τροίας που καταστρεφόταν.
Άλαλα τα χείλη των ασεβών
 |
| Η φωτό είναι παρμένη από το προφίλ του φωτογράφου Γιάννη Μπεχράκη στο τουίτερ |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου