ΓΑΛΛΙΑ Ο αντεργατικός νόμος και οι λαϊκές κινητοποιήσεις

ΓΑΛΛΙΑ

Ο αντεργατικός νόμος και οι λαϊκές κινητοποιήσεις

Από περιφρούρηση απεργίας στην περιοχή της Μασσαλίας

Οι εργατικές - λαϊκές κινητοποιήσεις ενάντια στο αντεργατικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης των σοσιαλδημοκρατών στη Γαλλία αναδεικνύουν με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο πως η επίθεση στα δικαιώματα της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων είναι ενιαία στο σύνολο της ΕΕ.

Στο Βέλγιο, στη Γαλλία, στο Ηνωμένο Βασίλειο, στη Γερμανία - και όχι μόνο - οι αστικές κυβερνήσεις, είτε συντηρητικών είτε σοσιαλδημοκρατών, προχωράνε σε μια σειρά από καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, που ως σκοπό έχουν την ενίσχυση της καπιταλιστικής κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων, το να φορτωθούν οι συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης στους ώμους του λαού. Κοινός παρονομαστής είναι η διάλυση όσων έχουν απομείνει από παροχές, εργασιακά δικαιώματα, Συνταξιοδοτικό, δωρεάν Παιδεία και Υγεία.

Τι προβλέπει ο καινούριος νόμος στη Γαλλία

Μετά το «νόμο Μακρόν», του προηγούμενου καλοκαιριού, η γαλλική κυβέρνηση προσπαθεί με το νέο νόμο για τα Εργασιακά, της υπουργού Μιριάμ Ελ Κομρί, να ενισχύσει ακόμα περισσότερο το γαλλικό κεφάλαιο στην προσπάθειά του να επανακάμψει και να μειώσει τη διαφορά του από τους βασικούς του ανταγωνιστές, κυρίως το γερμανικό και το βρετανικό κεφάλαιο. Το μέσο για να γίνουν οι γαλλικοί μονοπωλιακοί όμιλοι πιο «ανταγωνιστικοί» είναι η μείωση του κόστους εργασίας με διάφορα μέσα, που «χτυπούν» τους μισθούς, το ωράριο εργασίας και τις Συλλογικές Συμβάσεις. Και οι δύο νόμοι πέρασαν τελικά με τη χρήση του άρθρου 49 παρ. 3 του γαλλικού Συντάγματος, που επικυρώνει το νόμο παρακάμπτοντας το Κοινοβούλιο.
Τα μέτρα του νέου νόμου, που επικυρώθηκε στις 12/5, μπορεί να ταξινομηθούν σε πέντε βασικούς άξονες. Βασικό χαρακτηριστικό του καινούριου νόμου είναι ότι οι επιχειρησιακές συμβάσεις θα θεωρούνται ανώτερες των κλαδικών (άρθρο 2). Ετσι, με το φόβητρο των απολύσεων και του «παγώματος» μισθών, η εργοδοσία θα εκβιάζει τους εργαζόμενους. Επιδεινώνεται η διαπραγματευτική δύναμη της εργατικής τάξης αφού χάνεται η μαζική κλαδική συνοχή και διαπραγμάτευση, αποδυναμώνονται τα σωματεία που στη Γαλλία είναι κλαδικά.
1) Ωρες εργασίας: Στα λόγια ο εβδομαδιαίος χρόνος εργασίας παραμένει το 35ωρο, που ήταν το σύμβολο της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης Ζοσπέν από τη μια και το κόκκινο πανί για την εργοδοσία από την άλλη. Ομως, αυτές οι 35 ώρες εργασίας μπορεί να γίνουν και 48 όταν το επιβάλλουν οι ανάγκες της εργοδοσίας σε κάθε επιχείρηση, μέχρι και 60, αν αυτό κατοχυρωθεί στην επιχειρησιακή σύμβαση. Το ίδιο ισχύει και για το μέγιστο αριθμό ωρών εργασίας ανά μέρα, που μπορεί να αυξηθεί από 10 σε 12, με επιχειρησιακή σύμβαση. Ο υπολογισμός όμως θα γίνεται σε ετήσια βάση, οπότε με το συνυπολογισμό περιόδων κατά τις οποίες η παραγωγή είναι μικρότερη ο εβδομαδιαίος μέσος όρος θα βγαίνει γύρω στις 35 ώρες. Οπότε, με αυτόν τον υπολογισμό, υπερωρίες θα πληρώνονται σπάνια.
Οι συνέπειες θα αφορούν τρία βασικά σημεία: α) Δυσκολεύεται ακόμα περισσότερο η αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης. β) Προκύπτουν θέματα περαιτέρω επιβάρυνσης της υγείας και ασφάλειας για τους εργαζομένους. γ) Θίγονται κι άλλο η οικογενειακή και προσωπική ζωή του εργαζόμενου, η μητρότητα.
2) Μισθοί: Την ίδια τύχη της επιχειρησιακής διαπραγμάτευσης θα έχουν και οι μισθοί, οι οποίοι θα είναι χαμηλότεροι εκεί όπου ο εκβιασμός θα είναι ευκολότερος.
3) Ανήλικοι μαθητευόμενοι: Ενώ μέχρι τώρα οι μαθητευόμενοι είχαν προστασία στα ωράρια και στη νυχτερινή εργασία, τώρα, ο εβδομαδιαίος χρόνος εργασίας μπορεί να φτάσει και τις 40 ώρες.
4) Αποζημιώσεις σε περίπτωση απόλυσης. Οποιος κι αν είναι ο λόγος της απόλυσης (έστω κι αν είναι καταχρηστικές ή σε εργαζόμενους με αρκετά χρόνια προϋπηρεσίας) το ποσό δεν θα ξεπερνά το άθροισμα μισθών 15 μηνών. Μέχρι σήμερα η μακρά προϋπηρεσία προστάτευε τους εργαζόμενους γιατί τυχόν απόλυσή τους θα επέβαλλε πληρωμή αποζημίωσης που θα αντιστοιχούσε σε μισθούς αρκετών ετών (24 - 36 μήνες ή και παραπάνω). Οι καταχρηστικές απολύσεις πάλι τιμωρούνταν από τα αρμόδια δικαστήρια με υψηλές αποζημιώσεις. Αυτό το μέτρο θα λύσει τα χέρια στους εργοδότες, που θα απολύουν ευκολότερα, κυρίως παλιούς εργαζόμενους με καλούς μισθούς, για να προσλαμβάνουν νεότερους, φθηνότερους και χωρίς δικαιώματα.
5) Διαπραγμάτευση για σύμβαση έργου: Αυτό που ίσχυε μέχρι στιγμής για κάποια στελέχη, που δεν πληρώνονταν βάσει των ωρών εργασίας αλλά με το τι έργο παρήγαν, θα μπορεί να ισχύει και για τα μη στελέχη. Αυτό το μέτρο έχει συχνά οδηγήσει σε ωράρια - λάστιχο, όπου για να βγει ο όγκος του έργου ο εργαζόμενος δουλεύει και στο σπίτι, νύχτες και Σαββατοκύριακα, με κίνδυνο υπερκόπωσης και burnout (σωματική, ψυχική, πνευματική εξόντωση).

