Άδωνις Γεωργιάδης: ο φασίστας με τη ζάχαρη άχνη

Παναγιώτης Κολέλης

Για όσους δεν το πήρανε χαμπάρι, την Κυριακή 3 Φεβρουαρίου, ο αντιπρόεδρος της ΝΔ, Άδωνις Γεωργιάδης, είχε την κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του στο γήπεδο «Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι. Όσο και να θέλεις να μην ασχοληθείς μαζί του, δεν γίνεται, όταν τα κομμάτια της πρωτοχρονιάτικης πίτας που έκοψε ήταν τόσο ψεύτικα, τόσο υποκριτικά, τόσο αντιπροσωπευτικά της ακροδεξιάς πολιτικής που εκπροσωπεί. Γιατί όσο και να προσπαθεί από τότε που μεταπήδησε στη ΝΔ από το ακροδεξιό ΛΑ.Ο.Σ να φανεί περισσότερο κεντροδεξιός, φιλελεύθερος και δημοκράτης (;), η αλήθεια είναι πως δυσκολεύεται να τα καταφέρει. Πνίγεται κάτω από ρόλους που δεν του ταιριάζουν.

Πάμε να δούμε τα κομμάτια της πρωτοχρονιάτικης πίτας που έκοψε και θα καταλάβετε τι εννοώ.

Πρώτο κομμάτι: «Εμείς το κόβουμε πάντα στον Ιησού Χριστό και την εκκλησία του». Ποιος είναι, όμως, ο «Ιησούς Χριστός και η εκκλησία» που εκπροσωπεί ο Άδωνις Γεωργιάδης;

Ο Άδωνις Γεωργιάδης ως υπουργός υγείας το 2014 δήλωνε πως «σιχαίνεται τους κομμουνιστές», ενώ δύο χρόνια αργότερα δήλωνε πως «σε όποια χώρα κι αν πας, αν πεις ότι είσαι κομμουνιστής, σε βάζουν φυλακή».

Από την άλλη μεριά, ο μητροπολίτης Αιγιαλείας και Καλαβρύτων, Αμβρόσιος, το 2018 φωτογραφιζόταν με βουλευτές της Χρυσής Αυγής και δήλωνε: «προτιμώ να με αποκαλείτε φασίστα, όχι όμως κατσαπλιά… Ούτε αντάρτη και προδότη. Φασίστα ναι, κατσαπλιά ποτέ».

Ο Θεός που εκπροσωπεί ο Άδωνις και ο Αμβρόσιος, λοιπόν, είναι ο Θεός του σκοταδισμού, της απανθρωπιάς και της εκμετάλλευσης. Φαντάζομαι πως όσοι πιστεύουν πραγματικά στον Θεό, δεν θα έχουν στον νου τους έναν Θεό σαν κι αυτόν.

Δεύτερο κομμάτι: «Θα το κόψουμε για την Ελλάδα μας». Ποιος είναι, όμως, ο τρόπος με τον οποίο αγαπάει την Ελλάδα ο Άδωνις;

Στις 22 Οκτωβρίου του 2014 είχε δηλώσει: «Έχω ψηφίσει όλα τα μνημόνια. Τα ψηφίζω με δόξα, με τιμή και με καμάρι από το πρώτο».

Παλιότερα, όταν ήταν ακόμα στο ΛΑ.Ο.Σ, ο Άδωνις Γεωργιάδης είχε πει σε εκπομπή του: «Το 1974 η οικονομία μας ήταν κούκλα, η οικονομία μας ήταν σε μεγέθη ανάλογα της Δανίας», αναπαράγοντας τα γνωστά ανιστόρητα κλισέ πως η χούντα δεν άφησε χρέη. Την ίδια πάνω κάτω περίοδο, βρίσκουμε τον Άδωνι να φωνάζει σε βίντεο τη γνωστή φράση του υπουργού Προπαγάνδας του Χίτλερ, Γιόσεφ Γκέμπελς, «θα ξαναγυρίσουμε και θα τρέμει η γη».

Το 2002, στο ψηφοδέλτιο του ΛΑ.Ο.Σ μαζί με τον Άδωνι Γεωργιάδη, ήταν υποψήφιοι νομαρχιακοί σύμβουλοι τέσσερα στελέχη της Χρυσής Αυγής, μεταξύ των οποίων και ο γνωστός Ηλίας Παναγιώταρος, ενώ ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ, Γιώργος Καρατζαφέρης, δήλωνε στο Alter και στον Νίκο Ευαγγελάτο πως η «Χρυσή Αυγή είναι πατριωτική» και πως οι τέσσερις υποψήφιοι της Χρυσής Αυγής «δεν είναι υπέρ του Χίτλερ».

