"Dance me to the end of love"

 Το "Dance me to the end of love" του Λέοναρντ Κοεν  όλοι πιστεύουμε ότι είναι ένα ρομαντικό τραγούδι που εξυμνεί τον έρωτα. Όμως όχι.
Ο Κόεν έγραψε το «Dance me to the end of love» για να υμνήσει την ακατάλυτη δύναμη τής αγάπης, με αφορμή την τραγική εμπειρία τού εκ Θεσσαλονίκης Ελληνοεβραίου «βιολιστή του Άουσβιτς» Ιάκωβου Στρούμσα, ο οποίος ήταν υποχρεωμένος από τους αξιωματικούς των Ες Ες να αποχαιρετά με κλασική μουσική και εμβατήρια συγγενείς και φίλους που όδευαν προς τους θαλάμους αερίων. Η συγκεκριμένη ορχήστρα είχε οριστεί από τους ναζί, για λόγους ευταξίας αλλά και σαρκασμού, να συνοδεύει με μουσική τη θλιβερή πορεία των καταραμένων του Τρίτου Ραιχ προς τους θαλάμους αερίων (σπρώχνονταν γυμνοί προς το χώρο των υποτιθέμενων λουτρών,όπου τους περίμενε το θανατηφόρο δηλητήριο).
Την ώρα ακριβώς που μπροστά τους σπρώχνονταν προς το θάνατο ομόφυλοι και ομόθρησκοί τους, φίλοι, συγγενείς, αγαπημένα τους πρόσωπα. Ο Κοεν τραγουδάει εκ μέρους μιας γυναίκας. Πρόκειται για τη σύζυγο του Στρούμσα. Μέσα από τη φωνή του και με τους στίχους του, εκείνη απευθύνεται στον αγαπημένο της για τελευταία φορά, καθώς σπρώχνεται μέσα στο γενικευμένο ΠΑΝΙΚΟ προς τους θαλάμους αερίων και τους φούρνους αναζητώντας μια ύστατη ευλογία απαντοχής και αναπτέρωσης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Απέναντί της,ο αγαπημένος της παίζει βιολί σε αυτήν την ύστατη συνάντησή τους,παρηγορώντας την,προτού εκείνη αποχωρίσει για πάντα από τη σκηνή, από τη ζωή του βιολιστή και από τη ζωή της αγάπης.
Εκείνη τον παρακαλά, τον παροτρύνει: «Dance me to the end of love».

Στη φωτο, ο Ιάκωβος Στρουμσα

Γ.Γ.