Κ. Βελόπουλος: “Πόσοι είναι στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ; Τους μαζεύεις και τους πας στα ακατοίκητα νησιά για κοινωνική εργασία”!

 

3

–Να αυτά τα πολύ ναζιστικά δεν μπορώ… είχε πει ο Βελόπουλος, όταν πρωτοβγήκε στη Βουλή, για τους χρυσαυγίτες. Και ύστερα πήρε τη σκυτάλη και συνέχισε το ίδιο ναζιστικό βιολί, φορώντας απλώς κοστούμι και συνταγματικό-κοινοβουλευτικό μανδύα.

Κι έπειτα άρχισε να ρίχνει “ιδέες” για συζήτηση. Πχ να στείλουμε τους μετανάστες στα ξερονήσια, λες και είναι μια πρόταση στο τραπέζι, όπως όλες οι άλλες. Κι ύστερα ήταν θέμα χρόνου να την προεκτείνει. Να στείλουμε εκεί τα μέλη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Όχι όμως εξορία, αλλά για “κοινωνική εργασία”. Προς Θεού, τα πολύ ναζιστικά δεν του αρέσουν, άλλωστε…

«Πόσοι είναι, 500 στην Πάτρα, 2000 στην Αθήνα, 1000 στη Θεσσαλονίκη; Τους μαζεύεις όλους αυτούς και τους πας στα ακατοίκητα νησιά μας, όχι εξορία (!), αλλά με κοινωνική εργασία»!

Όπως μεταδίδει το prin.gr, σε πρόσφατη τηλεοπτική του εμφάνιση, ο Βελόπουλος άρχισε ένα εθνικιστικό παραλήρημα στο οποίο περιέλαβε τα μέλη της… ΑΝΤΑΡ-CIA (sic), τον Κωνσταντίνου του ΣΕΚ και της ΚΕΕΡΦΑ, γιατί δεν πληρώνει τις κλήσεις του, τον δημοσιογράφο Στρατή Μπαλάσκα από τη Λέσβο που “είναι επικίνδυνος για την ασφάλεια στο νησί” κοκ.

Από την Ελληνική Λύση στην ναζιστική “τελική λύση”, ένα φέρι-μποτ δρόμος…

Υπενθυμίζουμε πως δεν είναι η πρώτη φορά που ο Βελόπουλος στοχοποιεί τον συγκεκριμένο χώρο, παίζοντας μάλιστα και με τη γνωστή θεωρία των δύο άκρων…

Οι φασίστες μπορεί να είναι ψεκασμένοι αλλά αυτό δεν τους κάνει απλά γραφικούς ή λιγότερο επικίνδυνους. Είναι λαγός του συστήματος και για αυτό έχουν πάντα θέση σε αυτό, ενίοτε και ως κυβερνητικά δεκανίκι

Ειπώθηκαν ψέματα, που ντράπηκαν τα ίδια..

.

Με πανηγυρικές επισκέψεις στα νοσοκομεία κι ένα σωρό ψέματα επιχειρεί η κυβέρνηση να κουκουλώσει το προδιαγεγραμμένο έγκλημα που εκτυλίσσεται σε βάρος της υγείας του λαού. Την Κυριακή ο υπουργός Υγείας επισκέφθηκε το Τζάνειο, εκεί όπου ένας 68χρονος διασωληνωμένος άφηνε την τελευταία του πνοή εκτός ΜΕΘ, μετά από 10 μέρες στην αναμονή. Βγαίνοντας από το νοσοκομείο ισχυρίστηκε μεταξύ άλλων σε δήλωσή του:

«Βλέπετε ότι το Εθνικό Σύστημα Υγείας ανταποκρίνεται και με το παραπάνω και εδώ και αρκετές εβδομάδες, με τη βοήθεια όλων: Των ιδιωτικών θεραπευτηρίων (...) Σε αυτή τη μάχη για να σωθεί έστω και μια παραπάνω ανθρώπινη ζωή δεν περισσεύει κανείς»... Η «μαγική εικόνα» που περιγράφει ο υπουργός, εξοργίζει υγειονομικούς και ασθενείς που δίνουν μάχη για την υγεία και τη ζωή μέσα σε ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες, έχοντας να αντιμετωπίσουν από πάνω την κοροϊδία του κράτους και της κυβέρνησης.

Με αφορμή την επίσκεψη Κικίλια στο Τζάνειο, ο Γιάννης Παπαζαχαρίας, ειδικευόμενος χειρουργός στο νοσοκομείο και ένας από τους δεκάδες εθελοντές στα τμήματα Covid, έστειλε την παρακάτω ανοιχτή επιστολή, την οποία αναδημοσιεύουμε από τον «902.gr».

* * *

«Περιμέναμε ότι το θράσος κάποια στιγμή έχει και όρια, αλλά αυτή μας την αντίληψη ήρθε να καταρρίψει η επίσκεψη του υπ. Υγείας Βασίλη Κικίλια στο Τζάνειο την Κυριακή 28/03/21, μέρα γενικής εφημερίας.

Με την γνωστή κουστωδία που συνήθως συνοδεύει τους υπουργούς σε τέτοιες φιέστες, από τους οποίους μερικοί εδώ που τα λέμε, ούτε και ξέρουν πού πέφτουν τα τμήματα Covid, επιδόθηκαν σε ένα όργιο φωτογραφίας και χαιρετούρας που υποτιμάει τη νοημοσύνη μας. Επεφύλαξαν, βέβαια, και ένα συγκαταβατικό χτύπημα στην πλάτη για τους ασθενείς που ξεροστάλιαζαν ώρες στα επείγοντα και στους υγειονομικούς που έχουν δώσει ψυχή και σώμα μήνες τώρα στην πρώτη γραμμή.

"Βλέπετε ότι το Εθνικό Σύστημα Υγείας ανταποκρίνεται και με το παραπάνω και εδώ και αρκετές εβδομάδες, με τη βοήθεια και τη στήριξη όλων: Των ιδιωτικών θεραπευτηρίων..." ανέφερε μεταξύ άλλων ο υπουργός.

Λαμβάνω την μακάβρια τιμή να αναφέρω τα κάτωθι λοιπόν:

Την ώρα της επίσκεψης του υπουργού, στο χειρουργείο αντιμετωπιζόταν μια μαζική ενδοκοιλιακή αιμορραγία. Αν ο υπουργός και ο οδηγός του ερχόμενοι είχαν εκείνη τη στιγμή ένα τροχαίο ατύχημα για το οποίο χρειάζονταν χειρουργείο, μόνο ο ένας από τους δύο θα έμπαινε. Γιατί το Τζάνειο εδώ και εβδομάδες λειτουργεί με δυο μόνο αίθουσες χειρουργείου, ακόμα και στις μέρες γενικής εφημερίας. Τα 3/4 του προσωπικού του χειρουργείου έχουν αποσπαστεί στα τμήματα Covid. Οσο και αν απευχόμαστε το παραπάνω σενάριο, αυτή είναι η καθημερινή ρουλέτα θανάτου στην οποία υποβάλλονται οι 500.000 λαού του Πειραιά.

* * *

Προφανώς, ούτε που τόλμησε ο υπουργός να πάει από τα Τμήματα Covid. Γιατί εκεί οι συνθήκες κάνουν τις μάσκες να πέφτουν με πάταγο.

Νοσηλευτές διαλυμένοι από τη διπλοβάρδια πρωί - νύχτα, μεταφερμένοι χωρίς καμία εκπαίδευση από κάθε Τμήμα, προσπαθούν κυριολεκτικά να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα. Δίπλα τους, ειδικευόμενοι και επιμελητές Β', κάθε λογής ειδικοτήτων (νευρολόγοι, χειρουργοί, γαστρεντερολόγοι κ.ο.κ.), μετρούν ατελείωτες ώρες εφημεριών για να καλύψουν τα κενά σε εξειδικευμένους συναδέλφους.

Το τραγικότερο των θεαμάτων, παραμένουν βέβαια οι διασωληνωμένοι στους κοινούς θαλάμους με φορητούς αναπνευστήρες. Θέαμα στο οποίο σας εύχομαι, κύριε Κικίλια, να μη τύχει και δείτε δικό σας άνθρωπο. Πράγματι, η αδυναμία ρύθμισης του διασωληνωμένου με τα πενιχρά μέσα, και αυτός να είναι ουσιαστικά ξύπνιος και να του δένονται τα χέρια για να μην τραβάει τον τραχειοσωλήνα, είναι κατάσταση που εύχομαι να μη τη ζήσει κανένας.

Τέσσερις διασωληνωμένους σε κοινό θάλαμο μετρούσε το Τζάνειο την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, προστιθέμενοι σε άλλους 100 στην Αττική, μέσα σ' αυτή τη λίστα της ντροπής. Οι προηγούμενοι στο Τζάνειο, στην πλειονότητά τους, άφησαν την τελευταία τους πνοή χωρίς να έχουν την ευκαιρία σε εντατική θεραπεία. Ενας από αυτούς ανέμενε κλίνη ΜΕΘ πάνω από 10 μέρες και ήταν 68 ετών.

* * *

Στα 3 χιλιόμετρα από το Τζάνειο βρίσκεται το μεγαθήριο που ακούει στο όνομα "Metropolitan". Σε όλους γνωστό φαντάζομαι. Εκεί που πηγαίνουν επί πληρωμή οι άρρωστοι για τους οποίους στο Τζάνειο δεν προβλέπεται αίθουσα χειρουργείου. Εκεί που κάνει τα τεστ Covid, έναντι αδράς αμοιβής, ο κόσμος για τον οποίο στο Τζάνειο δεν προβλέπεται μαζικός έλεγχος. Εκεί που κατοικοεδρεύουν καθηγητές - μέλη της Επιτροπής Λοιμωξιολόγων, μαζί με υποδομές και κλίνες ΜΕΘ κατάλληλες για τη νοσηλεία ασθενών Covid. Για τους ασθενείς αυτούς το Τζάνειο προβλέπει πάντως μία από τις 150 Covid κλίνες του, με παροχή οξυγόνου ανεπαρκή και ειδικευόμενο ενός έτους και αλλότριας ειδικότητας να τον περιθάλπει.

Τι άλλο πρέπει να γίνει, κύριε Κικίλια, για να επιταχθούν επιτέλους τα ιδιωτικά μεγαθήρια της Υγείας; Χωρίς "ναι μεν αλλά", χωρίς τη χρυσοπληρωμή που μόνο πλιάτσικο θυμίζει; Τι άλλο πρέπει να γίνει για να στελεχωθούν επιτέλους τα δημόσια νοσοκομεία με το προσωπικό που έχουν ανάγκη; Μόνιμο, εξειδικευμένο, με αξιοπρεπείς συνθήκες δουλειάς και αμοιβή; Οταν θα έχετε απάντηση στα ερωτήματα αυτά που θέτουν χιλιάδες υγειονομικοί, θα είστε ευπρόσδεκτος στο Τζάνειο.

Μέχρι τότε, λίγη ντροπή δε βλάπτει».

 

Ακτινογραφία

Με «πανηγυρικούς» υποδέχονται η κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα το λεγόμενο Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ, καλλιεργώντας κάλπικες προσδοκίες ότι μπορεί τάχα να «μεταμορφώσει» τη χώρα προς όφελος του λαού. Μια απλή «ακτινογραφία» του, όμως, δείχνει το ακριβώς αντίθετο...

Καταρχάς, αφού όλοι παραδέχονται πως «δεν υπάρχουν λεφτόδεντρα», το ερώτημα που γεννιέται είναι: Πού θα βρεθούν τα πάνω από 750 δισ. ευρώ; Απάντηση, από τους προϋπολογισμούς των κρατών - μελών και από δάνεια με «εγγύηση» της ΕΕ, έναντι μελλοντικών εισπράξεων. Ολα αυτά θα φορτωθούν στις πλάτες των λαών σε βάθος πολλών δεκαετιών.

Το δεύτερο ερώτημα είναι πού θα πάνε αυτά τα λεφτά. Κυβέρνηση και ΕΕ δεν αφήνουν ούτε εδώ πολλά στη φαντασία: Τα χρήματα είναι «συστημένα» και θα πάνε ως δάνεια, «διευκολύνσεις», άμεσες επιδοτήσεις και υποδομές, για να εγγυηθούν τις κερδοφόρες επενδύσεις των επιχειρηματικών ομίλων στα «πράσινα» και «ψηφιακά» πεδία της οικονομίας.

Δεν θα πάνε ούτε για νέες ΜΕΘ, νοσοκομεία, προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών, ούτε για σχολεία, αίθουσες και καθηγητές, για να ανοίξουν σχολεία και σχολές με όλα τα αναγκαία μέτρα προστασίας. Ούτε για Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, ώστε οι εργαζόμενοι να μην πηγαινοέρχονται σαν σαρδέλες. Ούτε βέβαια για την αύξηση μισθών και συντάξεων.

Τρίτο ερώτημα είναι πώς θα γίνονται οι εκταμιεύσεις των δόσεων. Η διαδικασία είναι και εδώ παραπάνω από γνώριμη, μετά από τρία μνημόνια αλλά και τα «ευρωπαϊκά εξάμηνα» της ΕΕ: «Για να πάρεις, δίνεις». Παίρνεις για τους επιχειρηματικούς ομίλους και δίνεις ...επίσης για τους επιχειρηματικούς ομίλους, αντιλαϊκά μέτρα, αναδιαρθρώσεις, αντεργατικές ανατροπές.

Γι' αυτόν το λόγο οι «αλλαγές στην αγορά εργασίας», οι «ανατροπές του αιώνα» που φέρνει η κυβέρνηση με τη 10ωρη δουλειά, τα νέα χτυπήματα στη συνδικαλιστική οργάνωση και δράση, φιγουράρουν ψηλά στο «εθνικό σχέδιο ανάκαμψης» του κεφαλαίου, που η κυβέρνηση καταθέτει στην ΕΕ για την εκταμίευση χρημάτων από το Ταμείο Ανάκαμψης.

Τέταρτο ερώτημα: Μήπως παρ' όλα αυτά έχει κάτι να περιμένει ο λαός απ' αυτήν την «κοσμογονία» που περιγράφουν στην οικονομία και στο κράτος τα επόμενα χρόνια, με τους πακτωλούς των ευρωπαϊκών και κρατικών κονδυλίων; Δεν είναι καλό ότι «θα δημιουργηθούν 200.000 θέσεις εργασίας», όπως λένε;

Πράγματι, κάτι έχει να περιμένει ο λαός: «Πράσινα» χαράτσια, σαν αυτά των «ιδίων πόρων» που νομοθέτησαν πρόσφατα, πανάκριβο ρεύμα από τις ΑΠΕ, που θα μεγαλώσει κι άλλο την ενεργειακή φτώχεια, νέο χτύπημα στο βιωτικό του επίπεδο, με τα απλησίαστα «πράσινα» προϊόντα, από αυτοκίνητα μέχρι σπίτια. Και ένα «ψηφιακό» αστικό κράτος, ακόμα πιο «αποτελεσματικό» στο να υλοποιεί τάχιστα την αντιλαϊκή πολιτική, να πετσοκόβει δαπάνες, να «μαζεύει» μέχρι και την τελευταία πεντάρα από επαγγελματίες και λαϊκά νοικοκυριά, να ανοίγει «δρόμους» για το κεφάλαιο, υπονομεύοντας κι άλλο τις λαϊκές ανάγκες.

Οσο για την «ένεση στην απασχόληση», εδώ πια ντρέπεται και το ψέμα. Οι υποτιθέμενες 200.000 θέσεις εργασίας ούτε κατά διάνοια δεν θα «εξισορροπήσουν» τις εκατοντάδες χιλιάδες που χάνονται και θα χαθούν εξαιτίας της κρίσης. Ακόμα κι αυτές που θα δημιουργηθούν θα είναι προσωρινές, κακοπληρωμένες στην πλειοψηφία τους και με τους όρους γαλέρας που έχουν διαμορφώσει όλες διαδοχικά οι κυβερνήσεις, ως προϋπόθεση για τη θωράκιση της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

Την ίδια ώρα, όπως οι ίδιοι παραδέχονται, η εισαγωγή των νέων τεχνολογιών, που στο πλαίσιο της εργατικής εξουσίας και της κοινωνικοποιημένης οικονομίας θα απελευθερώσει τις μεγάλες δυνατότητες για την ικανοποίηση των αναγκών του λαού, στον καπιταλισμό αξιοποιείται για την ένταση της εκμετάλλευσης και των μηχανισμών παρακολούθησης και καταστολής, με στόχο το οργανωμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα.

Απ' όπου και να το πιάσει κανείς, ο μόνιμος στόχος της ΕΕ, της άρχουσας τάξης και όλων των αστικών κομμάτων για ανάκαμψη των κερδών βρίσκεται στον αντίποδα των σύγχρονων κοινωνικών - λαϊκών αναγκών. Με την οργανωμένη δράση του, ο λαός μπορεί να βάλει στο προσκήνιο το πραγματικό ερώτημα: «Ανάπτυξη για ποιον;». Και να δώσει απάντηση με βάση τις δικές του προτεραιότητες, την πάλη για έναν δρόμο ανάπτυξης που στο επίκεντρο θα έχει τις δικές του ανάγκες και όχι τα κέρδη των λίγων.

Τώρα και ... «αυτοδιάγνωση»

 

 

Από την πρόσφατη κινητοποίηση στο υπ. Υγείας

 

Τα περιβόητα «self tests», που η κυβέρνηση παρουσιάζει ως βασικό εργαλείο διαχείρισης της πανδημίας στο «τελευταίο μίλι προς την κανονικότητα», όπως λέει, είναι πειστήριο της εγκληματικής πολιτικής που φορτώνει στην «ατομική ευθύνη» ακόμα και τη διάγνωση της νόσου! Στην πραγματικότητα, και με αυτό το μέτρο, το κράτος απαλλάσσεται από κάθε ευθύνη για ολοκληρωμένο σχεδιασμό της επιδημιολογικής καταγραφής και επίβλεψης.

Με την ίδια ακριβώς λογική αντιμετωπίζει η κυβέρνηση την πανδημία εδώ και έναν χρόνο, με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα: Στην ευθύνη του εργαζόμενου φορτώνεται πώς θα προστατευτεί χρησιμοποιώντας τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, όπου συνωστίζεται με εκατοντάδες άλλους. Πώς «θα τα φέρει βόλτα» με το αφεντικό του, αν αρρωστήσει ο ίδιος ή αν βρεθεί θετικό το παιδί του. Αλλά και πώς θα γλιτώσει από τον κορονοϊό στον χώρο της δουλειάς, όπου τα μέτρα προστασίας «κοστίζουν» σε χρόνο και χρήμα για τα αφεντικά.

Στην ευθύνη του εκπαιδευτικού και του γονέα μετατοπίστηκε η τηλεκπαίδευση όταν έκλεισαν τα σχολεία, αλλά και η λειτουργία τους όταν άνοιξαν, χωρίς ουσιαστικά μέτρα προστασίας και με πρωτόκολλα διασποράς, όχι αντιμετώπισης της νόσου.

Στην ευθύνη των υγειονομικών εναπόκειται αν και πώς θα εξασφαλιστεί έστω και μία κλίνη παραπάνω στους ασφυκτικά γεμάτους θαλάμους, αν και πότε θα βρεθεί αναπνευστήρας, ποιους θα περιθάλψουν και ποιους θα ρισκάρουν να αφήσουν στην άκρη, επειδή τα μέσα δεν επαρκούν.

Τώρα στον κατάλογο της «ατομικής ευθύνης» προστίθενται τα «κατ' οίκον τεστ», και μάλιστα σε φάση έξαρσης της πανδημίας στα μεγάλα αστικά κέντρα, με τα νοσοκομεία στο «κόκκινο» και τους υγειονομικούς εξαντλημένους.

Αντί λοιπόν η κυβέρνηση να πάρει έστω και τώρα μέτρα ουσιαστικής θωράκισης του δημόσιου συστήματος Υγείας και να επιτάξει τον ιδιωτικό τομέα, αντί να κάνει προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών, να ανοίξει και να στελεχώσει νέες ΜΕΘ, αντί να οργανώσει με κρατική ευθύνη την πρόληψη και την ιχνηλάτηση, πετά ξανά την μπάλα στην εξέδρα της «ατομικής ευθύνης» για τον περιορισμό της διασποράς!

Και ταυτόχρονα παρουσιάζει την ...«αυτοδιάγνωση», μαζί με τη συνέχιση των εμβολιασμών, ως το «κλειδί» για την «επανεκκίνηση της οικονομίας» και ειδικά για το άνοιγμα του Τουρισμού, για το οποίο «καίγονται» οι διεθνείς και εγχώριοι μεγαλοεπιχειρηματίες του κλάδου, όπως δείχνει και η ταχύτητα με την οποία προωθείται το «εμβολιαστικό πιστοποιητικό», προκειμένου να απαλλάσσονται κράτος και εργοδοσία από άλλα κοστοβόρα μέτρα προστασίας εργαζομένων και τουριστών.

Ερωτήματα όμως και «γκρίζες ζώνες» προκύπτουν και από την ίδια τη διαδικασία της «αυτοδιάγνωσης» με τα «self tests», όπως: Τι θα κάνει ένας εργαζόμενος με τη δουλειά του αν βρεθεί θετικός, μέχρι να γίνει επανέλεγχος σε δομή Υγείας; Ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη για ένα τεστ που δεν έγινε σωστά και έβγαλε «ψευδώς αρνητικό» αποτέλεσμα; Πώς θα εφαρμοστεί η «υποχρεωτικότητα» του τεστ στο σπίτι, η οποία σύμφωνα με την κυβέρνηση θα αφορά την Εκπαίδευση και «ζωτικούς κλάδους της οικονομίας»; Πώς θα εξασφαλιστεί η ορθή συλλογή των στοιχείων, αφού η καταγραφή θα γίνεται «εθελοντικά» από τον χρήστη του ατομικού τεστ;

Αποκαλυπτική είναι όμως και η στάση του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, αφού έδωσε τη ...μάχη των προδιαγραφών του διαγωνισμού για την προμήθεια των self tests, στη συνέχεια εγκαλεί την κυβέρνηση ότι «θα μπορούσε το κράτος να αφήσει τα self tests στην ελεύθερη αγορά και το ίδιο να συνεχίσει να εργάζεται με πιο οργανωμένο τρόπο και με πιο αποτελεσματικά μέσα για τη διαχείριση της πανδημίας»!

Προφανώς ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι στην ιχνηλάτηση υπάρχει ούτως ή άλλως χώρος για τον ιδιωτικό τομέα και ότι η σημερινή κατάσταση με τον κορονοϊό προέκυψε επειδή η κυβέρνηση και το κράτος δεν είναι προσηλωμένοι όσο θα έπρεπε στην «αποτελεσματική» διαχείριση της πανδημίας!

Ο λαός δεν πρέπει να αποδεχτεί μια ακόμη ευθύνη στην πλάτη του, την ευθύνη να αναλάβει ο ίδιος το βάρος της διάγνωσης και της ιχνηλάτησης, που το κράτος συστηματικά αποποιείται. Το δίκαιο αίτημα υγειονομικών, σωματείων και άλλων φορέων για δωρεάν, με κρατική ευθύνη, μαζικούς επαναλαμβανόμενους ελέγχους σε δομές Υγείας, σε σχολεία, μεγάλους χώρους δουλειάς, γίνεται ακόμα πιο επιτακτικό από ποτέ, μετά κι από τις τελευταίες εξελίξεις.

Το άρθρο αυτό αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστη της Τρίτης 30 Μάρτη 2021.

 902gr

Ενα χρόνο μετά, στου κουφού την πόρτα.

..

Ενα χρόνο μετά την απαρχή της πανδημίας ζούμε μία ακόμα πρωτοφανή κατάσταση. Εκατοντάδες κρούσματα καθημερινά, δεκάδες θάνατοι και δεκάδες διασωληνωμένοι ασθενείς σε κοινούς θαλάμους, εκτός ΜΕΘ. Ακούμε διάφορες δικαιολογίες από τους ιθύνοντες που προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα... Καμία δικαιολογία δεν έχει βάση. Τίποτα από όλα αυτά δεν δικαιολογείται ένα χρόνο μετά. Ακούμε ότι κακώς διασωληνώνονται όλοι αυτοί οι ασθενείς, ότι υπέργηροι και άνθρωποι με σοβαρές συννοσηρότητες δεν θα έπρεπε να υποστηρίζονται, κι ότι αυτό φταίει που δεν επαρκούν οι κλίνες για τους υπόλοιπους. Από πού κι ως πού; Στη χώρα μας δεν υπάρχει συγκεκριμένο νομικό πλαίσιο που να καθορίζει σαφώς ποιοι «δικαιούνται» υποστήριξης και ποιοι όχι. Σύμφωνα με την ιατρική δεοντολογία, όλοι οι ασθενείς χρήζουν διασωλήνωσης και πλήρους υποστήριξης, εφόσον ο παράγοντας που τους οδήγησε εκεί είναι αναστρέψιμος. Ασχέτως ηλικίας και συμπαρομαρτούντων! Οπότε, η συζήτηση για το αν πρέπει να διασωληνώνονται οι ηλικιωμένοι και οι βαρέως πάσχοντες με Covid είναι εκ των ων ουκ άνευ! Πρόκειται για μία λοίμωξη, κι όπως όλες οι λοιμώξεις αποτελεί έναν δυνητικά αναστρέψιμο παράγοντα, δεν είναι ανίατη νόσος. Σίγουρα όσοι έχουν πιο επιβαρυμένη υγεία διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να μην τα καταφέρουν, όμως οφείλουμε να δώσουμε στον καθένα την ευκαιρία που του αναλογεί! Πρόκειται για ανθρώπους και όχι για νούμερα σε στατιστικές! Ούτε είμαστε «θεοί» να γνωρίζουμε εκ των προτέρων ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει. `Η πολύ περισσότερο να αποφασίζουμε ποιος δικαιούται να ζήσει και ποιος όχι!

* * *

Ακούμε ότι οι κλίνες δεν επαρκούν γιατί ζούμε κάτι πρωτοφανές, έναν «πόλεμο» που έχει κάμψει τις αντοχές του συστήματος Υγείας. Αυτό ίσως θα δικαιούταν να το πει κάποιος που είχε ένα αξιοπρεπές σύστημα Υγείας και πριν την επιδημία και που είχε κάνει ό,τι ήταν απαραίτητο για να το εξοπλίσει και να το προετοιμάσει για παν ενδεχόμενο. Το δικό μας σύστημα Υγείας «υποφέρει» χρόνια τώρα και δεν ήταν σε θέση να καλύψει τις πάγιες ανάγκες του πληθυσμού και πριν τον κορονοϊό... Τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό, σε εξοπλισμό, σε υποδομές, στα πάντα! Κλίνες ΜΕΘ δεν είχαμε ποτέ επαρκείς, και λίστες αναμονής διασωληνωμένων για ένα κρεβάτι υπήρχαν και πριν τον κορονοϊό. Γιατί τώρα πέφτουμε απ' τα σύννεφα; Και τι έγινε ένα χρόνο τώρα για να ενισχυθεί αυτό το ταλαίπωρο σύστημα Υγείας; Ακούμε ότι έγιναν τόσες προσλήψεις προσωπικού. Ακούσαμε μάλιστα το καλοκαίρι ότι έγιναν και παραπάνω από αυτές που χρειαζόταν! Αντιθέτως, δεν επαρκούν ούτε για να καλύψουν τις κενές οργανικές θέσεις προ κορονοϊού! Επίσης όσες προσλήψεις έγιναν, επί των πλείστων δεν ήταν προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, ήταν με ημερομηνία λήξης. Δεν γίνεται έτσι να στελεχώσεις αποτελεσματικά ένα σύστημα Υγείας. Γι' αυτό χρειάζεσαι μόνιμο, εξειδικευμένο και καλά εκπαιδευμένο προσωπικό. Οι προσλήψεις που έγιναν τώρα αποτελούν ημίμετρα, είναι άνθρωποι που ήρθαν άρον άρον να κάνουν μια δουλειά για την οποία δεν είχαν προετοιμαστεί κατάλληλα. Δεν είναι οι γιατροί και οι νοσηλευτές παιδικά στρατιωτάκια, να τα κουρδίζεις και να λειτουργούν κάτω από οιοδήποτε συνθήκες! Το αποτέλεσμα είναι να χρήζουν συνεχούς εκπαίδευσης και επιτήρησης. Και δεν φταίνε οι ίδιοι, κανείς δεν γεννήθηκε μαθημένος! Και πάνω που θα μάθουν, θα λήξει η σύμβασή τους και θα απολυθούν. Κι άντε ξανά μανά απ' την αρχή...

* * *

Θα αναφέρω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: Την περασμένη άνοιξη έγιναν κάποιες προσλήψεις νοσηλευτών για να καλύψουν θέσεις σε ΜΕΘ Covid. Οι περισσότεροι δεν είχαν εμπειρία σε ΜΕΘ. Ηρθαν, δούλεψαν κάνα μήνα και πάνω που άρχισαν να καταλαβαίνουν τι συμβαίνει γύρω τους, ήρθε η ύφεση της επιδημίας κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Κάποιες κλίνες ΜΕΘ έκλεισαν και οι νοσηλευτές αυτοί μεταφέρθηκαν σε άλλα τμήματα, για να καλύψουν άλλες ανάγκες. Κι όταν ξανάνοιξαν οι ΜΕΘ και επέστρεψαν στις θέσεις τους... άντε ξανά μανά από την αρχή... Ακούμε ότι άνοιξαν πόσες νέες Μονάδες Εντατικής Θεραπείας και τόσες νέες κλίνες στις ήδη υπάρχουσες μονάδες, ότι οι κλίνες συνολικά έχουν διπλασιαστεί! Στην πραγματικότητα, οι νέες κλίνες είναι λίγες, και πάλι δεν επαρκούν να καλύψουν τις πάγιες ανάγκες του πληθυσμού προ Covid. Οι υπόλοιπες είναι κλίνες ΜΑΦ, χειρουργικής ανάνηψης, καρδιολογικών ή παιδιατρικών μονάδων που «μετατράπηκαν» σε ΜΕΘ για να καλυφθούν εσπευσμένα οι αυξανόμενες ανάγκες. Αυτοί οι χώροι θα συνεχίσουν να λειτουργούν σαν ΜΕΘ και μετά την επιδημία; Δεν είναι κατάλληλα διαμορφωμένοι και εξοπλισμένοι χώροι για να λειτουργούν ως ΜΕΘ. Και οι ανάγκες που κάλυπταν πριν, πώς θα καλυφθούν τώρα; Και όλος αυτός ο κόσμος που είχε την ατυχία να αρρωστήσει από κάτι άλλο κι όχι από Covid; Γι' αυτούς ούτε λόγος... Badtiming.

* * *

Οι εργαζόμενοι στο σύστημα Υγείας δεν είμαστε ούτε «ήρωες» που πολεμάνε με αυτοθυσία σε κάποιο πόλεμο, ούτε «θεοί» που αποφασίζουν και διαλέγουν ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει, ούτε «μηχανές» που τους πατάς ένα κουμπί και δουλεύουν οπουδήποτε. Είμαστε άνθρωποι με συγκεκριμένες αντοχές και δυνατότητες, με σκέψεις, ανησυχίες και αδυναμίες. Και είμαστε εργαζόμενοι, με υποχρεώσεις και δικαιώματα, ακριβώς όπως και όλοι οι άλλοι εργαζόμενοι. Και το βάρος που έχουν ρίξει στις πλάτες μας είναι δυσανάλογο και του αριθμού μας και του ρόλου μας και των «εργαλείων» που έχουμε για να δουλέψουμε. Για να μη δούμε ακόμα χειρότερες μέρες στα νοσοκομεία μας, περισσότερους θανάτους κι ακόμα περισσότερους αβοήθητους ανθρώπους να περιμένουν σε μια ουρά, έστω και τώρα, απαιτούμε άμεση πρόσληψη γιατρών, νοσηλευτών και όλων των απαραίτητων ειδικοτήτων, σε μόνιμες θέσεις. Απαιτούμε εκπαίδευση και εξοπλισμό. Απαιτούμε επίταξη του ιδιωτικού τομέα και ενσωμάτωσή του στο δημόσιο σύστημα Υγείας. Η Υγεία δεν μπορεί να είναι επιχείρηση, κι ο Covid σίγουρα δεν είναι μια επικερδής επιχείρηση... Να δούμε τι θα λέμε του χρόνου!

Γεωργία ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ
Πνευμονολόγος - Εντατικολόγος,Επιμελήτρια Β’ ΜΕΘ ΓΝΝΠ

Τώρα και ... «αυτοδιάγνωση»

Τα περιβόητα «self tests», που η κυβέρνηση παρουσιάζει ως βασικό εργαλείο διαχείρισης της πανδημίας στο «τελευταίο μίλι προς την κανονικότητα», όπως λέει, είναι πειστήριο της εγκληματικής πολιτικής που φορτώνει στην «ατομική ευθύνη» ακόμα και τη διάγνωση της νόσου! Στην πραγματικότητα, και με αυτό το μέτρο, το κράτος απαλλάσσεται από κάθε ευθύνη για ολοκληρωμένο σχεδιασμό της επιδημιολογικής καταγραφής και επίβλεψης.

Με την ίδια ακριβώς λογική αντιμετωπίζει η κυβέρνηση την πανδημία εδώ και έναν χρόνο, με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα: Στην ευθύνη του εργαζόμενου φορτώνεται πώς θα προστατευτεί χρησιμοποιώντας τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, όπου συνωστίζεται με εκατοντάδες άλλους. Πώς «θα τα φέρει βόλτα» με το αφεντικό του, αν αρρωστήσει ο ίδιος ή αν βρεθεί θετικό το παιδί του. Αλλά και πώς θα γλιτώσει από τον κορονοϊό στον χώρο της δουλειάς, όπου τα μέτρα προστασίας «κοστίζουν» σε χρόνο και χρήμα για τα αφεντικά.

Στην ευθύνη του εκπαιδευτικού και του γονέα μετατοπίστηκε η τηλεκπαίδευση όταν έκλεισαν τα σχολεία, αλλά και η λειτουργία τους όταν άνοιξαν, χωρίς ουσιαστικά μέτρα προστασίας και με πρωτόκολλα διασποράς, όχι αντιμετώπισης της νόσου.

Στην ευθύνη των υγειονομικών εναπόκειται αν και πώς θα εξασφαλιστεί έστω και μία κλίνη παραπάνω στους ασφυκτικά γεμάτους θαλάμους, αν και πότε θα βρεθεί αναπνευστήρας, ποιους θα περιθάλψουν και ποιους θα ρισκάρουν να αφήσουν στην άκρη, επειδή τα μέσα δεν επαρκούν.

Τώρα στον κατάλογο της «ατομικής ευθύνης» προστίθενται τα «κατ' οίκον τεστ», και μάλιστα σε φάση έξαρσης της πανδημίας στα μεγάλα αστικά κέντρα, με τα νοσοκομεία στο «κόκκινο» και τους υγειονομικούς εξαντλημένους.

Αντί λοιπόν η κυβέρνηση να πάρει έστω και τώρα μέτρα ουσιαστικής θωράκισης του δημόσιου συστήματος Υγείας και να επιτάξει τον ιδιωτικό τομέα, αντί να κάνει προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών, να ανοίξει και να στελεχώσει νέες ΜΕΘ, αντί να οργανώσει με κρατική ευθύνη την πρόληψη και την ιχνηλάτηση, πετά ξανά την μπάλα στην εξέδρα της «ατομικής ευθύνης» για τον περιορισμό της διασποράς!

Και ταυτόχρονα παρουσιάζει την ...«αυτοδιάγνωση», μαζί με τη συνέχιση των εμβολιασμών, ως το «κλειδί» για την «επανεκκίνηση της οικονομίας» και ειδικά για το άνοιγμα του Τουρισμού, για το οποίο «καίγονται» οι διεθνείς και εγχώριοι μεγαλοεπιχειρηματίες του κλάδου, όπως δείχνει και η ταχύτητα με την οποία προωθείται το «εμβολιαστικό πιστοποιητικό», προκειμένου να απαλλάσσονται κράτος και εργοδοσία από άλλα κοστοβόρα μέτρα προστασίας εργαζομένων και τουριστών.

Ερωτήματα όμως και «γκρίζες ζώνες» προκύπτουν και από την ίδια τη διαδικασία της «αυτοδιάγνωσης» με τα «self tests», όπως: Τι θα κάνει ένας εργαζόμενος με τη δουλειά του αν βρεθεί θετικός, μέχρι να γίνει επανέλεγχος σε δομή Υγείας; Ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη για ένα τεστ που δεν έγινε σωστά και έβγαλε «ψευδώς αρνητικό» αποτέλεσμα; Πώς θα εφαρμοστεί η «υποχρεωτικότητα» του τεστ στο σπίτι, η οποία σύμφωνα με την κυβέρνηση θα αφορά την Εκπαίδευση και «ζωτικούς κλάδους της οικονομίας»; Πώς θα εξασφαλιστεί η ορθή συλλογή των στοιχείων, αφού η καταγραφή θα γίνεται «εθελοντικά» από τον χρήστη του ατομικού τεστ;

Αποκαλυπτική είναι όμως και η στάση του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, αφού έδωσε τη ...μάχη των προδιαγραφών του διαγωνισμού για την προμήθεια των self tests, στη συνέχεια εγκαλεί την κυβέρνηση ότι «θα μπορούσε το κράτος να αφήσει τα self tests στην ελεύθερη αγορά και το ίδιο να συνεχίσει να εργάζεται με πιο οργανωμένο τρόπο και με πιο αποτελεσματικά μέσα για τη διαχείριση της πανδημίας»!

Προφανώς ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι στην ιχνηλάτηση υπάρχει ούτως ή άλλως χώρος για τον ιδιωτικό τομέα και ότι η σημερινή κατάσταση με τον κορονοϊό προέκυψε επειδή η κυβέρνηση και το κράτος δεν είναι προσηλωμένοι όσο θα έπρεπε στην «αποτελεσματική» διαχείριση της πανδημίας!

Ο λαός δεν πρέπει να αποδεχτεί μια ακόμη ευθύνη στην πλάτη του, την ευθύνη να αναλάβει ο ίδιος το βάρος της διάγνωσης και της ιχνηλάτησης, που το κράτος συστηματικά αποποιείται. Το δίκαιο αίτημα υγειονομικών, σωματείων και άλλων φορέων για δωρεάν, με κρατική ευθύνη, μαζικούς επαναλαμβανόμενους ελέγχους σε δομές Υγείας, σε σχολεία, μεγάλους χώρους δουλειάς, γίνεται ακόμα πιο επιτακτικό από ποτέ, μετά κι από τις τελευταίες εξελίξεις. 

Γιορτασμός στην Αρμάδα του Θανάτου

 

 Φιέστες και προκλήσεις μέσα σε πένθιμες μέρες

Δύο αιώνες από την Επανάσταση του 1821, την προπαραμονή της μεγάλης φιέστας για την κυβέρνηση και του μεγάλου πένθους για το λαό, τη μέρα των 699 διασωληνωμένων, των 3.586 κρουσμάτων και των 51 θανάτων, είδαμε μια εξοργιστική, αλλά και πραγματικά συμβολική εικόνα. Τον Ελληνα πρωθυπουργό, στο αεροπλανοφόρο «Αϊζενχάουερ», σε στάση προσοχής, δίπλα στον Αμερικανό πρέσβη Πάιατ, να γιορτάζει - με τον δικό του χαρακτηριστικό τρόπο - πάνω σε αμερικανικό έδαφος, την εθνική ανεξαρτησία! Ολα λάθος σε μια πρόταση; Ναι, όλα λάθος. Και η χρονική στιγμή και ο χώρος και η πρόθεση και τα λόγια και ο στόχος και όλη η παρέα. Διακόσια χρόνια από την επαναστατική ανατροπή της τυραννίας του σουλτάνου και των οθωμανικών φεουδαρχικών δεσμών, είδαμε σ' ένα κλικ την εικόνα της Ελλάδας του 2021, στο πιο ακατάλληλο σκηνικό. Μια φωτογραφία, με χίλιες λέξεις και τους χειρότερους συνειρμούς. Αυτόματη ανάκληση αναμνήσεων από την αλήστου μνήμης «Πολεμική Αρετή των Ελλήνων». Δεν δίστασε δε ο κ. Μητσοτάκης να ξεστομίσει ανερυθρίαστα και τη θεωρία του για τους «αξιακούς δεσμούς που συνδέουν τον ελληνικό λαό με τη φίλη χώρα»! Ε... αλίμονο, χρήσιμη επισήμανση. Η φίλη χώρα μάς δίδαξε ...την αξία της αμερικανοκίνητης στρατιωτικής χούντας, που κατέλαβε την εξουσία στην Ελλάδα, με τη συμβολή της CIA. Ξεχνάει ο ελληνικός λαός το αμερικανόδουλο χουντικό πραξικόπημα στην Κύπρο ή μήπως του διαφεύγουν η απόπειρα δολοφονίας του Προέδρου Μακαρίου και η κατοχή του 40% του νησιού απ' τα τουρκικά στρατεύματα; Φροντίζει με κάθε τρόπο η «φίλη χώρα» να μην ξεχνάμε ούτε αυτό που ήμασταν ούτε αυτό που είμαστε για εκείνην. Δηλαδή, μια ακόμη «επένδυση» μακράς πνοής - σύμφωνα και με τον Τρούμαν το 1947 - με χαμηλό, σε σχέση με την απόδοση, κόστος. Μια χώρα που χαίρει - σύμφωνα με τον Πομπέο - της «εκτίμησης των ΗΠΑ για τις ζωτικές συνεισφορές της». Πράγματι, ζωτικές συνεισφορές στα δολοφονικά τους σχέδια στην περιοχή. Για μια ακόμη φορά, ο πρωθυπουργός δεν παρέλειψε - με τον δικό του χαρακτηριστικό τρόπο - να αποθεώσει την «αμερικανική δημοκρατία» ως «ανθεκτική και με βαθιές ρίζες». Ναι, αυτήν την ίδια δημοκρατία που όλοι εμείς γνωρίζουμε ως δημοκρατία πολέμων, ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στο εξωτερικό, άγριας εκμετάλλευσης και φτώχειας στο εσωτερικό, που κλυδωνίζεται από τους κραδασμούς που γεννούν οι μεγάλες αντιθέσεις.

Προκλήσεις στην αρμάδα του θανάτου

Την περασμένη Τρίτη διαπιστώσαμε πάλι, με το ίδιο αίσθημα ναυτίας, την αμερικανίλα, με την οποία προσπάθησε ο κ. Μητσοτάκης να διαπράξει (πάντα με τον δικό του χαρακτηριστικό τρόπο) ιστορικούς παραλληλισμούς για να τιμήσει τη σημερινή ...αναβαθμισμένη στρατηγική συνεργασία Ελλάδας - ΗΠΑ.

Ασχετα αν αυτοί οι παραλληλισμοί δεν «κουμπώνουν» δεσμούς της Επανάστασης του 1821 με την Αμερικανική Επανάσταση, αλλά μόνο με το ρόλο που διαδραματίζουν σήμερα η «προστάτις δύναμη» και η Ελλάδα, στο πλαίσιο της σύγχρονης «Ιερής Συμμαχίας», που είναι το ΝΑΤΟ.

Η επίσκεψη του πρωθυπουργού στο αεροπλανοφόρο «Αϊζενχάουερ», στη Σούδα, στην αρμάδα του θανάτου, όπως χαρακτηρίζεται, σηματοδοτεί, με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο, την εμπλοκή μας στα επικίνδυνα πολεμικά σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ. Ο πολυσυζητημένος στρατηγικός διάλογος και η στρατιωτική συνεργασία με τις ΗΠΑ, που προωθήθηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ και εμπλουτίζονται και αναβαθμίζονται από τη ΝΔ, μόνο ασφάλεια δεν εμπνέουν και σίγουρα δεν διασφαλίζουν ειρήνη και δεν λειτουργούν ως «αντίβαρο» στην τουρκική προκλητικότητα. Και πώς θα μπορούσε άλλωστε να συμβεί κάτι τέτοιο, αφού αυτή η συμπεριφορά έχει κάλυψη και εκδηλώνεται θρασύτατα, με τις ευρωατλαντικές πλάτες; Μήπως μας διαφεύγει πως το συγκεκριμένο αεροπλανοφόρο συμμετείχε πριν από λίγο καιρό σε κοινές ασκήσεις με το τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό στην Ανατολική Μεσόγειο; Μία είναι η ουσία. Οι επικίνδυνες εξελίξεις σε όλο το τόξο από τη Μ. Ανατολή έως τα σύνορα με τη Ρωσία κάνουν ακόμα πιο επίκαιρη και επιτακτική την απαίτηση να κλείσει η βάση της Σούδας (που διαχρονικά έχει παίξει βρώμικο ρόλο σε όλους τους πολέμους και τις επεμβάσεις σε Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη, Συρία κ.α.). Η εμπλοκή της χώρας μας στα σχέδια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, που στρέφονται ενάντια σε άλλους λαούς και μας μετατρέπουν σε στόχο, πρέπει να σταματήσει.

