«Κοράκια» με προσωπείο...

Πολλή κουβέντα έχει «ανοίξει» με αφορμή ορισμένους αιρετούς στην Τοπική Διοίκηση, που εμφανίζονται ως ...«Μητέρες Τερέζες» και δηλώνουν την πρόθεσή τους να «βοηθήσουν» τα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά να σώσουν τα σπίτια τους από τους πλειστηριασμούς. Τελευταίο παράδειγμα αποτελεί η πρωτοβουλία κάποιας δημοτικής αρχής, σε συνεργασία με νομικούς, να «στηθεί» από το δήμο μια «εταιρεία ειδικού σκοπού», που θα εξαγοράσει τα «κόκκινα» δάνεια υπερχρεωμένων νοικοκυριών, για να τα διαπραγματευτεί στη συνέχεια μαζί τους, υποσχόμενη καλύτερους όρους αποπληρωμής απ' αυτούς που προσφέρει σήμερα η τράπεζα ή από εκείνους που θα θελήσει να επιβάλει ένα «fund», όταν αγοράσει κοψοχρονιά το δάνειο. Μάλιστα, οι ίδιοι οι εμπνευστές του σχεδίου δεν το κρύβουν ότι θέλουν να παίξουν ρόλο ανάλογο με αυτόν των «funds», ζητώντας να τους πωληθούν τα δάνεια στις ίδιες τιμές που τα διεκδικούν τα άλλα «κοράκια». Την ώρα, λοιπόν, που οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί γενικεύονται από την κυβέρνηση και τις τράπεζες, για να συμπεριλάβουν μαζικά και σπίτια των λαϊκών οικογενειών, την ώρα που τα λαϊκά νοικοκυριά εκβιάζονται και βγαίνουν σωρηδόν «στη σέντρα» τραπεζών, κράτους, δήμων, για να παραδώσουν στο γκισέ των ταμείων τους ό,τι έχουν και δεν έχουν, μήπως και σώσουν το κεραμίδι τους, εμφανίζονται κάποιοι ως «σωτήρες» της λαϊκής κατοικίας και υπόσχονται διέξοδο στο λαό, χωρίς οργανωμένη σύγκρουση με την αντιλαϊκή πολιτική, την οποία άλλωστε και οι ίδιοι υπηρετούν.

***

Το σίγουρο είναι ότι ακόμα κι αν προχωρήσουν τέτοιοι σχεδιασμοί, οι δανειολήπτες θα συνεχίσουν να «ματώνουν» μέχρι τρίτης γενιάς για την αποπληρωμή των δανείων τους, την ώρα που οι τράπεζες θα ξεφορτώνονται σωρηδόν τα «κόκκινα» δάνεια, ανεξάρτητα με το ποιος θα τα αγοράσει. Σε κάθε περίπτωση, είναι προκλητικό η Τοπική Διοίκηση να καμώνεται τον προστάτη των λαϊκών νοικοκυριών από τις κατασχέσεις και τους πλειστηριασμούς, τον θεματοφύλακα του λαϊκού εισοδήματος, όταν χαρατσώνει ανελέητα το λαό στη λογική της εμπορευματοποίησης και της ανταποδοτικότητας των πάντων, όταν δεν λέει κουβέντα για τα χιλιάδες νοικοκυριά που βρίσκονται ήδη στο στόχαστρο της Εφορίας με ειδοποιητήρια για κατασχέσεις, επειδή χρωστάνε 200, 300 και 500 ευρώ στους δήμους! Κάτι που σημαίνει ότι σε βάθος χρόνου, χρέη που προέρχονται από αδυναμία πληρωμών στο δήμο (νερό, κλήσεις για στάθμευση, τροφεία κ.ά.), μπορεί να οδηγήσουν ακόμα και σε πλειστηριασμούς περιουσιακών στοιχείων του οφειλέτη, ενώ οι κατασχέσεις λογαριασμών είναι πλέον καθημερινότητα. Αρκεί να δει κάποιος την ημερήσια διάταξη ενός Δημοτικού Συμβουλίου για να διαπιστώσει πόσες αποφάσεις για μέτρα αναγκαστικής κατάσχεσης υπάρχουν ακόμα και για πρόστιμα ύψους 10, 20 ή 100 ευρώ, που εκτοξεύονται με τις προσαυξήσεις.

***

Σε αυτήν την πραγματικότητα έρχονται να «κουμπώσουν» οι πρωτοβουλίες από «τοπικούς άρχοντες», που ισχυρίζονται ότι βρήκαν τη λύση για την προστασία της λαϊκής κατοικίας και προτίθενται να φτιάξουν ένα είδος «δημοτικού fund», που θα αγοράσει τα δάνεια και θα διαπραγματευτεί με ευνοϊκούς όρους την εξυπηρέτησή τους! Τα «κοράκια» εμφανίζονται με πολλούς τρόπους... Ας αφήσουν την κοροϊδία. Αν νοιάζονται για τη λαϊκή κατοικία και την προστασία της, ας ξεκινήσουν από το αυτονόητο: Ας υιοθετήσουν τα αιτήματα των ταξικών συνδικάτων για μέτρα ουσιαστικής ανακούφισης και προστασίας όσων χρωστάνε στους δήμους, συνολικά των φτωχών λαϊκών οικογενειών. Ας διαγράψουν τα πρόστιμα - ακόμα και μικροποσά - που οφείλουν πολλά νοικοκυριά και αδυνατούν να τα πληρώσουν και που γι' αυτό κινδυνεύουν άμεσα να βρεθούν στο στόχαστρο της Εφορίας και των μέτρων αναγκαστικής είσπραξης που γενικεύονται. Κι ας αφήσουν τα «κόλπα» μέσω της επιχειρηματικής δράσης των δήμων. Οι δημοτικές αρχές, όμως, όχι μόνο δεν κάνουν αυτά τα ελάχιστα, αλλά δεν ζητάνε καν να καταργηθεί το καταναγκαστικό νομικό πλαίσιο που έχει επιβάλει η κυβέρνηση και υποχρεώνει εργαζόμενους στους δήμους και προϊσταμένους να στέλνουν στην Εφορία όποιον χρωστάει 300 ευρώ. Η πολιτική απατεωνιά έχει πολλούς οπαδούς, όταν βρίσκει μπροστά της τις οξυμένες λαϊκές ανάγκες και αγωνίες. Ποντάρουν στη λογική «ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται» και αφήνουν στο σκοτάδι την αντιλαϊκή πολιτική που τσακίζει τη ζωή και το βιος του λαού. Αφήνουν στο απυρόβλητο τον ένοχο, για να κρύψουν και τις δικές τους ευθύνες, στην υπηρέτηση της αντιλαϊκής πολιτικής, για την κερδοφορία του κεφαλαίου, που συνθλίβει τις λαϊκές ανάγκες.