Ένα δάκρυ για τον μπαρμπα-Τζίμη

  

'Ο,τι διαβάζετε  , πρωτοδημοσιεύτηκε στον ΚΟΚΚΙΝΟ ΑΝΕΜΟ 21 Ιουλίου 2014.
Άραγε τι έχει αλλάξει μέχρι σήμερα στη λογική και τακτική της "πρωτηφορά αριστεράς" από την "δεξιά" κυβέρνηση της εποχής;

Ο τίτλος  της ανάρτησης είναι ο αντίστοιχος του κειμένου που θα διαβάσετε παρακάτω.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.

Η ιστορία  υπήρχε στα παλιά βιβλία της Ελληνικής Γλώσσας της Ε' Δημοτικού στο 2ο τεύχος για όσους θέλουν να το ψάξουν. Τα γεγονότα συμβαίνουν στις αρχές του 20ου αιώνα  και έχουν σχέση με την κατάκτηση του 8ωρου και της Κυριακάτικης αργίας.

Είμαι σίγουρος πως διαβάζοντας το θα μελαγχολήσετε, γιατί θα ανακαλύψετε στοιχεία που είναι ζητούμενα σήμερα, τόσο σε ατομικό επίπεδο, όσο και σε συλλογικό επίπεδο.

Είναι  ίσως μια μικρή απάντηση στο κρεσέντο της προπαγάνδας που έχει ξεσπάσει σε όλα τα επίπεδα, τόσο από πλευράς κυβέρνησης , όσο και από πλευρά αρκετών καλοταϊσμένων δημοσιογραφικών παπαγάλων που περισσότερο με κάργιες μοιάζουν.

Από την άλλη είναι απάντηση και στην μαζική κοινωνική αφασία (μη μου τα μπάνια τάραττε) και στη λογική του "δε γίνεται τίποτα".

Κάντε το κόπο και διαβάστε το...  ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΑΝΕΜΟΣ

 
Αναρτήθηκε από ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΑΝΕΜΟΣ