Τελικά το ΚΚΕ θέλει το ευρώ;;;

Τελικά το ΚΚΕ θέλει το ευρώ;;;

Με αφορμή το 20 ο Συνέδριο του ΚΚΕ, τη συζήτηση που πραγματοποιήθηκε αλλά και την

Πολιτική Απόφαση του Συνεδρίου βγήκαν στη φόρα οι διάφοροι «αναλυτές» και

«ΚουΚουεΕδολόγοι» εκφράζοντας την …τουλάχιστον αστεία άποψη ότι το ΚΚΕ είναι «οπαδός του

ευρώ». Θα λέγαμε με σιγουριά ότι η άποψη αυτή των αστικών και οπορτουνιστικών επιτελείων

είναι αστεία, αν δεν έκρυβε συγκεκριμένη σκοπιμότητα.

Ποια είναι αυτή η σκοπιμότητα; Το ότι σε συνθήκες που εντείνονται αστικοί

προβληματισμοί και αντιπαραθέσεις εντός και εκτός Ελλάδας για το μέλλον της Ευρωζώνης,

πρέπει να πληγεί η μοναδική θέση που προβάλλει το ζήτημα της αποδέσμευσης από την

ΕΕ κάτω από τη σημαία των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων ως ζήτημα αδιαχώριστο

από την πάλη για την εργατική εξουσία και την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων.

Να θυμίσουμε εδώ ότι το ΚΚΕ έχει αντιπαλέψει με απόλυτη συνέπεια την ένταξη της

Ελλάδας στην ΕΟΚ, στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, αποκαλύπτοντας έγκαιρα τον πραγματικό,

αντιδραστικό, ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της. Προειδοποίησε χωρίς περιστολές για τις αρνητικές

συνέπειες στη ζωή της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Το ΚΚΕ δηλαδή εξ αρχής

αντιτάχθηκε στην ΕΟΚ και μετέπειτα στην ΕΕ από ταξική σκοπιά, απ' τη σκοπιά του συμφέροντος

των εργατικών - λαϊκών δυνάμεων. Την ίδια ώρα όλοι οι άλλοι μιλούσαν για «κοσμογονία», για

«χρυσά κουτάλια» και ψήφιζαν το Μάαστριχτ με χέρια και πόδια.

Στα αστικά επιτελεία έχει ανοίξει έντονα ο προβληματισμός για το μέλλον της ΕΕ και του

ευρώ, με τις φυγόκεντρες τάσεις στο εσωτερικό της να μεγαλώνουν, τροφοδοτώντας και το αστικό

ρεύμα του «ευρωσκεπτικισμού» ως αποτέλεσμα της στροφής τμημάτων του κεφαλαίου σε μέτρα

«προστατευτισμού» των καπιταλιστικών οικονομιών.

Σε ένα τέτοιο τοπίο, που σηματοδοτείται από τις δυσκολίες στην ανάκαμψη του κεφαλαίου

σε παγκόσμιο επίπεδο, την όξυνση των ενδοαστικών ανταγωνισμών και εξελίξεις όπως το Brexit,

καταρτίζονται και εξετάζονται τα σχέδια και της εγχώριας αστικής τάξης.

Την ίδια ώρα που η ελληνική αστική τάξη επιδιώκει την παραμονή της Ελλάδας στην ΕΕ και

την Ευρωζώνη, κάνοντας συνεχείς επικλήσεις στην ανάγκη «συνοχής» της, του «πραγματικού

ρόλου» της , της «δημοκρατίας» της, ταυτόχρονα προετοιμάζεται, αν και εφόσον υποχρεωθεί, να

διαχειριστεί οικονομικά και πολιτικά μια πιθανότητα εξόδου. Είναι ξεκάθαρο άλλωστε ότι

τμήματά της την προκρίνουν ήδη ως πιο συμφέρουσα λύση για τη θωράκιση της κερδοφορίας

τους.

Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, είναι λογικό για το κεφάλαιο να «ζυγίζει» τις επιλογές που έχει

μπροστά του. Να το ενδιαφέρει π.χ. σε τι «νόμισμα» θα μετρά τα κέρδη του, που σε κάθε πιθανό

ενδεχόμενο θα βασίζονται στην ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και στο φτήνεμα

της εργατικής δύναμης. Να έχει έγνοια για το αν το νόμισμα με το οποίο συναλλάσσεται στις

διεθνείς αγορές διευκολύνει βασικούς στόχους του για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής

οικονομίας, όπως π.χ. τη στήριξη κλάδων που θα λειτουργούν ως «ατμομηχανή», την προσέλκυση

κεφαλαίων και άμεσων ξένων επενδύσεων κ.ο.κ. Να υπολογίζει αν το νόμισμα στο οποίο θα μετρά

τις επενδύσεις του θα είναι περισσότερο ή λιγότερο υποτιμημένο, με ποιο άλλο διεθνές νόμισμα θα

συνδέεται κ.τ.λ.

Από την άλλη, από τη σκοπιά της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, είναι

παραπάνω από φανερό και ότι η συζήτηση αυτή δεν αφορά τα συμφέροντά τους και ότι δεν

πρέπει να πέσουν στην παγίδα που στήνεται: Να επιλέξουν δηλαδή συνταγές χρεοκοπίας τους, να

επιλέξουν σε τι νόμισμα θα μετράνε τις απώλειες στο εισόδημά τους, με ποιο τρόπο θα μεγαλώσει

η σχετική και απόλυτη εξαθλίωσή τους, αφού έτσι κι αλλιώς θα βασιλεύουν η καπιταλιστική

εκμετάλλευση και το κυνήγι του κέρδους, αφού η επιχείρηση καπιταλιστικής ανάκαμψης έχει ως

προϋπόθεση την ένταση της εκμετάλλευσης. Με την εξουσία και την οικονομία στα χέρια του

κεφαλαίου, σε συνθήκες καπιταλισμού, δηλαδή, είναι παραπάνω από βέβαιο ότι ο λαός θα κληθεί

2

να πληρώσει το τίμημα της εξόδου, όπως σήμερα πληρώνει το τίμημα της παραμονής στην

Ευρωζώνη.

Το συμπέρασμα είναι ένα. Τα συμφέροντα του κεφαλαίου δεν είναι συμφέροντα του λαού.

Επειδή, λοιπόν, η θέση του ΚΚΕ είναι που τους ενοχλεί, ακολουθούν το δρόμο της

διαστρέβλωσης με σκοπό να την ακυρώσουν!

Ο ΣΥΡΙΖΑ «διάβασε» στις θέσεις του Συνεδρίου την αντίθεση του ΚΚΕ με την έξοδο από το

ευρώ. Μετά τη «δημιουργική λογιστική»… ώρα και για «δημιουργική ανάγνωση»… Έτσι βγήκε η

«Αυγή» να χρησιμοποιήσει αυτή την ανάγνωση για να δικαιώσει την πολιτική της κυβέρνησης

ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ (!) και την απόφασή της να μην επιλέξει τάχα τη «ρήξη» με την Ευρωζώνη το

καλοκαίρι του 2015, ψηφίζοντας το 3ο μνημόνιο!!! Πάλι καλά που δεν έγραψαν ότι τα μαχητικά

συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ, που έγιναν σε όλη τη χώρα στις 7 Απρίλη έγιναν για να πανηγυρίσουμε

τα νέα αντιλαϊκά μέτρα που συμφωνούν με τους εταίρους τους…

Άλλοι πάλι επίμονα αναζητούσαν σημείο επαφής ανάμεσα στο ΚΚΕ και σε αστικά κόμματα

με κριτήριο ότι το ΚΚΕ δεν θέλει «επιστροφή στη δραχμή»... Στη λαθροχειρία συνέχισε να

πρωτοστατεί και η ΛΑΕ, που αφού θήτευσε στην κυβέρνηση ανοίγοντας το δρόμο για το 3ο

μνημόνιο, είδε το «φως το αληθινό» και πλέον λέει ανοιχτά ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος για την

εξασφάλιση ρευστότητας και φθηνού χρήματος για το κεφάλαιο, παρά η επιλογή «εθνικού

νομίσματος». Και από κοντά δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που θέτουν ως όρο για την

«αντικαπιταλιστική ανατροπή» την αλλαγή νομίσματος, δουλεύοντας στο πλάι της ΛΑΕ και

αναπαράγοντας όλη τη σαβούρα περί «μεταβατικών σχεδίων», όπως η καπιταλιστική δραχμή, που

θα ανοίξει δήθεν το δρόμο για γενικότερες «ρήξεις και μετατοπίσεις»...

Στην Κέρκυρα ειδικά η ΛΑΕ έχει επιδοθεί στην οργάνωση ομιλιών με στελέχη της (π.χ.

Τόλιο και Χουντή) με στόχο να πείσουν ότι η επιλογή του νομίσματος θα φέρει φιλολαϊκές λύσεις.

Νέες αυταπάτες από το κόμμα που πέρα από το ρόλο που έπαιξε στη διαμόρφωση και γιγάντωση

των αυταπατών για την «πρώτη φορά αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ, συνεχίζει να συνδιοικεί σε Δήμο και

Περιφέρεια με το ΣΥΡΙΖΑ σε αγαστή συνεργασία.

Ενοχλούνται όλοι αυτοί, επειδή το ΚΚΕ αποκαλύπτει ότι η καπιταλιστική Ελλάδα με

«εθνικό νόμισμα» δεν συνιστά ρήξη προς όφελος του λαού, ότι η υιοθέτηση ενός πιο υποτιμημένου

νομίσματος δεν μπορεί να αποτελέσει κρίκο βελτίωσης της ζωής της εργατικής τάξης και των

λαϊκών στρωμάτων. Αν ήταν έτσι όσοι δεν έχουν ευρώ θα έπρεπε να ζουν καλά… Κάτι τέτοιο όμως

δε συμβαίνει. Το ΚΚΕ καλεί από τώρα το λαό σε τέτοιες συνθήκες να μην κάτσει αμήχανα με

σταυρωμένα τα χέρια, να μη συναινέσει να πληρώσει ξανά τη νύφη για λογαριασμό του κεφαλαίου

αλλά να οργανωθεί αποφασιστικά ο αγώνας ενάντια στις επιπτώσεις της υποτίμησης και της

όποιας αλλαγής νομίσματος. Να συνδέσει αυτή του την πάλη με τον αγώνα για πραγματική ρήξη

με το κεφάλαιο και την εξουσία του.

Ενοχλούνται πολύ περισσότερο που το ΚΚΕ λέει καθαρά ότι όσες πολιτικές δυνάμεις

προβάλλουν έναν τέτοιο στόχο ως «λύση» ή ως ενδιάμεσο στόχο για ριζικές αλλαγές τουλάχιστον

αντικειμενικά στηρίζουν τις θέσεις τμημάτων του κεφαλαίου που βλέπουν με καλό μάτι ένα τέτοιο

ενδεχόμενο, αποκαλύπτοντας έτσι ότι πίσω από την αντικαπιταλιστική τους συνθηματολογία

προβάλλει ο καθ' όλα αστικός ευρωσκεπτικισμός.

Δυστυχώς για όλους αυτούς, η θέση του ΚΚΕ, η συνεπής στάση του όλα αυτά τα χρόνια δεν

προσφέρεται για λαθροχειρία. Η απόφαση του Συνεδρίου που δημοσιεύτηκε την προηγούμενη

Κυριακή (09/04) δίνει τη δυνατότητα σε όσους δυσκολεύονται να «ανακαλύψουν» τη θέση του

Κόμματος:

«Ο ελληνικός λαός μπορεί και πρέπει να επιλέξει ο ίδιος - με τη θέληση και τη δράση του -

την έξοδο από την ΕΕ, να βάλει αυτόν το στόχο στην προμετωπίδα των συνθημάτων του,

οργανώνοντας την πάλη του με τέτοιον τρόπο, ώστε να διεκδικήσει ταυτόχρονα τα «κλειδιά» της

οικονομίας, τον πλούτο που παράγει, με το πέρασμα της εξουσίας στα δικά του χέρια. Αυτό

αποτελεί πραγματική εναλλακτική λύση προς όφελος του λαού και αξίζει κάθε θυσία.

3

Η καπιταλιστική Ελλάδα με «εθνικό νόμισμα» δεν συνιστά ρήξη προς όφελος του λαού. Η

υιοθέτηση ενός πιο υποτιμημένου νομίσματος δεν μπορεί να αποτελέσει κρίκο βελτίωσης της ζωής

της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων μέσω της ενδεχόμενης ώθησης που θα δώσει στην

ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξη λόγω και της φτηνότερης εργατικής δύναμης, ως συνέπειας

της υποτίμησης. Η όποια ενδεχόμενη ανάκαμψη της καπιταλιστικής παραγωγής, όποτε προκύψει,

δεν θα συνοδευτεί από ουσιαστική ανάκαμψη μισθών, συντάξεων, δικαιωμάτων, δεν θα ωφελήσει

το λαό.

Όσες πολιτικές δυνάμεις προβάλλουν έναν τέτοιο στόχο ως «λύση» ή ως ενδιάμεσο στόχο

για ριζικές αλλαγές, τουλάχιστον αντικειμενικά, εξυπηρετούν τις ιδιαίτερες ανάγκες τμημάτων του

κεφαλαίου και συνολικότερα διαφοροποιήσεις της αστικής πολιτικής ως αποτέλεσμα όξυνσης των

αντιφάσεών της. Άλλωστε, πολιτικές επίθεσης σε εργατικές - λαϊκές κατακτήσεις εφαρμόζονται

και στις χώρες του ευρώ και σε καπιταλιστικές χώρες με εθνικά νομίσματα.

Εάν επιλεγεί από την ΕΕ και την αστική τάξη η αποχώρηση της Ελλάδας από τη Ζώνη του

Ευρώ και η αλλαγή νομίσματος, το ΚΚΕ θα παλέψει, όπως και τώρα, με συγκεκριμένη γραμμή, την

οποία θα προωθεί στο κίνημα, στον ελληνικό λαό. Θα παρέμβει μαχητικά για να οργανωθεί ακόμα

πιο αποφασιστικά ο αγώνας για την επιβίωση του λαού, για την αλληλεγγύη, για να μη μείνει

καμία λαϊκή οικογένεια, κανένας εργαζόμενος, κανένας άνεργος μόνος του στις πιο οξυμένες

επιπτώσεις της αλλαγής νομίσματος (μαύρη αγορά, απότομη, μεγάλη άνοδος πληθωρισμού), στα

νύχια τραπεζών και κερδοσκόπων. Το εργατικό - λαϊκό κίνημα πρέπει να συνδέσει την πάλη αυτή

με τον αγώνα για πραγματική ρήξη με το καπιταλιστικό σύστημα.

Το εργατικό - λαϊκό κίνημα στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη, με συντονισμένα

χτυπήματα και συνολική αντεπίθεση, να αξιοποιήσει τις όποιες αντιθέσεις στην Ευρωζώνη και την

ΕΕ που δημιουργούν ρήγματα, για να ενισχύσει την πάλη για την ανατροπή της εξουσίας του

κεφαλαίου, την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας σε κάθε χώρα, που θα προωθήσει και θα

οργανώσει την κοινωνική ιδιοκτησία, τον κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό της οικονομίας και

των υπηρεσιών, την παραγωγική ανάπτυξη σε όφελος του λαού.»

Μπορμπότης Γιάννης

Μέλος της ΤΕ Κέρκυρας του ΚΚΕ

11/04/2017