«Μυρίζει μπαρούτι» για το λαό μέσα και έξω από τη χώρα

«Μυρίζει μπαρούτι» για το λαό μέσα και έξω από τη χώρα

Η πυραυλική επίθεση των ΗΠΑ σε στρατιωτική βάση της Συρίας, το ξημέρωμα της Παρασκευής, είναι αναμφίβολα η πιο σοβαρή εξέλιξη της βδομάδας που πέρασε. Είχε προηγηθεί η εκατόμβη νεκρών από επίθεση με τοξικά αέρια στην πόλη Ιντλίμπ της Συρίας, που αξιοποιήθηκε ως πρόσχημα από την κυβέρνηση των ΗΠΑ για να εξαπολύσει την επίθεση στις στρατιωτικές εγκαταστάσεις του κυβερνητικού στρατού της Συρίας.

Από την ίδια την εξέλιξη των γεγονότων, το ποιος και πώς οργάνωσε την επίθεση με τα τοξικά αέρια περνάει σε δεύτερη μοίρα. Αλλωστε, γι' αυτό το θέμα υπάρχουν πολλές διαφορετικές εκδοχές και απόψεις, στο πλαίσιο της αντιπαράθεσης ανάμεσα σε ανταγωνιστικά ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα, ενώ η αλήθεια μπορεί να αποκαλυφθεί μετά από πολύ καιρό ή και καθόλου. Αλλωστε, υπάρχει η εμπειρία από ανάλογες επιθέσεις σε Ιράκ, Γιουγκοσλαβία και αλλού, που αξιοποιήθηκαν προσχηματικά για να ενεργοποιηθούν προμελετημένα και προαποφασισμένα σχέδια ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.
Εκ του αποτελέσματος, λοιπόν, η επίθεση με τα τοξικά στο Ιντλίμπ έχει ήδη εκπληρώσει το ρόλο της: Εδωσε το άλλοθι που, όπως φαίνεται, αναζητούσαν οι ΗΠΑ για να αναβαθμίσουν την παρουσία τους στην περιοχή, όταν πριν από λίγες μόνο μέρες ο νέος Αμερικανός Πρόεδρος προϊδέαζε με δηλώσεις του για το αντίθετο.
Αν δεν ήταν αυτή η αφορμή, θα ήταν σίγουρα κάποια άλλη. Γεγονότα αυτού του μεγέθους, που γίνονται θρυαλλίδα τόσο σοβαρών εξελίξεων, δεν είναι συγκυριακές αποφάσεις της στιγμής, ούτε υπακούν στα «πάθη», στις προθέσεις και τις αποφάσεις συγκεκριμένων προσώπων. Υπηρετούν και προδίδουν σχεδιασμούς στρατηγικής σημασίας για ισχυρά οικονομικά συμφέροντα, που συνδέονται με τη μια ή την άλλη ιμπεριαλιστική δύναμη.
Απ' αυτήν τη σκοπιά, η επίθεση της περασμένης Παρασκευής φαίνεται πως αποτελεί ένα ακόμα σημείο καμπής στην εξάχρονη ιστορία της ιμπεριαλιστικής επέμβασης στη Συρία, στη διάρκεια της οποίας είδαμε συμμαχίες να σπάνε και να αναδιατάσσονται, στρατιωτικές και διπλωματικές εντάσεις να κορυφώνονται, εύθραυστοι συμβιβασμοί να αλλάζουν το συσχετισμό ανάμεσα σε ανταγωνιστικά σχέδια και να πυροδοτούν νέες αντιπαραθέσεις.
Οπως όλα δείχνουν, οι ΗΠΑ διεκδικούν πιο αποφασιστικά ρόλο στις εξελίξεις και στη διαμόρφωση του νέου χάρτη στην περιοχή, η οποία αποτελεί τη βασική εστία μιας πιο γενικευμένης στρατιωτικής, οικονομικής και πολιτικής αντιπαράθεσης ανάμεσα στα ισχυρότερα ιμπεριαλιστικά κράτη και κέντρα του πλανήτη, κυρίως ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Ρωσία, στο φόντο των ανακατατάξεων που επιτάχυνε η βαθιά καπιταλιστική κρίση στην παγκόσμια ιμπεριαλιστική πυραμίδα.
Απ' αυτό και μόνο μπορεί να συμπεράνει κανείς ότι η κατάσταση στην ευρύτερη γειτονιά μας γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνη για τους λαούς και ενισχύεται το ενδεχόμενο μιας πιο γενικευμένης σύρραξης, παίρνοντας υπόψη την υπερσυγκέντρωση ανταγωνιστικών στρατιωτικών δυνάμεων στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά και τους παράπλευρους περιφερειακούς ανταγωνισμούς που ενεργοποιεί η διαμάχη στη Συρία, όπως είναι, για παράδειγμα, η ένταση στις σχέσεις Ελλάδας - Τουρκίας, η αναζωπύρωση του εθνικισμού σε χώρες των Βαλκανίων και πάει λέγοντας.

Δεδομένη η ελληνική εμπλοκή

Η σοβαρότερη πλευρά των εξελίξεων σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, είναι ότι τα αμερικανικά πλοία απ' όπου εκτοξεύθηκαν οι πύραυλοι ενάντια στη Συρία, είχαν ελλιμενιστεί τους τελευταίους μήνες στη Σούδα, αναδεικνύοντας τη στρατηγική σημασία της βάσης στο ξεδίπλωμα των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, ως ορμητηρίου αμερικανο-ΝΑΤΟικών δυνάμεων για πολεμικές επιχειρήσεις και επεμβάσεις στην ευρύτερη περιοχή.
Απ' αυτήν τη σκοπιά, η ελληνική κυβέρνηση είναι υπεύθυνη και υπόλογη στο λαό, όχι μόνο επειδή συνεχίζει την παραχώρηση στρατιωτικών εγκαταστάσεων και υποδομών για τη διευκόλυνση των δολοφονικών σχεδίων του ΝΑΤΟ, επικαλούμενη τις «συμβατικές υποχρεώσεις» της χώρας ως μέλους της λυκοσυμμαχίας, αλλά και για τον λόγο ότι επιδιώκει τη βαθύτερη εμπλοκή στην ευόδωση αυτών των σχεδιασμών, με στόχο να αναβαθμιστεί ο ρόλος της ανταγωνιστικά προς άλλα κράτη και ισχυρές περιφερειακές δυνάμεις.
Γι' αυτό στις αλλεπάλληλες επισκέψεις τους στις ΗΠΑ, οι υπουργοί Εξωτερικών και Αμυνας μετέφεραν στις επαφές τους με αξιωματούχους της κυβέρνησης Τραμπ την πρόθεση της κυβέρνησης να ανταποκριθεί στα σχέδια αναβάθμισης της στρατιωτικής συνεργασίας με τις ΗΠΑ, με επέκταση της σύμβασης που καθορίζει την παραχώρηση της βάσης της Σούδας για μια επιπλέον πενταετία ή δεκαετία, όπως και με την παραπέρα αναβάθμιση των υποδομών και των εγκαταστάσεών της.
Ουσιαστική συζήτηση φαίνεται πως γίνεται και για το ενδεχόμενο να αποτελέσουν πλοία του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού συνοδευτική δύναμη σε αμερικανικά αεροπλανοφόρα που επιχειρούν στην περιοχή και να συμβάλουν έτσι στην «εξοικονόμηση» πόρων και δυνάμεων του αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού, με στόχο να αξιοποιηθούν σε άλλες περιοχές και επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας για τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Στο πλαίσιο αυτό συζητιέται και η παροχή ενισχυμένης «στρατιωτικής βοήθειας» από τις ΗΠΑ προς την Ελλάδα.
Τα παραπάνω αποτελούν ορισμένες μόνο πλευρές της βαθύτερης εμπλοκής που επιδιώκει η κυβέρνηση σε ό,τι αφορά τη συμμετοχή στα σχέδια του ΝΑΤΟ, άρα και στους ανταγωνισμούς με άλλα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα και κέντρα. Δεν πρέπει επίσης να παραβλέπουμε το γεγονός ότι και στο εσωτερικό του ΝΑΤΟ οξύνονται οι αντιθέσεις, τόσο ανάμεσα στις ΗΠΑ και στα κράτη - μέλη της ΕΕ, όσο και μεταξύ τους, κάνοντας ακόμα πιο θολό το τοπίο και πιο σύνθετο το πλέγμα των ανταγωνισμών.
Η μεγαλύτερη πάντως πρόκληση είναι ότι η κυβέρνηση, το κεφάλαιο και τα κόμματά του εμπλέκουν βαθύτερα το λαό σ' αυτόν τον βούρκο, που είναι ο καθρέφτης ενός κόσμου σάπιου μέχρι το μεδούλι, που δεν μπορεί να δώσει τίποτα περισσότερο από εκμετάλλευση, πολέμους, προσφυγιά και δυστυχία. Και το κάνει αυτό στο όνομα τάχα της «σταθερότητας» και της «ειρήνης» στην περιοχή, έχοντας τη φανερή ή σιωπηλή στήριξη όλων των αστικών πολιτικών δυνάμεων, με τις οποίες συμπίπτει στη στήριξη στρατηγικών επιλογών και επιδιώξεων του κεφαλαίου.

Ενας ακόμα γύρος αντιλαϊκής επίθεσης

Με το επιχείρημα, όμως, της «σταθερότητας» και επικαλούμενη τον κρίσιμο γεωπολιτικό της ρόλο στην περιοχή, η κυβέρνηση επιδιώκει αυτές τις μέρες να κλείσει και ένα άλλο μέτωπο, ενταγμένο κι αυτό στις γενικότερες αντιπαραθέσεις και τους ανταγωνισμούς ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά κέντρα και κράτη, αυτό της διαπραγμάτευσης για τη δεύτερη «αξιολόγηση». Τρομοκρατώντας και απειλώντας το λαό ότι η παραπέρα καθυστέρηση ισοδυναμεί με εκτόξευση της αβεβαιότητας και του κινδύνου της αστάθειας, φτιάχνει κλίμα αποδοχής ή τουλάχιστον ανοχής του λαού στα μέτρα που έχει ήδη αποφασίσει με το κουαρτέτο.
Τα μέτρα αυτά επιβεβαιώθηκαν καταρχήν στο Γιούρογκρουπ της περασμένης Παρασκευής και αναμένεται να συγκεκριμενοποιηθούν και να ψηφιστούν τις επόμενες μέρες, προκειμένου να ολοκληρωθεί η «αξιολόγηση» και να παραμείνει ενεργός ο σχεδιασμός του κεφαλαίου για ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ, που ενισχύει τις προϋποθέσεις για ανάκαμψη. Ο λογαριασμός που θα κληθεί να πληρώσει ο λαός είναι βαρύς και προστίθεται στις αιματηρές θυσίες που κατέθεσε όλα τα προηγούμενα χρόνια στο βωμό της ανάκαμψης του κεφαλαίου από την κρίση.

Ετοιμότητα και αποφασιστικότητα

Τα συλλαλητήρια που έγιναν σε δεκάδες πόλεις με πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ, την περασμένη Παρασκευή, έδωσαν μια πρώτη αγωνιστική, ταξική απάντηση στα αντιλαϊκά σχέδια κεφαλαίου - κυβέρνησης - κουαρτέτου. Εδειξαν ταυτόχρονα τα αντανακλαστικά του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος απέναντι στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα που κορυφώνεται, όπως δείχνουν η επίθεση των ΗΠΑ στη Συρία και οι αντιδράσεις που προκάλεσε από τη Ρωσία και άλλες δυνάμεις.
Η οργάνωση και κλιμάκωση του αγώνα, η προετοιμασία για πανεργατική γενική απεργία αποκτούν ακόμα μεγαλύτερη σημασία μπροστά στις εξελίξεις. Οπως και η ετοιμότητα του εργατικού - λαϊκού κινήματος να απαντήσει άμεσα και αποφασιστικά σε οποιαδήποτε εξέλιξη προκύψει από την επικίνδυνη ένταση των ανταγωνισμών στην περιοχή μας, δυναμώνοντας την πάλη ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, την αλληλεγγύη με τον τουρκικό και τους άλλους λαούς της περιοχής, για την απεμπλοκή της χώρας από τους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ, το κλείσιμο των βάσεων και την απόσυρση των ελληνικών δυνάμεων από τις στρατιωτικές επιχειρήσεις όπου Γης.
Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν τις αναλύσεις και τις εκτιμήσεις του ΚΚΕ, που καταγράφηκαν αναλυτικά και στα ντοκουμέντα του 20ού Συνεδρίου του Κόμματος. Απ' αυτήν τη σκοπιά, είναι επιτακτική ανάγκη να μπουν γρήγορα στη ζωή οι Αποφάσεις του Συνεδρίου. Να ανέβουν η ατομική και συλλογική ευθύνη για την υλοποίησή τους, η ικανότητα του Κόμματος να καθοδηγεί την εργατική - λαϊκή πάλη μπροστά σε κάθε ενδεχόμενο και κάθε καμπή, δουλεύοντας για ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και το δυνάμωμα της Κοινωνικής Συμμαχία, ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, για την εργατική εξουσία, το σοσιαλισμό.