28-03-2019
ΦΑΚΟΣ ΕΡΥΘΡΑΣ ΕΠΑΦΗΣ: Η γριά έγινε κονκάρδα σε άθλια πολιτικά πέτα
και κάποιοι φάνηκαν πρόθυμοι να πληρώσουν το πρόστιμό της και τα
τριάκοντα αργύρια για την καθημερινή σταύρωση της κάθε γριάς σε ένα
σάπιο σύστημα, που διδάσκει πώς να εκμεταλλεύεται κανείς απ’ την κούνια
του τα ζόμπι, που είναι οι άποροι συνταξιούχοι.
Η εγγραφή στο συλλογικό υποσυνείδητο αθλιοτήτων της μόδας δεν είναι
λάθος, δεν είναι τακτικισμός, δεν είναι επικοινωνιακό τερτίπι, είναι
έγκλημα! Ένα μείζον και βρωμερό που φυτεύτηκε κάτω από το πετσί της
κοινωνίας, με χρυσαυγίτικη πρωτοβουλία και συριζέικη ανοχή, έγκλημα,
ήταν η μεταχείριση της “γριάς”, κυριολεκτικά η εργαλειοποίησή της σε
κάθε λογής διαστρεβλωτική προπαγάνδα.
Η γριά έγινε κονκάρδα σε άθλια πολιτικά πέτα. Καταρχάς, ήταν πριν από μερικά χρόνια η βοήθεια που της προσέφεραν τα κτήνη με τη σβάστικα να μισοεξέχει απ’ το μαύρο φανελάκι, για να περάσει από το ένα πεζοδρόμιο στο άλλο και να πάει να σηκώσει τη σύνταξή της. Ύστερα ήρθαν τα ανέκδοτα και μετά οι αποκαλύψεις για το ποια ήταν η γιαγιά, ποιανού φασίστας συγγενής, και η προμήθεια του πεντάευρου για την εξυπηρέτηση, υπέρ του συνδέσμου.
Στη συνέχεια ήρθε ο αντιπολιτευτικός αντίλογος ως μομφή για την κυβερνώσα αριστερά με λεζάντα στη γριά την “ασφάλεια”, με πλάνα και μεγαλοστομίες για τη γριούλα που τη λήστεψαν, τη χτύπησαν, τη σιδέρωσαν, για να της πάρουν απ’ το φτωχικό της το κομπόδεμα, με δράστες στη συντριπτική πλειονότητα “αλλοδαπά κτήνη”, που επισκίαζαν τα φιλάνθρωπα γεροντοφιλικά φασισταριά.
Και τώρα ήρθε η αγνοημένη ως τα 90 της, από κοινωνία και πολιτική, γριά με τα τερλίκια που επειδή όλοι μαζί μπορούμε να υποκριθούμε, έγινε γιαγιά που συνελήφθη και βασανίστηκε από τους μπάτσους ως παράνομη μικροπωλήτρια…
Η ευαισθησία σεληνιάζεται με τις μεμονωμένες γριές που επιζούν σε πείσμα της καπιταλιστικής φρίκης, της κρίσης, των εξαθλιωμένων ΚΑΠΗ, των ανύπαρκτων ή πετσοκομμένων συντάξεων, της συκοφάντησης των γηρατειών και της θύελλας των αριστερών και δεξιών προσήμων, που με τον ίδιο τρόπο και με τα ίδια ΜΑΤ, έχουν στο παλμαρέ τους ανοιγμένα κεφάλια γερόντων σε πορείες μαξιμαλιστικών απαιτήσεων προς το Μαξίμου. Οι μεμονωμένες γριές μετατρέπονται σε χρήσιμα θύματα και χρήσιμα σύμβολα. Και ξαφνικά το ζητούμενο είναι η ευαισθησία της… κακούργας κενωνίας και της πιο κακούργας εξουσίας.
Η γριά αυτή καθαυτή κι ο γέρος της μαζί, που συναποτελούν το 1/3 τουλάχιστον του πληθυσμού και του εκλογικού σώματος, αντιμετωπίζονται ως ομάδα στόχος (target group) για την κατεύθυνση της διαφήμισης, της εμπορευματοποιημένης αλληλεγγύης και του άλλοθι του φιλανθρωπισμού. Δεν πρέπει να σκεφθούν πολιτικά, δεν πρέπει να δράσουν συλλογικά, δεν πρέπει να φανεί στην τηλεόραση -ίσως μισό πλάνο πριν τον καιρό και τα αθλητικά- ότι βγαίνουν στο δρόμο με τις ενώσεις τους, το ΠΑΜΕ, διεκδικώντας όλα όσα τους χρωστάμε, για τη δούλεψή τους και για την αντοχή τους. Η περίφημη πάλαι ποτέ τρίτη ηλικία έχει γίνει διαβόητη οικονομική επιβάρυνση, και ήδη στας Ευρώπας κουβεντιάζεται ανοιχτά να γλιτωθούν λεφτά από τη μάταιη ακριβή περίθαλψη για γριές και γέρους άνω των 84 ετών.
Επειδή όλοι μαζί μπορούμε να υποκριθούμε ότι είμαστε περήφανοι για τις τρεις γιαγιάδες στη Λέσβο, σημαδεμένες από την προσφυγιά, που περιέθαλψαν μεταναστάκια, κι ας μην πήραν ποτέ το Νόμπελ Ειρήνης, βρέθηκαν αμέτρητοι τουιτεράδες με προπληρωμένη παραγγελία για χίλια τερλίκια, και πρόθυμοι ομήλικοι να καταβάλουν το πρόστιμο των 200 ευρώ. Τριάκοντα αργύρια για την καθημερινή σταύρωση της κάθε γριάς σε ένα σάπιο σύστημα, που διδάσκεται πώς να εκμεταλλεύεται απ’ την κούνια του κανείς τα ζόμπι, που είναι οι άποροι συνταξιούχοι.
Το έγκλημα της κοινωνίας που νοιάζεται για τη μία γριά και τον ένα γέρο, κι όχι για τους γέρους και τις γριές που όλοι θα γίνουμε, πληροί τις προϋποθέσεις του ιδιαζόντως ιδεολογικοπολιτικά ειδεχθούς. Είναι διαρκείας και συστημικό από το Μάαστριχτ και μετά, μαζικό, κλείνει αυτιά, σβήνει το βλέμμα, πετάει τα γεράματα σα φόλα τρόμου στα νιάτα, αμβλύνει τα ανακλαστικά και την κριτική σκέψη απέναντι σε έννοιες, όπως η σύνταξη, η περίθαλψη, η πρόνοια, η ιδρυματοποίηση, η λειτουργική ανημπόρια, η μοναξιά και η εγκατάλειψη. Κυρίως όμως με την αξιοποίηση της φυσικής ευαισθησίας και οργής για την κακοπάθεια μιας γριάς κάμπτει την ευθύνη για όλες τις γριές της γης στην οποία σε λίγο θα συζητάμε αν χωράνε ή δε χωράνε ως περιβαλλοντικά απόβλητα, για τον καπιταλισμό, του πανδαμάτορα χρόνου.
http://www.katiousa.gr
Η γριά έγινε κονκάρδα σε άθλια πολιτικά πέτα. Καταρχάς, ήταν πριν από μερικά χρόνια η βοήθεια που της προσέφεραν τα κτήνη με τη σβάστικα να μισοεξέχει απ’ το μαύρο φανελάκι, για να περάσει από το ένα πεζοδρόμιο στο άλλο και να πάει να σηκώσει τη σύνταξή της. Ύστερα ήρθαν τα ανέκδοτα και μετά οι αποκαλύψεις για το ποια ήταν η γιαγιά, ποιανού φασίστας συγγενής, και η προμήθεια του πεντάευρου για την εξυπηρέτηση, υπέρ του συνδέσμου.
Στη συνέχεια ήρθε ο αντιπολιτευτικός αντίλογος ως μομφή για την κυβερνώσα αριστερά με λεζάντα στη γριά την “ασφάλεια”, με πλάνα και μεγαλοστομίες για τη γριούλα που τη λήστεψαν, τη χτύπησαν, τη σιδέρωσαν, για να της πάρουν απ’ το φτωχικό της το κομπόδεμα, με δράστες στη συντριπτική πλειονότητα “αλλοδαπά κτήνη”, που επισκίαζαν τα φιλάνθρωπα γεροντοφιλικά φασισταριά.
Και τώρα ήρθε η αγνοημένη ως τα 90 της, από κοινωνία και πολιτική, γριά με τα τερλίκια που επειδή όλοι μαζί μπορούμε να υποκριθούμε, έγινε γιαγιά που συνελήφθη και βασανίστηκε από τους μπάτσους ως παράνομη μικροπωλήτρια…
Η ευαισθησία σεληνιάζεται με τις μεμονωμένες γριές που επιζούν σε πείσμα της καπιταλιστικής φρίκης, της κρίσης, των εξαθλιωμένων ΚΑΠΗ, των ανύπαρκτων ή πετσοκομμένων συντάξεων, της συκοφάντησης των γηρατειών και της θύελλας των αριστερών και δεξιών προσήμων, που με τον ίδιο τρόπο και με τα ίδια ΜΑΤ, έχουν στο παλμαρέ τους ανοιγμένα κεφάλια γερόντων σε πορείες μαξιμαλιστικών απαιτήσεων προς το Μαξίμου. Οι μεμονωμένες γριές μετατρέπονται σε χρήσιμα θύματα και χρήσιμα σύμβολα. Και ξαφνικά το ζητούμενο είναι η ευαισθησία της… κακούργας κενωνίας και της πιο κακούργας εξουσίας.
Η γριά αυτή καθαυτή κι ο γέρος της μαζί, που συναποτελούν το 1/3 τουλάχιστον του πληθυσμού και του εκλογικού σώματος, αντιμετωπίζονται ως ομάδα στόχος (target group) για την κατεύθυνση της διαφήμισης, της εμπορευματοποιημένης αλληλεγγύης και του άλλοθι του φιλανθρωπισμού. Δεν πρέπει να σκεφθούν πολιτικά, δεν πρέπει να δράσουν συλλογικά, δεν πρέπει να φανεί στην τηλεόραση -ίσως μισό πλάνο πριν τον καιρό και τα αθλητικά- ότι βγαίνουν στο δρόμο με τις ενώσεις τους, το ΠΑΜΕ, διεκδικώντας όλα όσα τους χρωστάμε, για τη δούλεψή τους και για την αντοχή τους. Η περίφημη πάλαι ποτέ τρίτη ηλικία έχει γίνει διαβόητη οικονομική επιβάρυνση, και ήδη στας Ευρώπας κουβεντιάζεται ανοιχτά να γλιτωθούν λεφτά από τη μάταιη ακριβή περίθαλψη για γριές και γέρους άνω των 84 ετών.
Επειδή όλοι μαζί μπορούμε να υποκριθούμε ότι είμαστε περήφανοι για τις τρεις γιαγιάδες στη Λέσβο, σημαδεμένες από την προσφυγιά, που περιέθαλψαν μεταναστάκια, κι ας μην πήραν ποτέ το Νόμπελ Ειρήνης, βρέθηκαν αμέτρητοι τουιτεράδες με προπληρωμένη παραγγελία για χίλια τερλίκια, και πρόθυμοι ομήλικοι να καταβάλουν το πρόστιμο των 200 ευρώ. Τριάκοντα αργύρια για την καθημερινή σταύρωση της κάθε γριάς σε ένα σάπιο σύστημα, που διδάσκεται πώς να εκμεταλλεύεται απ’ την κούνια του κανείς τα ζόμπι, που είναι οι άποροι συνταξιούχοι.
Το έγκλημα της κοινωνίας που νοιάζεται για τη μία γριά και τον ένα γέρο, κι όχι για τους γέρους και τις γριές που όλοι θα γίνουμε, πληροί τις προϋποθέσεις του ιδιαζόντως ιδεολογικοπολιτικά ειδεχθούς. Είναι διαρκείας και συστημικό από το Μάαστριχτ και μετά, μαζικό, κλείνει αυτιά, σβήνει το βλέμμα, πετάει τα γεράματα σα φόλα τρόμου στα νιάτα, αμβλύνει τα ανακλαστικά και την κριτική σκέψη απέναντι σε έννοιες, όπως η σύνταξη, η περίθαλψη, η πρόνοια, η ιδρυματοποίηση, η λειτουργική ανημπόρια, η μοναξιά και η εγκατάλειψη. Κυρίως όμως με την αξιοποίηση της φυσικής ευαισθησίας και οργής για την κακοπάθεια μιας γριάς κάμπτει την ευθύνη για όλες τις γριές της γης στην οποία σε λίγο θα συζητάμε αν χωράνε ή δε χωράνε ως περιβαλλοντικά απόβλητα, για τον καπιταλισμό, του πανδαμάτορα χρόνου.
http://www.katiousa.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου