Βαρέλι χωρίς πάτο

Βαρέλι χωρίς πάτο

Η κατακρεούργηση της Κοινωνικής Ασφάλισης και των συντάξεων, ταυτόχρονα και σε συνδυασμό με την παραπέρα απογείωση της φοροληστείας απέναντι στα λαϊκά στρώματα, βρίσκεται στο επίκεντρο της αντιλαϊκής διαβούλευσης και των νέων αντιλαϊκών μέτρων, που αφορούν στην ολοκλήρωση της πρώτης «αξιολόγησης» του μνημονίου. Τα παραπάνω αποτελούν τον όρο και την προϋπόθεση για την επίτευξη των ήδη συμφωνημένων στόχων για μόνιμα πρωτογενή πλεονάσματα στους κρατικούς προϋπολογισμούς και μάλιστα με έμφαση στην περίοδο και μετά το 2018, που αναμένεται η τυπική ημερομηνία λήξης του μνημονίου με τη σημερινή μορφή του. «Ενα το κρατούμενο» είναι η μονιμοποίηση και ο παραπέρα εμπλουτισμός του αντεργατικού οπλοστασίου της προηγούμενης μνημονιακής περιόδου, συμπεριλαμβανομένου βέβαια και του έργου, που, για την ώρα, έχει να επιδείξει και η πλευρά της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Στον ίδιο άξονα και αναπόσπαστα συνδεδεμένες με την ενιαία στρατηγική του κεφαλαίου και τις μνημονιακές στοχεύσεις κινούνται και οι κάθε είδους αναδιαρθρώσεις που προκρίνονται στην προοπτική προσέλκυσης νέων κερδοφόρων επενδύσεων και ανάκαμψης των κερδών για τους εγχώριους επιχειρηματικούς ομίλους και τις ισχυρές επιχειρήσεις. Σε αυτό το επίπεδο, η διόγκωση και η μονιμοποίηση των πρωτογενών πλεονασμάτων «μεταφράζονται» σε δημοσιονομική ευχέρεια, που με τη σειρά της σηματοδοτεί την πολιτική ενίσχυσης του κεφαλαίου με ζεστό κρατικό χρήμα, επιδοτήσεις, φοροελαφρύνσεις και απαλλαγές.

Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο το γεγονός ότι στις επόμενες «προαπαιτούμενες» δράσεις συγκαταλέγεται και αυτή που αφορά στην εκπόνηση του λεγόμενου νέου «προτύπου της παραγωγικής ανασυγκρότησης», πάνω στο οποίο θα «κουμπώσει» ο νέος «αναπτυξιακός νόμος», στη βάση βέβαια των προτάσεων που έχουν διατυπώσει ο ΣΕΒ και άλλα τμήματα του εγχώριου κεφαλαίου.

Την ίδια ώρα, στον κρατικό προϋπολογισμό του 2016, η κυβέρνηση ήδη έχει ενσωματώσει νέα αντιλαϊκά μέτρα ύψους 5,7 δισ. ευρώ, τα οποία, σε κάθε περίπτωση, σχεδιάζουν να πολλαπλασιάσουν από φέτος και στα επόμενα χρόνια, με γνώμονα τους στόχους για τα ματοβαμμένα «πρωτογενή πλεονάσματα». Σήμερα, οι διαβουλεύσεις στο πλαίσιο της «αξιολόγησης» αφορούν στην εξειδίκευση τμήματος των μέτρων και βέβαια για τη συμπλήρωσή τους σε συνέχεια αυτών που ήδη πρωτοεφαρμόστηκαν από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Σε πρώτο πλάνο προβάλλει η καρατόμηση των κρατικών κονδυλίων για τις συντάξεις και γενικότερα για την Κοινωνική Ασφάλιση. Ταυτόχρονα, μεγάλο τμήμα των πρωτογενών πλεονασμάτων θα καλυφθεί από τα νέας κοπής αντιλαϊκά μέτρα, μέσω του νέου Φορολογικού. Σε αυτό το πλαίσιο, «προ των πυλών» εμφανίζεται η συμπίεση του σημερινού άτυπου αφορολόγητου για μισθωτούς και συνταξιούχους, η διόγκωση της μάζας των αντιλαϊκών φόρων μέσω των φορολογικών συντελεστών, οι παραπέρα ανατιμήσεις σε ειδικούς φόρους κατανάλωσης, όπως στις βενζίνες και στα καύσιμα κίνησης, στα τέλη κυκλοφορίας οχημάτων κ.ά.

Παράλληλα, οι αβεβαιότητες και οι κίνδυνοι που εξαπλώνονται στις οικονομίες της Ευρωζώνης σχετικά με την καπιταλιστική ανάπτυξη και με πρόσθετο πρόβλημα τη διαχείριση της προσφυγικής κρίσης και των νέων ζητημάτων που προκύπτουν από αυτή, φέρνουν ξανά στην επιφάνεια τους «προβληματισμούς» γύρω από τους μελλοντικούς ρυθμούς που θα εμφανιστούν και στην εγχώρια οικονομική δραστηριότητα και το ΑΕΠ, ζήτημα που με τη σειρά του ανοίγει νέο κύκλο συζητήσεων γύρω από το βαθμό «αποδοτικότητας» των αντιλαϊκών μέτρων (νέων και παλαιότερων) που αποσκοπούν στην κάλυψη των δημοσιονομικών κενών.

Σε αυτό το πλέγμα, οι «κόκκινες γραμμές» που επιχειρούσε να εμφανίσει η συγκυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αποδείχτηκαν βαθιά «πράσινες», σε ό,τι αφορά την εφαρμογή των πάγιων αξιώσεων που προβάλλουν και τα τμήματα του ελληνικού κεφαλαίου. Σε αυτό το πλαίσιο, παρά και τις αντιθέσεις τους και τις διαφορές τους, συναντιούνται όλα τα αστικά κόμματα κάθε απόχρωσης («δεξιά», «κεντρώα» ή «αριστερά»), ως διαχειριστές ενός εκμεταλλευτικού συστήματος που δεν παίρνει από γιατριά υπέρ του λαού, ίσα - ίσα το αντίθετο, τον τσακίζει.