Ακόμα πιο πολλοί στη μάχη για ισχυρό ΚΚΕ παντού

Με μια ακόμα επιβεβαίωση για το ρόλο του «ντίλερ» των σχεδιασμών ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - κεφαλαίου που έχει αναλάβει η κυβέρνηση στα Βαλκάνια και ευρύτερα ξεκίνησε η βδομάδα που πέρασε.
Η επίσκεψη του πρωθυπουργού στα Σκόπια, αγκαζέ με δεκάδες επιχειρηματίες, που μάλιστα από την κυβέρνηση παρουσιάστηκε - και όχι άδικα - ως «ψήφος εμπιστοσύνης» από τους επιχειρηματικούς ομίλους στην πολιτική της, τα «ντιλ» με τον πακτωλό χρημάτων και προνομίων στο κεφάλαιο, με τα ενεργειακά και άλλα «πρότζεκτ», η ανάληψη της ΝΑΤΟικής αποστολής από την ελληνική Πολεμική Αεροπορία να επιτηρεί (και) τον εναέριο χώρο της Β. Μακεδονίας, όλα αυτά που ο Αμερικανός πρέσβης χαιρέτισε ως «δικαίωση» της επιλογής των ΗΠΑ να «επενδύσουν» στην Ελλάδα, επιβεβαίωσαν ότι τα συμφέροντα του κεφαλαίου αποτελούν την άλλη όψη των σχεδίων της «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης» των Βαλκανίων που υπηρετεί η κυβέρνηση.
Οσο για τις κυβερνητικές «παρόλες» περί ευημερίας με τις οποίες η κυβέρνηση σταθερά ντύνει τις βρωμοδουλειές της, οι εργαζόμενοι μπορούν να θυμηθούν την πρόσφατη πείρα τους από τα κλειστά εργοστάσια, τους μισθούς και δικαιώματα «Βουλγαρίας», που έφερε το προηγούμενο κύμα «επέκτασης» των επιχειρηματικών ομίλων στα Βαλκάνια. Και για τα περί «ασφάλειας» και «ειρήνης» μπορούν να δουν τις απειλές που εκτοξεύτηκαν στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ μέσα στη βδομάδα, εκεί όπου ο υπουργός Εξωτερικών άκουγε ντυμένος κυριολεκτικά στα χρώματα του ΝΑΤΟ (!) τον εκπρόσωπο του «διαβολικά καλού» Ντ. Τραμπ, Πομπέο, να αναπτύσσει τα πολεμικά σχέδια απέναντι στο «μεγάλο ανταγωνισμό από Ρωσία, Κίνα και Ιράν».

«Προοδευτικοί» μπογιατζήδες...

Κάπως έτσι, με τις ευλογίες ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, καπιταλιστών και λοιπών... προοδευτικών δυνάμεων, «κόβει κορδέλα» αυτό το Σάββατο η «προοδευτική συμμαχία» που στήνει ο ΣΥΡΙΖΑ με διάφορους γυρολόγους της υπόλοιπης σοσιαλδημοκρατίας.
Εγκαινιάζοντας κι επισήμως ενόψει των ευρωεκλογών τη νέα «καμπάνια» για τον εγκλωβισμό του λαού στα σχέδια του κεφαλαίου, με σημαία αυτήν τη φορά τις κάλπικες διαχωριστικές γραμμές με τη ΝΔ και τη «μάχη ενάντια στην ακροδεξιά», με στελέχη της οποίας συγκυβερνά και την οποία ταΐζει με την πολιτική του.
Στήνοντας μπουγάδα για να ξεπλύνει καλά καλά την ΕΕ, την ένωση του κεφαλαίου, που αλέθει σε όλη την Ευρώπη τα δικαιώματα των λαών στο μύλο της καπιταλιστικής κερδοφορίας και των μνημονίων διαρκείας, που εξαπολύει επεμβάσεις όπου Γης και ετοιμάζεται από κοινού με το ΝΑΤΟ για νέες πολεμικές «σταυροφορίες» για τα συμφέροντα των μονοπωλίων της, που κανακεύει τα τέρατα του ναζισμού στην κούνια του κεφαλαίου και του αντικομμουνισμού, στήνει «Μόριες» και ρίχνει ξύλο στα σύνορα, όπως την Παρασκευή στα Διαβατά, για να κρατά εγκλωβισμένους τους χιλιάδες των ξεσπιτωμένων από τις επεμβάσεις της.
Αυτή η... παρασυρμένη κορασίδα, που ξανά και ξανά επιβεβαιώνεται ότι ως ένωση του κεφαλαίου αλλάζει μόνο προς το χειρότερο για τους λαούς, είναι κατά τον ΣΥΡΙΖΑ η ελπίδα και το «κοινό σπίτι» για τους λαούς της, που πρέπει τάχα να σώσουν από τις «συντηρητικές δυνάμεις» και την ακροδεξιά.
Σε αυτήν την ιμπεριαλιστική ένωση των κρίσεων, των πολέμων, της εκμετάλλευσης, και στους «προοδευτικούς» μπογιατζήδες της, ο λαός έχει την ευκαιρία να πει ένα μεγάλο ΟΧΙ το επόμενο διάστημα, λέγοντας ένα μεγάλο ΝΑΙ στο ΚΚΕ και στην κάλπη των ευρωεκλογών, ενισχύοντας αποφασιστικά τη μόνη δύναμη που στέκεται με συνέπεια απέναντι από την ΕΕ, που παλεύει για την αποδέσμευση της χώρας από την ιμπεριαλιστική ένωση, στέλνοντας ταυτόχρονα ένα μήνυμα μεγάλης διεθνούς σημασίας σε όλους τους λαούς της Ευρώπης.

...και «συντηρητικοί» εις σάρκα μίαν

Το τι «χάος» εξάλλου χωρίζει τις «προοδευτικές» αστικές πολιτικές δυνάμεις από τις συντηρητικές επιβεβαιώθηκε ξανά και αυτήν τη βδομάδα, από τη «σκληρή αντιπαράθεση» και τις διαχωριστικές γραμμές τους που στήθηκαν για μια ακόμα φορά κάπου στο... υπερπέραν, όσο πιο μακριά γινόταν από τα μεγάλα και σοβαρά για το κεφάλαιο στα οποία ταυτίζονται.
Με τη ΝΔ μην μπορώντας να διαφωνήσει στα ουσιαστικά ζητήματα της κυβερνητικής ΝΑΤΟικής δραστηριότητας στα Βαλκάνια, αφού στην πραγματικότητα ο ΣΥΡΙΖΑ τής παίρνει την μπουκιά από το στόμα, με έκδηλη αμηχανία μιλάει για τα εμπορικά σήματα και... το αεροδρόμιο της Μίκρας, θυμίζοντας την πρόσφατη... «ουσιαστική» κριτική της για την «κακά προετοιμασμένη» συνάντηση Τσίπρα με τον Ερντογάν, την ώρα που από παντού επιβεβαιωνόταν η πρόθεση της κυβέρνησης να ανοίξει «στα γεμάτα» τα Ελληνοτουρκικά υπό ΝΑΤΟική ομπρέλα, αναγνωρίζοντας στην Τουρκία ρόλο και λόγο στο Αιγαίο και την Ανατ. Μεσόγειο. Αλλά και την πρόσφατη κριτική της γιατί η κυβέρνηση... άργησε να τσεκουρώσει παραπέρα την όποια προστασία στην πρώτη κατοικία, κριτική που επισφράγισε ψηφίζοντας την τροπολογία που σφίγγει κι άλλο τη θηλιά των εκβιασμών και των πλειστηριασμών στο λαό.
Δεν είναι βέβαια μόνο η ΝΔ αμήχανη, βλέποντας τον ΣΥΡΙΖΑ να της παίρνει την μπουκιά απ' το στόμα, και πολύ περισσότερο δεν δηλώνει μόνο αυτή «παρών» για τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Την προσοχή του κεφαλαίου και των επιχειρηματικών ομίλων, έστω και σε ρόλο «ρυθμιστή» της αστικής διαχείρισης, διεκδικεί εξίσου και το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, που, όπως επιβεβαίωσε το συνέδριό του το περασμένο Σαββατοκύριακο, δηλώνει ότι την επόμενη μέρα των εκλογών θα συμβάλει ανάλογα με τα ποσοστά του, ως «συγκολλητική ουσία», σε όποιο κυβερνητικό σχέδιο είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ είτε με τη ΝΔ (είτε και με τους δύο), ώστε να συνεχιστεί απρόσκοπτα η πολιτική που εφαρμόζεται και σήμερα. Λέει δηλαδή ότι με την ίδια ευκολία που σήμερα κάνει κριτική σε ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, με την ίδια ευκολία μπορεί να συγκυβερνήσει μαζί τους την επόμενη μέρα, όπως ακριβώς έκανε και τα προηγούμενα χρόνια με τη ΝΔ, μαζί και με το ακροδεξιό ΛΑ.Ο.Σ. Για «συγκολλητική ουσία» άλλωστε έχουν τη στρατηγική του κεφαλαίου που όλοι μαζί υπηρετούν.
Και αυτή είναι που δείχνει ότι ο λαός δεν έχει να περιμένει τίποτα ψάχνοντας μάταια να βρει τις διαφορές μεταξύ των αστικών κομμάτων, αλλά αντίθετα μπορεί και πρέπει να κάνει εκείνος τη διαφορά, ισχυροποιώντας παντού το ΚΚΕ και στις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις, για να δυναμώσει ο αγώνας για τις σύγχρονες ανάγκες του, σε σύγκρουση με τη στρατηγική του κεφαλαίου, τις κυβερνήσεις και τα κόμματα που την υπηρετούν.

Αθλια αλισβερίσια, σε κοινό έδαφος

Η στρατηγική του κεφαλαίου αποτελεί και τη βάση πάνω στην οποία βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και το άθλιο αλισβερίσι των στελεχών τους στην Τοπική Διοίκηση, εκεί όπου, με «χρίσμα» ή χωρίς, σε κοινά ψηφοδέλτια συνυπάρχουν υποψήφιοι που προέρχονται από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι και τη φασιστική Χρυσή Αυγή, με τελευταίο καραμπινάτο παράδειγμα τους δύο ακροδεξιούς στο ψηφοδέλτιο του συνδυασμού του ΣΥΡΙΖΑ στη Μυτιλήνη.
Ολοι μαζί άλλωστε έχουν κοινή αναφορά στην ίδια πολιτική, στις κατευθύνσεις της ΕΕ, στα «αναπτυξιακά οράματα» του κεφαλαίου που τσακίζουν τις λαϊκές ανάγκες.
Ολοι μαζί πέρασαν και υλοποίησαν όλα τα προηγούμενα χρόνια κατά γράμμα, στα όργανα της Τοπικής και Περιφερειακής Διοίκησης, τις κατευθύνσεις της ΕΕ για τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, τη λογική «κόστους - οφέλους», τις κατευθύνσεις για «ευέλικτες» εργασιακές σχέσεις, που έχουν αφήσει πίσω τους 2.000 νεκρούς εργαζόμενους στους δήμους μόνο την τελευταία εικοσαετία, την «ανταποδοτικότητα», που φορτώνει νέα οικονομικά βάρη στις λαϊκές οικογένειες, τους εκατοντάδες μνημονιακούς νόμους που προβλέπουν «πάγωμα» προσλήψεων, δέσμευση των ταμειακών διαθεσίμων των δήμων ως εγγύηση προς τους δανειστές για το δημόσιο χρέος, ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς από τους δήμους, περικοπές δαπανών για βασικά έργα και παρεμβάσεις προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων.
Οι μόνοι που βρίσκονται απέναντι σε όλα αυτά είναι οι υποψήφιοι της «Λαϊκής Συσπείρωσης», των ψηφοδελτίων που στηρίζει το ΚΚΕ, κι αυτός είναι ένας ακόμη βασικός λόγος ώστε οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα να επιλέξουν αγωνιστές, που θα συγκρουστούν με την κυρίαρχη αντιλαϊκή πολιτική, θα εναντιωθούν και θα διεκδικήσουν μέτρα στήριξης και ανακούφισης των εργατικών - λαϊκών οικογενειών. Να επιλέξουν δηλαδή να ενισχύσουν τη λαϊκή αντιπολίτευση σε αυτήν την πολιτική, είτε από τη θέση της μειοψηφίας είτε από τη θέση της πλειοψηφίας σε κάθε Δημοτικό ή Περιφερειακό Συμβούλιο, όπως δηλαδή έδρασαν οι κομμουνιστές δημοτικοί και περιφερειακοί σύμβουλοι, αλλά και οι κομμουνιστές δήμαρχοι της Πάτρας, της Καισαριανής, της Ικαρίας, της Πετρούπολης, του Χαϊδαρίου.

Η ελπιδοφόρα μάχη συνεχίζεται

Σήμερα, εξάλλου, υπάρχουν πολύ περισσότερες προϋποθέσεις ώστε οι εργαζόμενοι να βγάλουν συμπεράσματα που θα γίνουν οδηγός συμμετοχής και δράσης, για να γίνει κατανοητό από περισσότερους ότι χωρίς οργάνωση της πάλης και σύγκρουση τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει προς όφελός τους.
Αυτό αφορά και τη μεγάλη και ελπιδοφόρα μάχη που δίνουν οι ταξικές δυνάμεις στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, αχρηστεύοντας ξανά μέσα στη βδομάδα τις μεθοδεύσεις της συνδικαλιστικής μαφίας της ηγεσίας της ΓΣΕΕ, που προσπάθησε να στήσει στα μουλωχτά ένα «συνέδριο» - παρωδία, με μπράβους, νόθους, εργοδότες και με προαποφασισμένο αποτέλεσμα, για την ενίσχυση του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, των ανθρώπων δηλαδή του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του μέσα στα συνδικάτα.
Γι' αυτό και το μήνυμα «Φτάνει πια!», το μήνυμα για συνδικάτα εργατών και όχι των εργοδοτών, που ακούστηκε δυνατά από Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα, Συνδικάτα αλλά και χιλιάδες εργαζόμενους όλο το προηγούμενο διάστημα, μήνυμα που αφορά και πρέπει να φτάσει σε κάθε εργαζόμενο, «σκύλιασε» έτσι την εργοδοσία, τους εκπροσώπους της εργατοπατέρες που πέταξαν τις μάσκες και επιδόθηκαν σε χρυσαυγίτικες αθλιότητες ενάντια στο ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ. Γι' αυτό και στην επίθεση αυτή ενώθηκαν όλοι: Από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, που επιτέθηκαν χυδαία στο ΚΚΕ, έως την εγκληματική ναζιστική Χρυσή Αυγή, που αναπαρήγαγε τα βιντεάκια των εργατοπατέρων, και τον ΣΥΡΙΖΑ των... «αντιακροδεξιών» μετώπων, που ουσιαστικά έριξε νερό στο μύλο της συκοφαντίας βάζοντας στο ίδιο τσουβάλι τα αίσχη της συνδικαλιστικής μαφίας με τις κινητοποιήσεις των συνδικάτων, προσπαθώντας να κρύψει τη δικιά του ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα, όταν είναι συνδικαλιστικά του στελέχη που στηρίζονται στη νοθεία και την εργοδοσία.
Για τις ταξικές δυνάμεις, από σήμερα η μάχη συνεχίζεται, όπως και όλο το προηγούμενο διάστημα, για να μεγαλώσει ακόμα περισσότερο μέσα στους εργαζόμενους το κύμα καταδίκης των εργατοπατέρων, για να ακουστεί ακόμα πιο δυνατά το «φτάνει πια!», για να μπουν ακόμα περισσότερες δυνάμεις στην ελπιδοφόρα μάχη για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, ενισχύοντας τα σωματεία και την ταξική γραμμή πάλης.