Δεν πάει, επίσης, πολύ καιρός (2006) που ο Άδωνις Γεωργιάδης διαφήμιζε στην εκπομπή του το ναζιστικό κατασκεύασμα «οι Εβραίοι: Όλη η αλήθεια», του γνωστού φασίστα, Κώστα Πλεύρη, που γράφει μεταξύ άλλων στο βιβλίο: «Αι απόψεις του Αδόλφου Χίτλερ διά τους Εβραίους ήσαν απολύτως ορθαί». Ο κύριος αυτός υπήρξε μεταξύ άλλων σύμβουλος του Αρχηγείου Στρατού επί χούντας, δηλώνοντας πως «είναι τιμή μου που συνειργάσθην με το Στρατιωτικό Καθεστώς της 21ης Απριλίου» (Ελευθεροτυπία, 2007).

Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε να περιγράφουμε τα «ανδραγαθήματα» του κυρίου Γεωργιάδη, αλλά νομίζω πως είναι σαφές από τα παραπάνω ποια Ελλάδα αγαπάει. Ο Άδωνις δεν αγαπάει τον λαό της Ελλάδας, αγαπάει τους επιχειρηματίες, τους βιομήχανους και τους εφοπλιστές της Ελλάδας. Αν πραγματικά θέλετε να δείτε έναν άνθρωπο που αγάπαγε τον λαό της Ελλάδας και τον ήθελε «νοικοκύρη στο τόπο του», δεν έχετε παρά να διαβάσετε τα λόγια του κομμουνιστή, Νίκου Μπελογιάννη, κατά την απολογία του τον Φλεβάρη του 1952, λίγο πριν τον εκτελέσουν: «Αγαπάμε την Ελλάδα και το λαό της περισσότερο από τους κατηγόρους μας. Το δείξαμε όταν εκινδύνευε η ελευθερία, η ανεξαρτησία και η ακεραιότητά της και, ακριβώς, αγωνιζόμαστε για να ξημερώσουν στη χώρα μας καλύτερες μέρες χωρίς πείνα και πόλεμο. Για το σκοπό αυτό αγωνιζόμαστε και όταν χρειαστεί θυσιάζουμε και τη ζωή μας. Πιστεύω ότι δικάζοντάς μας σήμερα, δικάζετε τον αγώνα για την ειρήνη, δικάζετε την Ελλάδα».

Με το αίμα του Μπελογιάννη και εκατομμυρίων άλλων αγωνιστών νικήθηκε και ο φασισμός. Κι αυτό, η ιστορική μνήμη που κάποιοι παλεύουν να αναθεωρήσουν δηλαδή, είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα του κυρίου Γεωργιάδη αυτή τη στιγμή.

Τρίτο κομμάτι: «Θα το κόψουμε ειδικά για τη Μακεδονία μας».

Ο Άδωνις Γεωργιάδης, που σήμερα έχει βγει τάχα μου στα κάγκελα για τη Μακεδονία και χύνει κροκοδείλια δάκρυα γι’ αυτήν, τον Ιούλιο του 2017 υποστήριζε πως «η εθνική θέση από το 2008 είναι σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό έναντι όλων». Αν υποθέσουμε ότι άλλαξε άποψη – συνηθίζει, άλλωστε, τις κωλοτούμπες – τότε εύκολα οδηγούμαστε στο συμπέρασμα πως όταν γίνει η κυβέρνηση η ΝΔ, ένα από τα πρώτα πράγματα που θα κάνει είναι να ακυρώσει τη συμφωνία των Πρεσπών. Μία συμφωνία, που σύμφωνα με τον αντιπρόεδρο της ΝΔ πάντα «προκαλεί εθνικό πένθος για όποιον μέσα του έχει λίγη εθνική ευαισθησία» (Βουλή, 23/01/2019).

Κι, όμως… Ο Άδωνις Γεωργιάδης σε συνέντευξή του στη εφημερίδα Παραπολιτικά (25/01/2019) δήλωσε: «εφόσον αυτή η συμφωνία έχει κυρωθεί, αποτελεί διεθνή συμφωνία και το κράτος έχει συνέχεια». Σε ποιο κράτος αναφέρεται ο κύριος Γεωργιάδης; Στο αστικό κράτος, στο οποίο γίνονται μετατοπίσεις βουλευτών και αναπροσαρμογές πολιτικών κομμάτων, έτσι ώστε να μη διακινδυνεύονται ποτέ τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Στην ίδια συνέντευξη είπε: «το μείζον που ήταν η ένταξή τους στο ΝΑΤΟ, έχει ήδη κριθεί». Όσο σίγουροι είμαστε, λοιπόν, πως ο κύριος Γεωργιάδης δεν πρόκειται να πει ποτέ κακή κουβέντα για το ΝΑΤΟ, άλλο τόσο σίγουροι είμαστε πως όταν μιλάει για τη Μακεδονία, μιλάει για να πάρει καμία ψήφο παραπάνω, ψαρεύοντας στα θολά νερά του εθνικισμού.

Τέταρτο κομμάτι: «Για τον πρόεδρό μας, τον Κυριάκο Μητσοτάκη, για να γίνει ισχυρός πρωθυπουργός το 2019».

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι αυτός για τον οποίο ο Άδωνις Γεωργιάδης έλεγε τον Ιούνιο του 2011 πως είναι «βαθύπλουτος γόνος που ανήκει στην κατηγορία εκείνων που δεν χρειάζεται να εργάζονται ποτέ στη ζωή τους άρα δεν έχει καμία ανάγκη για οτιδήποτε όσον αφορά τη λύση των πραγματικών προβλημάτων της ζωή». Αλλά τότε ήταν στο ΛΑ.Ο.Σ, δεν πιάνεται. Σωστά;

Πέμπτο κομμάτι: «Για τον Αντώνη Σαμαρά».

Ο Αντώνης Σαμαράς, αυτός για τον οποίο ο Άδωνις έλεγε το 2014 στον Real fm πως «είναι ο καλύτερος πρωθυπουργός της μεταπολίτευσης», είναι ταυτόχρονα κι αυτός για τον οποίο ο Άδωνις πάλι έλεγε όταν ήταν στο ΛΑ.Ο.Σ πως «είναι ο αχρηστότερος υπουργός εξωτερικών από καταβολής ελληνικού κράτους».

Επίσης, ο Αντώνης Σαμαράς είναι αυτός που έκλεισε την ΕΡΤ μέσα σε ένα βράδυ. Είναι αυτός που είχε σαν Γενικό Γραμματέα του υπουργικού του συμβουλίου και στενό του συνεργάτη, τον Τάκη Μπαλτάκο, που δήλωνε το καλοκαίρι του 2013 σε συζήτηση με δημοσιογράφους στη Βουλή, πριν τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, πως «είναι απευκταίο, αλλά όχι απίθανο το ενδεχόμενο η Ν.Δ. να υποχρεωθεί να κυβερνήσει με τη συνεργασία της Χρυσής Αυγής». Είναι στην τελική αυτός που πρόσφατα, τον Δεκέμβριο του 2018, από το βήμα του 12ου συνεδρίου της ΝΔ, έκλεινε για μία ακόμη φορά το μάτι στον φασισμό λέγοντας «χαβιάρι και φαγοπότι με Άρη Βελουχιώτη».

Δεν έκοψε άλλα κομμάτια ύστερα ο Άδωνις. Ο κόσμος φώναζε «Άδωνι γερά να φύγει η αριστερά» και αυτός έλεγε χαριτολογώντας πως «δεν χρειάζεται να κάνει πολλά πράγματα» (για να φύγει), επειδή «τα κάνει όλα ο Τσίπρας». Να και σε κάτι που συμφωνούμε, Άδωνι, αλλά μόνο σε αυτό.

Παρακάτω δεν άντεξα ν’ ακούσω. Έμαθα, βέβαια, μετά πως βρέθηκαν εκεί δύο από τους πιο «έγκριτους και αντικειμενικούς» δημοσιογράφους που διαθέτουμε στην Ελλάδα, ο Άρης Πορτοσάλτε και ο Κώστας Μπογδάνος, που δεν παρέλειψαν φυσικά να σχολιάσουν – «έγκριτα και αντικειμενικά» βεβαίως βεβαίως – την εκδήλωση στους προσωπικούς τους λογαριασμούς κοινωνικής δικτύωσης.

Στο τέλος τραγούδησαν όλοι μαζί το «Μακεδονία ξακουστή», πουλώντας ψευτοπατριωτισμό, αποδεικνύοντας πως δεν ήταν ένας τελικά ο φασίστας με τη ζάχαρη άχνη την Κυριακή στο γήπεδο «Σπύρος Λούης». Ήταν περισσότεροι… Κι ακόμα περισσότεροι είναι αυτοί που ανέχονται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τον φασισμό στην καθημερινότητά τους, που του προσφέρουν νομιμοποίηση και του δίνουν δύναμη.

Μην ξεχνάτε, όμως, όλοι σας πως την άνοδο του φασισμού τη δεκαετία του 30′ ακολούθησε η νίκη του Κόκκινου Στρατού. Να το έχετε αυτό στο νου σας για να θυμάστε πως το «πιο μεγάλο σκοτάδι είναι πάντα πριν από το ξημέρωμα».