Σκηνικό απειλών και εκβιασμών
«Ενα
το κρατούμενο» των διαβουλεύσεων της κυβέρνησης με τους
ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς (Ευρωζώνη - ΔΝΤ) είναι η επιβολή του νέου
πακέτου με τα αντιλαϊκά μέτρα, μόνιμου χαρακτήρα και επαναλαμβανόμενης
απόδοσης, ανεξάρτητα από τις γενικότερες εξελίξεις στην οικονομία, είτε
σε συνθήκες πτώσης και στασιμότητας του ΑΕΠ, είτε σε φάση ανάκαμψης των
επιχειρηματικών κερδών.
Αυτή είναι η προοπτική που διαπερνά συνολικά την υπό διαμόρφωση αντιλαϊκή συμφωνία, ενώ πλέον ανοιχτά ή συγκαλυμμένα ομολογείται και από τις εμπλεκόμενες πλευρές. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, αξιοποιώντας τις υπαρκτές αντιθέσεις, κυρίως ανάμεσα στο ΔΝΤ και την Ευρωζώνη, αλλά και το (ορατό) ενδεχόμενο να υπάρξει το αμέσως επόμενο διάστημα πτώση ή παρατεταμένη στασιμότητα του παραγόμενου ΑΕΠ, η κυβέρνηση και οι «θεσμοί» αυξάνουν την πίεση και τους εκβιασμούς στο λαό, για να καταπιεί αδιαμαρτύρητα τα αντιλαϊκά μέτρα που του ετοιμάζουν.
Χαρακτηριστική είναι η παρέμβαση παράγοντα της Ευρωζώνης, που δήλωσε τις προάλλες ότι σε περίπτωση μεγαλύτερης καθυστέρησης στη διαπραγμάτευση, «η κατάσταση της οικονομίας θα έχει αλλάξει τόσο πολύ, που θα πρέπει να τα ξαναδούμε όλα από την αρχή». Στο ίδιο μήκος και ο Επίτροπος Οικονομικών της ΕΕ, Π. Μοσκοβισί, είπε ότι η επίτευξη τεχνικής συμφωνίας είναι απαραίτητη ώστε να περιοριστούν τα «ρίσκα» που προκαλούνται από τις «καθυστερήσεις».
Με δηλώσεις όπως αυτές, στην πραγματικότητα απευθύνονται στο λαό και τον καλούν να αποδεχτεί τα αντιλαϊκά μέτρα που συμπληρώνουν το «παζλ» της «αξιολόγησης», με το επιχείρημα ότι όσο η συμφωνία καθυστερεί, τόσο ανεβαίνει ο λογαριασμός και μεγαλώνει η «αβεβαιότητα» για τις εξελίξεις στην οικονομία. Επομένως, αν δεν ολοκληρωθεί άμεσα η «αξιολόγηση», ο επόμενος γύρος της διαπραγμάτευσης για μια νέα συμφωνία θα αρχίσει με ακόμα ψηλότερα τον πήχη σε ό,τι αφορά τους δημοσιονομικούς στόχους και τα αντιλαϊκά μέτρα.
Βέβαια, το επιχείρημα δεν είναι καινούργιο. Από τους πρώτους που το έριξαν στο τραπέζι ήταν ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Γ. Χουλιαράκης, σε ομιλία του στο «London School of Economics», ο οποίος, ούτε λίγο - ούτε πολύ, είχε πει ότι μια «κακή» συμφωνία σήμερα είναι προτιμότερη από οποιαδήποτε άλλη στο μέλλον, τονίζοντας κι αυτός τη σημασία που έχει από τη σκοπιά του κεφαλαίου να ολοκληρωθεί έγκαιρα η «αξιολόγηση», με καταληγμένα και συμφωνημένα όλα τα αντιλαϊκά μέτρα.
Αλλά και η ΝΔ, όπως και τα άλλα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης, το ίδιο λένε. Ισχυρίζονται, δηλαδή, ότι όσο η κυβέρνηση καθυστερεί να κλείσει τη συμφωνία, τόσο αυξάνει ο λογαριασμός από την «αβεβαιότητα» στην οικονομία, υπολογίζοντας μάλιστα ότι το κόστος τής έως τώρα καθυστέρησης μεταφράζεται σε επιπλέον μέτρα ύψους 1,6 δισ. ευρώ.
Σε συνέχεια των παραπάνω, η δήλωση του ίδιου παράγοντα της Ευρωζώνης, ότι «η συμφωνία είναι τεχνικά εύκολη, αλλά πολιτικά δύσκολη», δείχνει ότι η συζήτηση από την πλευρά της κυβέρνησης επικεντρώνεται τώρα στη διαχείριση της επίδρασης που θα έχει η εφαρμογή των σκληρών αντιλαϊκών μέτρων στην ικανότητά της να ελίσσεται απέναντι στη λαϊκή δυσαρέσκεια και να την ενσωματώνει.
Αυτός είναι, άλλωστε, ο λόγος για τον οποίο η κυβέρνηση, ενώ έχει συμφωνήσει με τις περικοπές στις ήδη αποδιδόμενες συντάξεις, προσπαθεί να μεταθέσει την εφαρμογή του μέτρου για μετά το 2019, προκειμένου να μη συμπέσει με τη μείωση του αφορολόγητου και δράσει έτσι πολλαπλασιαστικά στη δυσαρέσκεια και στις αντιδράσεις.
