Ενταση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και καταστολή

Ενταση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και καταστολή

Το μακελειό στις Βρυξέλλες αξιοποιείται σε μια ευρύτερη προσπάθεια, προκειμένου να δικαιολογηθούν νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και από την άλλη η ενίσχυση των κατασταλτικών μηχανισμών σε κάθε χώρα, που χρησιμοποιούνται πολύμορφα για το χτύπημα του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Σε αυτό το πλαίσιο προβάλλεται η θέση ότι αυτό που βιώνουμε είναι ένας «πόλεμος του ριζοσπαστικού Ισλάμ ενάντια στη Δύση». Ενας πόλεμος είναι πράγματι αυτό που ζούμε, μια σύγκρουση που έχει ως υπόβαθρο τη διαπάλη για το μοίρασμα αγορών - εδαφών ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά κέντρα, συμμαχίες και μονοπωλιακούς ομίλους. Είναι συνέχεια των πολέμων που έχουμε ζήσει στη Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Λιβύη και τη Συρία, στην Ουκρανία. Αυτός ο πόλεμος υπάρχει ο κίνδυνος να εξελιχθεί σε μια πιο γενικευμένη πολεμική σύγκρουση. Στοιχείο αυτού του πολέμου είναι και η δράση των λεγόμενων τζιχαντιστών. Λες και όλοι αυτοί οι εγκληματίες στη Λιβύη, στη Συρία, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, που μετέπειτα μετεξελίχθηκαν σε «Ισλαμικό Κράτος», δεν είναι δημιούργημα των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, των πετρελαιομοναρχιών του Κόλπου, των αστικών τάξεων της Τουρκίας, του Ισραήλ. Λες και δεν αξιοποιήθηκαν για την αλλαγή μη αρεστών κυβερνήσεων. Λες και προήλθαν από παρθενογένεση.

***

Αυτήν ακριβώς την αλήθεια θέλουν να συσκοτίσουν άρθρα που μιλάνε για «τρομοκρατία θρησκευτικής βάσης» (βλέπε Ι. Πρετεντέρης στο «Βήμα της Κυριακής»). Η ...φιλολογία για «ριζοσπαστικούς ισλαμιστές» κρύβει την ουσία του πολέμου που διεξάγεται, το χαρακτήρα του και ταυτόχρονα διαμορφώνει και το ιδεολογικό υπόβαθρο για τη στράτευση των λαών στον πόλεμο που για ακόμη μια φορά διεξάγουν οι ιμπεριαλιστές, με πρόσχημα την καταπολέμηση της ισλαμικής τρομοκρατίας. Ετσι πυκνώνουν οι φωνές που λένε ότι το πρόβλημα πρέπει να χτυπηθεί στη ρίζα του, εκεί που γεννήθηκε, δηλαδή στη Συρία και το Ιράκ - και όχι βεβαίως στα εργαστήρια των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών και της περίφημης «Αραβικής Ανοιξης» που στήριξαν όπως είναι η πραγματικότητα - προετοιμάζοντας έτσι μια ακόμα μεγαλύτερης έντασης ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και εμπλοκές στην περιοχή.

Στα αστικά ΜΜΕ, η συζήτηση επίσης επικεντρώνεται στην «ασφάλεια εν ανάγκη με περιορισμό των δημοκρατικών δικαιωμάτων». Πολυσέλιδα άρθρα αναφέρονται στα «κενά ασφαλείας» που υπάρχουν στην ΕΕ, στην ανάγκη διαμόρφωσης πιο σκληρών και αποτελεσματικών κατασταλτικών μηχανισμών σε επίπεδο ΕΕ. Χαρακτηριστική είναι η έκθεση του Συμβουλίου της Ευρώπης που είδε το φως της δημοσιότητας σε κυριακάτικη εφημερίδα για τα θέματα ασφάλειας, καθώς και η αρθρογραφία που μιλάει γενικά για «τρομοκρατικούς κινδύνους», για «κινδύνους ριζοσπαστικοποίησης» όχι μόνο της «ισλαμικής τρομοκρατίας».

***

Στη λογική αυτή φαίνεται ότι προσχωρεί - δήθεν χωρίς ...εκπτώσεις στη δημοκρατία - και ο ΣΥΡΙΖΑ με την κυβέρνησή του. Στην «Αυγή της Κυριακής», στο κεντρικό της άρθρο που παραπονιέται και απαιτεί καλύτερο συντονισμό των μηχανισμών καταστολής σε επίπεδο ΕΕ, αναφέρεται συγκεκριμένα: «Λογική, αν όχι επειγόντως απαραίτητη, ακούγεται η συνεργασία των διωκτικών αρχών και των μυστικών υπηρεσιών για την πρόληψη - πάντα στο μέτρο του δυνατού - τρομοκρατικών χτυπημάτων όπως των Βρυξελλών ή του Παρισιού. Αλλά προϋποθέτει την εμπιστοσύνη μεταξύ των κρατών - μελών, κάτι που σήμερα είναι αγαθό εν ανεπαρκεία. Επιεικώς. Από τότε που έπαψε να... λάμπει ο ήλιος πάνω από την ΕΕ, η Ενωση συνειδητοποίησε ότι της λείπει η μεγάλη ομπρέλα. Και εγωιστικά κάθε χώρα τρέχει να κρυφτεί κάτω από το ομπρελίνο της. Ακόμη κι αν αυτό μπάζει από παντού». Λες και αυτό που έλειψε στις Βρυξέλλες είναι τα μέτρα καταστολής, όταν μιλάμε για μια πόλη που στρατοκρατείται ήδη από το Νοέμβρη, ενώ στους δρόμους της αλωνίζουν διάφορες υπηρεσίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Ολα τα προηγούμενα επιβεβαιώνουν αυτό που σημείωνε η ανακοίνωση του Γρ. Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ για το μακελειό στις Βρυξέλλες: «Η εμπειρία έχει αποδείξει ότι τέτοιες επιθέσεις αξιοποιούνται για την κλιμάκωση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων, την ενίσχυση των μέτρων καταστολής, της ξενοφοβίας και τον εκφοβισμό του λαού».

Και η υπόθεση των τρομοκρατικών χτυπημάτων και αυτή των εκατομμυρίων ξεριζωμένων και της γενικευμένης επίθεσης σε δικαιώματα και κατακτήσεις που βιώνουν οι λαοί, εκπορεύονται από την ίδια μήτρα, αυτή της εξουσίας των μονοπωλίων και της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Επομένως, η διέξοδος για τους εργάτες και τα λαϊκά στρώματα βρίσκεται μόνο στην πάλη τους για την ανατροπή των αιτιών της.