Το αντιλαϊκό κράτος έχει συνέχεια...

Οι ευθύνες της κυβέρνησης για την αύξηση των κρουσμάτων είναι τεράστιες. Μάταια προσπαθεί να τις κρύψει πίσω από την ατομική ευθύνη και τη βολική αντιπαράθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ανακάλυψε όψιμα ότι η ΝΔ «κουνάει το δάχτυλο στους πολίτες, για να κρύψει τις αντιφάσεις και τις παλινωδίες που οδήγησαν στη δραματική αύξηση των κρουσμάτων». Μαζί όμως και οι δυο, σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ, χτες αυτή του ΣΥΡΙΖΑ, παλεύουν να πείσουν το λαό πως το αστικό κράτος «δεν μπορεί να είναι παντού» - παρά μόνο εκεί που το καλούν τα συμφέροντα των ομίλων - και άρα σε ό,τι αφορά τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες «ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Δεν πέρασε άλλωστε πολύς καιρός από την πλημμύρα στη Μάνδρα και την πυρκαγιά στο Μάτι, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση έκανε ακριβώς το ίδιο: Απέδιδε τις φονικές καταστροφές στην κλιματική αλλαγή και στην ατομική ...ανευθυνότητα και επικαλούνταν την ατομική ευθύνη για να μην ξανασυμβούν παρόμοιες. Αφηνε έτσι έξω από το κάδρο την τεράστια κρατική ευθύνη για τις αιτίες που οδήγησαν στην καταστροφή, για τη διαχείρισή της και κυρίως την αποκατάσταση, με τρόπο που να θωρακίζει τη ζωή και την περιουσία του λαού από μελλοντικές απειλές.

* * *

Ποιος δεν θυμάται τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ σε Περιφέρεια και κυβέρνηση να στοχοποιούν όσους με δική τους ευθύνη «χτίζουν αυθαίρετα» και «μπαζώνουν ρέματα», όταν το κράτος είναι ο μεγαλύτερος καταπατητής και αντιμετωπίζει την αυθαίρετη δόμηση με εισπρακτικές λογικές; Οταν με την αντιπεριβαλλοντική νομοθεσία επιτρέπει την επιχειρηματική δραστηριότητα ακόμα και δίπλα στο κύμα; Ποιος δεν θυμάται τον καβγά για το 112, το οποίο θα έσωζε τάχα τους εγκλωβισμένους στο Μάτι, με δική τους όμως ευθύνη, αφού κανένα σχέδιο και καμία υποδομή δεν υπήρχε από το κράτος για τη διαχείριση τέτοιων καταστροφών; Αλλά και στην πανδημία, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Μουζάλας, απηχώντας τη γενικότερη στάση του κόμματός του, έλεγε πριν από λίγο καιρό: «Με απόλυτη αυστηρότητα οι ανακοινώσεις του υπουργείου και της κυβέρνησης. Με απόλυτη αυστηρότητα! Υπάρχει ατομική ευθύνη την οποία πρέπει να την επωμιστούμε...». Η ατομική ευθύνη, όμως, για να έχει αποτέλεσμα θα πρέπει να «γειώνεται» σε μέτρα συλλογικής προστασίας του λαού, με ευθύνη του κράτους, στην Υγεία, στα Μέσα Μεταφοράς, στην Παιδεία και αλλού.

* * *

Τώρα που τα κρούσματα αυξάνονται, ο ΣΥΡΙΖΑ ανακάλυψε ξαφνικά την ευθύνη της κυβέρνησης και στο άνοιγμα του Τουρισμού με τους όρους των επιχειρηματικών ομίλων. Καταγγέλλει ότι έγινε «άρον - άρον και χωρίς μαζικά υποχρεωτικά τεστ, όπως απαίτησαν ξένοι tour operators», με πληρότητα 100% στα αεροπλάνα, «όπως απαίτησαν αεροπορικές εταιρείες». Μιλάει επίσης για «μπάχαλο με τα διαφορετικά υγειονομικά πρωτόκολλα σε κάθε πύλη εισόδου της χώρας». Ηταν όμως ο ΣΥΡΙΖΑ που πριν από δυο μήνες σιγόνταρε το άνοιγμα του Τουρισμού με αυτούς ακριβώς τους όρους, στο όνομα του να «αντέξει η οικονομία» τις συνέπειες της πανδημίας. Να τι έλεγε η τομεάρχης Τουρισμού του ΣΥΡΙΖΑ, Κ. Νοτοπούλου, με αφορμή την απόφαση της κυβέρνησης τότε, αντί για τεστ και άλλα ουσιαστικά μέτρα, να ζητάει από τους ταξιδιώτες... τη συμπλήρωση μιας απλής φόρμας προκειμένου να μπουν στη χώρα, όπως και να αναβάλει για μερικές μέρες το άνοιγμα των συνόρων με τη Σουηδία: «Εξαιτίας της κυβερνητικής ολιγωρίας ο Τουρισμός της χώρας μπαίνει στο "απόσπασμα". Το υπουργείο Τουρισμού έβαλε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή ως υποχρεωτική τη συμπλήρωση ειδικής φόρμας για τους επισκέπτες από το εξωτερικό, και ο ελληνικός Τουρισμός "λούζεται" τις αντιδράσεις. Οι ακυρώσεις - κυριολεκτικά στο παρά πέντε - από Γερμανία, Τσεχία και Γαλλία είναι χιλιάδες. Οι Σουηδοί ενημερώνονται τελευταία στιγμή, και ενώ έχουν βγάλει εισιτήρια και έχουν κάνει κράτηση σε ξενοδοχείο, ότι δεν θα ταξιδέψουν στην Ελλάδα "μέχρι νεωτέρας" (...) Ο νέος κυβερνητικός αιφνιδιασμός και το αλαλούμ οδήγησαν σε περαιτέρω περιορισμό των αφίξεων στην πιο κρίσιμη φάση της φετινής τουριστικής περιόδου, δυσφημίζοντας για μία ακόμη φορά τη χώρα διεθνώς».

* * *

Αλλά και η δέσμη των 10 προτάσεων για την Υγεία, που παρουσίασε ο ΣΥΡΙΖΑ ενόψει του ανοίγματος του Τουρισμού, όχι μόνο δεν αμφισβητούσε τα πετσοκομμένα υγειονομικά πρωτόκολλα και δεν έθιγε καν την ανάγκη για πλήρη κάλυψη των υγειονομικών αναγκών, αλλά έδινε και «πάσες» στην κυβέρνηση με προτάσεις όπως ενίσχυση των μονάδων Υγείας με «επικουρικό» αντί για μόνιμο προσωπικό, «εθελοντική» μετακίνηση υγειονομικών αντί για πλήρη στελέχωση των μονάδων. Ειδικά στα ζητήματα της Υγείας, ο ΣΥΡΙΖΑ ξεπερνάει κάθε όριο πρόκλησης, όταν ανακαλύπτει ξαφνικά τα τεράστια κενά και τις ελλείψεις, σαν να έπεσαν από τον ουρανό! Σαν να μην είναι αποτέλεσμα της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής που και ο ίδιος υπηρέτησε, πηγαίνοντας ένα βήμα πιο πέρα την εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση της Υγείας, εφαρμόζοντας τα «πρωτόκολλα» του κεφαλαίου και της ΕΕ. Νοσοκομεία που έκλεισαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις παρέμειναν κλειστά και με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Χιλιάδες παρέμειναν και οι κενές θέσεις νοσηλευτών και γιατρών, κλειστά δεκάδες δημόσια κρεβάτια σε ΜΕΘ. Η περίοδος 2013 - 2020, όπου το μόνιμο υγειονομικό προσωπικό έχει μειωθεί κατά 14%, περιλαμβάνει και τη δική του κυβερνητική θητεία. Τα 30.000 κενά στο σύστημα της Υγείας έχουν και τη δική του σφραγίδα.

* * *

Αν ένα πράγμα επιβεβαίωσε επομένως η διαχείριση της πανδημίας, είναι ότι το αντιλαϊκό κράτος έχει συνέχεια. Οτι με ευθύνη της σημερινής και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, η κατάσταση στον τομέα της Υγείας και η πολιτική στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων, που η σκυτάλη της περνάει από τον έναν στον άλλο, βάζουν σε κίνδυνο την υγεία, ακόμα και τη ζωή του λαού. Οτι η ατομική ευθύνη είναι το «καταφύγιο» όλων των κυβερνήσεων, για να συγκαλύψουν την ανικανότητα και την απροθυμία του αστικού κράτους να προστατέψει το λαό, σε «κανονικές» και «έκτακτες» συνθήκες, επειδή προτεραιότητα έχουν τα κέρδη του κεφαλαίου, που συνθλίβουν τις λαϊκές ανάγκες, είτε μιλάμε για την πανδημία είτε για μια φυσική καταστροφή. Μ' αυτήν την πολιτική και μ' αυτό το σάπιο κράτος πρέπει να αναμετρηθεί ο λαός, μέχρι την ανατροπή του, για να μπορεί να ανασάνει. Ο αγώνας για την υγεία και τη ζωή του, ο αγώνας για τις σύγχρονες ανάγκες του, δεν μπορεί να περιμένει!

Β. Π.