Δεν ήταν απλώς ευκαιρία ο κορονοϊός. Χωρίς
καμιά συγγνώμη για το χονδροειδές της έκφρασης, ευκαιριάρα! Για την
ανασκολόπιση ακόμα και των υπολειμμάτων αστικών θεσμών με ξεθυμασμένο
άρωμα δημοκρατίας. Το αποδεικτικό υλικό μιας τέτοιας θεώρησης της
πανδημικής εποχής που στήνεται διεθνώς, αλλά και «εθνικώς», βρίσκεται
αυτούσιο στο άρθρο 19 του τυπικά εκλεπτυσμένου και με πατίνα
…δικαιωματίλας, νομοσχέδιο του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, που
ρυθμίζει δήθεν, δηλαδή απαγορεύει, φιμώνει και στήνει κατά το δοκούν,
όχι απλώς διαδηλώσεις, αλλά κάθε μορφή λαϊκής αντίστασης στα σχέδια της
τρομοκρατημένης κυρίαρχης αστικής τάξης.
Η Διεύθυνση που συστήνεται σ’ αυτό θα είναι πολύ σύντομα συνώνυμη τουλάχιστον της αντίστοιχης του FBI της εποχής Μακάρθι, περιβεβλημένη με τον μανδύα του σχεδιασμού και της υλοποίησης της Εθνικής Στρατηγικής Πρόληψης της Βίας. Ομολογεί δε το δίχτυ της αράχνης που θα απλωθεί: Ο υπουργός. Η αστυνομία. Κρατικές αρχές. Μη κρατικές αρχές (?). Υπηρεσίες και φορείς (?). Ακαδημαϊκή και επιστημονική κοινότητα (!). Ιδιωτικός τομέας (?). Κοινωνικοί φορείς (λέγε με και ΜΚΟ). Το δίχτυ απλώνεται και εκτός συνόρων. Με συνεργασίες. Με διεθνή περιφερειακά και άλλα συνέδρια (?), άδεια εργασίας (?) και εκπαιδεύσεις (από ειδικούς στην παρακολούθηση, στην αστυνόμευση, στις προβοκάτσιες, στο στήσιμο ανατροπής ηγετών, στην εξόντωση επίφοβων αρχηγών), από ιδιωτικές λεγεώνες ξένων τύπου blackwater, academia κ.λπ…
Όλοι αυτοί θα μελετούν τη… βία που αρχίζει κατά τις ευρωπαϊκές αρχές από τη ριζοσπαστικοποίηση και τον βίαιο εξτρεμισμό και θα καταλήγει στην ενδοοικογενειακή, την έμφυλη, τη διαδικτυακή και την ενδοσχολική. Επιστημικοφανώς θα μελετάει τις αιτίες, όχι βέβαια τη φτώχεια, τον καπιταλισμό, τον ιμπεριαλισμό, αλλά τις ιδεολογίες που απειλούν, σαν το Ισλαμικό Κράτος ένα πράγμα, την αγία αγορά από την οποία δεν μπορούν να εξαιρούνται ως ελεγχόμενο, εμπορεύσιμο, τιμολογημένο κι ανά πάσα στιγμή εξολοθρεύσιμο, το σώμα, το πνεύμα ως κι η ψυχή τ’ Ανθρώπου.
Όπως παλιά στις φυτείες των νέγρων και στα υποστατικά των φεουδαρχών κουμάντο έκαναν οι επιστάτες για να μην κουράζεται ο άρχων, έτσι και τώρα, σε εποχές ανεργίας, θα κατασκευαστεί το καινούριο «επάγγελμα» του ελεγκτή διαδηλώσεων, προέδρου, συντονιστή, διαπραγματευτή. Φρέσκα πράγματα. Πάει και το παρατσούκλι συγκεντρωσιάρχης, του πάλαι ποτέ διακινητή μαζών σε προεκλογικές φιέστες μέγιστου Κίμωνα. Το μυστικό είναι στο επιδιωκόμενο. Οι όποιες κινητοποιήσεις να φαίνονται, προφανώς μόνο οι επιτρεπόμενες, αλλά να μην ακούγονται τα αιτήματά τους, να μη φοβίζουν οι απαιτήσεις του λαού, και να συνηθίσει να του λένε κι όχι αν αποφασίσει εκείνος, όχι απλώς τι δικαιώματα έχει, αλλά και τι μεγέθους, τι βάρους και τι κόστους για τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. Δε θα ‘χει σημασία πού διαδηλώνει, αλλά κάτω από ποιες συνθήκες θα ελέγχεται ή θα καθορίζεται ή εν τέλει θα καταστέλλεται ο σκοπός για τον οποίο βγαίνει στο δρόμο.
Στην πραγματικότητα, είναι ένα οικονομικό και συμφέρον νομοσχέδιο. Δεν χρειάζεται παρά να σε πείσουν, κι αυτό προσπαθούν και θα αποτύχουν, ότι η μόνη ελευθερία που σου μένει ως δικαίωμα είναι η συγκοινωνιακή, άντε και περιπατητική, κατά μόνας, αν είναι δυνατόν, ή με φακελωμένες παρέες. Είναι φτηνό. Γιατί το διογκούμενο μεταπανδημικώς πλήθος των πραγματικά αγανακτισμένων ξέρουν ότι σε λίγο δεν θα μπορεί να πληρώσει ούτε εισιτήριο λεωφορείου, ούτε βενζίνη για παπάκι, οπότε θα …αναβαθμίζεται συγκοινωνιακά. Έχουν έτοιμες πολλές απαντήσεις και στην ανάγκη θα φταίει η τροχαία, όταν το σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους, θα το βρουν μπροστά τους! Καληνύχτα σας και καλή τύχη κύριε υπουργέ ΠΡΟ.ΠΟ.
Σημείωση: Το άρθρο της Λιάνας Κανέλλη αναδημοσιεύεται από τον Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου 4-5/7/2020
Η Διεύθυνση που συστήνεται σ’ αυτό θα είναι πολύ σύντομα συνώνυμη τουλάχιστον της αντίστοιχης του FBI της εποχής Μακάρθι, περιβεβλημένη με τον μανδύα του σχεδιασμού και της υλοποίησης της Εθνικής Στρατηγικής Πρόληψης της Βίας. Ομολογεί δε το δίχτυ της αράχνης που θα απλωθεί: Ο υπουργός. Η αστυνομία. Κρατικές αρχές. Μη κρατικές αρχές (?). Υπηρεσίες και φορείς (?). Ακαδημαϊκή και επιστημονική κοινότητα (!). Ιδιωτικός τομέας (?). Κοινωνικοί φορείς (λέγε με και ΜΚΟ). Το δίχτυ απλώνεται και εκτός συνόρων. Με συνεργασίες. Με διεθνή περιφερειακά και άλλα συνέδρια (?), άδεια εργασίας (?) και εκπαιδεύσεις (από ειδικούς στην παρακολούθηση, στην αστυνόμευση, στις προβοκάτσιες, στο στήσιμο ανατροπής ηγετών, στην εξόντωση επίφοβων αρχηγών), από ιδιωτικές λεγεώνες ξένων τύπου blackwater, academia κ.λπ…
Όλοι αυτοί θα μελετούν τη… βία που αρχίζει κατά τις ευρωπαϊκές αρχές από τη ριζοσπαστικοποίηση και τον βίαιο εξτρεμισμό και θα καταλήγει στην ενδοοικογενειακή, την έμφυλη, τη διαδικτυακή και την ενδοσχολική. Επιστημικοφανώς θα μελετάει τις αιτίες, όχι βέβαια τη φτώχεια, τον καπιταλισμό, τον ιμπεριαλισμό, αλλά τις ιδεολογίες που απειλούν, σαν το Ισλαμικό Κράτος ένα πράγμα, την αγία αγορά από την οποία δεν μπορούν να εξαιρούνται ως ελεγχόμενο, εμπορεύσιμο, τιμολογημένο κι ανά πάσα στιγμή εξολοθρεύσιμο, το σώμα, το πνεύμα ως κι η ψυχή τ’ Ανθρώπου.
Όπως παλιά στις φυτείες των νέγρων και στα υποστατικά των φεουδαρχών κουμάντο έκαναν οι επιστάτες για να μην κουράζεται ο άρχων, έτσι και τώρα, σε εποχές ανεργίας, θα κατασκευαστεί το καινούριο «επάγγελμα» του ελεγκτή διαδηλώσεων, προέδρου, συντονιστή, διαπραγματευτή. Φρέσκα πράγματα. Πάει και το παρατσούκλι συγκεντρωσιάρχης, του πάλαι ποτέ διακινητή μαζών σε προεκλογικές φιέστες μέγιστου Κίμωνα. Το μυστικό είναι στο επιδιωκόμενο. Οι όποιες κινητοποιήσεις να φαίνονται, προφανώς μόνο οι επιτρεπόμενες, αλλά να μην ακούγονται τα αιτήματά τους, να μη φοβίζουν οι απαιτήσεις του λαού, και να συνηθίσει να του λένε κι όχι αν αποφασίσει εκείνος, όχι απλώς τι δικαιώματα έχει, αλλά και τι μεγέθους, τι βάρους και τι κόστους για τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. Δε θα ‘χει σημασία πού διαδηλώνει, αλλά κάτω από ποιες συνθήκες θα ελέγχεται ή θα καθορίζεται ή εν τέλει θα καταστέλλεται ο σκοπός για τον οποίο βγαίνει στο δρόμο.
Στην πραγματικότητα, είναι ένα οικονομικό και συμφέρον νομοσχέδιο. Δεν χρειάζεται παρά να σε πείσουν, κι αυτό προσπαθούν και θα αποτύχουν, ότι η μόνη ελευθερία που σου μένει ως δικαίωμα είναι η συγκοινωνιακή, άντε και περιπατητική, κατά μόνας, αν είναι δυνατόν, ή με φακελωμένες παρέες. Είναι φτηνό. Γιατί το διογκούμενο μεταπανδημικώς πλήθος των πραγματικά αγανακτισμένων ξέρουν ότι σε λίγο δεν θα μπορεί να πληρώσει ούτε εισιτήριο λεωφορείου, ούτε βενζίνη για παπάκι, οπότε θα …αναβαθμίζεται συγκοινωνιακά. Έχουν έτοιμες πολλές απαντήσεις και στην ανάγκη θα φταίει η τροχαία, όταν το σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους, θα το βρουν μπροστά τους! Καληνύχτα σας και καλή τύχη κύριε υπουργέ ΠΡΟ.ΠΟ.
Σημείωση: Το άρθρο της Λιάνας Κανέλλη αναδημοσιεύεται από τον Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου 4-5/7/2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου