Ολα δείχνουν ότι ο Σεπτέμβρης θα είναι μήνας εξελίξεων
για το Κυπριακό, ενόψει και των συναντήσεων που αναμένονται στο
περιθώριο της ετήσιας Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, αλλά
πάνω απ' όλα υπό το βάρος ευρύτερων «διευθετήσεων» που ισχυρά
ιμπεριαλιστικά κέντρα επιδιώκουν με επίκεντρο την ταραγμένη
Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Ολες οι εμπλεκόμενες και ενδιαφερόμενες
πλευρές, από τις δύο κοινότητες στην Κύπρο μέχρι την ΕΕ και μεγάλες
δυνάμεις όπως οι ΗΠΑ, επαναλαμβάνουν την ανάγκη να βρεθεί «ρεαλιστική
λύση» (όπου «ρεαλιστική», κάθε πλευρά εννοεί έναν συμβιβασμό ευνοϊκό για
τα γεωπολιτικά και επενδυτικά συμφέροντα που εκπροσωπεί), κλίνοντας σε
όλες τις πτώσεις την «ανάπτυξη» και τη «σταθερότητα» που δήθεν θα φέρει
μια λύση του Κυπριακού. Ολες οι προτάσεις που συζητιούνται, βέβαια, δεν
οδηγούν παρά στη διχοτόμηση του νησιού, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, με
παραλλαγές του «Σχεδίου Ανάν» και διάφορες εναλλακτικές για την
ενεργότερη συμβολή πολλών ιμπεριαλιστικών οργανισμών στην «ασφάλεια» της
Κύπρου, που βρίσκεται σε ένα κρίσιμο γεωστρατηγικό σταυροδρόμι.
***
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, η Τουρκία οξύνει την επιθετικότητά της,
αξιοποιώντας τετελεσμένα, επιδιώκοντας να δημιουργήσει καινούργια και
ξεκαθαρίζοντας προς πάσα κατεύθυνση ότι δεν θα διαπραγματευτεί εύκολα τη
θέση της στην Κύπρο, καθώς συνδέεται με την προσπάθειά της να
κατοχυρώσει τη θέση της στην περιοχή, διεκδικώντας μερίδιο από τη
μοιρασιά που γίνεται στη Ν/Α Μεσόγειο, και να αντιμετωπίσει «απειλές»
και αναδιατάξεις συμμαχιών που ανησυχεί ότι μπορεί να πλήξουν τα
συμφέροντά της. Ειδική πίεση στις εξελίξεις ασκούν φυσικά και οι
ενεργειακές επιδιώξεις της Τουρκίας, που αφενός αναζητεί τρόπους κάλυψης
των αυξανόμενων αναγκών της, αφετέρου διεκδικεί ρόλο στα διάφορα
ενεργειακά σχέδια μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων. Σε αυτό το πλαίσιο έχει
εξαγγείλει γεωτρήσεις στα ανοιχτά της Κύπρου, καταγγέλλοντας με υψηλούς
τόνους μπίζνες που προχωρούν χωρίς τη δική της συμμετοχή, αλλά και
διατηρώντας σε ετοιμότητα όλα τα μέσα για να εμποδίσει εξελίξεις που
θεωρεί δυσμενείς για τα δικά της σχέδια. Εξίσου ενδεικτικά είναι τα
σχέδια της Τουρκίας για τη δημιουργία πολεμικής ναυτικής βάσης στα
Κατεχόμενα. Σε πρόταση που το τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό φέρεται να έχει
ήδη καταθέσει στο ΥΠΕΞ, τονίζεται ότι «μία τουρκική βάση στην περιοχή θα
μείωνε τον απαιτούμενο χρόνο αντίδρασης για τη λήψη στρατιωτικής και
ανθρωπιστικής δράσης» αλλά και «θα περιόριζε τις προσπάθειες άλλων
παραγόντων να προκαλέσουν αναταραχή». Ακόμα, αναφέρεται ότι έτσι θα
ενισχυόταν και η θέση της Τουρκίας στις συνομιλίες για το Κυπριακό. Δεν
είναι τυχαίο πάντως ότι τέτοιες προτάσεις παρασκηνιακά είχαν πέσει και
στο τραπέζι των περσινών διαβουλεύσεων για το Κυπριακό, όταν
«εξετάζονταν» ανταλλάγματα για την «αναπροσαρμογή» των στρατευμάτων και
των «εγγυητικών δικαιωμάτων» της Τουρκίας στο νησί.
***
Είναι λοιπόν σαφές ότι η επιθετικότητα της Τουρκίας
θα κλιμακωθεί κι άλλο, και η βάση γι' αυτό υπάρχει εδώ και καιρό, όπως
τη διαμορφώνουν οι αντιθέσεις και τα παζάρια ισχυρών μονοπωλιακών και
ιμπεριαλιστικών συμφερόντων. Αυτό που κάνει δεν είναι παρά να διεκδικεί
αυξημένη «διαπραγματευτική ικανότητα», αφήνοντας ταυτόχρονα ανοιχτά όλα
τα ενδεχόμενα, όπως γίνεται στο φόντο «εύφλεκτων» ανταγωνισμών σε όλη τη
γειτονιά. Είναι χαρακτηριστικές οι επισημάνσεις αξιωματούχων σε θέσεις -
κλειδιά, που αναδεικνύουν ότι αυτό που παίζεται είναι οι όροι με τους
οποίους θα διερευνηθεί και θα επιδιωχθεί μια «συνολική διευθέτηση» στην
περιοχή. Ενδεικτικές είναι οι δηλώσεις που έκανε την άνοιξη η πρέσβειρα
των ΗΠΑ στη Λευκωσία, Καθλίν Ντόχερτι, την ίδια περίοδο που η Αγκυρα
είχε ξαμολύσει το Πολεμικό Ναυτικό για να εμποδίσει γεωτρήσεις που είχε
συμφωνήσει η κυπριακή κυβέρνηση. Επαναλαμβάνοντας χωρίς δισταγμό ότι «τα
κοιτάσματα αερίου και πετρελαίου της Κύπρου, όπως και όλοι οι πόροι
της, θα πρέπει να διαμοιραστούν ακριβοδίκαια ανάμεσα στις δύο
κοινότητες, στο πλαίσιο μιας συνολικής διευθέτησης», η Ντόχερτι σημείωνε
για Κύπρο και Τουρκία ότι «θα πρέπει να τα βρουν μεταξύ τους και να μην
κάνουν οτιδήποτε που να εμποδίζει ή να παρεμποδίζει μια ευρύτερη
συμφωνία για το πώς μοιράζονται ή πώς γίνεται η διαχείριση των πόρων».
***
Ολα τα παραπάνω βεβαιώνουν ότι η κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας
είναι δεδομένη, αλλά και ότι οι προϋποθέσεις που διαμορφώνονται για μια
λύση του Κυπριακού κάθε άλλο παρά ευνοϊκές είναι για το λαό της Κύπρου.
Σημαντική είναι εξάλλου και η επίδραση αντιθέσεων και παζαριών που
δυναμώνουν, όπως ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Τουρκία, αλλά και ανάμεσα στην
ΕΕ και την Τουρκία, με τις εξελίξεις σε Συριακό, Κουρδικό και άλλα
κρίσιμα μέτωπα να διαπλέκονται σε ένα ιμπεριαλιστικό «γαϊτανάκι»
πολλαπλά επικίνδυνο για τους λαούς της περιοχής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου