Η «Βαρουφακειάδα», ο βολικός καβγάς και η πραγματική διέξοδος για το λαό

Eurokinissi

Εχει ένα κάποιο ενδιαφέρον η αναμονή για να δούμε ποιο κεφάλαιο του περιβόητου βιβλίου του Γ. Βαρουφάκη θα επιλέξουν να δημοσιοποιήσουν αστικά Μέσα Ενημέρωσης σήμερα, πρώτη Κυριακή του Αυγούστου, ώστε να τροφοδοτηθεί εκ νέου ένας ακόμα κύκλος αντιπαράθεσης επί της «Βαρουφακειάδας». Είναι ένας καβγάς βολικός και για τη ΝΔ, για να υπενθυμίζει το παρελθόν του ΣΥΡΙΖΑ, σε μια περίοδο που αυτός έχει γίνει ο πιο καλός φίλος του κεφαλαίου και του συστήματος, των αγορών, και από την άλλη βολεύει τον ΣΥΡΙΖΑ για να ξαναζεσταίνει το παραμύθι της τάχα σκληρής του διαπραγμάτευσης και της μάχης που έδωσε...

Ηδη κοντεύει ένας μήνας από τις πρώτες δημοσιεύσεις ενός βιβλίου που έχει κυκλοφορήσει εδώ και μήνες, και από όλην αυτή τη συζήτηση που έχει «ανοίξει» με αφορμή τα όσα γράφει το βιβλίο προκύπτουν ορισμένα χρήσιμα συμπεράσματα για το λαό. Και παρά τις προσπάθειες και του συγγραφέα και των αστικών μέσων ενημέρωσης να αναδείξουν πτυχές της περιόδου του 2015, για να εξυπηρετηθούν συγκεκριμένες σκοπιμότητες, και παρά τις προσπάθειες των άλλων αστικών κομμάτων να αξιοποιήσουν πολιτικά το ...αριστούργημα Βαρουφάκη για να ισχυριστούν ότι είναι κλάσεις ανώτεροι στην υλοποίηση του αντιλαϊκού έργου, πρέπει να δούμε κάτι άλλο. Να σταθούμε στην ουσία όσων δημοσιοποιούνται από τη σκοπιά του τι ακριβώς «μαγείρευαν και μαγειρεύουν» διάφοροι κύκλοι που έχουν σταθερά στους σχεδιασμούς τους την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου, που προϋποθέτει το χτύπημα των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων.
Ο «Ριζοσπάστης» από την πρώτη στιγμή αυτών των «αποκαλύψεων» - έως και γαργαλιστικών έως ένα σημείο - έχει γράψει πως αυτή η συζήτηση έχει στόχο να εμπεδώσει στο λαό ότι το μόνο που υπάρχει είναι το πλαίσιο που καθορίζουν οι ανάγκες και τα συμφέροντα του κεφαλαίου και συγκεκριμένα ο στόχος της ανάκαμψης, άρα η αναζήτηση οποιασδήποτε εναλλακτικής θα πρέπει να παίρνει υπόψη αυτό το πλαίσιο και να υπηρετεί αυτόν το στόχο. Η χρεοκοπία των ψευτοριζοσπαστικών διακηρύξεων του ΣΥΡΙΖΑ αξιοποιείται σε αυτή την κατεύθυνση. Αρα, ρεαλισμός σημαίνει οι εργαζόμενοι, οι λαϊκές οικογένειες να υποταχθούν σε αυτή τη λογική και να παραιτηθούν στην πράξη από κάθε ελπίδα και διεκδίκηση όσων έχασαν και χάνουν, πολύ περισσότερο των σύγχρονων αναγκών τους.

Τι αποκαλύπτεται...

Αν υπάρχει κάτι, λοιπόν, που σίγουρα αποκαλύπτεται και πρέπει να μείνει ως συμπέρασμα, δεν είναι ούτε οι «ανατριχιαστικές λεπτομέρειες» που περιγράφει ο Βαρουφάκης ούτε οι «κορόνες» περί Εξεταστικής Επιτροπής, Ειδικών Δικαστηρίων (άσχετα αν έχουν βάση ή όχι, άσχετα αν αυτές αντικειμενικά μπορούν να λειτουργήσουν ως μοχλός για επίσπευση διεργασιών στο αστικό πολιτικό σύστημα), ούτε βέβαια το γεγονός ότι για άλλη μια φορά προσπαθούν να «δουλέψουν» στο μυαλό του λαού ότι υπάρχει «Plan A» ή «Plan B» ή «C», αλλά μόνο μέσα στο πλαίσιο της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και βαρβαρότητας. Γιατί όλοι τους αυτό ισχυρίζονται στην ουσία.
Αυτό που αποδεικνύεται είναι το πώς οι κυρίαρχοι κύκλοι, του συστήματος και της ΕΕ, αξιοποίησαν τον ΣΥΡΙΖΑ και τον ψευδεπίγραφο ριζοσπαστισμό του για να συνεχίσουν την αντιλαϊκή πολιτική, που δεν πρόλαβαν να ολοκληρώσουν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, και για να σπείρουν στο λαό την απογοήτευση. Επίσης, αποκαλύπτεται ότι τα ψευτοδιλήμματα που επιβλήθηκαν στο λαό με σκοπό να εγκλωβιστεί οποιαδήποτε ριζοσπαστική διάθεση και αναφορά, π.χ. «Plan Α» και «Plan Β», μνημόνιο ή αντιμνημόνιο, ευρώ ή δραχμή κ.λπ., μπορεί να εκφράζουν οξυμένες αντιθέσεις ανάμεσα σε τμήματα του κεφαλαίου, αλλά οδηγούν στον ίδιο αντιλαϊκό δρόμο.
Η ουσία βεβαίως στην υπόθεση είναι ότι όλα τα σενάρια που επεξεργάστηκαν και επεξεργάζονται αστικά επιτελεία έχουν κοινό στόχο: Τη στήριξη της ανάκαμψης της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, την κατοχύρωση αναβαθμισμένης γεωστρατηγικής θέσης στην περιοχή.
Το ζήτημα είναι ο λαός να μην παρασύρεται από τα διάφορα «εναλλακτικά» σχέδια του κεφαλαίου, πιστεύοντας πως έτσι θα υπηρετήσει τα συμφέροντά του, όταν όλα τα σενάρια είναι από τη φύση τους αντιλαϊκά, αφού αλλάζει μόνο ο τρόπος με τον οποίο θα πληρώσει τα βάρη που του φορτώνει το κεφάλαιο. Αν και είναι στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου η παραμονή στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, όπως και επιλογή των ισχυρών κρατών της ΕΕ και των ΗΠΑ, εντούτοις δεν είναι δυνατόν να μη μελετώνται και άλλα σχέδια, αν τα πράγματα μάλιστα έρθουν αλλιώς, με δεδομένο μάλιστα ότι η συνοχή ΕΕ και Ευρωζώνης δεν είναι «μπετόν».
Δεν είναι εξάλλου τυχαίο ότι ακριβώς επειδή αυτό, τα συμφέροντα δηλαδή του κεφαλαίου και την καλύτερη εξυπηρέτησή τους, έχουν στην «καρδιά τους» τα κάθε λογής σενάρια, οι «διαχωριστικές γραμμές» ανάμεσά τους ξεθωριάζουν κάθε φορά πολύ εύκολα, ενώ οι εκπρόσωποί τους με χαρακτηριστική ευκολία αλλάζουν «στρατόπεδα» και ρόλους, προκειμένου να στηριχτεί το κύριο, η ανάκαμψη των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων. Γι' αυτό άλλωστε βλέπουμε τώρα χωρίς κανένα πρόβλημα τον μεν πρωθυπουργό να αναθεματίζει τον Βαρουφάκη και τούμπαλιν, αλλά και τη ΝΔ να υιοθετεί πολιτικά τον Βαρουφάκη, τον οποίο πριν από μερικούς μήνες θεωρούσε βασικό υπεύθυνο για όσα συμβαίνουν στην ελληνική οικονομία.
Για άλλη μια φορά, βέβαια, επιβεβαιώνεται ότι η πραγματική διέξοδος για το λαό δε βρίσκεται στα διάφορα σενάρια του κεφαλαίου που τον οδηγούν στη χρεοκοπία, αλλά στη σύγκρουση με το κεφάλαιο και την εξουσία του. Αυτό το «σενάριο» θα πρέπει να το γράψει...