Αλληλεγγύη στους πληγέντες

Το κύμα συμπαράστασης και αλληλεγγύης, που δείχνει ο λαός μας από την πρώτη στιγμή στα θύματα της τεράστιας καταστροφής που έπληξε την Αττική, είναι πράγματι συγκινητικό. Δεκάδες σωματεία, σύλλογοι, μαζικοί φορείς, Λαϊκές Επιτροπές από όλη τη χώρα απευθύνουν κάλεσμα για συλλογή τροφίμων, φαρμάκων, ρούχων κ.λπ., για να διατεθούν στους πληγέντες. Εκατοντάδες είναι όσοι έχουν σπεύσει για να δώσουν αίμα στα νοσοκομεία, ενώ το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό έχει ξεπεράσει τον εαυτό του, παλεύοντας σε συνθήκες που «πρωταγωνιστές» είναι ο ανθρώπινος πόνος και οι τραγικές ελλείψεις στο δημόσιο σύστημα Υγείας. Συγκινεί επίσης η αυταπάρνηση των πυροσβεστών, όπως και του προσωπικού του Λιμενικού Σώματος, που για ώρες ατέλειωτες στη Ραφήνα έσωζαν εκατοντάδες ανθρώπους, παρά τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν.
Αυτή η συγκινητική ανταπόκριση, όμως, σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι για την κυβέρνηση, για να κρυφτούν οι υποχρεώσεις του κράτους για προστασία και ανακούφιση των πληγέντων. Ούτε όμως να συγκαλυφθούν οι ευθύνες οι δικές της, όπως και των προηγούμενων, για την τραγωδία.
Το γεγονός ότι το Πυροσβεστικό Σώμα έχει τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό και υποδομές, το ότι δεν υπάρχει σχέδιο αντιμετώπισης έκτακτων καταστάσεων, δεν υπάρχει σύστημα Υγείας ικανό άμεσα να ανταποκριθεί σε μια πιο απότομη προσέλευση τραυματιών, το ότι η «πολιτική προστασία» είναι υποτυπώδης, δείχνουν ότι ο λαός μένει μόνος και εκτεθειμένος στα δύσκολα. Αυτά τα τεράστια προβλήματα, που φέρουν και τη σφραγίδα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, δεν μπορούν να διαγραφούν. Επίσης, η κυβέρνηση δεν μπορεί να «σφυρίζει αδιάφορα», σε με σειρά άμεσα αιτήματα που διατύπωσε και με μορφή διεκδίκησης το ΠΑΜΕ.
Μαζί λοιπόν με τη συνέχιση της λαϊκής προσφοράς και στήριξης, πρέπει να ενταθεί η διεκδίκηση μέσα από τα σωματεία και τους μαζικούς φορείς. Να διατρανωθούν από χιλιάδες εργαζόμενους τα αιτήματα προστασίας της ζωής τους και των κόπων τους. Γιατί δεν είναι μοιραίο οι λαϊκές οικογένειες το χειμώνα να πνίγονται στην πρώτη νεροποντή και το καλοκαίρι να καίγονται στις πυρκαγιές. Γιατί σήμερα υπάρχουν όλες οι δυνατότητες με βάση την εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας να υπάρχει πρόληψη τέτοιων καταστάσεων, να μην έχουν τραγικές συνέπειες, σαν αυτές που δοκιμάζει ο λαός μας εδώ και τρεις μέρες.
Το έγκλημα δεν μπορεί να ξεχαστεί, όσο δεν αντιμετωπίζονται ριζικά οι αιτίες που γέννησαν την καταστροφή, που απ' ό,τι φαίνεται θα βρίσκουμε μπροστά μας, σε φωτιές, πλημμύρες, σεισμούς, βιομηχανικά ατυχήματα και ό,τι άλλο προκύψει. Οι υπεύθυνοι δεν πρέπει να ξεγλιστρήσουν όταν τα φώτα της δημοσιότητας στραφούν αλλού, όπως συνήθως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις.
Αλληλεγγύη, οργάνωση και διεκδίκηση λοιπόν. Αυτός είναι ο δρόμος που πρέπει να βαδίσουν οι εργαζόμενοι, σε σύγκρουση με την κυρίαρχη πολιτική που τους ματώνει καθημερινά.