Η ζούγκλα είναι εδώ...
«Εγώ
εργασιακό μεσαίωνα στην Ελλάδα δεν ψηφίζω», είπε, σύμφωνα με
δημοσιεύματα, ο πρωθυπουργός στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στη Ρώμη και
είναι να αγανακτεί κανείς με το θράσος της κυβέρνησης. Πρώτα απ' όλα, ο
εργασιακός μεσαίωνας που διαμόρφωσαν οι νόμοι όλων των προηγούμενων
κυβερνήσεων, είναι ήδη εδώ, αφού κανέναν από αυτούς τους νόμους δεν
κατάργησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Αντίθετα, τους επέκτεινε κιόλας.
Κάνοντας μια σύντομη αναδρομή, διατήρησε στο ακέραιο τη νομοθεσία για την εδραίωση και τη γενίκευση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, με αποτέλεσμα σήμερα το 60% περίπου των νέων προσλήψεων να αφορούν σε θέσεις μερικής και εκ περιτροπής απασχόλησης. Τα στοιχεία του ΙΚΑ δείχνουν ότι, ΠΛΕΟΝ, ένας στους τρεις μισθωτούς δουλεύει με αυτήν τη μορφή, βουτηγμένος στην ανασφάλεια και την αβεβαιότητα. Κατά τον ίδιο τρόπο, η κυβέρνηση διατηρεί σε πλήρη ισχύ την Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου 6/2012, που μείωσε τον κατώτατο μισθό στον ιδιωτικό τομέα από 22% έως 32%.
Με τα διάφορα προγράμματα ενεργητικών πολιτικών απασχόλησης, που εμπλουτίζονται τώρα με την παράδοση ακόμα και αυτού του γλίσχρου επιδόματος ανεργίας στους εργοδότες, η κυβέρνηση συμβάλλει ενεργά ώστε όλο και περισσότεροι μισθωτοί να αμείβονται με τα κατώτερα όρια. Την ίδια ώρα, παραμένει σε ισχύ η κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού για τους εργαζόμενους στο Δημόσιο, όπως και της 13ης και 14ης σύνταξης για όλους τους συνταξιούχους.
Εξακολουθούν, επίσης, να εφαρμόζονται τα μέτρα που είχαν πάρει οι προηγούμενες κυβερνήσεις για τη διευκόλυνση των απολύσεων (μείωση χρόνου προειδοποίησης, μείωση αποζημίωσης κ.ά.). Ετσι, γίνονται πάνω από 2 εκατ. απολύσεις το χρόνο, αριθμός μεγαλύτερος από το σύνολο των μισθωτών της χώρας, που θα αυξηθεί αν προχωρήσουν τα σχέδια για περαιτέρω απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων.
Οι συνταξιούχοι είδαν μειώσεις στις συντάξεις από προηγούμενους νόμους και τώρα, με τον νόμο Κατρούγκαλου, εφαρμόζονται ήδη νέες περικοπές και έρχονται κι άλλες, σε κύριες και επικουρικές, ενώ χάνουν σταδιακά και το ΕΚΑΣ. Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση συνυπογράφει με τους υπόλοιπους εκπροσώπους του κεφαλαίου στην ΕΕ διακηρύξεις για την παράταση του εργάσιμου βίου, την περαιτέρω κατάργηση ασφαλιστικών δικαιωμάτων.
Επιπλέον, πριν από λίγες μόνο μέρες, οι υπουργοί Οικονομικών της ΕΕ (και της Ελλάδας) συνυπέγραψαν απόφαση για ένα μηχανισμό αυτόματης περικοπής των συντάξεων, ιδιαίτερα «σε περιόδους υψηλού δημοσίου χρέους», στο όνομα της «βιωσιμότητας» των ασφαλιστικών συστημάτων.
Η αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης, όπως και των προηγούμενων, υπαγορεύεται από τα συμφέροντα και τις ανάγκες του κεφαλαίου. Γι αυτό, πέρα απ' όσα αντιλαϊκά νομοθετεί και αποφασίζει, συνεχίζει κι αυτή να απορρίπτει τις προτάσεις νόμου που καταθέτει το ΚΚΕ για την ανακούφιση των εργαζομένων, μεταξύ αυτών και της πρότασης νόμου που συντάχθηκε με πρωτοβουλία 530 συνδικαλιστικών οργανώσεων για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.
Ολοι οι παραπάνω νόμοι, που ζουν και βασιλεύουν στη «ζούγκλα» της αγοράς εργασίας, οι καινούργιοι που ετοιμάζονται, το σύνολο της αντιλαϊκής νομοθεσίας στην Ελλάδα και στα άλλα κράτη - μέλη, συνθέτουν το πλέγμα των «βέλτιστων πρακτικών» που επικαλείται η κυβέρνηση για να σκεπάσει το επικείμενο νέο χτύπημα του δικαιώματος στην απεργία, τη διευκόλυνση της ανταπεργίας («λοκ άουτ»), το χτύπημα της συνδικαλιστικής δράσης, την ένταση της φορολεηλασίας των εργατικών - λαϊκών οικογενειών.
Το συμπέρασμα που προκύπτει, είναι ότι κάθε επόμενη κυβέρνηση πιάνει το νήμα από εκεί που το άφησε η προηγούμενη και συνεχίζει την ίδια αντιλαϊκή πολιτική, επειδή αυτό υπαγορεύει το συμφέρον του κεφαλαίου. Επομένως, καμιά ανοχή στα ψέματα της κυβέρνησης δεν πρέπει να δείξει ο λαός. Πολύ περισσότερο, χρειάζεται να αποσύρει κάθε εμπιστοσύνη και προσδοκία από την κυβερνητική εναλλαγή, να παλέψει οργανωμένα ενάντια σε παλιά και νέα μέτρα, ενάντια στο κεφάλαιο και στην πολιτική του, με κατεύθυνση την ανατροπή της εξουσίας του.
Κάνοντας μια σύντομη αναδρομή, διατήρησε στο ακέραιο τη νομοθεσία για την εδραίωση και τη γενίκευση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, με αποτέλεσμα σήμερα το 60% περίπου των νέων προσλήψεων να αφορούν σε θέσεις μερικής και εκ περιτροπής απασχόλησης. Τα στοιχεία του ΙΚΑ δείχνουν ότι, ΠΛΕΟΝ, ένας στους τρεις μισθωτούς δουλεύει με αυτήν τη μορφή, βουτηγμένος στην ανασφάλεια και την αβεβαιότητα. Κατά τον ίδιο τρόπο, η κυβέρνηση διατηρεί σε πλήρη ισχύ την Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου 6/2012, που μείωσε τον κατώτατο μισθό στον ιδιωτικό τομέα από 22% έως 32%.
Με τα διάφορα προγράμματα ενεργητικών πολιτικών απασχόλησης, που εμπλουτίζονται τώρα με την παράδοση ακόμα και αυτού του γλίσχρου επιδόματος ανεργίας στους εργοδότες, η κυβέρνηση συμβάλλει ενεργά ώστε όλο και περισσότεροι μισθωτοί να αμείβονται με τα κατώτερα όρια. Την ίδια ώρα, παραμένει σε ισχύ η κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού για τους εργαζόμενους στο Δημόσιο, όπως και της 13ης και 14ης σύνταξης για όλους τους συνταξιούχους.
Εξακολουθούν, επίσης, να εφαρμόζονται τα μέτρα που είχαν πάρει οι προηγούμενες κυβερνήσεις για τη διευκόλυνση των απολύσεων (μείωση χρόνου προειδοποίησης, μείωση αποζημίωσης κ.ά.). Ετσι, γίνονται πάνω από 2 εκατ. απολύσεις το χρόνο, αριθμός μεγαλύτερος από το σύνολο των μισθωτών της χώρας, που θα αυξηθεί αν προχωρήσουν τα σχέδια για περαιτέρω απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων.
Οι συνταξιούχοι είδαν μειώσεις στις συντάξεις από προηγούμενους νόμους και τώρα, με τον νόμο Κατρούγκαλου, εφαρμόζονται ήδη νέες περικοπές και έρχονται κι άλλες, σε κύριες και επικουρικές, ενώ χάνουν σταδιακά και το ΕΚΑΣ. Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση συνυπογράφει με τους υπόλοιπους εκπροσώπους του κεφαλαίου στην ΕΕ διακηρύξεις για την παράταση του εργάσιμου βίου, την περαιτέρω κατάργηση ασφαλιστικών δικαιωμάτων.
Επιπλέον, πριν από λίγες μόνο μέρες, οι υπουργοί Οικονομικών της ΕΕ (και της Ελλάδας) συνυπέγραψαν απόφαση για ένα μηχανισμό αυτόματης περικοπής των συντάξεων, ιδιαίτερα «σε περιόδους υψηλού δημοσίου χρέους», στο όνομα της «βιωσιμότητας» των ασφαλιστικών συστημάτων.
Η αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης, όπως και των προηγούμενων, υπαγορεύεται από τα συμφέροντα και τις ανάγκες του κεφαλαίου. Γι αυτό, πέρα απ' όσα αντιλαϊκά νομοθετεί και αποφασίζει, συνεχίζει κι αυτή να απορρίπτει τις προτάσεις νόμου που καταθέτει το ΚΚΕ για την ανακούφιση των εργαζομένων, μεταξύ αυτών και της πρότασης νόμου που συντάχθηκε με πρωτοβουλία 530 συνδικαλιστικών οργανώσεων για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.
Ολοι οι παραπάνω νόμοι, που ζουν και βασιλεύουν στη «ζούγκλα» της αγοράς εργασίας, οι καινούργιοι που ετοιμάζονται, το σύνολο της αντιλαϊκής νομοθεσίας στην Ελλάδα και στα άλλα κράτη - μέλη, συνθέτουν το πλέγμα των «βέλτιστων πρακτικών» που επικαλείται η κυβέρνηση για να σκεπάσει το επικείμενο νέο χτύπημα του δικαιώματος στην απεργία, τη διευκόλυνση της ανταπεργίας («λοκ άουτ»), το χτύπημα της συνδικαλιστικής δράσης, την ένταση της φορολεηλασίας των εργατικών - λαϊκών οικογενειών.
Το συμπέρασμα που προκύπτει, είναι ότι κάθε επόμενη κυβέρνηση πιάνει το νήμα από εκεί που το άφησε η προηγούμενη και συνεχίζει την ίδια αντιλαϊκή πολιτική, επειδή αυτό υπαγορεύει το συμφέρον του κεφαλαίου. Επομένως, καμιά ανοχή στα ψέματα της κυβέρνησης δεν πρέπει να δείξει ο λαός. Πολύ περισσότερο, χρειάζεται να αποσύρει κάθε εμπιστοσύνη και προσδοκία από την κυβερνητική εναλλαγή, να παλέψει οργανωμένα ενάντια σε παλιά και νέα μέτρα, ενάντια στο κεφάλαιο και στην πολιτική του, με κατεύθυνση την ανατροπή της εξουσίας του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου