Στις εκλογές της 9ης Σεπτεμβρίου στη Σουηδία, οι Σουηδοί Δημοκράτες
(Sverigedemokraterna) ήταν οι μεγάλοι νικητές μιας και κατάφεραν να
αυξήσουν τα ποσοστά τους κατά 4,7 μονάδες και να σκαρφαλώσουν στο 17,5%.
Για όσους ζούμε και εργαζόμαστε στη Σουηδία (και έχουμε διάθεση να
σκεφτούμε πέρα από το μικρόκοσμό μας) η άνοδος του κόμματος των Σουηδών
Δημοκρατών ήταν αναμενόμενη. Η χώρα «μύριζε μπαρούτι» καιρό τώρα και για
αυτό δεν έφταιγε ούτε κατά διάνοια το μεταναστευτικό!
Οι Σουηδοί Δημοκράτες είναι ένα κόμμα το οποίο έχει τις ρίζες του στο ναζισμό. Ευτυχώς για τους Σουηδούς και για την υπόλοιπη Ευρώπη πρόκειται για ένα γελοίο κόμμα που αλλάζει συνεχώς τις θέσεις του καταπώς το συμφέρει. Δυστυχώς όμως και για τους Σουηδούς αλλά και για όσους ζούμε εδώ η αντίπερα οχθη, οι Σοσιαλδημοκράτες (Socialdemokraterna), είναι και έξυπνοι και καπάτσοι (για αυτούς θα τα πούμε άλλη φορά)!
Τα τελευταία χρόνια η κατάσταση στη χώρα πάει προς το χειρότερο. Αυτό είναι γνωστό στους Σουηδούς μιας και το βιώνουν καθημερινά, αλλά άγνωστο στους υπόλοιπους Ευρωπαίους μιας και η «έξωθεν μαρτυρία» παρουσιάζει τη Σουηδία ως τη γη της επαγγελίας. Το επίπεδο της υγείας είναι παρα πολύ χαμηλό (άνθρωποι πεθαίνουν περιμένοντας στην ουρά για μια χημειοθεραπεία ή για ένα χειρουργείο, η αναμονή για επίσκεψη σε ειδικό γιατρό μπορεί να ξεπεράσει και το τρίμηνο και οι ελλείψεις σε γιατρούς και νοσηλευτές είναι τεράστιες), η διαφθορά ανθεί (το σκάνδαλο για τα ρουσφέτια και την κατάχρηση δημόσιου χρήματος στο καινούριο Πανεπιστημιακό Νοσοκοείο Nya Karolinska της Στοκχόλμης έγινε γνωστό σε όλο τον κόσμο), η παιδεία είναι αναποτελεσματική λόγω της σοβαρής έλλειψης δασκάλων, η φορολογία είναι τεράστια, η σχέση εισοδήματος-κόστους ζωής είναι δυσανάλογη και το κοινωνικό κράτος καθημερινά εξανεμίζεται. Όλα αυτά οδήγησαν – ίσως για πρώτη φορά – το μέσο Σουηδό να χάσει την εμπιστοσύνη του στο Κράτος-φίλο του και η δυσαρέσκεια αυτή φάνηκε ήδη από τις πρώτες δημοσκοπήσεις. Εάν στη δυσαρέσκεια αυτή προσθέσει κανείς την προπαγάνδα ενάντια στους μετανάστες (έπαιξε πολύ το ίδιο που παίζει χρόνια και στην Ελλάδα… «Μόνο οι κακοί μετανάστες κάνουν εγκλήματα») καθώς επίσης και τη ρατσιστική φύση του Σουηδού (τα προγράμματα ευγονικής στη Σουηδία σταμάτησαν επίσημα το 1996!) τότε μπορεί εύκολα να καταλάβει για ποιο λόγο συνέβη η άνοδος των Σουηδών Δημοκρατών.
Για το Σουηδό ο καλύτερος του φίλος είναι το Κράτος. Του έχει τυφλή και απόλυτη εμπιστοσύνη. Τα τελευταία χρόνια το Κράτος φαίνεται να απογοητεύει το Σουηδό ο οποίος όμως αδυνατεί να το χωνέψει (του Σουηδού πιο εύκολα του αλλάζεις φύλο παρά τρόπο σκέψης) και πρέπει να βρει κάτι άλλο να κατηγορήσει για τη δυσαρέσκειά του. Τι πιο εύκολο λοιπόν από το ανά τους αιώνες εύκολο θύμα και στόχο… Τον ξένο!
Από τη μια λοιπόν έχουμε την προπαγάνδα για τον “εγκληματία” πρόσφυγα πολέμου ή το “λιγούρη” Ευρωπαίο μετανάστη που υποτίθεται πως έρχονται στη Σουηδία ο μεν πρώτος για να βιάσει και να κλέψει, ο δε δεύτερος για να πάρει τις δουλειές από τους Σουηδούς και οι δυο μαζί να ξεζουμίσουν το σουηδικό κράτος με τα επιδόματα που παίρνουν, και από την άλλη έχουμε την ατομικιστική φύση του ίδιου του Σουηδού που δε θέλει πολλά πολλά με τους άλλους (ακόμη κι αν ειναι Σουηδοί), που ο καλύτερος του φίλος είναι το Κράτος, που βάζει όρια στην εξωτερίκευση των συναισθημάτων του, που αδυνατεί να δεχτεί την εξωτερίκευση των συναισθημάτων των άλλων, που δέχεται το διαφορετικό μόνο και για όσο καιρό έχει να κερδίσει κάτι από αυτό και που όλη του η ζωή βασίζεται σε κανόνες τους οποίους πρέπει να ακολουθεί ακόμη κι αν δε συμφωνεί μαζί τους. Πάνω σε αυτό στήριξαν λοιπόν οι Σουηδοί Δημοκράτες την προπαγάνδα τους και, όπως έδειξαν τα γεγονότα, το εγχείρημα έπιασε.
Οι Σουηδοί Δημοκράτες θα μπορούσαν να πάνε ακόμη καλύτερα. Σύμφωνα με κάποιους θα μπορούσαν να φτάσουν ακόμη και το 30%. Καθόλου απίθανο κατά τη γνώμη μου. Γιατί δεν το έφτασαν; Μα γιατί, όπως είπα στην αρχή, οι Σοσιαλδημοκράτες ξέρουν το παιχνίδι της προπαγάνδας πολύ καλύτερα κι έχουν κι αυτοί μακρύ ποδάρι. Κι αυτό το παιχνίδι (και το ποδάρι!) είχε πολύ ενδιαφέρον για όσους το παρακολουθήσαμε…
Οι Σουηδοί Δημοκράτες είναι ένα κόμμα το οποίο έχει τις ρίζες του στο ναζισμό. Ευτυχώς για τους Σουηδούς και για την υπόλοιπη Ευρώπη πρόκειται για ένα γελοίο κόμμα που αλλάζει συνεχώς τις θέσεις του καταπώς το συμφέρει. Δυστυχώς όμως και για τους Σουηδούς αλλά και για όσους ζούμε εδώ η αντίπερα οχθη, οι Σοσιαλδημοκράτες (Socialdemokraterna), είναι και έξυπνοι και καπάτσοι (για αυτούς θα τα πούμε άλλη φορά)!
Τα τελευταία χρόνια η κατάσταση στη χώρα πάει προς το χειρότερο. Αυτό είναι γνωστό στους Σουηδούς μιας και το βιώνουν καθημερινά, αλλά άγνωστο στους υπόλοιπους Ευρωπαίους μιας και η «έξωθεν μαρτυρία» παρουσιάζει τη Σουηδία ως τη γη της επαγγελίας. Το επίπεδο της υγείας είναι παρα πολύ χαμηλό (άνθρωποι πεθαίνουν περιμένοντας στην ουρά για μια χημειοθεραπεία ή για ένα χειρουργείο, η αναμονή για επίσκεψη σε ειδικό γιατρό μπορεί να ξεπεράσει και το τρίμηνο και οι ελλείψεις σε γιατρούς και νοσηλευτές είναι τεράστιες), η διαφθορά ανθεί (το σκάνδαλο για τα ρουσφέτια και την κατάχρηση δημόσιου χρήματος στο καινούριο Πανεπιστημιακό Νοσοκοείο Nya Karolinska της Στοκχόλμης έγινε γνωστό σε όλο τον κόσμο), η παιδεία είναι αναποτελεσματική λόγω της σοβαρής έλλειψης δασκάλων, η φορολογία είναι τεράστια, η σχέση εισοδήματος-κόστους ζωής είναι δυσανάλογη και το κοινωνικό κράτος καθημερινά εξανεμίζεται. Όλα αυτά οδήγησαν – ίσως για πρώτη φορά – το μέσο Σουηδό να χάσει την εμπιστοσύνη του στο Κράτος-φίλο του και η δυσαρέσκεια αυτή φάνηκε ήδη από τις πρώτες δημοσκοπήσεις. Εάν στη δυσαρέσκεια αυτή προσθέσει κανείς την προπαγάνδα ενάντια στους μετανάστες (έπαιξε πολύ το ίδιο που παίζει χρόνια και στην Ελλάδα… «Μόνο οι κακοί μετανάστες κάνουν εγκλήματα») καθώς επίσης και τη ρατσιστική φύση του Σουηδού (τα προγράμματα ευγονικής στη Σουηδία σταμάτησαν επίσημα το 1996!) τότε μπορεί εύκολα να καταλάβει για ποιο λόγο συνέβη η άνοδος των Σουηδών Δημοκρατών.
Για το Σουηδό ο καλύτερος του φίλος είναι το Κράτος. Του έχει τυφλή και απόλυτη εμπιστοσύνη. Τα τελευταία χρόνια το Κράτος φαίνεται να απογοητεύει το Σουηδό ο οποίος όμως αδυνατεί να το χωνέψει (του Σουηδού πιο εύκολα του αλλάζεις φύλο παρά τρόπο σκέψης) και πρέπει να βρει κάτι άλλο να κατηγορήσει για τη δυσαρέσκειά του. Τι πιο εύκολο λοιπόν από το ανά τους αιώνες εύκολο θύμα και στόχο… Τον ξένο!
Από τη μια λοιπόν έχουμε την προπαγάνδα για τον “εγκληματία” πρόσφυγα πολέμου ή το “λιγούρη” Ευρωπαίο μετανάστη που υποτίθεται πως έρχονται στη Σουηδία ο μεν πρώτος για να βιάσει και να κλέψει, ο δε δεύτερος για να πάρει τις δουλειές από τους Σουηδούς και οι δυο μαζί να ξεζουμίσουν το σουηδικό κράτος με τα επιδόματα που παίρνουν, και από την άλλη έχουμε την ατομικιστική φύση του ίδιου του Σουηδού που δε θέλει πολλά πολλά με τους άλλους (ακόμη κι αν ειναι Σουηδοί), που ο καλύτερος του φίλος είναι το Κράτος, που βάζει όρια στην εξωτερίκευση των συναισθημάτων του, που αδυνατεί να δεχτεί την εξωτερίκευση των συναισθημάτων των άλλων, που δέχεται το διαφορετικό μόνο και για όσο καιρό έχει να κερδίσει κάτι από αυτό και που όλη του η ζωή βασίζεται σε κανόνες τους οποίους πρέπει να ακολουθεί ακόμη κι αν δε συμφωνεί μαζί τους. Πάνω σε αυτό στήριξαν λοιπόν οι Σουηδοί Δημοκράτες την προπαγάνδα τους και, όπως έδειξαν τα γεγονότα, το εγχείρημα έπιασε.
Οι Σουηδοί Δημοκράτες θα μπορούσαν να πάνε ακόμη καλύτερα. Σύμφωνα με κάποιους θα μπορούσαν να φτάσουν ακόμη και το 30%. Καθόλου απίθανο κατά τη γνώμη μου. Γιατί δεν το έφτασαν; Μα γιατί, όπως είπα στην αρχή, οι Σοσιαλδημοκράτες ξέρουν το παιχνίδι της προπαγάνδας πολύ καλύτερα κι έχουν κι αυτοί μακρύ ποδάρι. Κι αυτό το παιχνίδι (και το ποδάρι!) είχε πολύ ενδιαφέρον για όσους το παρακολουθήσαμε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου