Βάλτε κάμερες στις συνεδριάσεις στο Μαξίμου, οι καλοί τι έχετε να φοβάστε;

Οι φιλελεύθεροι (έτσι αποκαλούν οι ντροπαλοί νεοφιλελεύθεροι τον εαυτό τους)διακηρύσσουν τον σεβασμό τους απέναντι στις ατομικές ελευθερίες, στα ατομικά δικαιώματα και άλλα τέτοια ηχηρά παρόμοια, αρκεί βέβαια να μην γίνεται λόγος για κοινωνικές ελευθερίες και κοινωνικά δικαιώματα  γιατί τότε χαλάει το θατσερικό μοντέλο «δεν υπάρχει κοινωνία, μόνο άτομα». 

Οι (νεο)φιλελεύθεροι φίλοι μας, με αφορμή την υπόθεση με τις κάμερες στα σχολεία, σπρώχνονται ποιος θα βγει πρώτος στην υπεράσπιση της κυβερνητικής επιδίωξης, συναγωνιζόμενοι στην πασαρέλα  της υποκρισίας και του δικολαβισμού ποιος  θα πετάξει την μεγαλύτερη… σοφιστεία.

Φυσικά στο θέμα «κάμερες στις σχολικές αίθουσες» δεν έχουν δει καμία καταστρατήγηση καμιάς ατομικής ελευθερίας. Δεν έχουν εντοπίσει καμία φαλκίδευση ατομικού δικαιώματος.  Εδώ το μόνο δικαίωμα που περιφρουρούν είναι αυτό το μείγμα αυθάδειας και εξυπνακισμού της «αριστείας» τους να υπερχειλίζει ενάντια σε καθηγητές, μαθητές και γονείς που ομόθυμα αρνούνται να δεχτούν τον «Μεγάλο Αδελφό».

Αρχικά, λοιπόν, είπαν ότι θέλουν τις κάμερες σαν εργαλείο για να μην στερούνται τα παιδιά, που για λόγους πανδημίας δεν μπορούν να πάνε στο σχολείο, το μάθημα. Πράγμα αδιανόητο, πράγματι, να στερούνται τα παιδιά το μάθημα. Μόνο που οι εκπαιδευτικοί έχουν απαντήσει – και εφόσον φυσικά δεήσει η κυβέρνηση να παράσχει τα αναγκαία σε επίπεδο υλικοτεχνικής υποδομής – ότι είναι έτοιμοι να εργαστούν διπλά και να προσφέρουν σε αυτά τα παιδιά τηλε-εκπαίδευση για όλο το διάστημα της πανδημίας, χωρίς κάμερες, χωρίς κοριούς και χωρίς λοιπά «οργουελιανά».

Χαιρόμαστε, πάντως, με την ευαισθησία των (νεο)φιλελεύθερων για την απρόσκοπτη συμμετοχή των παιδιών στην εκπαιδευτική διαδικασία καθώς είχαμε να τη δούμε από τότε που μετέτρεψαν το «δημόσια και δωρεάν Παιδεία» σε κρύο ανέκδοτο. 

Περιμένουμε, δε, η ίδια ευαισθησία τους να εκφραστεί (ας βρουν αυτοί τα εργαλεία) και στους άνεργους και μακροχρόνια άνεργους που είναι αδιανόητο να μένουν χωρίς τα προς το ζην (με ή χωρίς πανδημία), και στους φτωχούς που είναι αδιανόητο να μένουν χωρίς ρεύμα, νερό, φαγητό (με ή χωρίς πανδημία), στους άστεγους που είναι αδιανόητο να μένουν χωρίς στέγη (με ή χωρίς πανδημία) κοκ.   

Δεδομένου ότι η παραπάνω έκρηξη ενδιαφέροντος για την πρόσβαση των παιδιών στο μάθημα δεν υπήρξε και πολύ πειστική, οι καμερο-δοκησίσοφοι πέρασαν σε αναζήτηση νέου «ποιήματος». Και ποια είναι, πλέον, η μεγαλύτερη… σοφιστεία τους απέναντι στο ομόθυμο «όχι»; «Αν οι καλοί μας δάσκαλοι, λένε, κάνουν καλά τη δουλειά τους, τότε τι έχουν να φοβούνται από την κάμερα στην σχολική αίθουσα;»… 

Αφού παρακάμψουμε την (ανύπαρκτη) αντίληψή τους περί «παιδαγωγικής διαδικασίας»,  ελάτε αφενός να τους χειροκροτήσουμε για την ομολογία τους ότι, τελικά, η παρακολούθηση (αυτοί το λένε «αξιολόγηση») είναι που τους ενδιαφέρει, αφετέρου να τους δοξάσουμε για το «επιχείρημά τους».

Προσέξτε, λοιπόν, τι λένε αυτοί οι «άριστοι» άνθρωποι:

• Αν είσαι καλός σύζυγος, δεν δέρνεις τη γυναίκα σου, ούτε εκείνη σε δέρνει, τότε τι πρόβλημα έχεις να σου βάλει ο κύριος «κυβέρνηση» μια κάμερα στο σαλόνι ή στην κρεβατοκάμαρά σου;
• Αν είσαι καλός εργάτης και υπάλληλος τι πρόβλημα έχεις να σου βάλει ο κύριος «Βρούτσης» μια κάμερα πάνω από το κεφάλι σου;
• Αν είσαι καλός γιατρός τι πρόβλημα έχεις να σου βάλει ο κύριος «Κικίλιας» μια κάμερα μέσα στο ιατρείο σου;
• Αν είσαι καλός, γενικώς, τι πειράζει όπου πας κι ό,τι κάνεις να κουβαλάς και έναν κοριό για να σε βλέπουν όλοι οι υπόλοιποι και να παραδειγματίζονται;

Αλλά, αλήθεια, πρέπει να είσαι κακός σύζυγος, κακός εργάτης, κακός γιατρός, κακός δάσκαλος, κακός μαθητής ή κακός γενικώς, για να μην θέλεις τον ρουφιάνο πάνω από το κεφάλι του; Η περίπτωση να είσαι καλός και να μην τον θέλεις, δεν παίζει; 

Απορούμε, δε, γιατί ο κ.Μπαμπινιώτης, θιασώτης κι αυτός της άποψης «ο καλός δάσκαλος δεν έχει να φοβάται την κάμερα», γιατί τόσα χρόνια δάσκαλος, αλλά και στις άλλες του δραστηριότητες, δεν είχε βάλλει αυτοβούλως μια κάμερα από πάνω του ή γιατί δεν το κάνει τώρα.   

Σε κάθε περίπτωση, το πράγμα, πλέον, αρχίζει να έχει ενδιαφέρον. Κι αφού οι υπέρμαχοι του «όποιος είναι καλός γιατί να μην θέλει την κάμερα;» δυσκολεύονται να συναισθανθούν ότι η «αριστεία» τους έπιασε πάτο,  επιτρέψτε μας να τους το κάνουμε λιανά σε πρώτο πρόσωπο: Ο γράφων δηλώνει έτοιμος να γίνει ο πρώτος υπέρμαχος του αξιώματος «κάμερες παντού»! Ναι, παντού! Με μια προυπόθεση: Οτι θα πάμε σε μια πρώτη, πιλοτική, εφαρμογή του προγράμματος, ώστε να έχουμε και την μελέτη “αντικτύπου” που ζητάει και η Αρχή Προστασίας προσωπικών Δεδομένων. 

Τουτέστιν, η πρόταση είναι να ξεκινήσουμε από τους κατ’ εξοχήν χώρους αριστείας. Και φυσικά δημόσιου ενδιαφέροντος. Φερ’ ειπείν:

• Αφού δεν υπάρχει πρόβλημα με τις κάμερες, τότε να μπουν από αύριο στο Μαξίμου, να παρακολουθούμε όλες κρατικές και δημοσίου ενδιαφέροντος συσκέψεις και επαφές του κ.Μητσοτάκη, αρχής γενομένης εκείνων με τους υφισταμένους του. Αφού είναι καλοί, τι έχουν να κρύψουν;
• Να μπουν κάμερες σε όλα τα γραφεία των υπουργών (μηδέ της κυρίας Κεραμέως εξαιρουμένης), αφού είναι καλοί τι έχουν να κρύψουν όσον αφορά τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων;
• Να μπουν κάμερες στα γραφεία των διοικητών των (ανακεφαλαιοποιημένων από εμάς) τραπεζών , αφού είναι καλές οι τράπεζες τι έχουν να κρύψουν;
• Να μπουν κάμερες στα γραφεία των (κρατικώς επιδοτούμενων) εφοπλιστών, των διορισμένων μανατζαρέων στις ΔΕΚΟ, των (κρατικώς επιδοτούμενων)  εργολάβων και φυσικά να μην ξεχάσετε να βάλετε κάμερες και στους ιδιοκτήτες και στα μεγαλοστελέχη των ΜΜΕ, ειδικά, κατά την διάρκεια των συσκέψεών τους, όταν μιλούν με πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες και, φυσικά, όταν αποφασίζουν τι, πως και ποια θέματα θα προβάλουν από τα κανάλια τους.        

Ευελπιστούμε, δε, σε δεύτερο χρόνο, η κυβέρνηση να μεταφέρει την φιλελεύθερη άποψή της για τις κάμερες και στο εξωτερικό. Τι καλύτερο από συνεδριάσεις με κάμερες πχ στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ και υπό περιπτώσεις (πχ όταν παραβρίσκεται κανένας άριστος Ελληνας) στη Λέσχη Μπιλντερμπεργκ. Οποιος είναι καλός τι έχει να κρύψει; 

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