Ιεροσυλία
Το
φορολογικό νομοσχέδιο, που μπαίνει από βδομάδα για συζήτηση στη Βουλή,
είναι μια ακόμα ένδειξη για το τι έχει να περιμένει ο λαός από την
ανάπτυξη για λογαριασμό του κεφαλαίου.
Καθόλου τυχαία, η κυβέρνηση της ΝΔ παρουσιάζει αυτό το νομοσχέδιο σαν την «καρδιά» του προσκλητηρίου της προς τους «επενδυτές». Σε συνδυασμό βέβαια με τα μέτρα που νομοθέτησε για την παραπέρα υπονόμευση των Συλλογικών Συμβάσεων, το χτύπημα στα συνδικαλιστικά δικαιώματα, τη νέα επίθεση που ετοιμάζει στην Κοινωνική Ασφάλιση, αλλά και την εξάλειψη όποιων άλλων «εμποδίων» μπαίνουν στο δρόμο της καπιταλιστικής κερδοφορίας.
Με τα προκλητικά προνόμια που περιλαμβάνει το νομοσχέδιο για τους επιχειρηματικούς ομίλους, το κεφάλαιο θα φορολογείται περίπου ...κατά συνείδηση και το «μάρμαρο» θα πληρώσει ξανά ο λαός, που συνεχίζει να σηκώνει τη συντριπτική πλειοψηφία των φορολογικών βαρών.
Οπως άλλωστε αποκαλύπτει και το προσχέδιο του προϋπολογισμού για το 2020, τα λαϊκά στρώματα θα συνεχίζουν να σηκώνουν πάνω από το 93% των φορολογικών βαρών, ενώ θα πληρώσουν και 800 εκατομμύρια πρόσθετων έμμεσων και άμεσων φόρων!
Η μείωση του συντελεστή φορολογίας των επιχειρήσεων κατά 4 μονάδες, στο 24% ως «πρώτη δόση», η μείωση του φόρου επί των διανεμόμενων μερισμάτων στους μετόχους των επιχειρήσεων σε 5% από 10%, η απαλλαγή εταιρειών από το φόρο υπεραξίας μεταβίβασης μετοχών, οι πλήρεις απαλλαγές από φόρο εισοδήματος για την κεφαλαιοποίηση αποθεματικών Ανώνυμων Εταιρειών είναι μερικά μόνο απ' όσα προσθέτει το φορολογικό νομοσχέδιο στο «βουνό» των έως τώρα φοροαπαλλαγών και λοιπών προνομίων που απολαμβάνουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι και οι καπιταλιστές - μέτοχοί τους.
Παράλληλα, οι νέες φοροαπαλλαγές λειτουργούν και ως «καθοδηγητικό νήμα» της συνολικής αντιλαϊκής πολιτικής. Κάτω απ' αυτό το πρίσμα πρέπει να διαβαστούν, για παράδειγμα, οι «επισημάνσεις» του ΙΟΒΕ, που στην προχτεσινή έκθεσή του προτείνει μεταξύ άλλων «φορολογικά κίνητρα για στοχευμένες μακροχρόνιες επενδύσεις ιδιωτών μέσω κεφαλαιαγοράς», τονίζοντας πως «τα μέτρα ενίσχυσης της εγχώριας κεφαλαιαγοράς και η μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος λειτουργούν συμπληρωματικά».
Προτείνει, δηλαδή, να αξιοποιηθούν τα φορολογικά προνόμια ως επιπλέον μοχλός ώστε να ανοίξουν ακόμα πιο γρήγορα τα νέα πεδία κερδοφορίας για τους ιδιωτικούς ασφαλιστικούς ομίλους, σε συνδυασμό με τα μέτρα για το παραπέρα ξήλωμα της Κοινωνικής Ασφάλισης που είναι στα σκαριά.
Ανάλογα είναι τα παραδείγματα και για το πώς τα μέτρα αυτά αξιοποιούνται για την ενίσχυση συγκεκριμένων κλάδων, που ιεραρχούνται πάντα με κριτήριο τις «ευκαιρίες» κερδοφορίας που βλέπει το κεφάλαιο.