Οι επαναλαμβανόμενοι εκβιασμοί πρέπει να πέσουν στο κενό. Να πάρει το μήνυμα η κυβέρνηση ότι οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα απορρίπτουν τα παζάρια της με τους «θεσμούς» και όλες τις αντιλαϊκές συμφωνίες, όπως αυτή που συζητιέται τώρα, ανεξάρτητα από το πότε θα καταληχθεί. Με σταθμό τα αυριανά συλλαλητήρια, να ανέβει ο βαθμός ετοιμότητας των εργαζομένων, να ενταθεί η προετοιμασία για γενική πανεργατική απεργία.
Αυτή είναι η προοπτική που διαπερνά συνολικά την υπό διαμόρφωση αντιλαϊκή συμφωνία, ενώ πλέον ανοιχτά ή συγκαλυμμένα ομολογείται και από τις εμπλεκόμενες πλευρές. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, αξιοποιώντας τις υπαρκτές αντιθέσεις, κυρίως ανάμεσα στο ΔΝΤ και την Ευρωζώνη, αλλά και το (ορατό) ενδεχόμενο να υπάρξει το αμέσως επόμενο διάστημα πτώση ή παρατεταμένη στασιμότητα του παραγόμενου ΑΕΠ, η κυβέρνηση και οι «θεσμοί» αυξάνουν την πίεση και τους εκβιασμούς στο λαό, για να καταπιεί αδιαμαρτύρητα τα αντιλαϊκά μέτρα που του ετοιμάζουν.
Χαρακτηριστική είναι η παρέμβαση παράγοντα της Ευρωζώνης, που δήλωσε τις προάλλες ότι σε περίπτωση μεγαλύτερης καθυστέρησης στη διαπραγμάτευση, «η κατάσταση της οικονομίας θα έχει αλλάξει τόσο πολύ, που θα πρέπει να τα ξαναδούμε όλα από την αρχή». Στο ίδιο μήκος και ο Επίτροπος Οικονομικών της ΕΕ, Π. Μοσκοβισί, είπε ότι η επίτευξη τεχνικής συμφωνίας είναι απαραίτητη ώστε να περιοριστούν τα «ρίσκα» που προκαλούνται από τις «καθυστερήσεις».
Με δηλώσεις όπως αυτές, στην πραγματικότητα απευθύνονται στο λαό και τον καλούν να αποδεχτεί τα αντιλαϊκά μέτρα που συμπληρώνουν το «παζλ» της «αξιολόγησης», με το επιχείρημα ότι όσο η συμφωνία καθυστερεί, τόσο ανεβαίνει ο λογαριασμός και μεγαλώνει η «αβεβαιότητα» για τις εξελίξεις στην οικονομία. Επομένως, αν δεν ολοκληρωθεί άμεσα η «αξιολόγηση», ο επόμενος γύρος της διαπραγμάτευσης για μια νέα συμφωνία θα αρχίσει με ακόμα ψηλότερα τον πήχη σε ό,τι αφορά τους δημοσιονομικούς στόχους και τα αντιλαϊκά μέτρα.
Βέβαια, το επιχείρημα δεν είναι καινούργιο. Από τους πρώτους που το έριξαν στο τραπέζι ήταν ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Γ. Χουλιαράκης, σε ομιλία του στο «London School of Economics», ο οποίος, ούτε λίγο - ούτε πολύ, είχε πει ότι μια «κακή» συμφωνία σήμερα είναι προτιμότερη από οποιαδήποτε άλλη στο μέλλον, τονίζοντας κι αυτός τη σημασία που έχει από τη σκοπιά του κεφαλαίου να ολοκληρωθεί έγκαιρα η «αξιολόγηση», με καταληγμένα και συμφωνημένα όλα τα αντιλαϊκά μέτρα.
Αλλά και η ΝΔ, όπως και τα άλλα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης, το ίδιο λένε. Ισχυρίζονται, δηλαδή, ότι όσο η κυβέρνηση καθυστερεί να κλείσει τη συμφωνία, τόσο αυξάνει ο λογαριασμός από την «αβεβαιότητα» στην οικονομία, υπολογίζοντας μάλιστα ότι το κόστος τής έως τώρα καθυστέρησης μεταφράζεται σε επιπλέον μέτρα ύψους 1,6 δισ. ευρώ.
Σε συνέχεια των παραπάνω, η δήλωση του ίδιου παράγοντα της Ευρωζώνης, ότι «η συμφωνία είναι τεχνικά εύκολη, αλλά πολιτικά δύσκολη», δείχνει ότι η συζήτηση από την πλευρά της κυβέρνησης επικεντρώνεται τώρα στη διαχείριση της επίδρασης που θα έχει η εφαρμογή των σκληρών αντιλαϊκών μέτρων στην ικανότητά της να ελίσσεται απέναντι στη λαϊκή δυσαρέσκεια και να την ενσωματώνει.
Αυτός είναι, άλλωστε, ο λόγος για τον οποίο η κυβέρνηση, ενώ έχει συμφωνήσει με τις περικοπές στις ήδη αποδιδόμενες συντάξεις, προσπαθεί να μεταθέσει την εφαρμογή του μέτρου για μετά το 2019, προκειμένου να μη συμπέσει με τη μείωση του αφορολόγητου και δράσει έτσι πολλαπλασιαστικά στη δυσαρέσκεια και στις αντιδράσεις.
Οι επαναλαμβανόμενοι εκβιασμοί πρέπει να πέσουν στο κενό. Να πάρει το μήνυμα η κυβέρνηση ότι οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα απορρίπτουν τα παζάρια της με τους «θεσμούς» και όλες τις αντιλαϊκές συμφωνίες, όπως αυτή που συζητιέται τώρα, ανεξάρτητα από το πότε θα καταληχθεί. Με σταθμό τα αυριανά συλλαλητήρια, να ανέβει ο βαθμός ετοιμότητας των εργαζομένων, να ενταθεί η προετοιμασία για γενική πανεργατική απεργία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου