Σχετικά με το κυβερνητικό πρόγραμμα για «εγκλωβισμένους»

Στις 25 Ιούνη δημοσιεύτηκαν στον αστικό Τύπο ρεπορτάζ που έκαναν λόγο για «Πρόγραμμα, με πόρους του ΕΣΠΑ, για την υποστήριξη "εγκλωβισμένων" εργαζομένων» μετά από συνέντευξη στο ΑΠΕ του γενικού γραμματέα του υπουργείου Εργασίας.
Ο γγ του υπουργείου εξηγούσε ότι «πρόκειται για ένα ακραίο φαινόμενο, με χιλιάδες εργαζόμενους επιχειρήσεων που είχαν σταματήσει τη δραστηριότητά τους, χωρίς να κάνουν καταγγελίες συμβάσεων, με αποτέλεσμα αυτοί να μην έχουν δικαίωμα σε επίδομα ανεργίας, χωρίς καμία ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και απλήρωτοι για δεκάδες μήνες (...) για την υποστήριξη "εγκλωβισμένων" εργαζομένων που εργάζονται σε συνθήκες επισφάλειας, ώστε και να στηριχθούν οικονομικά και να ενισχυθούν τα προσόντα τους, για να διατηρήσουν με καλύτερο τρόπο τις θέσεις εργασίας τους».
Στη συνέχεια τα αστικά ΜΜΕ ενίσχυσαν προπαγανδιστικά την υποτιθέμενη φιλεργατικότητα του μέτρου για τους «εγκλωβισμένους» όπως τους «βάφτισε» η κυβέρνηση, δίνοντας στην κυβέρνηση διάσταση «σωτήρα». Για ένα πρόβλημα - δημιούργημα της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και της διαχειριστικής σε όφελος του κεφαλαίου πολιτικής αυτής της κυβέρνησης, όπως και των προηγούμενων.

***

Ας δούμε όμως ένα - ένα τα ζητήματα.
1. Η κυβέρνηση μιλά «για ένα ακραίο φαινόμενο». Πρόκειται όμως για απλήρωτους μισθούς στους εργαζόμενους από επιχειρήσεις που λειτουργούν ή έχουν κλείσει, και ουσιαστικά πάει να γίνει καθεστώς. Και είναι μάστιγα για τη ζωή της εργατικής οικογένειας. Είναι μαζικό και σχεδόν συνηθισμένο. Δεν οφείλεται μόνο σε κάποιους ακραίους εργοδότες, ή σε κάποιες επιχειρήσεις που έκλεισαν.
2. Η κυβέρνηση μιλά για «εγκλωβισμένους», λες και και έγινε καμιά θεομηνία, ή εγκλωβίστηκαν σε κατάσταση που δουλεύουν απλήρωτοι ή βρέθηκαν χωρίς δουλειά, απλήρωτοι και χωρίς αποζημίωση από κάποιο μοιραίο γεγονός, και όχι ότι τους έχουν οδηγήσει σε εγκλωβισμό οι εργοδότες και οι κυβερνήσεις που τους στηρίζουν.
3. Η κυβέρνηση δεν παίρνει κανένα μέτρο ενάντια στην εργοδοσία, τους καπιταλιστές που κρατάνε τους εργαζόμενους όμηρους, κλέβοντας «νόμιμα» (υπεραξία) τον τεράστιο πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι (και εξασφαλίζοντας έτσι την κερδοφορία τους), αλλά και τους μισθούς τους, αυτό το ελάχιστο που θα έπρεπε σύμφωνα με τη λειτουργία του καπιταλισμού να δίνουν. Και πρέπει να σημειώσουμε ότι κανένας καπιταλιστής δεν χάνεται, δεν πεινά δηλαδή, επειδή πτώχευσε η επιχείρησή του, δεν εξαθλιώνεται όπως οι απλήρωτοι εργάτες. Συνήθως κλείνουν τις επιχειρήσεις μεταφέροντας σε άλλο κλάδο τα κεφάλαιά τους, ή ακόμα, στη χειρότερη των περιπτώσεων, έχουν «στην καβάτζα» χρήμα και περιουσιακά στοιχεία - πηγή εισοδημάτων, για να ζουν αυτοί και οι οικογένειές τους πλουσιοπάροχα.
Οχι μόνο δεν παίρνει κανένα μέτρο η κυβέρνηση, αλλά με την πολιτική της ενισχύει το κεφάλαιο, με μέτρα έντασης της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, αναδιανομής του πλούτου που παράγει σε βάρος της και σε όφελος του κεφαλαίου, αλλά και με συγκεκριμένα μέτρα στήριξής τους (φοροαπαλλαγές, διευκολύνσεις κ.λπ.)
4. Η κυβέρνηση, μέσω του υπουργείου, παρουσιάζοντας αυτό το περιβόητο «πρόγραμμα για τους εγκλωβισμένους μέσω ΕΣΠΑ», που τάχα θα τους ανακουφίσει, μιλά για πρόγραμμα χρηματοδότησης των επιχειρήσεων, με την υπόμνηση ή την προτροπή να διατεθεί κονδύλι για «επίδομα» - ψίχουλα στους εργαζόμενους, ώστε να «ανακουφιστούν» και να ξεγελαστούν.
Ενώ η κυβέρνηση λέει επί της ουσίας στους εργαζόμενους να ξεχάσουν τα χρωστούμενα (μισθούς, αποζημιώσεις απόλυσης κ.λπ.), απαλλάσσοντας την εργοδοσία από αυτή την ευθύνη, εμφανίζει ως λύση για τους εργαζομένους πρόγραμμα επανακατάρτισης κ.λπ., υποτίθεται για να βγουν με ενισχυμένα προσόντα στην αγορά εργασίας...

***

Εχει όμως κι άλλη «ουρά» αυτή η κυβερνητική εξαγγελία που παρουσιάζεται ως φιλεργατική.
Πρόσφατα ο Αρειος Πάγος γνωμοδότησε ότι η απληρωσιά μισθών δεν θεωρείται βλαπτική μεταβολή της κατάστασης των εργαζομένων, άρα οι επιχειρηματίες δεν έχουν καμιά ευθύνη για την κατάσταση εξαθλίωσης στην οποία ωθούν τους εργαζόμενους. Γνωμοδότησε επίσης ότι η επίσχεση εργασίας ενός απλήρωτου εργαζόμενου μπορεί να θεωρηθεί «σιωπηρή» παραίτηση. Επομένως, μετά απ' αυτά, οι απλήρωτοι εργαζόμενοι δύο επιλογές έχουν. 'Η θα συνεχίσουν να δουλεύουν απλήρωτοι και ο καπιταλιστής θα τους κλέβει και το μισθό, ή θα εξαναγκαστούν να φύγουν από τη δουλειά, ψάχνοντας άλλη, αλλά δεν θα μπορούν να διεκδικήσουν αποζημίωση, γιατί θα θεωρείται οικειοθελής αποχώρηση. Επίσης, μετά την αποχώρηση από τη δουλειά δεν θα μπορούν να εγγραφούν στο Ταμείο Ανεργίας για να παίρνουν έστω αυτό το πενιχρό επίδομα και ό,τι άλλο δίνει ο ΟΑΕΔ, αφού δεν θεωρούνται απολυμένοι. Αποδεικνύοντας έτσι ότι η Δικαιοσύνη, ως αστικός θεσμός, αξιοποιώντας όλο το αντεργατικό - αντιλαϊκό νομοθετικό πλαίσιο που έχουν φέρει οι κυβερνήσεις και έχουν ψηφίσει κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες, λειτουργεί με μοναδικό κριτήριο τα συμφέροντα του κεφαλαίου και παράγει νομολογία σε αυτήν την κατεύθυνση.

***

Επομένως το κυβερνητικό πρόγραμμα για τους «εγκλωβισμένους» είναι πρόγραμμα απαλλαγής των επιχειρηματιών, της εργοδοσίας από την υποχρέωση να πληρώσουν τα χρωστούμενα δεδουλευμένα, απαλλαγής από αποζημιώσεις των εργαζομένων και απόδοση όλων των εργασιακών τους δικαιωμάτων, αφού βρήκε τρόπο η κυβέρνηση στους εργοδότες να τους εξαναγκάζουν σε αποχώρηση από τη δουλειά, χωρίς να έχουν την παραμικρή συνέπεια. Αρα είναι πρόγραμμα ενίσχυσης του κεφαλαίου. Οι εργαζόμενοι γίνονται παντελώς απροστάτευτοι. Επομένως, χρειάζεται πάλη ενάντια σε εργοδοσία και κυβέρνηση για κάλυψη των απωλειών, κατάργηση των αντεργατικών νόμων, πλήρη προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων ως μέσο άμυνας στην εργοδοτική - κυβερνητική επίθεση, διεκδίκηση ικανοποίησης των σύγχρονων αναγκών τους.

Ψ.