Πολιτική ανασκόπηση. Νεοφιλελέ, συριζοφιλελέ και τα ρέστα

   Όσο περνάνε οι βδομάδες και οι μήνες η κριτική στην κυβέρνηση και στην εθελοευρώδουλη αντιπολίτευση ... απλοποιείται εντυπωσιακά. 

Μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό ... απο άλλη πηγή ... που θα φτάσουν στο ίδιο ποτήρι.

   Ο Σύριζα δίνει τον τόνο για να ακολουθήσει ο λοιπός συρφετός. Τα μνημόνια του Σύριζα (καπάκι στα προηγούμενα) παρότι έχουν την υπογραφή του ... δεν έχουν την πατρότητά του. Έτσι δεν λένε ανερυθρίαστα ?? Δεν τα ήθελαν ρε ... εξαναγκάστηκαν για να σώσουν τη χώρα. Εξαναγκάστηκαν ... για να μας γλυτώσουν απο το Grexit που ήθελε ο Σόιμπλε. Παρεούλα με όλους τους λοιπούς εθελοευρώδουλους εξαναγκάστηκαν το καλοκαίρι του ´15. Εξαναγκάστηκαν μετά για ... να ρυθμίσουν το χρέος. Παπαλα ... αλλά ξαναεξαναγκάστηκαν για ... την ποσοτική χαλάρωση. Πάπαλα ... αλλά ξαναματαεξαναγκάζονται για να ... βγουν στις αγορές. Τώρα ο Τσίπρας κατάντησε να "παλεύει" στα τέσσερα να βγεί στις αγορές ... απλά και μόνο ... με καλύτερο επιτόκιο απο τον "αναλωμένο" Σαμαρά !!! Θα τον ψήσουν μέχρι να του το δώσουν. 

   Και η σούμα ποιά είναι ?? Εάν έστω και ένα δευτερόλεπτο πέρασε κάποτε απο το μυαλό του Τσίπρα ... οτι με τις πλάτες των Αμερικάνων θα εξαναγκάσει τους Γερμανούς να κάνουν πίσω και να τον απαλλάξουν απο τα μνημόνια με την Ελλάδα όντας στο € ... δεδομένων των εμφανών καταστάσεων και συσχετισμών του διεθνούς ιμπεριαλισμού, του ρόλου των ΗΠΑ κλπ κλπ ... και το τελευταίο παιδάκι της τρίτης δημοτικού το ίδιο δευτερόλεπτο θα τον είχε ανακηρύξει βασιλιά της βλακείας. Όμως ... ούτε ένα δευτερόλεπτο δεν πέρασαν τέτοιες ιδέες απο το μυαλό του Τσίπρα (και κυρίως του επιτελείου του) ... ούτε ένα δευτερόλεπτο δεν πίστεψε αυτές τις ιδέες ούτε ένας απο αυτούς που τον στήριζαν τότε ... και ας κλαίνε σήμερα σαν μετανοημένες πλήν όμως οριστικά διακορευμένες κορασίδες. 

   Εν τω μεταξύ ο λαός υποφέρει σαν βόδι ... που το γδέρνουν ζωντανό δεύτερη και τρίτη φορά την ώρα που του “τραγουδάνε” όλοι μαζί (πλήν Λακεδαιμονίων) για την ανάπτυξη που θα το σώσει. Σαν το βόδι που πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στον εκδορέα Τσίπρα ή τον γδάρτη Κούλη. 

   Αυτός λοιπόν, ο Κούλης, έχει επιλέξει σαν πολιτική γραμμή να ζητάει σε κάθε ευκαιρία εκλογές ... επειδή ο Τσίπρας - λέει - ανεβάζει, με τον τρόπο που διαπραγματεύεται με τους θεσμούς, συνέχεια τον λογαριασμό και ταυτόχρονα χτίζει τους μηχανισμούς της αριστερής σοβιετίας με έξοδα του κράτους !!! Δεν του έχει απομείνει άλλο πολιτικό επιχείρημα επειδή ο Τσίπρας του πήρε στην κυριολεξία τα σώβρακα ... και εφαρμόζει κατά γράμμα τις ντιρεκτίβες των θεσμών με τέτοια προσήλωση, ζήλο, ευκολία και ταχύτητα που τον συγχαίρουν εγκάρδια όλοι οι θεσμοί. Η πολιτική του Τσίπρα όπως και του Κούλη ... χαρακτηρίζεται απο την κύρια αγωνία τους να διαφοροποιηθεί πάσει θυσία ο ένας απο τον άλλον. Οι νεοφιλελέ αποκαλούν ... "σοβιετία" τους συριζοφιλελέ σε μιά προσπάθεια να τους ταυτίσουν με οτιδήποτε κουβαλάει η έννοια σοσιαλισμός ... και οι συριζοφιλελέ τους επιστρέφουν σαν απάντηση το ... "αντίδραση" σε μιά απέλπιδα προσπάθεια να πείσουν πως υπάρχει και ... μη αντιδραστική φιλελεύθερη-προοδευτική και συνεπώς αριστερή πολιτική. Όλο αυτό το γαϊτανάκι παραπέμπει μόνο σε έναν γελοίο διαγκωνισμό, μπροστά στα πόδια της οικονομικής εξουσίας, για το μοίρασμα της λείας απο το γδαρμένο βόδι. Τίποτα άλλο. 

