Η ασφάλεια του κεφαλαίου βλάπτει τους λαούς

Η ασφάλεια του κεφαλαίου βλάπτει τους λαούς

Αλλη μια συνάντηση εκπροσώπων του κεφαλαίου, η 53η Διάσκεψη του Μονάχου για την Ασφάλεια ολοκληρώθηκε την Κυριακή φέρνοντας στο προσκήνιο τις αντιθέσεις που υπάρχουν ανάμεσα σε ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, αλλά και την από κοινού υπεράσπιση των συμφερόντων των μονοπωλιακών τους ομίλων που τρώγονται μεταξύ τους για το μοίρασμα αγορών και πόρων, σε βάρος των λαών που βιώνουν τις δήθεν απελευθερωτικές τους επεμβάσεις. Μεγάλες απειλές για την ασφάλεια του κόσμου και τη λεγόμενη «δυτική δημοκρατία» χαρακτηρίστηκαν η «ισλαμιστική τρομοκρατία», τα «αυταρχικά καθεστώτα και ο λαϊκισμός». Πάντως, οι ανησυχίες που αναδείχτηκαν, και μάλιστα εν μέσω δυσκολιών για δυναμική ανάπτυξη, ήταν για την πολιτική της νέας αμερικανικής κυβέρνησης υπό τον Τραμπ (σε σχέση με τα μέτρα προστατευτισμού που θα πλήξουν το διεθνές εμπόριο, αλλά και σε σχέση με το ΝΑΤΟ) και την επισφαλή συνοχή της ΕΕ που σχετίζεται με το Βrexit. Εχει αξία, λοιπόν, να δούμε τη στάση των βασικών πρωταγωνιστών σε αυτήν τη συνάντηση.

***

Καταρχάς οι «οικοδεσπότες» Γερμανοί, τόσο με την υπουργό Αμυνας, Ούρσουλα Λάιεν, όσο και με την καγκελάριο, Αγκελα Μέρκελ, σημείωσαν ότι το ΝΑΤΟ είναι πυλώνας της ασφάλειας και των διατλαντικών δεσμών και είπαν ότι η χώρα τους αυξάνει τις αμυντικές δαπάνες για τον στόχο του 2% του ΑΕΠ σε μια δεκαετία, όπως αποφάσισε η λυκοσυμμαχία στη σύνοδο της Ουαλίας το 2014. Επίσης, σημείωσαν ότι η Γερμανία κάνει πολλά στην ανάπτυξη ΝΑΤΟικών δυνάμεων στη Λιθουανία και την Πολωνία και άλλες περιοχές, αλλά ταυτόχρονα ζήτησαν από την αμερικανική ηγεσία να μην προβαίνει σε «μονομερείς ενέργειες» ειδικά αναφορικά με τη Ρωσία. Την ίδια ώρα, η Μέρκελ τάχθηκε υπέρ της επανέναρξης του Συμβουλίου ΝΑΤΟ - Ρωσίας, που συστήθηκε μετά την αντεπανάσταση στην ΕΣΣΔ και η λειτουργία του έχει παγώσει. Ανέφερε ακόμα ότι και μετά το Brexit θα συνεχιστούν οι καλές σχέσεις με τη Βρετανία. Ταυτόχρονα, εκθείασε την καλή συνεργασία με τη Γαλλία, αλλά σημείωσε ότι η καταπολέμηση της τρομοκρατίας και η ασφάλεια της Ευρώπης απαιτούν τη στήριξη από τις ΗΠΑ.

***

Τα στελέχη της αμερικανικής κυβέρνησης, ο αντιπρόεδρος Μ. Πενς και ο υπουργός Αμυνας, Τζ. Μάτις, υπογράμμισαν τη δέσμευση των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ, διασκεδάζοντας τις εντυπώσεις που προκάλεσε η φράση του Τραμπ ότι αυτό είναι ένας «απαρχαιωμένος οργανισμός», μίλησαν για πυλώνα ασφάλειας και ακατάλυτους δεσμούς Αμερικής και Ευρώπης. Θύμισαν την κοινή πάλη μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο «κατά του κομμουνισμού που εξαπλωνόταν» και τις κοινές αξίες «της ανεξαρτησίας, της εδαφικής ακεραιότητας και της αυτοδιάθεσης των εθνών και της ειρήνης», που δήθεν υπερασπίζονται. Ο Αμερικανός αντιπρόεδρος προσδιόρισε ως σύγχρονες απειλές την ισλαμική τρομοκρατία, το ρόλο του Ιράν και της ΛΔ Κορέας, ενώ σημείωσε ότι «παρόλο που θεωρούμε τη Ρωσία υπεύθυνη για την κατάσταση στην Ουκρανία η διοίκηση Τραμπ θα επιδιώξει να βρει κοινό έδαφος μαζί της». Επίσης, με έμφαση επανέλαβε ότι «οι ΗΠΑ θα γίνουν δυνατότερες από ποτέ, θα εξακολουθήσουν να είναι η πρώτη στρατιωτική δύναμη στον κόσμο για να μπορούν να εξασφαλίζουν την ειρήνη και την ασφάλεια στον κόσμο», ενώ την ίδια ώρα τόνισε ότι το ΝΑΤΟ πρέπει να κάνει τις αναγκαίες προσαρμογές για να αντιμετωπίσει τις νέες απειλές και ότι όλοι οι εταίροι στη λυκοσυμμαχία πρέπει να συνεισφέρουν στα εξοπλιστικά προγράμματα και να μην είναι μόνο οι ΗΠΑ και 4 ακόμα χώρες - μέλη (σ.σ. η Ελλάδα είναι σε αυτές) που πιάνουν το στόχο του 2% του ΑΕΠ. Ενδιαφέρον είχε και η παρέμβαση της Φ. Μογκερίνι, ύπατης εκπροσώπου της ΕΕ για την Εξωτερική Πολιτική και Ασφάλεια, που σημείωσε τον συντονισμό με το ΝΑΤΟ αλλά ταυτόχρονα έδωσε έμφαση στην ισχυροποίηση των μηχανισμών της ίδιας της ΕΕ.

***

Ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, Σεργκέι Λαβρόφ, σημείωσε ότι «η λεγόμενη νέα τάξη, που στηρίχτηκε σε μια δυτικοκεντρική λογική και ανάπτυξη, έχει αποτύχει». Εμφάνισε τη χώρα του δύναμη ειρήνης και συνεργασίας που επιθυμεί έναν «αρμονικό πολυπολικό κόσμο, αμοιβαίας συνεργασίας και συλλογικών λύσεων», δημιουργώντας σκόπιμα συνειρμούς για τα εκατομμύρια νεκρών Σοβιετικών, που θυσιάστηκαν στον πόλεμο ενάντια στο φασισμό, θυμίζοντας επίσης τις διακηρύξεις στήριξης της τσαρικής Ρωσίας στον αγώνα των ΗΠΑ για ανεξαρτησία από τη Μ. Βρετανία το 18ο αιώνα (αμερικανική Επανάσταση). Αναφερόμενος στο ΝΑΤΟ σημείωσε ότι φαίνεται σαν να θέλει να επιστρέψουν οι σχέσεις με τη Ρωσία στον «ψυχρό πόλεμο», ενώ κάλεσε τους «δυτικούς εταίρους» να αποβάλουν τη «ρωσοφοβία», να προτάξουν τα κοινά συμφέροντα σε πολλούς τομείς με σεβασμό στις προτεραιότητες του καθενός και να ενδυναμώσουν τη συνεργασία, τόσο ΝΑΤΟ - Ρωσίας όσο και ΕΕ - Ρωσίας σε ζητήματα «αντιμετώπισης της τρομοκρατίας» και «ασφάλειας στον κυβερνοχώρο». Αναφορικά με τις κατηγορίες για εμπλοκή της ρωσικής κυβέρνησης σε κυβερνοεπιθέσεις και παρεμβάσεις στις εκλογικές διαδικασίες άλλων χωρών (ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία), τόνισε ότι διατυπώνονται χωρίς να δίνεται κανένα αποδεικτικό στοιχείο. Σχετικά με τις ΗΠΑ σημείωσε χαρακτηριστικά ότι η Ρωσία θέλει «σχέσεις πραγματισμού και αμοιβαίου σεβασμού», κάτι που, όπως είπε, μπορεί να φέρει και την «ειρηνική επίλυση της κρίσης στην Ουκρανία, εφόσον η ουκρανική κυβέρνηση κάνει περισσότερα για την εφαρμογή της συμφωνίας του Μινσκ». Επί της ουσίας, η σημερινή καπιταλιστική Ρωσία, που υπερασπίζεται τα συμφέροντα των δικών της μονοπωλίων, προβάλλει την ανάγκη ενός συμβιβασμού για το συγκερασμό συμφερόντων με άλλα καπιταλιστικά κράτη. Αυτό όμως μόνο προσωρινά μπορεί να επιτευχθεί, μέχρι να προκύψει νέα αντιπαράθεση. Στην ίδια λογική εμφανίστηκε και ο ΥΠΕΞ της Κίνας, Γουάνγκ Γι, που μίλησε για έναν πολυπολικό κόσμο, συνεργασιών αμοιβαίου οφέλους, όπου όλα θα μπορούν να επιλύονται με ειρηνικά διπλωματικά μέσα και θα παίρνονται υπόψη τα συμφέροντα όλων. Εννοώντας βεβαίως τα συμφέροντα όλων των μονοπωλίων και όχι των λαών...
Στην πραγματικότητα, η υποκρισία που ξεχείλιζε και στη Διάσκεψη του Μονάχου και οι αντιπαραθέσεις ανάμεσα σε εκπροσώπους μονοπωλίων που νοιάζονται για τα δικά τους συμφέροντα επιβεβαιώνουν ότι οι αντιθέσεις οξύνονται παρά τις προσπάθειες συμβιβασμών και το «κοινό μέτωπο» όλων των αστικών τάξεων απέναντι στους λαούς και την εργατική τάξη των κρατών τους.