Προφήτες... και Αγωνίες ΤσιπροΚούλη... «Προφητική» χαρακτηρίστηκε από διάφορους αναλυτές η κοινή επιστολή που υπέγραψαν την περασμένη Κυριακή 10 πρώην υπουργοί Αμυνας των ΗΠΑ, Ρεπουμπλικάνοι και Δημοκρατικοί, ζητώντας από τις Ενοπλες Δυνάμεις να μην εμπλακούν «στην επίλυση εκλογικών διαφορών» και «στη διαδικασία μεταβίβασης της εξουσίας», προειδοποιώντας μάλιστα ότι όσοι το επιδιώξουν «θα βρεθούν αντιμέτωποι με σοβαρές συνέπειες από επαγγελματική και δικαστική σκοπιά». Το σίγουρο είναι ότι τα δέκα αυτά γεράκια, που έχουν υπηρετήσει από την πρώτη γραμμή την αμερικανική πολιτική μέσα και έξω από τη χώρα, δεν διαθέτουν κάποιο ιδιαίτερο ...χάρισμα. Ούτε βέβαια η παρέμβασή τους ήταν «να 'χαμε να λέγαμε». Αντίθετα, όπως και άλλα στοιχεία που βγήκαν αυτές τις μέρες με οξύτητα στην επιφάνεια, αντανακλά τη βαθιά ενδοαστική διαίρεση και σύγκρουση στις ΗΠΑ. Οι πρώην υπουργοί Αμυνας απευθύνονται «υπερκομματικά» στο στράτευμα και προειδοποιούν, επειδή γνωρίζουν καλά ότι στο εσωτερικό του υπάρχουν δυνάμεις διαθέσιμες και ικανές να «εμπλακούν στη μετάβαση της εξουσίας», υπερασπιζόμενες στην αντιπαράθεση τα συμφέροντα τμημάτων της αστικής τάξης που σ' αυτήν τη φάση συνδέονται πιο στενά με την πολιτική του Τραμπ. Δεν είναι ούτε συγκυριακή, ούτε προφητική η παρέμβασή τους. Απλά έρχεται να επιβεβαιώσει ότι στο αμερικανικό σύστημα, ακόμα και στον πιο σκληρό πυρήνα του, όπως είναι οι Ενοπλες Δυνάμεις ή τα Σώματα Ασφαλείας, δρουν περισσότερα από ένα κέντρα, που το ένα δεν μπορεί να αγνοήσει το άλλο. Η σύγκρουση αυτή είναι ξένη προς τα συμφέροντα του λαού, ο οποίος θα βυθίζεται στη δίνη της όσο δεν αξιοποιεί τον βαθύ αστικό διχασμό για να διευρύνει τα ρήγματα και να χαράξει δρόμο προς όφελός του. Προς επιβεβαίωση των παραπάνω, έρχεται μια δημοσκόπηση στις ΗΠΑ που καταγράφει «εν θερμώ» τις αντιδράσεις για την κατάληψη του Καπιτώλιου από οπαδούς του Τραμπ. Σύμφωνα με τα ευρήματά της, ένας στους πέντε Αμερικανούς είδε θετικά την εισβολή στο Καπιτώλιο, ενώ μόλις ένας στους δύο θεωρεί «εξτρεμιστές» όσους την οργάνωσαν και την πραγματοποίησαν. Από τους ψηφοφόρους όλων των κομμάτων, μόνο έξι στους δέκα απαντάνε κατηγορηματικά ότι η κατάληψη του κυβερνητικού κτιρίου συνιστά απειλή για τη δημοκρατία. Οσο για τον «απομονωμένο Τραμπ», το 45% των ψηφοφόρων του κόμματός του τάσσεται υπέρ της εισβολής στο Καπιτώλιο και σχεδόν οι μισοί από το σύνολο των ερωτηθέντων διαφωνούν με τη βίαιη απομάκρυνσή του από την προεδρία. Είναι φανερό ότι η διαίρεση της αμερικανικής κοινωνίας, αντανάκλαση της σκληρής ενδοαστικής σύγκρουσης, είναι βαθιά και σε πολλές περιπτώσεις διαπερνά τα «στεγανά» του ενός ή του άλλου κόμματος. Αυτό δείχνουν άλλωστε από τη μια οι διαφοροποιήσεις στελεχών των Ρεπουμπλικάνων, ακόμα και του αντιπροέδρου των ΗΠΑ, και από την άλλη η επικρότηση ή ανοχή μιας μεγάλης μερίδας του εκλογικού σώματος στα γεγονότα των τελευταίων ημερών. Δεν είναι επομένως «οι ιδιοτροπίες του Τραμπ» ο καταλύτης των εξελίξεων, όπως προσπαθούν να το παρουσιάσουν και στην Ελλάδα τα αστικά κόμματα και επιτελεία. Είναι η κρίση και τα αδιέξοδα ενός συστήματος σάπιου, που γίνονται πλέον πιο εμφανή ακόμα και στην πιο ισχυρή καπιταλιστική χώρα του πλανήτη. Δεν θα σχολιάσουμε το γεγονός ότι Μητσοτάκης και Τσίπρας έσπευσαν από τους πρώτους σε όλο τον κόσμο να εκφράσουν την ανησυχία τους για τα επεισόδια στο Καπιτώλιο. Θα σταθούμε μόνο στο τι είπαν. Ο μεν Μητσοτάκης διαβεβαίωσε ότι «η αμερικανική δημοκρατία είναι ανθεκτική, με βαθιές ρίζες, και θα ξεπεράσει αυτήν την κρίση». Επομένως, ο ελληνικός λαός μπορεί να κοιμάται ήσυχος. Ο «στρατηγικός διάλογος» με τις ΗΠΑ δεν κινδυνεύει, η χώρα μας θα παραμείνει ακλόνητο προπύργιο στα πολεμικά σχέδια των ΑμερικανοΝΑΤΟικών και όσες συμμαχίες οικοδόμησε η αστική τάξη στην περιοχή με τη σφραγίδα των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, διατηρούν στο ακέραιο την αξία τους στο χρηματιστήριο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Ο Τσίπρας πάλι είδε «ντροπιαστικές εικόνες ακροδεξιάς βίας» που «αποδεικνύουν πόσο σημαντικό είναι να προστατεύουμε τη δημοκρατία κάθε μέρα παντού». Αρα η αντιπαράθεση στις ΗΠΑ είναι ανάμεσα στην «ακροδεξιά που πρέπει να ηττηθεί» και στη δημοκρατία, την οποία εκφράζει ο Μπάιντεν. Κατ' αναλογία, σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ, στη χώρα μας και σε όλη την ΕΕ συγκρούεται η «πρόοδος» της σοσιαλδημοκρατίας με τη «συντήρηση» του νεοφιλελευθερισμού, με την πρώτη να δίνει ισχυρότερες εγγυήσεις για τη θωράκιση της δημοκρατίας. ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ «διαβάζουν» τα γεγονότα κατά τα «καλά και συμφέροντα» της αστικής τάξης που υπηρετούν, εκφράζοντας τις πιο ενδόμυχες ανησυχίες της για τις εξελίξεις στην πρώτη ιμπεριαλιστική δύναμη. Οχι βέβαια από ...φιλοσοφικό ενδιαφέρον, αλλά ως έκφραση της αγωνίας της για τις αναταράξεις στο αστικό πολιτικό σύστημα που προκαλεί η όξυνση των ανταγωνισμών, των κρίσεων και των αδιεξόδων του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος. Αναρτήθηκε απο bandiera rossa

 

«Προφητική» χαρακτηρίστηκε από διάφορους αναλυτές η κοινή επιστολή που υπέγραψαν την περασμένη Κυριακή 10 πρώην υπουργοί Αμυνας των ΗΠΑ, Ρεπουμπλικάνοι και Δημοκρατικοί, ζητώντας από τις Ενοπλες Δυνάμεις να μην εμπλακούν «στην επίλυση εκλογικών διαφορών» και «στη διαδικασία μεταβίβασης της εξουσίας», προειδοποιώντας μάλιστα ότι όσοι το επιδιώξουν «θα βρεθούν αντιμέτωποι με σοβαρές συνέπειες από επαγγελματική και δικαστική σκοπιά». Το σίγουρο είναι ότι τα δέκα αυτά γεράκια, που έχουν υπηρετήσει από την πρώτη γραμμή την αμερικανική πολιτική μέσα και έξω από τη χώρα, δεν διαθέτουν κάποιο ιδιαίτερο ...χάρισμα. Ούτε βέβαια η παρέμβασή τους ήταν «να 'χαμε να λέγαμε».

 Αντίθετα, όπως και άλλα στοιχεία που βγήκαν αυτές τις μέρες με οξύτητα στην επιφάνεια, αντανακλά τη βαθιά ενδοαστική διαίρεση και σύγκρουση στις ΗΠΑ. 

Οι πρώην υπουργοί Αμυνας απευθύνονται «υπερκομματικά» στο στράτευμα και προειδοποιούν, επειδή γνωρίζουν καλά ότι στο εσωτερικό του υπάρχουν δυνάμεις διαθέσιμες και ικανές να «εμπλακούν στη μετάβαση της εξουσίας», υπερασπιζόμενες στην αντιπαράθεση τα συμφέροντα τμημάτων της αστικής τάξης που σ' αυτήν τη φάση συνδέονται πιο στενά με την πολιτική του Τραμπ. 

Δεν είναι ούτε συγκυριακή, ούτε προφητική η παρέμβασή τους. Απλά έρχεται να επιβεβαιώσει ότι στο αμερικανικό σύστημα, ακόμα και στον πιο σκληρό πυρήνα του, όπως είναι οι Ενοπλες Δυνάμεις ή τα Σώματα Ασφαλείας, δρουν περισσότερα από ένα κέντρα, που το ένα δεν μπορεί να αγνοήσει το άλλο. 

Η σύγκρουση αυτή είναι ξένη προς τα συμφέροντα του λαού, ο οποίος θα βυθίζεται στη δίνη της όσο δεν αξιοποιεί τον βαθύ αστικό διχασμό για να διευρύνει τα ρήγματα και να χαράξει δρόμο προς όφελός του.

Προς επιβεβαίωση των παραπάνω, έρχεται μια δημοσκόπηση στις ΗΠΑ που καταγράφει «εν θερμώ» τις αντιδράσεις για την κατάληψη του Καπιτώλιου από οπαδούς του Τραμπ. 

Σύμφωνα με τα ευρήματά της, ένας στους πέντε Αμερικανούς είδε θετικά την εισβολή στο Καπιτώλιο, ενώ μόλις ένας στους δύο θεωρεί «εξτρεμιστές» όσους την οργάνωσαν και την πραγματοποίησαν. Από τους ψηφοφόρους όλων των κομμάτων, μόνο έξι στους δέκα απαντάνε κατηγορηματικά ότι η κατάληψη του κυβερνητικού κτιρίου συνιστά απειλή για τη δημοκρατία. Οσο για τον «απομονωμένο Τραμπ», το 45% των ψηφοφόρων του κόμματός του τάσσεται υπέρ της εισβολής στο Καπιτώλιο και σχεδόν οι μισοί από το σύνολο των ερωτηθέντων διαφωνούν με τη βίαιη απομάκρυνσή του από την προεδρία. 

Είναι φανερό ότι η διαίρεση της αμερικανικής κοινωνίας, αντανάκλαση της σκληρής ενδοαστικής σύγκρουσης, είναι βαθιά και σε πολλές περιπτώσεις διαπερνά τα «στεγανά» του ενός ή του άλλου κόμματος. Αυτό δείχνουν άλλωστε από τη μια οι διαφοροποιήσεις στελεχών των Ρεπουμπλικάνων, ακόμα και του αντιπροέδρου των ΗΠΑ, και από την άλλη η επικρότηση ή ανοχή μιας μεγάλης μερίδας του εκλογικού σώματος στα γεγονότα των τελευταίων ημερών. 

Δεν είναι επομένως «οι ιδιοτροπίες του Τραμπ» ο καταλύτης των εξελίξεων, όπως προσπαθούν να το παρουσιάσουν και στην Ελλάδα τα αστικά κόμματα και επιτελεία. Είναι η κρίση και τα αδιέξοδα ενός συστήματος σάπιου, που γίνονται πλέον πιο εμφανή ακόμα και στην πιο ισχυρή καπιταλιστική χώρα του πλανήτη.

Δεν θα σχολιάσουμε το γεγονός ότι Μητσοτάκης και Τσίπρας έσπευσαν από τους πρώτους σε όλο τον κόσμο να εκφράσουν την ανησυχία τους για τα επεισόδια στο Καπιτώλιο. 

Θα σταθούμε μόνο στο τι είπαν. 

• Ο μεν Μητσοτάκης διαβεβαίωσε ότι «η αμερικανική δημοκρατία είναι ανθεκτική, με βαθιές ρίζες, και θα ξεπεράσει αυτήν την κρίση». Επομένως, ο ελληνικός λαός μπορεί να κοιμάται ήσυχος. Ο «στρατηγικός διάλογος» με τις ΗΠΑ δεν κινδυνεύει, η χώρα μας θα παραμείνει ακλόνητο προπύργιο στα πολεμικά σχέδια των ΑμερικανοΝΑΤΟικών και όσες συμμαχίες οικοδόμησε η αστική τάξη στην περιοχή με τη σφραγίδα των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, διατηρούν στο ακέραιο την αξία τους στο χρηματιστήριο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. 
• Ο Τσίπρας πάλι είδε «ντροπιαστικές εικόνες ακροδεξιάς βίας» που «αποδεικνύουν πόσο σημαντικό είναι να προστατεύουμε τη δημοκρατία κάθε μέρα παντού». Αρα η αντιπαράθεση στις ΗΠΑ είναι ανάμεσα στην «ακροδεξιά που πρέπει να ηττηθεί» και στη δημοκρατία, την οποία εκφράζει ο Μπάιντεν. Κατ' αναλογία, σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ, στη χώρα μας και σε όλη την ΕΕ συγκρούεται η «πρόοδος» της σοσιαλδημοκρατίας με τη «συντήρηση» του νεοφιλελευθερισμού, με την πρώτη να δίνει ισχυρότερες εγγυήσεις για τη θωράκιση της δημοκρατίας. 

ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ «διαβάζουν» τα γεγονότα κατά τα «καλά και συμφέροντα» της αστικής τάξης που υπηρετούν, εκφράζοντας τις πιο ενδόμυχες ανησυχίες της για τις εξελίξεις στην πρώτη ιμπεριαλιστική δύναμη. 

Οχι βέβαια από ...φιλοσοφικό ενδιαφέρον, αλλά ως έκφραση της αγωνίας της για τις αναταράξεις στο αστικό πολιτικό σύστημα που προκαλεί η όξυνση των ανταγωνισμών, των κρίσεων και των αδιεξόδων του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος.