Με νύχια και με δόντια

Ολη την άθλια επιχειρηματολογία και τους εκβιασμούς που χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον από τις κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ ανέσυραν οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης την περασμένη Παρασκευή στο ΣτΕ, για να επιχειρηματολογήσουν υπέρ της «συνταγματικότητας» της περικοπής των Δώρων, δηλαδή της κατάργησης του 13ου και του 14ου μισθού για τους δημοσίους υπαλλήλους.
Και τι δεν ακούστηκε: Οτι, δήθεν, οι δημόσιοι υπάλληλοι «έχασαν τον 13ο και τον 14ο μισθό για να διατηρήσουν τον 12ο μισθό». Οτι σε περίπτωση που δοθούν αναδρομικά τα επιδόματα στους δημοσίους υπαλλήλους, «διαταράσσεται η δημοσιονομική ισορροπία και θα αυξηθεί η φορολογία όλων των πολιτών». Και πως έτσι δεν θα υπάρχει δημοσιονομικό πλεόνασμα και δεν θα είναι «βιώσιμο» το χρέος.
Μάλιστα, με βάση την κυβερνητική αριθμητική, οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης έφτασαν στο σημείο να ισχυριστούν ότι η περικοπή των επιδομάτων δεν θίγει την αξιοπρεπή διαβίωση των δημοσίων υπαλλήλων, ούτε τους θέτει σε αρνητική οικονομική κατάσταση!
Δεν παρέλειψαν επίσης να αναπαράγουν τον άθλιο διαχωρισμό μεταξύ εργαζομένων στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, για να πουν ότι οι δεύτεροι είναι σε χειρότερη κατάσταση και κατά συνέπεια οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν θα έπρεπε να λένε κουβέντα!
Βέβαια, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν πρωτοτυπεί. Και στην περίπτωση των αναδρομικών των συνταξιούχων, οι εκπρόσωποί της στο ΣτΕ πρόβαλλαν τα ίδια άθλια επιχειρήματα. Ενώ παρόμοιο σκεπτικό έχει και η γνωμοδότηση για την αναπροσαρμογή του κατώτερου μισθού, που ευθυγραμμίζεται πλήρως με τον στόχο της «δημοσιονομικής προσαρμογής» και της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, διαγράφοντας μονοκοντυλιά το δίκαιο εργατικό αίτημα για ουσιαστική ανάκτηση απωλειών.
Θυμίζουμε ότι με διάφορους μνημονιακούς νόμους των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, μειώθηκαν οι μισθοί και τα επιδόματα στο Δημόσιο, με αποτέλεσμα την εξαετία 2009 - 2015 ένας δημόσιος υπάλληλος να χάσει μέχρι και έξι μισθούς το χρόνο! Πάνω εκεί ήρθε να προστεθεί το νέο μισθολόγιο της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ (ν. 4354/2015), που επέφερε νέο πλήγμα στους μισθούς των δημόσιων υπαλλήλων ως μηχανισμός καθήλωσης και περαιτέρω μείωση των εισοδημάτων τους.
Αν κάτι επιβεβαιώνεται από τα παραπάνω είναι η προκλητική κοροϊδία της κυβέρνησης και η αποφασιστικότητά της να πάει μέχρι τέλους την επίθεση για λογαριασμό του κεφαλαίου.
Ετσι, την ώρα που προπαγανδίζει το «τέλος των μνημονίων» και τη δήθεν «βελτίωση της θέσης των εργαζομένων», υπερασπίζεται με νύχια και με δόντια όλα τα μέτρα των μνημονίων, δίνει μάχη για την απαρέγκλιτη εφαρμογή τους, καθαγιάζει και δικαιολογεί όλες τις συνέπειες που είχαν αυτά τα μέτρα σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων.
Το κυριότερο, προσπαθεί να ρίξει ακόμα χαμηλότερα την απαιτητικότητα των εργαζομένων, να σπείρει τη διχόνοια και τον ανταγωνισμό ανάμεσά τους, ενοχοποιώντας τις διεκδικήσεις και τα δίκαια αιτήματα ενός κλάδου για τη φτώχεια του άλλου!
Καλλιεργεί «κοινωνικό αυτοματισμό» και έχθρα στις εργατικές διεκδικήσεις, απειλώντας με «δημοσιονομικό εκτροχιασμό» της οικονομίας και με συνέπειες για όλον το λαό αν, για παράδειγμα, αυξηθούν οι συντάξεις, αν οι δημόσιοι υπάλληλοι πάρουν τα Δώρα, αν ο κατώτερος μισθός αυξηθεί στα 751 ευρώ και πάει λέγοντας.
Χώρια που, ακόμα κι αν υπάρξει θετική για τους εργαζόμενους γνωμοδότηση του ΣτΕ, η κυβέρνηση έχει στα χέρια της όλα τα εργαλεία και το μνημονιακό πλαίσιο, για να κλιμακώσει την επίθεση στους μισθούς και γενικότερα στο λαϊκό εισόδημα, όπως αποδείχτηκε και από ανάλογες περιπτώσεις στο παρελθόν.
Επιβεβαιώνεται, επομένως, το εξής: Οτι καμιά ουσιαστική βελτίωση στη ζωή τους δεν πρόκειται να δουν οι εργαζόμενοι σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, αν δεν καταργήσουν με την πάλη τους όλο το αντεργατικό μνημονιακό πλαίσιο, διεκδικώντας πραγματική ανάκτηση απωλειών, σε σύγκρουση με τους στόχους και τον σχεδιασμό του κεφαλαίου, με την πολιτική της κυβέρνησης και των κομμάτων του, βάζοντας μπροστά τις δικές τους ανάγκες!