Είναι μέσα σε αυτά τα πλαίσια τα μέτρα που περιλαμβάνει το νομοσχέδιο για την καθιέρωση «συμβολικού» φόρου για εταιρείες επενδύσεων σε ακίνητα, φορολογικά «κίνητρα» για να πουληθούν τα δεκάδες χιλιάδες σπίτια που παραμένουν στα αζήτητα, αλλά και «εκπτώσεις», ώστε να πάρουν μπροστά οι «πράσινες μπίζνες» σε ό,τι αφορά την «ενεργειακή αναβάθμιση» κτιρίων κ.ο.κ.
Κοιτάζοντας κανείς τη μεγάλη αυτή εικόνα, της πολιτικής υπέρ του κεφαλαίου, κομμάτι της οποίας είναι και η φορολογική πολιτική, ξεπερνάει τα όρια της πρόκλησης η προσπάθεια της κυβέρνησης να αξιοποιήσει το Φορολογικό για να ξεδιπλώσει το παραμύθι της καπιταλιστικής «ανάπτυξης για όλους», προβάλλοντας τις εξαγγελίες για ορισμένες ελαφρύνσεις - ψίχουλα, της τάξης των μερικών ευρώ το μήνα στη φορολογική κλίμακα, για ελάχιστες κατηγορίες από τα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα.
Πρόκειται για μέτρα που κινούνται στη γνωστή λογική του «δέκα σου παίρνω, ένα σου δίνω». Δεν αποτελούν μόνο σταγόνα στον ωκεανό της συνολικής αντιλαϊκής πολιτικής που εξανεμίζει από δέκα μπάντες το λαϊκό εισόδημα, αλλά πάνε «πακέτο» και με άλλα τόσα «αντίμετρα» που θα πληρώσουν από την άλλη τσέπη τα λαϊκά στρώματα, για να κρατηθεί ίσο το ζύγι της «δημοσιονομικής ισορροπίας».
Η «τράπουλα» είναι σημαδεμένη για το λαό και τα περί φορολογικής πολιτικής «για όλους» μόνο σαν πρόκληση μπορούν να ακουστούν. Γι' αυτό πρέπει τα αιτήματα και οι διεκδικήσεις του εργατικού - λαϊκού κινήματος, για μέτρα ανακούφισης από τη φοροληστεία και αύξηση της φορολογίας των ομίλων, να στοχεύουν παράλληλα και το μεγάλο «εμπόδιο» στη λαϊκή ευημερία και την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών: Την καπιταλιστική εξουσία και οικονομία.
Καθόλου τυχαία, η κυβέρνηση της ΝΔ παρουσιάζει αυτό το νομοσχέδιο σαν την «καρδιά» του προσκλητηρίου της προς τους «επενδυτές». Σε συνδυασμό βέβαια με τα μέτρα που νομοθέτησε για την παραπέρα υπονόμευση των Συλλογικών Συμβάσεων, το χτύπημα στα συνδικαλιστικά δικαιώματα, τη νέα επίθεση που ετοιμάζει στην Κοινωνική Ασφάλιση, αλλά και την εξάλειψη όποιων άλλων «εμποδίων» μπαίνουν στο δρόμο της καπιταλιστικής κερδοφορίας.
Με τα προκλητικά προνόμια που περιλαμβάνει το νομοσχέδιο για τους επιχειρηματικούς ομίλους, το κεφάλαιο θα φορολογείται περίπου ...κατά συνείδηση και το «μάρμαρο» θα πληρώσει ξανά ο λαός, που συνεχίζει να σηκώνει τη συντριπτική πλειοψηφία των φορολογικών βαρών.
Οπως άλλωστε αποκαλύπτει και το προσχέδιο του προϋπολογισμού για το 2020, τα λαϊκά στρώματα θα συνεχίζουν να σηκώνουν πάνω από το 93% των φορολογικών βαρών, ενώ θα πληρώσουν και 800 εκατομμύρια πρόσθετων έμμεσων και άμεσων φόρων!
Η μείωση του συντελεστή φορολογίας των επιχειρήσεων κατά 4 μονάδες, στο 24% ως «πρώτη δόση», η μείωση του φόρου επί των διανεμόμενων μερισμάτων στους μετόχους των επιχειρήσεων σε 5% από 10%, η απαλλαγή εταιρειών από το φόρο υπεραξίας μεταβίβασης μετοχών, οι πλήρεις απαλλαγές από φόρο εισοδήματος για την κεφαλαιοποίηση αποθεματικών Ανώνυμων Εταιρειών είναι μερικά μόνο απ' όσα προσθέτει το φορολογικό νομοσχέδιο στο «βουνό» των έως τώρα φοροαπαλλαγών και λοιπών προνομίων που απολαμβάνουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι και οι καπιταλιστές - μέτοχοί τους.
Παράλληλα, οι νέες φοροαπαλλαγές λειτουργούν και ως «καθοδηγητικό νήμα» της συνολικής αντιλαϊκής πολιτικής. Κάτω απ' αυτό το πρίσμα πρέπει να διαβαστούν, για παράδειγμα, οι «επισημάνσεις» του ΙΟΒΕ, που στην προχτεσινή έκθεσή του προτείνει μεταξύ άλλων «φορολογικά κίνητρα για στοχευμένες μακροχρόνιες επενδύσεις ιδιωτών μέσω κεφαλαιαγοράς», τονίζοντας πως «τα μέτρα ενίσχυσης της εγχώριας κεφαλαιαγοράς και η μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος λειτουργούν συμπληρωματικά».
Προτείνει, δηλαδή, να αξιοποιηθούν τα φορολογικά προνόμια ως επιπλέον μοχλός ώστε να ανοίξουν ακόμα πιο γρήγορα τα νέα πεδία κερδοφορίας για τους ιδιωτικούς ασφαλιστικούς ομίλους, σε συνδυασμό με τα μέτρα για το παραπέρα ξήλωμα της Κοινωνικής Ασφάλισης που είναι στα σκαριά.
Ανάλογα είναι τα παραδείγματα και για το πώς τα μέτρα αυτά αξιοποιούνται για την ενίσχυση συγκεκριμένων κλάδων, που ιεραρχούνται πάντα με κριτήριο τις «ευκαιρίες» κερδοφορίας που βλέπει το κεφάλαιο.
Είναι μέσα σε αυτά τα πλαίσια τα μέτρα που περιλαμβάνει το νομοσχέδιο για την καθιέρωση «συμβολικού» φόρου για εταιρείες επενδύσεων σε ακίνητα, φορολογικά «κίνητρα» για να πουληθούν τα δεκάδες χιλιάδες σπίτια που παραμένουν στα αζήτητα, αλλά και «εκπτώσεις», ώστε να πάρουν μπροστά οι «πράσινες μπίζνες» σε ό,τι αφορά την «ενεργειακή αναβάθμιση» κτιρίων κ.ο.κ.
Κοιτάζοντας κανείς τη μεγάλη αυτή εικόνα, της πολιτικής υπέρ του κεφαλαίου, κομμάτι της οποίας είναι και η φορολογική πολιτική, ξεπερνάει τα όρια της πρόκλησης η προσπάθεια της κυβέρνησης να αξιοποιήσει το Φορολογικό για να ξεδιπλώσει το παραμύθι της καπιταλιστικής «ανάπτυξης για όλους», προβάλλοντας τις εξαγγελίες για ορισμένες ελαφρύνσεις - ψίχουλα, της τάξης των μερικών ευρώ το μήνα στη φορολογική κλίμακα, για ελάχιστες κατηγορίες από τα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα.
Πρόκειται για μέτρα που κινούνται στη γνωστή λογική του «δέκα σου παίρνω, ένα σου δίνω». Δεν αποτελούν μόνο σταγόνα στον ωκεανό της συνολικής αντιλαϊκής πολιτικής που εξανεμίζει από δέκα μπάντες το λαϊκό εισόδημα, αλλά πάνε «πακέτο» και με άλλα τόσα «αντίμετρα» που θα πληρώσουν από την άλλη τσέπη τα λαϊκά στρώματα, για να κρατηθεί ίσο το ζύγι της «δημοσιονομικής ισορροπίας».
Η «τράπουλα» είναι σημαδεμένη για το λαό και τα περί φορολογικής πολιτικής «για όλους» μόνο σαν πρόκληση μπορούν να ακουστούν. Γι' αυτό πρέπει τα αιτήματα και οι διεκδικήσεις του εργατικού - λαϊκού κινήματος, για μέτρα ανακούφισης από τη φοροληστεία και αύξηση της φορολογίας των ομίλων, να στοχεύουν παράλληλα και το μεγάλο «εμπόδιο» στη λαϊκή ευημερία και την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών: Την καπιταλιστική εξουσία και οικονομία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου