Με αισιοδοξία και εφόδιο την επαναστατική στρατηγική του ΚΚΕ υποδεχόμαστε το 2017

Με αισιοδοξία και εφόδιο την επαναστατική στρατηγική του ΚΚΕ υποδεχόμαστε το 2017

Ο καινούργιος χρόνος που ξεκινάει αύριο, παραλαμβάνει ανοιχτά όλα τα μεγάλα μέτωπα από τη χρονιά που φεύγει. Και δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Σ' ένα σύστημα σάπιο μέχρι το μεδούλι, όπως είναι ο καπιταλισμός στο σημερινό, ιμπεριαλιστικό του στάδιο, όπου τα πάντα αλέθονται στην κρεατομηχανή του κέρδους, τίποτα δεν μπορεί να αλλάζει προς το καλύτερο για το λαό, αλλά και τίποτα δεν μένει σε ακινησία.
Οι ανταγωνισμοί και οι αντιθέσεις που οξύνονται, η φτώχεια των πολλών που συσσωρεύεται από τη μια και ο πλούτος των λίγων που μεγαλώνει από την άλλη, η αδύναμη ανάκαμψη και η επιβράδυνση της παγκόσμιας οικονομίας, η πάλη των επιχειρηματικών ομίλων για τα μερίδια στη διεθνή αγορά σε ένα τέτοιο περιβάλλον, είναι εστίες που τροφοδοτούν εντάσεις, πυροδοτούν πολέμους, αυξάνουν τους κινδύνους για μια πιο γενικευμένη ιμπεριαλιστική σύρραξη με στρατιωτικά μέσα. Η ευρύτερη περιοχή μας είναι το ζωντανό παράδειγμα. Και είναι βέβαιο ότι παρά τους πρόσκαιρους συμβιβασμούς και τις αναδιατάξεις στα αντίπαλα στρατόπεδα, η ένταση θα κορυφώνεται αντί να εκτονωθεί.
«Η ιμπεριαλιστική "ειρήνη" ετοιμάζει τους νέους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Αλλωστε, "ο πόλεμος είναι η συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα", ιδιαίτερα σε συνθήκες βαθιάς κρίσης υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου και σημαντικών αλλαγών στο συσχετισμό των δυνάμεων του διεθνούς ιμπεριαλιστικού συστήματος, όπου το ξαναμοίρασμα των αγορών σπανίως γίνεται αναίμακτα, με βάση την πείρα όλου του 20ού αιώνα», γράφουν χαρακτηριστικά οι Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 20ό Συνέδριο του Κόμματος.
Γι' αυτό χρειάζεται να δυναμώνει καθημερινά το μέτωπο ενάντια στη συμμετοχή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, στις ξένες βάσεις, στην αλλαγή και επαναχάραξη των συνόρων, που μεθοδεύεται από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Νέες δυνάμεις να κερδίζονται στην πάλη για τον απεγκλωβισμό της Ελλάδας από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις και τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, που είναι η αιτία των πολέμων.

Το Κυπριακό σε πρώτο πλάνο

Ενα από τα θέματα που θα μας απασχολήσουν από τις πρώτες κιόλας μέρες του 2017 είναι το Κυπριακό, καθόλου ασύνδετο με όσα γράφαμε πιο πάνω. Στο παρασκήνιο και στο προσκήνιο εξελίσσεται εδώ και μήνες ένα μεγάλο παζάρι για την επίτευξη συμβιβασμού, στη βάση ενός νέου διχοτομικού σχεδίου, τύπου «Ανάν», που απέρριψαν οι Ελληνοκύπριοι στο δημοψήφισμα του 2004. Από τότε κύλησε πολύ νερό στ' αυλάκι...
Το νέο σχέδιο έρχεται αμπαλαρισμένο με πρόσθετους εκβιασμούς και τελεσίγραφα, με κοιτάσματα φυσικού αερίου και αγωγούς, με τις απέναντι όχθες της Κύπρου να φλέγονται, σε όλο το τόξο από την Ουκρανία μέχρι τη Μαύρη Θάλασσα, τα Βαλκάνια, την Αν. Μεσόγειο και τις ακτές της Βόρειας Αφρικής. Ερχεται με τη συνοδεία αεροπλανοφόρων και κάθε είδους πολεμικών σκαφών και αεροπλάνων, απ' όλες τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που συνωστίζονται στις θάλασσες περιμετρικά του νησιού, σε απόσταση βολής το ένα από το άλλο, αλλά με τις κάννες στραμμένες προσώρας στη Συρία.
Μέσα σ' ένα τέτοιο περιβάλλον συγκρούσεων, ρευστότητας και αβεβαιότητας, που επιτείνεται από το ενδεχόμενο να υπάρξουν νέες αναδιατάξεις στην περιοχή όταν σε 20 μέρες από σήμερα αναλάβει η νέα κυβέρνηση στις ΗΠΑ, μεθοδεύεται η λύση του Κυπριακού, με τη δαμόκλειο σπάθη της «τελευταίας ευκαιρίας» να επικρέμαται πάνω από το κεφάλι του κυπριακού λαού.
Γράφουν οι Θέσεις της ΚΕ για το 20ό Συνέδριο: «Στο πλαίσιο των ανταγωνισμών των αστικών τάξεων της Τουρκίας, της Ελλάδας και της Κύπρου, καθώς και του αρνητικού ρόλου που έπαιξαν και παίζουν διαχρονικά έως σήμερα για την επίλυση του κυπριακού προβλήματος οι ΗΠΑ, η Μ. Βρετανία, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, αναπτύσσονται αρνητικοί σχεδιασμοί για τους λαούς (...) Οι νέες διεργασίες οδηγούν στην οριστικοποίηση της διχοτόμησης της Κύπρου, ουσιαστικά στη συγκρότηση δύο ξεχωριστών κρατικών οντοτήτων που μόνο τυπικά και συγκυριακά θα συγκροτούν Ομοσπονδία».
Σ' αυτή τη βάση, η μόνη στάση που υπερασπίζει τα πραγματικά συμφέροντα του λαού στην Κύπρο, είναι η συμβολή στο δυνάμωμα της πάλης ενάντια σε κάθε προσπάθεια επιβολής μιας λύσης που θα διαιωνίζει τη διχοτόμηση και δεν θα δίνει βιώσιμη και φερέγγυα λύση για το σύνολο του κυπριακού λαού, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους, Αρμένιους, Λατίνους, Μαρωνίτες. Αυτή η πάλη δεν μπορεί παρά να κατευθύνεται στο στόχο για μια Κύπρο ενιαία, ανεξάρτητη, με μία και μόνη κυριαρχία, μία ιθαγένεια και διεθνή προσωπικότητα, χωρίς ξένες βάσεις και στρατεύματα, χωρίς ξένους εγγυητές και προστάτες.

Ιδιοι «παίκτες», συγκρουόμενα συμφέροντα

Απαριθμώντας τους βασικούς «παίκτες» που συμμετέχουν στη διευθέτηση του Κυπριακού, δεν είναι δύσκολο να δει κανείς ότι είναι οι ίδιοι που ανταγωνίζονται ή συμπράττουν στις πολεμικές συγκρούσεις στη Συρία και στο Ιράκ. Ταυτόχρονα, πολλοί από αυτούς κατέχουν ρόλο πρωταγωνιστή και κινούν τα κεντρικότερα νήματα που συνδέουν τη διαπραγμάτευση για την οικονομία και το κρατικό χρέος της Ελλάδας με τους ευρύτερους ανταγωνισμούς και τις εξελίξεις στην περιοχή.
Ευρωζώνη και ΔΝΤ, στην πραγματικότητα Γερμανία και ΗΠΑ, συγκρούονται με αφορμή το ελληνικό ζήτημα για θέματα που ξεπερνούν κατά πολύ το ένα ή το άλλο ποσοστό στους στόχους του πρωτογενούς πλεονάσματος, το ύψος των ομαδικών απολύσεων, ακόμα και τους όρους παραμονής μιας μικρής οικονομίας όπως η Ελλάδα στην Ευρωζώνη. Το πραγματικό διακύβευμα είναι η αδύναμη ανάπτυξη σε συνθήκες επιβράδυνσης της παγκόσμιας οικονομίας, που δυσκολεύεται ακόμη πιο πολύ λόγω του μεγάλου χρέους που έχουν οι σημαντικότερες οικονομίες της Ευρωζώνης και της ΕΕ, όπως η Γαλλία και η Ιταλία, που βλέπουν τη Γερμανία να ξεμακραίνει στο μεταξύ τους ανταγωνισμό.
Γι' αυτό μεγαλώνει η αντιπαράθεση και στο εσωτερικό της Ευρωζώνης, αλλά και οι ενδοαστικές αντιθέσεις σε κάθε κράτος χωριστά, πυροδοτώντας διεργασίες και ανακατατάξεις, με σωρευτική επίδραση στο πολιτικό σύστημα και ενίσχυση των φυγόκεντρων αστικών δυνάμεων, σίγουρα όμως χωρίς κανένα όφελος για το λαό.
«(...) Οι πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ενωσης δεν μπορούν ωστόσο να πετύχουν την άμβλυνση της ανισομετρίας στο εσωτερικό της Ευρωζώνης, η οποία αποτυπώνεται στη διεύρυνση της ψαλίδας ανάμεσα στα κράτη που σημειώνουν σταθερά εμπορικά πλεονάσματα (Γερμανία, Ολλανδία κ.λπ.) και την πλειοψηφία των κρατών που σημειώνουν αντίστοιχα ελλείμματα», αναφέρουν οι Θέσεις της ΚΕ, και σε άλλο σημείο γράφουν:
«Την περίοδο που διανύουμε ισχυροποιείται προσωρινά το αστικό ρεύμα του εθνικισμού και του προστατευτισμού στην οικονομία τόσο στις ΗΠΑ και τη Μ. Βρετανία όσο και σε ισχυρά κράτη της Ευρωζώνης όπως η Γαλλία και η Ιταλία (...) για να αμυνθούν στην επιδείνωση των όρων ανταγωνιστικότητας πρώτα απ' όλα του βιομηχανικού κεφαλαίου τους, ιδιαίτερα σε συνθήκες επιβράδυνσης της διεθνούς καπιταλιστικής οικονομίας».
Ο αστικός εθνικισμός και ο κοσμοπολιτισμός του κεφαλαίου αποτελούν τις δύο όψεις της ιδεολογίας της αστικής τάξης, από την οποία πρέπει να διαχωριστούν οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Τα πραγματικά τους συμφέροντα καμία σχέση δεν έχουν με την υπεράσπιση των σχεδίων του ενός ή του άλλου ιμπεριαλιστικού πόλου, της κερδοφορίας του ενός ή του άλλου μονοπωλιακού ομίλου.