Η συζήτηση επί του νομοσχεδίου

Σε πολιτικό επίπεδο, η κυβέρνηση θα είχε συναντήσει δυσκολίες για να υπερψηφιστεί το νομοσχέδιο στην Εθνοσυνέλευση (Κάτω Βουλή). Μην ξεχνάμε ότι είμαστε 1 χρόνο πριν από τις προεδρικές και βουλευτικές εκλογές και αρκετοί βουλευτές φοβούνται τις αντιδράσεις του λαού των περιφερειών τους. Το κυβερνών Σοσιαλιστικό Κόμμα είναι πολύ χαμηλά στις δημοσκοπήσεις και υπάρχει ρεύμα αμφισβήτησης της ηγεσίας από εφήμερους «αντάρτες». Ο πρωθυπουργός Βαλς, για να περιχαρακώσει την πλειοψηφία του, χρησιμοποίησε το άρθρο 49 παρ. 3 του Συντάγματος, που ορίζει ότι καταψήφιση του νομοσχεδίου σημαίνει αυτόματα ψήφο μομφής στην κυβέρνηση.
Η αντιπολιτευόμενη δεξιά δήλωνε υποκριτικά αντίθετη στο νομοσχέδιο. Το μεταλλαγμένο Γαλλικό ΚΚ έχει δηλώσει ότι θα καταψηφίσει το νομοσχέδιο. Το εθνικιστικό - ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο της Λεπέν, παρά τη ρητορική του ενάντια στο νομοσχέδιο, έχει δηλώσει σε όλους τους τόνους ότι έχει θετικά σημεία και έχει εκφράσει τη στήριξή του στους εργοδότες και στην ανάγκη μέτρων υπέρ τους.

Λαϊκές αντιδράσεις

Αντιδράσεις υπάρχουν πολλές, κυρίως από τα συνδικάτα και τις φοιτητικές και μαθητικές οργανώσεις. Η συνομοσπονδία που πρόσκειται στο μεταλλαγμένο ΓΚΚ, η CGT, μετά από πίεση της βάσης της, αντιτίθεται στο νομοσχέδιο και βρίσκεται πίσω από τις περισσότερες κινητοποιήσεις. Πρωταγωνιστικό ρόλο στην οργάνωση του ταξικού αγώνα στη Γαλλία παίζουν ταξικά προσανατολισμένα σωματεία και ομοσπονδίες που συμμετέχουν στην Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία. Αυτές οι δυνάμεις πιέζουν την ηγεσία της CGT να αποφύγει τον ψευδεπίγραφο «κοινωνικό διάλογο».
Οι ενώσεις φοιτητών και μαθητών κινητοποιούν τις μεγάλες μάζες τους εξαιτίας του ότι είναι πασιφανές πως τα μέτρα θα πλήξουν κυρίως αυτούς όταν θα βγουν στην αγορά εργασίας. Η κυβέρνηση, με διαπραγματευτή τον ίδιο τον πρωθυπουργό, προσπάθησε να διασκεδάσει την αγανάκτησή τους με μέτρα 400 - 500 εκατ. ευρώ (επίδομα για εξεύρεση πρώτης εργασίας, υποτροφίες, πλήρης ιατροφαρμακευτική κάλυψη για όσους δε στηρίζονται από τις οικογένειές τους, εγγυητικός φορέας για ενοικίαση κατοικίας). Αυτές οι υποσχέσεις έκαναν τη Φοιτητική Ενωση, όπου κυριαρχούν δυνάμεις του Σοσιαλιστικού Κόμματος (ΣΚ), να «παγώσει» τη συμμετοχή της στις κινητοποιήσεις.
Από το Φλεβάρη, οπότε το νομοσχέδιο τέθηκε σε διαβούλευση, άρχισαν απεργίες και συλλαλητήρια με αποκορύφωμα την 31η Μάρτη. Μαζική ήταν η συμμετοχή και στην απεργία της 28ης Απρίλη και της Πρωτομαγιάς, παρά την όλο και αυξανόμενη καταστολή. Μην ξεχνάμε ότι τα έκτακτα μέτρα μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις στις 13 Νοέμβρη ισχύουν ακόμα. Λειτουργούν ομάδες προβοκατόρων που παίζουν κλεφτοπόλεμο με την Αστυνομία. «Παίζεται» επίσης πολύ από τα ΜΜΕ και το Κίνημα της Ολονυχτίας (Nuit Debout), ένα είδος «αγανακτισμένων» στην πλατεία Δημοκρατίας στο Παρίσι, το οποίο στηρίζουν η Νεολαία του ΓΚΚ και τροτσκιστικές ομάδες. Μικρές καταλήψεις πλατειών υπάρχουν και σε πόλεις της περιφέρειας όπως τη Λιόν.

Οι κινητοποιήσεις μετά τις 12 Μάη και η προοπτική

Τα συνδικάτα που πρόσκεινται στην ΠΣΟ κήρυξαν απεργίες και προέβησαν σε αποκλεισμούς. Η Ομοσπονδία Εργαζομένων Χημικής Βιομηχανίας της CGT κήρυξε απεργία στις 19/5 στα περισσότερα διυλιστήρια και απέκλεισε τις αποθήκες καυσίμων.
Η κυβέρνηση έστειλε άμεσα τις δυνάμεις καταστολής για να ανοίξουν τις αποθήκες, προσπαθώντας ταυτόχρονα να υποβαθμίσει την έλλειψη καυσίμων, ψευδόμενη στα ΜΜΕ ότι δεν υπάρχει πρόβλημα. Αυτή η καταστολή και ο εμπαιγμός έκαναν όλα τα διυλιστήρια να πάρουν αποφάσεις συμμετοχής στην απεργία. Πιέστηκε και η Ομοσπονδία Ενέργειας της CGT, που είναι παραδοσιακά ρεφορμιστική και κήρυξε κι αυτή απεργίες στις μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και στους πυρηνικούς αντιδραστήρες.
Οι σιδηρόδρομοι στη Γαλλία είναι από τα πιο μαζικά και διαδεδομένα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Το τοπικό συνδικάτο σιδηροδρομικών των Βερσαλλιών της CGT (έχει στη δικαιοδοσία του όλα τα τρένα των δυτικών προαστίων του Παρισιού), που ανήκει στην ΠΣΟ, προκήρυξε απεργία και ακολούθησαν και άλλα σωματεία.
Τα αντιλαϊκά μέτρα που παίρνονται στη Γαλλία αποδεικνύουν πως τα προβλήματα των εργαζομένων σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες είναι κοινά, γιατί οι αιτίες που τα προκαλούν είναι κοινές. Το σύστημα που ζούμε, το εκμεταλλευτικό σύστημα, ο καπιταλισμός, ξεζουμίζει την εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, κλέβει αυτό που οι ίδιοι παράγουν, κλέβει τον πλούτο, που τον καρπώνονται μια χούφτα εκμεταλλευτές, το κεφάλαιο, οι μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι.
Η διέξοδος για κάθε λαό βρίσκεται στο δρόμο της οργανωμένης πάλης για την ανασύνταξη του κινήματος και την ενίσχυση της πάλης της εργατικής τάξης μαζί με τα σύμμαχα στρώματα με στόχο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Για να δοθεί οριστική λύση υπέρ του λαού απαιτείται ρήξη με την εξουσία του κεφαλαίου, αποδέσμευση από την ΕΕ, με την εργατική τάξη στην εξουσία, με κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, με εργατικό - λαϊκό έλεγχο, με την παραγωγή και τις κοινωνικές υπηρεσίες να σχεδιάζονται κεντρικά με κριτήριο τη λαϊκή ευημερία.