Μεγάλες οι ευθύνες μας για την επιτυχία της απεργίας

Αποσπάσματα από την εισήγηση του Νίκου Μαυροκέφαλου, εκ μέρους της Γραμματείας Αττικής του ΠΑΜΕ στη σύσκεψη σωματείων και συνδικαλιστών

Σύσκεψη σωματείων και συνδικαλιστών συγκάλεσε η Γραμματεία Αττικής του ΠΑΜΕ την Πέμπτη 4/5 για την προετοιμασία της απεργίας που έχει προκηρυχθεί για τις 17 Μάη, μπροστά στην ψήφιση των νέων αντιλαϊκών μέτρων. Δημοσιεύουμε σήμερα αποσπάσματα από την εισήγηση που παρουσίασε ο Νίκος Μαυροκέφαλος εκ μέρους της Γραμματείας Αττικής του ΠΑΜΕ:
«Βρισκόμαστε εδώ λίγες μέρες μετά τις επιτυχημένες Πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις που διοργάνωσαν οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ στην Αττική και σε άλλες 77 πόλεις σε όλη την Ελλάδα. (...)
Την υπόθεση της Πρωτομαγιάς και της οργάνωσης της εργατικής και λαϊκής αντίστασης "πήραν στην πλάτη τους", για άλλη μια φορά, το ΠΑΜΕ και τα στελέχη του, που με αυτοθυσία οργώνουν τους χώρους δουλειάς καθημερινά, πρωτοστατούν στην οργάνωση της πάλης των εργαζομένων(...)
Δεν πρέπει να προκαλεί καμιά έκπληξη το γεγονός ότι οι συγκεντρώσεις των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ - ΕΚΑ και άλλων οργανώσεων του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού δεν μπορούν να κινητοποιήσουν ούτε τα μέλη των Διοικητικών τους Συμβουλίων, αφού έχουν ξεφτίσει στα μάτια της πλειοψηφίας των εργαζομένων ως συνδικαλιστικές οργανώσεις που υπερασπίζονται τα συμφέροντά τους. Φυσικά, αυτή η διαπίστωση δεν πρέπει να μας εφησυχάζει καθόλου, αφού η επιρροή που ασκούν αυτές οι συνδικαλιστικές οργανώσεις με τη στήριξη της κυβέρνησης και της εργοδοσίας είναι σημαντική. Είναι σημαντική γιατί στηρίζεται στον "κοινωνικό εταιρισμό", στις μειωμένες απαιτήσεις, στη λογική του μικρότερου κακού, στην ενίσχυση της ατομικής λύσης, στις αυταπάτες και στις προσδοκίες που καλλιεργούν για λογαριασμό του κεφαλαίου και των αστικών κομμάτων για την καπιταλιστική ανάπτυξη που δήθεν θα ωφελήσει και τους εργαζόμενους.

Ούτε ώρα χαμένη

Επιδιώκουμε η απεργία στις 17 Μάη να είναι μια μαζική ταξική απάντηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, των άλλων αστικών κομμάτων, της ΕΕ και της εργοδοσίας. (...)
Τις επόμενες λίγες μέρες, να συνεδριάσουν όλα τα ΔΣ των σωματείων. Να κάνουν μια πρώτη εκτίμηση για τις Πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις και να οργανώσουν το "άνοιγμά" τους για την ενημέρωση των εργαζομένων και για την οργάνωση της απεργίας. Επιδίωξη είναι να πετύχουμε έναν διπλό σκοπό: Να φτάσουμε όσο το δυνατόν πιο πλατιά, σε νέους χώρους δουλειάς και σε νέα τμήματα εργαζομένων αλλά ταυτόχρονα να κάνουμε και πολύ συγκεκριμένη δουλειά για την επιτυχία της απεργίας που δεν μπορεί και δεν πρέπει να σκορπίσει σε μια δουλειά "μπούγιου" αλλά να επικεντρωθεί με πολύ συγκεκριμένα μέτρα σε κάθε χώρο δουλειάς ξεχωριστά.
Κάθε ΔΣ πρέπει άμεσα να βγάλει τα προπαγανδιστικά του υλικά, την ανακοίνωσή του, την αφίσα, το πανό του. Να "χρωματίσουμε" όλες τις επιχειρήσεις που φτάνουμε και τα τμήματα μέσα στους χώρους δουλειάς, τις στάσεις των λεωφορείων και τους σταθμούς του μετρό, τους δρόμους, παντού να φτάσει το απεργιακό μήνυμα του ΠΑΜΕ και των ταξικών συνδικάτων. Να μεγαλώνει συνεχώς ο αριθμός των σωματείων και των Επιτροπών Αγώνα που παίρνουν απόφαση για συμμετοχή στην απεργία. Να δυναμώσει το απεργιακό κλίμα σε χώρους δουλειάς και κλάδους.
Επίκεντρο είναι οι χώροι δουλειάς και σε κάθε περίπτωση η επιτυχία της απεργίας σε έναν χώρο δουλειάς εξασφαλίζεται με το αν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι έχουν μαζευτεί, συζητήσει και αποφασίσει για την απεργία. Παίρνουμε όλα τα απαραίτητα μέτρα, λοιπόν, ώστε να γίνουν όσο το δυνατόν περισσότερες γενικές συνελεύσεις, συγκεντρώσεις, συσκέψεις στους χώρους δουλειάς, να συγκροτηθούν Επιτροπές Αγώνα και Απεργιακές Επιτροπές.
Ακόμα και στους χώρους δουλειάς και στους κλάδους που οι συνδικαλιστές που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ είναι μειοψηφία σε ένα ΔΣ, παίρνουμε την υπόθεση της οργάνωσης της απεργίας στα χέρια μας. Επιδιώκουμε τα ίδια οργανωτικά μέτρα για την επιτυχία της απεργίας κόντρα στον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό που θα δουλεύει στους χώρους δουλειάς με τη στήριξη της εργοδοσίας είτε επιδιώκοντας την αδράνεια, την απεργοσπασία, είτε επιδιώκοντας οι εργαζόμενοι να αγωνιστούν υπό τη σκέπη των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, δηλαδή να στηρίξουν τα μέτρα που ενισχύουν το κεφάλαιο αποδεχόμενοι τα ψίχουλα.

Αποκάλυψη του χαρακτήρα των μέτρων...

Η κατάσταση που διαμορφώνεται μέσα στους χώρους δουλειάς και στους κλάδους είναι αντιφατική. Η δυσαρέσκεια και ο θυμός μεγαλώνουν σε αρκετά τμήματα εργατοϋπαλλήλων ανεξάρτητα από το αν έχουν μετατραπεί σε ένα οργανωμένο κύμα αντίστασης και διεκδίκησης. Επιδρά σίγουρα ο αρνητικός συσχετισμός στο κίνημα, τα επιχειρήματα της κυβέρνησης και τα διλήμματα που θέτουν το σύνολο των αστικών κομμάτων, ο διαλυτικός ρόλος του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Γι' αυτό θα αναμετρηθούμε με τα βήματα που θα κάνουμε ώστε να δυναμώσει η αποκάλυψη για τον χαρακτήρα των μέτρων, για το ποιος τελικά ωφελείται αλλά και στο πώς θα δυναμώσει η δική μας ικανότητα να προβάλλουμε το πλαίσιο πάλης του ΠΑΜΕ, να δουλεύουμε με τη γραμμή συσπείρωσης που έχουμε κατακτήσει και θα διευρύνεται η αποδοχή του μέσα στους εργαζόμενους.
Παρά τις προσπάθειές μας παραμένει στο σκοτάδι για πολλούς εργαζόμενους ακόμα το ότι τα μέτρα, τα μνημόνια και όλοι οι αντιλαϊκοί νόμοι υλοποιούνται για λογαριασμό της πλουτοκρατίας, για λογαριασμό του μεγάλου κεφαλαίου. Συναντάμε διαδεδομένες τις αντιλήψεις ότι "μπόρα είναι και κάποια στιγμή θα περάσει", ότι "είμαστε υπό κατοχή και υπό επιτροπεία από ξένους δυνάστες", ότι "οι κυβερνώντες είναι είτε ανίκανοι, είτε προδότες". Μία είναι όμως η αλήθεια. Ολες οι κυβερνήσεις, και του ΠΑΣΟΚ, και της ΝΔ, και των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ σήμερα, υλοποιούν την αντεργατική πολιτική προς όφελος των επιχειρηματικών ομίλων, οι οποίοι μπορούν τελικά να εκμεταλλεύονται εργαζόμενους πιο φτηνούς, χωρίς κατοχυρωμένα συλλογικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα, με τσακισμένα δικαιώματα στην Κοινωνική Ασφάλιση, στην Υγεία, στη μόρφωση. Η εργασιακή ζούγκλα και οι συνθήκες δουλειάς μεσαίωνα, τα δουλεμπορικά γραφεία και οι "ενοικιαζόμενοι" εργάτες των 200 και 300 ευρώ είναι πρόοδος για τα μονοπώλια, αφού εξασφαλίζουν νέα κέρδη και τεράστια πλούτη στα θησαυροφυλάκιά τους. Δυναμώνουν τη θέση της αστικής τάξης στην Ελλάδα στον περιφερειακό ανταγωνισμό με άλλες αστικές τάξεις των γειτονικών και όχι μόνο χωρών. Αυτή η βαρβαρότητα θα συνεχίζεται στο διηνεκές όσο οι εργαζόμενοι δεν συνειδητοποιήσουν της ουσία της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, δεν οργανώνουν την ανατροπή της.

...και των "αντίμετρων"

Απ' αυτήν τη σκοπιά, χρειάζεται να αποκαλύψουμε ακόμα καλύτερα και ακόμα πιο πλατιά μέσα στην εργατική τάξη και το λαό μας τα παραμύθια για τα δήθεν "αντίμετρα". Γιατί αυτά αφορούν πρώτα και κύρια νέες χρηματοδοτήσεις και φοροαπαλλαγές για το μεγάλο κεφάλαιο με πρώτο και καλύτερο τη μείωση των φορολογικών συντελεστών των μεγάλων επιχειρήσεων από το 29% στο 26%. Ορισμένες μερίδες φαγητό σε μαθητές που έχουν πραγματικά ανάγκη ή κάποιες θέσεις σε βρεφονηπιακούς σταθμούς απόλυτα αναγκαίες, και αυτές δεν μπορούν σε καμιά περίπτωση να "χρυσώσουν το χάπι". Ασε που και αυτά υλοποιούνται από το άγριο ξεζούμισμα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, θα κόβουν δηλαδή από το φτωχό να δίνουν στον πιο φτωχό. Τα περιβόητα αντίμετρα θα πάνε κατευθείαν στις τσέπες των επιχειρηματικών ομίλων με κάθε τρόπο άμεσης ή έμμεσης χρηματοδότησης.
Αυτό που περιγράφει η κυβέρνηση σχετικά με τη διευθέτηση του χρέους, την ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση, δεν είναι τίποτα περισσότερο από όλα εκείνα τα μέτρα και τις συνθήκες που θα ευνοήσουν το ίδιο το κεφάλαιο. (...) Οι εργαζόμενοι δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα από την όποια απόφαση διευθέτησης για το χρέος. Αλλωστε, για να συμβεί αυτό προϋποθέτει νέα μείωση μισθών, συντάξεων, κοινωνικών δαπανών, νέο χτύπημα των δικαιωμάτων μας. (...)
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όπως και οι προηγούμενες λοιπόν δεν πολιτεύονται υπό καθεστώς επιτροπείας, συνειδητά υλοποιούν αυτή την πολιτική προς όφελος του κεφαλαίου. Και αυτό δεν αλλάζει. Λένε ψέματα και καλλιεργούν ψεύτικες προσδοκίες ότι μπορεί να υπάρξει περίοδος στην καπιταλιστική ανάπτυξη που εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι θα ευημερούν το ίδιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ ενώ υπόσχεται ανάκαμψη κερδών στους επιχειρηματικούς ομίλους, στους εργάτες όχι ευημερία δεν υπόσχεται αλλά ούτε το ελάχιστο, την επιστροφή των απωλειών. Αντί της 13ης και της 14ης σύνταξης, κόβει τη 12η και την 11η. Αντί του 13ου και 14ου μισθού μειώνει κι άλλο τους μισθούς. Αντί για Κοινωνική Ασφάλιση προωθεί την ιδιωτική ασφάλιση και τα επαγγελματικά ταμεία. Αντί για ΣΣΕ με μισθούς και δικαιώματα στηρίζει την ευελιξία και τα ευρωπαϊκά μοντέλα εργασίας, τις συμβάσεις μιας μέρας και τα δουλεμπορικά γραφεία. Εκτός αν η λαϊκή ευημερία που υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ θα κατακτηθεί στην άλλη ζωή, αφού σε τούτη ούτε μια Κυριακή πια δεν θα έχουν οι εργαζόμενοι για να ξεκουραστούν, να δουν τα παιδιά τους, να πάνε έναν κινηματογράφο.

Κριτήριο πόσες δυνάμεις θα μπουν στη μάχη

Σε όλη αυτήν την προσπάθεια, φυσικά δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τις εξελίξεις στη γύρω περιοχή, τους κινδύνους που γεννιούνται από την όλο και μεγαλύτερη εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Στα Βαλκάνια η κατάσταση βράζει, στα Σκόπια, στην Αλβανία και αλλού ενισχύονται ο εθνικισμός και οι μεγαλοϊδεατισμοί. Η Τουρκία απειλεί εκ νέου την Κύπρο με αφορμή τη διεκδίκηση μέρους της ΑΟΖ της με πλούσια απ' ό,τι φαίνεται ενεργειακά κοιτάσματα, ενώ οι παραβιάσεις των εθνικών εναέριων και θαλάσσιων συνόρων μας έχει γίνει καθημερινή ρουτίνα. Τα γεράκια του ΝΑΤΟ συνεχίζουν να σουλατσάρουν στο Αιγαίο και να αποτελεί η βάση της Σούδας ορμητήριο για τους βομβαρδισμούς των ΗΠΑ στη Συρία. Η ανησυχία μέσα στους χώρους δουλειάς, στους εργαζόμενους και το λαό μας δυναμώνει. (...)
Οι ευθύνες που έχουμε αναλάβει είναι μεγάλες, η προετοιμασία της απεργίας στις 17 Μάη και η κλιμάκωση του αγώνα σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς δεν είναι εύκολη υπόθεση. Θα κριθούμε από πόσες δυνάμεις θα βάλουμε στη μάχη, από πόσο πλατιά θα φτάσει το μήνυμα του απεργιακού ξεσηκωμού, από τα βήματα που θα κάνουμε στην οργάνωση και νέων δυνάμεων στα συνδικάτα. Υπάρχουν όμως οι προϋποθέσεις και οι δυνατότητες να τα καταφέρουμε. Εμπρός όλοι στη μάχη».