Ολοι με όλους...

Ανάμεσα στα πολλά που ακούστηκαν και γράφτηκαν με αφορμή τον προχτεσινό ανασχηματισμό της κυβέρνησης ήταν και οι παραινέσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ «να αντιληφθούμε» με το «τέλος των μνημονίων» πως «δεν είναι απαραίτητο να διαφωνούμε για το μέλλον με αυτούς που διαφωνούσαμε για το παρελθόν».
Με δεδομένο ότι στο νέο κυβερνητικό σχήμα εισήλθαν μερικά ακόμα πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ αλλά και της ΝΔ, είναι φανερό ότι το «τέλος των μνημονίων» δεν αποτελεί μόνο ορόσημο για πολιτικές διεργασίες και ζυμώσεις στο «από δω και μπρος», αλλά και ένα πρώτης τάξης άλλοθι για να πάρει συγχωροχάρτι η αντιλαϊκή πολιτική όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, ακόμα και πριν από το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης, τις οποίες επάξια διαδέχτηκαν οι ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, βυθίζοντας στη φτώχεια και στην ανέχεια το λαό για να ξεπεράσει την κρίση του το κεφάλαιο.
Καμία εντύπωση δεν προκαλεί. Αλλωστε, «μνημονιακοί» και πρώην «αντιμνημονιακοί» ψήφισαν μαζί το τρίτο μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ, που διατηρεί όλα τα αντιλαϊκά μέτρα των προηγούμενων κυβερνήσεων και πηγαίνει ένα βήμα πιο πέρα την επίθεση στους εργαζόμενους και το λαό.
Αποδεικνύεται και μ' αυτόν τον τρόπο πόσο σαθρή και αποπροσανατολιστική ήταν η αντιπαράθεση «μνημόνιο - αντιμνημόνιο», η οποία πήρε διάφορες μορφές και εκφράστηκε με πολλές παραλλαγές στη διάρκεια των κυβερνήσεων ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, αλλά και στη συνέχεια, όταν ανέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το ψευτοδίλημμα «ΝΑΙ ή ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα του 2015.
Το πιο σημαντικό όμως είναι οι «τροχιοδεικτικές βολές» για το μέλλον, που ρίχνουν με τέτοιες δηλώσεις τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.
Στην πραγματικότητα, ομολογούν και οι ίδιοι ότι στη βάση της συμφωνίας τους στα «μεγάλα και σημαντικά» για το κεφάλαιο την περίοδο μετά την κρίση, «η ταλάντωση του εκκρεμούς» σε ό,τι αφορά τις διαφορές ανάμεσα σε όλα τα αστικά κόμματα έχει μικρύνει δραματικά.
Πράγματι, αν κάτι αποδεικνύεται από τέτοιες δηλώσεις, είναι ότι οι διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ, τη ΝΔ και τα άλλα αστικά κόμματα, που υπηρετούν το στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης, της «γεωστρατηγικής αναβάθμισης» και της βαθύτερης εμπλοκής της χώρας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τους ανταγωνισμούς, γίνονται ολοένα και πιο δυσδιάκριτες.
Τόσο που σήμερα να επιτρέπουν την άνετη μετακίνηση στελεχών τους από τον ένα χώρο στον άλλο και ταυτόχρονα να δημιουργούν υπόβαθρο για ευρύτερες πολιτικές συνεργασίες στο άμεσο μέλλον.
Ολα αυτά, βέβαια, στο όνομα της «πολιτικής σταθερότητας» που αξιώνει το κεφάλαιο, για να εμπεδώνεται η «αναπτυξιακή» του στρατηγική σε βάρος του λαού και να δημιουργούνται «συνθέσεις», που αφήνουν ανοιχτά όλα τα σενάρια, ακόμα και αυτό μιας μελλοντικής συγκυβέρνησης ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Και σήμερα, άλλωστε, με ένα πρώην τμήμα της ΝΔ συγκυβερνά ο ΣΥΡΙΖΑ...
Απ' αυτήν τη σκοπιά, δεν ακούγονται καθόλου παράταιρες οι «αποκαλύψεις» στελεχών της ΝΔ ότι τέτοια σενάρια συζητιούνται στα «σαλόνια» της ΕΕ, ανάλογα βέβαια με την πορεία των πραγμάτων στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.
Για να στήσουν νέα κάλπικη διαχωριστική γραμμή, διάφορα παπαγαλάκια του ΣΥΡΙΖΑ ανακάλυψαν νέο δίλημμα... «Δημοκρατικές δυνάμεις» από τη μία (που περιλαμβάνουν και ένα μέρος της ΝΔ) και «ακροδεξιά» από την άλλη...
Οι διεργασίες λοιπόν στο αστικό πολιτικό σύστημα στήνουν παγίδες στο λαό, τις οποίες πρέπει να αποφύγει και με την πάλη του να ακυρώσει. Η «πόλωση» από τη μία και η «συναίνεση» από την άλλη, είναι παραλλαγές του ίδιου αντιλαϊκού σεναρίου. Στόχος τους είναι να εγκλωβίσουν τη δυσαρέσκεια από τα αδιέξοδα που αναπαράγει για το λαό η πολιτική στήριξης της κερδοφορίας του κεφαλαίου.
Την πολιτική αυτή, την οποία ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ ανταγωνίζονται για το ποιος μπορεί να υπηρετήσει καλύτερα, πρέπει να βάλει στο στόχαστρο ο λαός και με αυτό το κριτήριο να εγκαταλείψει τα κόμματα που την υπηρετούν. Δυναμώνοντας τον αγώνα ενάντια στο σχεδιασμό του κεφαλαίου και των κομμάτων του, δίνοντας ώθηση, σε συμπόρευση με το ΚΚΕ, στην πάλη για σύγχρονα δικαιώματα και την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.