Προχωράμε με συναίσθηση της μεγάλης ευθύνης

Η χρονιά που ξεκινάει ξεχωρίζει για δύο ιδιαίτερους λόγους. Ο πρώτος είναι ότι φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από την Οχτωβριανή Επανάσταση, το 1917, που σηματοδοτεί την πρώτη ιστορικά απόπειρα της εργατικής τάξης να αποτινάξει τα δεσμά της και να οικοδομήσει τον σοσιαλισμό. Ο δεύτερος είναι ότι από τις 30 Μάρτη μέχρι τις 2 Απρίλη θα γίνει το 20ό Συνέδριο του ΚΚΕ.
Ηδη, μετά τη δημοσιοποίηση των Θέσεων της ΚΕ και την πλατιά διάδοσή τους με τον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη» πριν από δυο βδομάδες, έχει ξεκινήσει η προετοιμασία και συζήτηση για το Συνέδριο στο Κόμμα και την ΚΝΕ. Παράλληλα, σχεδιάζεται η οργανωμένη συζήτηση πάνω στις Θέσεις με οπαδούς και φίλους, ενώ όπως ανακοινώθηκε, άμεσα ξεκινάει ο προσυνεδριακός διάλογος από τις σελίδες του «Ριζοσπάστη» και την ΚΟΜΕΠ.
Οπως σημειώνεται στον πρόλογο των Θέσεων, «βασικός στόχος των Θέσεων της ΚΕ για το 20ό Συνέδριο και της εσωκομματικής συζήτησης που θα ξεκινήσει μετά τη δημοσίευσή τους, όπως και των τελικών αποφάσεων του Συνεδρίου, είναι το ολόπλευρο ιδεολογικό - πολιτικό - οργανωτικό ατσάλωμα του Κόμματος και της Νεολαίας του ως κόμματος της επαναστατικής ανατροπής. Αυτό το ατσάλωμα αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για να φέρουμε σε πέρας τα σύνθετα καθήκοντα της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, της πάλης κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου, της οικοδόμησης της κοινωνικής συμμαχίας σε αντικαπιταλιστική, αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση με στόχο την εργατική εξουσία.
Από αυτό το ατσάλωμα του Κόμματος εξαρτάται και η ικανότητά του να προετοιμάζει για τα παραπάνω καθήκοντα και εργατικές - λαϊκές μάζες μέσα από την ανάπτυξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος και την προώθηση της συμμαχίας των λαϊκών στρωμάτων σε κατεύθυνση ρήξης και ανατροπής με το καπιταλιστικό σύστημα. Αυτό ισχύει ακόμα περισσότερο σε συνθήκες που όλα είτε μοιάζουν ακίνητα είτε κινούνται με αργούς ρυθμούς προς το στόχο της εργατικής - λαϊκής αντεπίθεσης είτε ακόμα και πισωγυρίζουν».
Με επαναστατική αισιοδοξία και εμπιστοσύνη στη δύναμη της εργατικής τάξης, εξοπλισμένοι με το Πρόγραμμα που ψήφισε το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ και τα διδάγματα από την 100χρονη σχεδόν Ιστορία του Κόμματος, με στέρεους και βαθιούς δεσμούς με τους εργαζόμενους και το λαό, προχωράμε μπροστά. Βαδίζουμε στη νέα χρονιά με συναίσθηση της ευθύνης που έχουμε να δουλεύουμε κάτω απ' όλες τις συνθήκες για την υλοποίηση της επαναστατικής στρατηγικής του ΚΚΕ. Καλή αγωνιστική χρονιά!