Γράφει ο 2310net //
Οι μέρες του Πάσχα ήταν για τους περισσότερους μια ευκαιρία να βρεθούμε με συγγενείς και φίλους που είχαμε καιρό να δούμε, να κουτσομπολέψουμε, να συζητήσουμε τις εξελίξεις γύρω από τη σούβλα. Και φυσικά να μιλήσουμε για τα πολιτικά. Έτσι, από τις προσωπικές μου εμπειρίες καταγράφω τα αποτελέσματα της πιο έγκυρης δημοσκόπησης, αφού είχα την ευκαιρία να δω ανθρώπους που τον τελευταίο ενάμιση χρόνο τους είδα άλλες δύο φορές: μια στις εκλογές του Ιανουαρίου και μία στις εκλογές του Σεπτεμβρίου.
Κάποιοι από αυτούς τον Ιανουάριο του 2015 έλεγαν:
  1. «επιτέλους να φύγουν αυτοί που κυβερνάνε τόσα χρόνια, μας έχουν μαυρίσει την ψυχή».
  2. «να δούμε επιτέλους πως θα είναι η Αριστερά στα πράγματα»
  3. «Τώρα θα δει η Μέρκελ που δεν θα έχει απέναντί της Σαμαροβενιζέλους»
  4. «Τα μισά από αυτά που λέει μπορεί να τα κάνει; Θα του βγάλω το καπέλο».
  5. «Δεν πιστεύω ότι θα κάνει όλα αυτά που λέει, αλλά ποια είναι η εναλλακτική; Τουλάχιστον ένα-δυο πράγματα θα τα πετύχει, δεν είναι σαν τους άλλους».
  6. «Αυτοί τουλάχιστον είναι τίμιοι»
Οι ίδιοι λοιπόν τον Σεπτέμβριο έλεγαν:
  1. «Εντάξει, όπως και να ‘χει καλύτερος ο Τσίπρας από τον Μεϊμαράκη»
  2. «Τελευταία ευκαιρία είναι αυτή που θα του δώσω. Αν δεν κάνει και τώρα.. τίποτα, τέλος».
  3. «Τι να κάνει το παιδί, το πιέσανε. 17 ώρες το πάλευε»
  4. «Σώπα ρε και τι θα έκαναν οι άλλοι δηλαδή στη θέση του; Τα ίδια δεν θα έκαναν;»
  5. «Δίκιο είχες που τα έλεγες, αλλά ποια είναι η λύση; Να γίνουμε Κούβα ή Βόρεια Κορέα;»
  6. «Παραδέχομαι τουλάχιστον τον Λαφαζάνη και τη Ζωή που έφυγαν. Πως σου φαίνεται το κόμμα τους;»
Αυτές τις μέρες λοιπόν, οι ίδιοι έλεγαν:
  1. «Τι Τσίπρας, τι Σαμαράς; Τα ίδια σκατά είναι όλοι τους»
  2. «Μας κορόϊδεψε κι αυτός. Χειρότερος απατεώνας δεν έχει εμφανιστεί»
  3. «Ε, εντάξει, τι περιμέναμε δηλαδή να κάνει; Εμείς φταίμε που τον πιστέψαμε.»
  4. «Καλά, μη βιάζεστε, καθίστε να κλείσει η αξιολόγηση να ανασάνουμε και μετά θα τον κρίνουμε».
  5. «Τέρμα, την επόμενη φορά ΚΚΕ. Αλλά κι αυτοί εκεί, κολλημένοι στο 5%»
  6. «Μόνο αν ενωθούν οι πραγματικοί Αριστεροί και βγάλουν τον κόσμο στους δρόμους κάτι μπορεί να γίνει. Λες η Ζωή να κάνει τίποτα;»

Όλα τα παραπάνω είναι αληθινές ιστορίες που ανήκουν στα ίδια έξι πρόσωπα. Τα συμπεράσματα δικά σας…