   Ενα πολιτικό παράδειγμα που ταιριάζει γάντι στους καιρούς μας είναι ο χειρισμός του θέματος της Ηριάννας. Η αστική δικαιοσύνη καταπατάει βάναυσα και χυδαία τα πάλαι ποτέ "αστικά δικαιώματα" ... βασισμένη στο αντιδραστικό ευρωενωσιακό, αμερικάνικης έμπνευσης, νομικό πλαίσιο ... δίνοντας όμως ένα ευθέως τρομοκρατικό μήνυμα πως ... κανένας δεν είναι πιά ασφαλής ... εκτός εάν σκύψει οριστικά το κεφάλι. Εάν αυτός που οι δικαστικές αποφάσεις σμπαραλιάζουν τη ζωή του είναι και πασιφανώς αθώος ... ακόμα καλύτερα ... το μήνυμα διαδίδεται πιό βαθειά και αποτελεσματικά. Οι συριζοφιλελέ το παίζουν τάχα αυστηροί πολιτικοί προϊστάμενοι της "ανεξάρτητης" δικαιοσύνης (ο Καμένος και ο Πολάκης έχουν αρχίσει τον πόλεμο στα μαρμαρένια αλώνια)(ο Κοντονής έλυσε τον γόρδιο δεσμό την ώρα που έπεφτε απο τα σύννεφα ... "θα εξετασθεί ξανά το αίτημα με άλλη σύνθεση δικαστηρίου" !!!) ... χωρίς να αρθρώνουν σαν αριστεροί που δηλώνουν ... ούτε μια λεξούλα για την κατάργηση του αντιδραστικού νομικού πλαισίου. Αντίθετα ετοιμάζονται να το εμπλουτίσουν στα πλαίσια των θεσμικών προαπαιτούμενων που περιλαμβάνουν και το πετσόκομμα του απεργιακού δικαιώματος. Τότε είναι που θα "δέσει" ολόκληρο το αντιδραστικό νομικό πλαίσιο. Και όταν το ΚΚΕ τους λέει ... καταργήστε τους αντιδραστικούς νόμους και βάλτε τον λαό να εκλέγει τους δικαστές ... οι μισοί εκπλήσονται και οι άλλοι μισοί νυστάζουν. Οι νεοφιλελέ απο την άλλη ξεσκίζονται για τις επεμβάσεις της "σοβιετίας" στην δικαιοσύνη ... δείχνοντας όλη μέρα στα κανάλια τους κάτι σπασμένα τζαμιλίκια. Και οι δυό με τον ρόλο τους ... παρέχουν συνεχώς εγγυήσεις στην αστική εξουσία, τρομοκρατούν τον παράλυτο κοσμάκη και κεντρίζουν τις πιο ευαίσθητες μικροαστικές χορδές του. 

   Την μάζα που μέχρι τώρα την έπειθαν με τον παλιό τρόπο ... τώρα θα πρέπει να την εκφασίσουν ή να την συντρίψουν. Αυτό ακριβώς το νόημα - και κανένα άλλο - έχουν όλα τα κηρύγματα "εθνικής ενότητας" και "αστικού πατριωτισμού". Δεν έχουν άλλη επιλογή. Ολόκληρο το πολιτικό υπηρετικό προσωπικό της αστικής εξουσίας ... συνειδητά προφυλάσσει, προετοιμάζει και εξοπλίζει με κάθε τρόπο ... τον φασιστικό μηχανισμό όπου και αν βρίσκεται. Δεν έχουν άλλη επιλογή. 

   Σε αυτό το σημείο μπορούμε να τοποθετήσουμε τα καρασυστημικά φασισταριά της Χρυσής Αυγής ... που ενώ δικάζονται απο την αστική δικαιοσύνη ... αποθρασυμένα και ελεύθερα συντηρούν, στελεχώνουν, εξοπλίζουν και "γυμνάζουν" τον εγκληματικό τους μηχανισμό κάτω απο την μύτη της γκαβής που όλα αυτά μας λέει πως είναι απλά ...πολιτική δράση !!! Ταυτόχρονα το δεξιό, κεντρώο και ... όσο θα σφίγγουν τα γάλατα ... το αριστερό υπηρετικό προσωπικό της αστικής εξουσίας θα εργάζεται όλο και περισσότερο με την θεωρία των δύο άκρων (ρίξτε μερικές απλές ματιές στην Αυγή των τελευταίων ημερών και θα καταλάβετε) ... που στα μάτια του πολιτικά απαίδευτου μικροαστού φαντάζει σαν την πεμπτουσία της "δημοκρατίας" ... αλλά στην πράξη οδηγεί τον απαίδευτο μικροαστό στην δίνη του εκφασισμού και στην αγκαλιά των φασισταριών. Αυτά είναι καλά δασκαλεμένα για τον συστημικό τους ρόλο και περιμένουν. Όλα αυτά τώρα είναι που συμβαίνουν φανερά. Φανταστείτε τι χαμός γίνεται μέσα στους παρακρατικούς δαιδάλους κάθε υπηρεσίας και κάθε απόχρωσης. 

   Απο κοντά όλα τα πολιτικά (απο)κόμματα που δεν έχουν τίποτα άλλο να κάνουν παρά να αναπαράγουν κάποιο ή κάποια απο τα επιχειρήματα των δυό κυρίαρχων του αστικού πολιτικού παιχνιδιού ... με την ελπίδα οτι θα ποντάρουν σωστά και θα βρούν νέο ρόλο στο πολιτικό τοπίο της επόμενης μέρας. 

   Υπάρχουν και κάποια άλλα πολιτικά υποκείμενα που ψάχνουν ρόλο για την επόμενη μέρα. Το κακό με αυτούς δεν είναι οτι τους ξεπαρθένεψε σαν νταβατζής ο Τσίπρας το βράδυ του 62% ... αλλά οτι τώρα ψάχνουν ξανά να παίξουν το ίδιο παιχνίδι ... σαν να ειναι ακόμα παρθένες. Ονόματα δε λέω, υπολήψεις δεν θίγω. 

   Και ξαφνικά φτάνει εκείνη η ώρα που την “αστική δημοκρατία” και τα “αστικά δικαιώματα” ... τα ξευτιλίζει και τα παραβιάζει με χυδαίο τρόπο ... όχι κανένας αντίπαλος της αστικής τάξης ... αλλά η ίδια η αστική τάξη και η εξουσία της. Στα μάτια του ταξικά απαίδευτου λαϊκού ανθρώπου αυτό φαντάζει σαν ένα ακατανόητο φαινόμενο. Δεν έχει τον αναλυτικό τρόπο να καταλάβει οτι ο εκφασισμός και η φασιστική συντριβή που ετοιμάζεται να πέσει στο κεφάλι του ... είναι συστατικό μέρος, σύμφυτο της “αστικής δημοκρατίας”. Δεν το καταλαβαίνει ... αλλά αντικειμενικά η κάθε επιρροή της αστικής εξουσίας τον σπρώχνει απο την μιά μεριά στον εκφασισμό και ... ταυτόχρονα η ταξική του θέση (ασχέτως πόσο την έχει συνειδητοποιήσει) τον σπρώχνει απο την άλλη στην υπεράσπιση της δημοκρατίας και των δικαιωμάτων του. Μόνο η έμπρακτη άρνηση του εκφασισμού θα απομυθοποιήσει στα μάτια του την αστική εξουσία και τους υπηρέτες της. Αυτή την άρνηση δεν μπορεί καθόλου να την υπηρετήσει κανένας υπηρέτης της αστικής εξουσίας ... όσο αριστερός και να δηλώνει. Ολοι αυτοί έχουν πάρει ήδη θέση. Μόνο η έμπρακτη άρνηση του εκφασισμού μπορεί να τον οδηγήσει στην ταξική συνειδητοποίηση ... που θα του επιτρέψει να συνδέσει την αυθόρμητη τάση του για την υπεράσπιση της δημοκρατίας και των δικαιωμάτων του ... με την μόνη δημοκρατία που τα εξασφαλίζουν. Την δημοκρατία της εργατικής-λαϊκής εξουσίας. Τι νόημα θα είχε πάλι ... ο λαός να υπερασπισθεί γενικά την δημοκρατία απο την ίδια την αστική τάξη ... για να την ξαναφορέσει στο σβέρκο του ?? 

   Τι μας μένει ??