Κοινή δράση και επαγρύπνηση

Η Επιτροπή Ειρήνης Ηρακλείου αναφέρει σε ανακοίνωσή της:

«Δεν θα κουραστούμε να υποστηρίζουμε ότι αυτές οι πολιτικές της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων, όπως και να λέγονται, έχουν δεν έχουν κυβερνήσει, δεν υπηρετούν τα λαϊκά συμφέροντα. Καλούμε σε κοινή δράση, σε επαγρύπνηση, σε ετοιμότητα μπροστά σε αυτές τις επικίνδυνες εξελίξεις. Για να μη γίνει το νησί μας και η χώρα παρανάλωμα πυρός. Για να κλείσει οριστικά η ΝΑΤΟική βάση της Σούδας. Για αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Κανείς φαντάρος έξω από τα σύνορα της πατρίδας μας».

Της Σεμίνας ΔΙΓΕΝΗ απο τον "Ριζοσπαστη" ΣΚ 

ΣΥΡΙΖΑ: Σε μόνιμο «μορατόριουμ» με την στρατηγική του κεφαλαίου

 

 Η στρατηγική σύμπλευση του ΣΥΡΙΖΑ με την κυβέρνηση της ΝΔ, όσο και αν προσπαθεί να την καλύψει με τους αποπροσανατολιστικούς καβγάδες και τις κάλπικες διαχωριστικές γραμμές που «σηκώνει», δεν κρύβεται. «Οποια πέτρα και αν σηκώσεις» θα φανεί το «μορατόριουμ» διαρκείας του ΣΥΡΙΖΑ με τη στρατηγική του κεφαλαίου. Αλλωστε το αστικό κράτος έχει συνέχεια στην αντιλαϊκή πολιτική και την καταστολή για την ικανοποίηση των αναγκών των επιχειρηματικών ομίλων.

«Μεγάλη συμβολή» για τα συμφέροντα του κεφαλαίου

Τελευταίο παράδειγμα είναι η κύρωση της σύμβασης για το Ελληνικό που ψήφισαν από κοινού στη Βουλή ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ,

εξασφαλίζοντας όλα εκείνα τα προνόμια, τις διευκολύνσεις και τις χρηματοδοτήσεις προς τους επενδυτές για να ξεκλειδώσουν το «έργο». Να σημειώσουμε ότι με τη σύμβαση εκχωρούνται αιγιαλός, παραλίες, οι τελευταίοι ελεύθεροι χώροι, ακόμα και η πρόσβαση προς τη θάλασσα, διασφαλίζεται πάμφθηνο εργατικό δυναμικό προκειμένου να βρουν κερδοφόρα διέξοδο τα κεφάλαια των επιχειρηματικών ομίλων.

«Εμείς, σεβόμενοι τη δική μας δουλειά, αλλά κυρίως και την ανάγκη της χώρας για μια αναπτυξιακή πορεία και για να ξεφύγει από το ράβε - ξήλωνε, να προχωρήσει σε μια πιο ευρωπαϊκή και αναπτυξιακή προοπτική, θα υπερψηφίσουμε επί της αρχής το νομοσχέδιο που μας φέρατε, γιατί είμαστε υπέρ της επένδυσης, γιατί έχουμε δουλέψει πάρα πολύ γι' αυτή», ανέφερε η εισηγήτρια του ΣΥΡΙΖΑ, Θ. Πέρκα, κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου δίνοντας το στίγμα, με τον υπουργό Οικονομικών, Χρ. Σταϊκούρα, να αναγνωρίζει «το έργο και τη συμβολή» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

Η σύμπλευση με την κυβέρνηση της ΝΔ και τα άλλα αστικά κόμματα στη στρατηγική του κεφαλαίου αποτυπώνεται βέβαια πολύ γλαφυρά στο «Ταμείο Ανάκαμψης» που θα τροφοδοτήσει τους επιχειρηματικούς ομίλους με νέο πακτωλό χρημάτων, με «αντάλλαγμα» σκληρά αντιλαϊκά μέτρα και «αναδιαρθρώσεις» για το λαό (βλέπε αναλυτικά και σελ. 13).

Το «μπαράζ» των «προαπαιτούμενων» που περνάει αυτόν τον καιρό περνάει με τη «συνυπογραφή» και των δύο. Μόνο αυτόν το μήνα:

• Σε πανηγυρικό κλίμα ψήφισαν από κοινού στις 11 Μάρτη την απόφαση της ΕΕ «για το σύστημα των ιδίων πόρων της Ευρωπαϊκής Ενωσης». Η επικύρωση αυτής της απόφασης από τα κράτη - μέλη αποτελεί προϋπόθεση για να στηθεί ακριβώς αυτός ο χορός των δισεκατομμυρίων που έχει εξασφαλίσει η ΕΕ προς τους ευρωενωσιακούς μονοπωλιακούς ομίλους τόσο με το «Ταμείο Ανάκαμψης» όσο και το Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο 2021 - 2027, για την ανάκαμψη των κερδών τους. Ολο αυτό το τρελό φαγοπότι θα τροφοδοτηθεί από το «ενιαίο δάνειο» των 750 δισ. ευρώ, που πήρε η ΕΕ από τις αγορές, στέλνοντας τη λυπητερή στους λαούς, μεταξύ άλλων και με νέους, «πράσινους» «ίδιους πόρους», νέας κοπής φόρους και χαράτσια δηλαδή.
• Αλλο παράδειγμα είναι η από κοινού ψήφιση από ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή, την προηγούμενη βδομάδα, των σχεδιασμών των επιχειρηματικών ομίλων σε Τουρισμό, Logistics, Ενέργεια κ.α. σε βάρος των λαϊκών αναγκών, όπως αποτυπώνονται στο νομοσχέδιο για τη «Βιώσιμη Αστική Κινητικότητα» του υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών. Το νομοσχέδιο φέρει τη σφραγίδα των κατευθύνσεων της ΕΕ για τις «πράσινες» μπίζνες και διαμορφώνει το πλαίσιο πάνω στο οποίο θα πατήσουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι, για να τσεπώσουν τα δισεκατομμύρια που ετοιμάζονται για το λεγόμενο «κόστος μετάβασης» όσον αφορά την κλιματική αλλαγή, όσο και από το «Ταμείο Ανάκαμψης».

Το «υπουργείο αντιπολίτευσης»

Αλλά και εκεί που ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται να διαφωνεί με «αναπτυξιακά» νομοσχέδια της κυβέρνησης, η κριτική του ήταν αυτή που «υποσχέθηκε» από την πρώτη στιγμή: «Εποικοδομητική» από τη σκοπιά των συμφερόντων των επιχειρηματικών ομίλων.

• Ενδεικτική ήταν η στάση του ΣΥΡΙΖΑ και στο νομοσχέδιο που ψηφίστηκε πριν από δύο μήνες για τον «Εκσυγχρονισμό της Χωροταξικής και Πολεοδομικής Νομοθεσίας», με το οποίο η κυβέρνηση της ΝΔ παραχωρεί και εδώ «γην και ύδωρ» στους επιχειρηματικούς ομίλους, ενώ βάζει στο στόχαστρο και τη μικρή ιδιοκτησία, αφού προβλέπει σειρά μέτρων που οδηγούν στην απαξίωσή της ώστε να πουληθεί, και μάλιστα μπιρ παρά, στους «επενδυτές».

Ποια ήταν η τοποθέτηση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρα, κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου στην Ολομέλεια; Κατηγόρησε τον υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας ότι... χαρατσώνει τάχα τους «επενδυτές» στις ΑΠΕ! «Αυτό είναι το μήνυμα εμπιστοσύνης που στέλνετε σε όσους θέλουν να επενδύσουν στην πράσινη Ενέργεια στην Ελλάδα; (...) Η μόνη επιχειρηματικότητα που σας ενδιαφέρει είναι η επιχειρηματικότητα των αναθέσεων, της μίζας, της διαπλοκής και της δοσοληψίας (...) Την υγιή επιχειρηματικότητα, την "πράσινη" επιχειρηματικότητα την έχετε γραμμένη εκεί που δεν πιάνει μελάνι», είχε αναφέρει χαρακτηριστικά.

• Αλλο παράδειγμα είναι η πρόσφατη τροποποίηση της εγκληματικής σύμβασης του Δημοσίου με την εταιρεία «Ελληνικός Χρυσός» για την εξόρυξη του χρυσού στη Χαλκιδική. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος εφάρμοσε ως κυβέρνηση κανονικότατα τη σύμβαση, καταψήφισε την τροποποίησή της και ανέβηκε στα κεραμίδια ζητώντας την απόσυρσή της, όχι για την ουσία, που είναι η παράδοση του ορυκτού πλούτου της χώρας στους «επενδυτές», αλλά για μια «καλύτερη επαναδιαπραγμάτευση».
• Αντίστοιχα στο νομοσχέδιο για τις δημόσιες συμβάσεις και τις προμήθειες, για τη fast track πρόσβαση των επιχειρηματικών ομίλων στα χρηματοδοτικά πακέτα που αφορούν δημόσια έργα, με την ακόμα μεγαλύτερη διείσδυση των μεγαλοεπιχειρηματιών σε κρατικές λειτουργίες και την ιδιωτικοποίηση δημόσιων υπηρεσιών, με σοβαρές εκπτώσεις ακόμα και στα ζητήματα ασφάλειας των έργων. Ο ΣΥΡΙΖΑ καταψήφισε... προκαλώντας την έκπληξη του υπουργού Υποδομών, Κ. Καραμανλή, ο οποίος είπε ότι το νομοσχέδιο αυτό είναι συνέχεια του ν. 4412/2016 του ΣΥΡΙΖΑ. Ο εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ, Χ. Μαμουλάκης, εξήγησε πως η διαφωνία του κόμματός του αφορά το ότι πρόκειται για «χωρίς αναγκαιότητα δευτερογενή νομοθέτηση που δεν ανταποκρίνεται στην ανάγκη ως χώρα να ανταποκριθούμε και να απορροφήσουμε τους πόρους οι οποίοι θα έρθουν από το Ταμείο Ανάκαμψης». Αναγνώρισε βέβαια ότι «προφανώς και υπάρχουν θετικά εδάφια», που έρχονται «να ενισχύσουν τη δική μας μεγάλη μεταρρυθμιστική προσπάθεια»...

«Το κράτος έχει συνέχεια»

Αλλά και εκεί που ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να στήσει κάλπικες διαχωριστικές γραμμές με τη ΝΔ, όπως π.χ. στο ζήτημα της καταστολής, που προσπαθεί να το ξεκόψει από τον πραγματικό του χαρακτήρα, ως αναγκαίο «συμπλήρωμα» της αντιλαϊκής πολιτικής, μόλις τα «φώτα» σβήνουν, από κοινού ψηφίζει με τη ΝΔ την πολύπλευρη θωράκιση του αστικού κράτους.

Τελευταίο παράδειγμα: Στις 18 Μάρτη από κοινού ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ προσυπέγραψαν ακριβώς την κλιμάκωση της καταστολής σε βάρος του λαού και την παραπέρα δραστική περικοπή των λαϊκών ελευθεριών και δικαιωμάτων, υπερψηφίζοντας στην Ολομέλεια της Βουλής το νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης που αφορά τη λειτουργία της Ευρωεισαγγελίας,ευρωενωσιακού κατασταλτικού μηχανισμού, τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ ενσωμάτωσε στην ελληνική νομοθεσία το 2019 και «σφράγισε» με τον σημερινό νόμο η ΝΔ.

Ηταν χαρακτηριστική η αποστροφή του εισηγητή του ΣΥΡΙΖΑ, Δ. Καλαματιανού, ο οποίος διαμαρτυρήθηκε που η κυβέρνηση «ενσωματώνει εκ νέου τον κανονισμό» για την Ευρωεισαγγελία, «καταργώντας αντίστοιχα τα άρθρα του νόμου 4596 του 2019, που είχε ψηφιστεί επί της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ». Αυτό ο εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ το βρήκε απαράδεκτο και... «πρακτική που δεν αρμόζει στις σύγχρονες αστικές δημοκρατίες. Το κράτος έχει συνέχεια, η διοίκηση έχει συνέχεια. Φέρνετε, λοιπόν, τις ίδιες βασικές διατάξεις με κάποιες αλλαγές και επιπλέον συμπληρώνετε τις διατάξεις για τους Ευρωπαίους εντεταλμένους εισαγγελείς. Θα αρκούσε μια απλή τροποποίηση των ισχυουσών διατάξεων»...

Λίγες μέρες πριν είχε ψηφιστεί το νομοσχέδιο Λιβάνιου, με το οποίο η κυβέρνηση της ΝΔ ενσωμάτωσε στο ελληνικό Δίκαιο την αντιδραστική Οδηγία της ΕΕ (2010/13, όπως τροποποιήθηκε με την Οδηγία 2018/1808 της ΕΕ) που προβλέπει την εφαρμογή του «τρομονόμου» στον Πολιτισμό.

Η κυβέρνηση της ΝΔ πάτησε στο πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ γιατί δικό του έργο είναι η ένταξη στους Ποινικούς Κώδικες του «αδικήματος της δημόσιας απειλής μέσω του διαδικτύου», έννοια - «λάστιχο», που μπορεί να συμπεριλάβει και αγωνιστικές διεκδικήσεις εργαζομένων, με την κυβέρνηση της ΝΔ τώρα να αυξάνει την προβλεπόμενη ποινή από τα 3 στα 5 έτη.

Αλλωστε και πριν ο ΣΥΡΙΖΑ «την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια» από την Ολομέλεια της Βουλής λίγο πριν ξεκινήσει η διαδικασία της ψηφοφορίας, προφανώς για να αποφύγει τη δύσκολη θέση να πει τι ψηφίζει σε άρθρα για τα οποία έχει ήδη «λερωμένη τη φωλιά» του, η εισηγήτριά του, Αν. Γκαρά, όταν η Οδηγία συζητιόταν στην Επιτροπή είχε παραδεχτεί ότι «έχει θετικό πρόσημο, αν και η ενσωμάτωσή της στο Εθνικό Δίκαιο έχει καθυστερήσει και το έχουμε αναγνωρίσει όλοι. Αλλωστε και εμείς συμμετείχαμε στη διαπραγμάτευση για τη συγκεκριμένη Οδηγία»...

Η εμπλοκή, το πιο «εμβληματικό» μορατόριουμ

Η μεγαλύτερη βέβαια απόδειξη για το μορατόριουμ διαρκείας ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και των υπόλοιπων, είναι η πλήρης ταύτιση στην πολιτική που μετατρέπει ολόκληρη τη χώρα σε πολεμικό ορμητήριο και στόχο, δίνοντας στους ΑμερικανοΝΑΤΟικούς αέρα, γη και θάλασσα, με στόχο την «αναβάθμιση» της αστικής τάξης στην περιοχή.

Ούτε «κιχ» δεν άρθρωσε ο ΣΥΡΙΖΑ για την επίσκεψη του Κυρ. Μητσοτάκη στο αεροπλανοφόρο «Αϊζενχάουερ», που ελλιμενίζεται στη Σούδα και αποτελεί ένα ακόμη «σύμβολο» της εμπλοκής της Ελλάδας στα βρώμικα και επικίνδυνα πολεμικά σχέδια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Κανένα σχόλιο και για τη ΝΑΤΟική «απόβαση» στην Αλεξανδρούπολη.

Και τι να πει, άλλωστε, όταν ως κυβέρνηση εγκαινίασε τον «Στρατηγικό Διάλογο Ελλάδας - ΗΠΑ», προετοίμασε την κατάπτυστη Στρατηγική Συμφωνία Ελλάδας - ΗΠΑ, για την επέκταση των αμερικανικών βάσεων στη χώρα που ψήφισε η κυβέρνηση της ΝΔ, υπέγραψε τη ΝΑΤΟική Συμφωνία των Πρεσπών που τώρα εφαρμόζει η κυβέρνηση της ΝΔ...

Η διαχρονική αυτή σύμπλευση αποτυπώνεται όλο αυτό το διάστημα και στη Βουλή:

• Το Γενάρη ψήφισαν μαζί εν πλήρει «ομοψυχία» την αγορά των 18 αεροσκαφών «Rafale» από τη Γαλλία, τα οποία θα έρθουν να προστεθούν στους εξοπλισμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, για τους σχεδιασμούς τους στην περιοχή.
• Τον Αύγουστο ψηφίστηκαν οι συμφωνίες που υπέγραψε η κυβέρνηση της ΝΔ με εκείνες της Ιταλίας και της Αιγύπτου για την οριοθέτηση ΑΟΖ, οι οποίες φέρουν τη σφραγίδα των Ευρωατλαντικών συμμάχων. Οσον αφορά την πρώτη η κυβέρνηση ανέλαβε την ευθύνη να παραχωρήσει κυριαρχικά δικαιώματα τουλάχιστον για τα ζητήματα της αλιείας, ενώ αναγνώρισε και μειωμένη επήρεια των νησιών. Στη μερική οριοθέτηση με την Αίγυπτο, που μπλοκάρει το θαλάσσιο δρόμο Ελλάδας - Κύπρου, εξαιρεί το Καστελόριζο και τη μισή Ρόδο. Ο ΣΥΡΙΖΑ είπε «ναι» στην πρώτη και «παρών» στη δεύτερη για να θολώσει τα νερά για το περιεχόμενό τους.
• Οσον αφορά την κατάπτυστη Στρατηγική Συμφωνία Ελλάδας - ΗΠΑ, για την επέκταση των αμερικανικών βάσεων στη χώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ που την προετοίμασε, δίνοντας ρεσιτάλ υποκρισίας, ψήφισε «παρών» επειδή η κυβέρνηση «βιάστηκε» να την επικυρώσει χωρίς να εξασφαλίσει περισσότερα «ανταλλάγματα» από τις ΗΠΑ, διαφωνώντας δηλαδή με το «τίμημα» της επικίνδυνης εμπλοκής.

Τελικά ακόμα και η έννοια του «μορατόριουμ» είναι παραπλανητική αφού αφορά ουσιαστικά «ανακωχή» ανάμεσα σε αντιπάλους. Με όλα αυτά που προαναφέραμε καταλαβαίνουμε όμως ότι κυβέρνηση ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονται στο ίδιο στρατόπεδο. Τα περί «μορατόριουμ» απευθύνονται στο λαό, που τον καλούν και πάλι να βάλει στον «πάγο» τις διεκδικήσεις και τους αγώνες του.

Α. Ζ.

Για τη Σημαία μας λοιπόν μιλάμε

 

Κατιούσα

Βρισκόμαστε λοιπόν  σε μια κωμόπολη κάπου στη Ρούμελη, το σωτήριο έτος του 1968, μέσα στην εθνοσωτήριο δηλαδή, στις 19 του Απρίλη.

Βλέπουμε το διοικητή του τοπικού σταθμού της χωροφυλακής να περπατά στο κεντρικό δρόμο της πόλης και να σταματά μπροστά στο μαγαζί του μπάρμπα Γιώργη.

– Καλημέρα μπάρμπα Γιώργη.

– Καλώς το διοικητή, πού πας πρωινιάτικα;

– Πάω κατά το παλιό δημοτικό, ξέρεις έχουμε τη γιορτή μεθαύριο και ο δήμαρχος έχει καλέσει ένα μεγάλο κεφάλι από την Αθήνα, να βγάλει λόγο, και τρέχουμε!

Ερχόταν η μεγάλη γιορτή της 21^ης Απριλίου και ο κεντρικός δρόμος της πόλης ήταν τίγκα σε σημαίες, σημαιάκια, πανό με συνθήματα υπέρ της εθνικής επαναστάσεως, και με αφίσες με τις μούρες των… επαναστατών…

– Φουρτούνες έχεις δηλαδή, μάλιστα! θα κάτσεις να σου ψήσω καφέ να πιούμε;

Αυτός ο διοικητής, μας έλεγε ο μπάρμπα Γιώργης, ήταν περίπτωση. Ήταν απ’ τους βασιλόφρονες που είχαν πέσει σε δυσμένεια και μετατεθεί από την παλιά και καλύτερη θέση τους, κι έτσι ήρθε στην πόλη μας, μετά το κίνημα του βασιλιά Κωνσταντίνου. Αν και αντιπαθούσε εξίσου και τους χουντικούς και τους κομμουνιστές, για να μπαίνει στο μάτι των διορισμένων χουνταίων του Δήμου της πόλης, κατέβαινε κάποια πρωινά και έπινε  καφέ μαζί με τον παλιό κομμουνιστή στο μαγαζί του. Σκυλιάζανε οι χουνταίοι που βλέπανε το διοικητή της χωροφυλακής στο μαγαζί του εαμοβούλγαρου. Παρεμπιπτόντως, να πούμε εδώ ότι το μαγαζί δεν ήταν στο όνομα του μπάρμπα Γιώργου, αλλά ενός φίλου του από την Αθήνα, μιας και ο μπάρμπα Γιώργης δεν  διέθεται πιστοποιητικό υγιών κοινωνικών φρονημάτων ώστε να μπορεί να βγάλει άδεια στο όνομά του. Που λέτε, μέχρι και βασιλοκομμουνιστική συνεργασία είχαμε μεταξύ του διοικητή και του κύκλου των δηλωμένων κομμουνιστών, που ψηφίζανε φανερά υπέρ του βασιλιά σε συγκεκριμένο εκλογικό τμήμα, κατά το πολιτειακό δημοψήφισμα που έκανε η χούντα τον Ιούλη του 1973, μόνο που στην πορεία προς την έξοδο από την κάλπη τα υπέρ γίνονταν κατά…

– Όχι, μπάρμπα Γιώργη, δεν θα κάτσω, πέρασα μόνο για να σου πω να βάλεις και εσύ τη σημαία σου μπροστά από το μαγαζί.

– Θες κάτι άλλο κύριε διοικητά;

– Γιώργο, σε παρακαλώ μην με βάλεις σε μπελάδες.

– Αν δεν θες κάτι άλλο, τράβα στο καλό.

– Γιώργο θα ξαναπεράσω.

– Αν είναι να ’ρθεις για το ίδιο πράμα, μην ξαναπεράσεις.

Ο μπάρμπα Γιώργης που λέτε, έγινε κομμουνιστής κατά τη διάρκεια της κατοχής, εκεί γύρω στα 1943. Στα 20 του χρόνια περίπου, τον έμπλεξε ένας μεγαλύτερός του ξάδερφος που ήταν οργανωμένος ήδη πριν τον πόλεμο (αυτόν τον εκτέλεσαν το 49 στις φυλακές της Κέρκυρας). Μπήκε λοιπόν στην ντόπια Εαμική οργάνωση, συνδέθηκε και με το Κόμμα, και κατά το τέλος της κατοχής, μετά την άνοιξη του 1944, διορίστηκε από την οργάνωση στην Εθνική Πολιτοφυλακή. Βασικό μέλημα της Εθνικής Πολιτοφυλακής, κείνη την περίοδο σε αυτή την περιοχή, ήταν να βοηθούν στην προστασία της σοδειάς των αγροτών  από τα ναζιστικά στρατεύματα και από τους «Έλληνες» συνεργάτες τους…

Έτσι πέρασαν οι μήνες, έγινε ο Δεκέμβρης, ήρθε και η Βάρκιζα, βρέθηκαν οι συνεργάτες των Γερμανών στην εξουσία, αυτοχρίστηκαν πατριώτες και εθνικόφρονες κι άρχισαν να κυνηγάνε τους Εαμοβούλγαρους προδότες…

Του μπάρμπα Γιώργη του φόρτωσαν τρεις φόνους που έγιναν στις 15 Γενάρη του 45, για να δικαιολογήσουν το κυνήγι. Κυνηγήθηκε λοιπόν από την Εθνοφυλακή, τον συνέλαβαν και τον κράτησαν για λίγο στη Θήβα, τον απελευθέρωσαν κι εκείνος για να γλυτώσει όχι τόσο από την Εθνοφυλακή αλλά από τους Χίτες, που ήδη δρούσαν ανεξέλεγκτοι, έφυγε για την Αθήνα. Τελικά, μετά από λίγους μήνες, αφού τον κάρφωσε αυτός που τον φιλοξενούσε, συνελήφθη κάπου στο Νέο Κόσμο.

Μετά όλα έγιναν νομιμότατα, έγινε δίκη και καταδικάστηκε τρεις φορές σε θάνατο για τους τρεις φόνους, τι και αν ο μόνος αυτόπτης μάρτυρας των γεγονότων (οι άλλοι ήταν ψευδομάρτυρες που δεν ήταν μπροστά στα γεγονότα), ένας γιατρός της περιοχής, που ήταν δεξιός και  δεν τρομοκρατούνταν γιατί είχε γερές πλάτες, πήγε και ως έντιμος άνθρωπος κατέθεσε ότι ο μπάρμπα Γιώργης δεν βρισκόταν εκεί, αλλά πήγε την άλλη μέρα το πρωί όταν όλα είχαν τελειώσει (το τι έγινε και πως όντως η Εθνική Πολιτοφυλακή εκτέλεσε πολίτες, θα το γράψω ίσως σε άλλο σημείωμα). Περιέγραφαν οι ψευδομάρτυρες το τι και πώς έγινε, με τι όπλα κλπ.

Ο μπάρμπα Γιώργης στην απολογία του, είπε για το βίο και την πολιτεία του στην κατοχή, από τότε που έγινε μέλος του ΕΑΜ κλπ, μίλησε για τα όπλα που του χρέωσαν, για τους φόνους κλπ.

«Μα εκείνη την περίοδο κάτι γκράδες προπολεμικούς είχαμε, χωρίς σχεδόν φυσίγγια, που βάραγες εδώ κι έριχναν στο γάμο του καραγκιόζη, τι για βρετανικά όπλα μου λετε, δεν ήμουν στον τόπο που έγιναν τα γεγονότα. Στη μόνη συμπλοκή που συμμετείχα το Γενάρη του 45 ήταν στις 9 του μήνα, με ένα μικρό τμήμα Άγγλων στρατιωτών που ανέβαιναν προς την έδρα της διοίκησης της Εθνικής Πολιτοφυλακής της περιοχής μας (σε ένα χωριό στους πρόποδες του Ελικώνα). Είχαμε ειδοποιηθεί και τους στήσαμε ενέδρα. Με τις πρώτες ντουφεκιές που ρίξαμε στον αέρα, υποχώρησαν συντεταγμένα, κατάλαβαν ότι εάν συνέχιζαν θα εγκλωβίζονταν».

Δεκατρία χρόνια φυλακή ο μπάρμπα Γιώργης, με μπόλικο ξύλο, Αβέρωφ, Θήβα, Κέρκυρα, και έκανε και το μεροκαματάκι του μερικούς μήνες στη Γυάρο, επί χούντας, κι ας ήταν βαριά άρρωστος. Βλέπετε δεν είχε γνωρίσει μέχρι τότε τις χάρες των ελληνικών νησιών μας…

Την άλλη μέρα το πρωί, λοιπόν, για να πάμε ξανά στα 1968, ο διοικητής μας, έστειλε έναν χωροφύλακα στο μπάρμπα Γιώργη για να του πει να βάλει τη σημαία μπρος στο μαγαζί και να ανέβει στο σταθμό που τον θέλει.

– Τράβα πες στο διοικητή σου ότι δεν πάω πουθενά, αν θέλει ας κατέβει εκείνος, έτσι κι αλλιώς την κουβέρτα μου και τα συμπράγκαλά μου τα ’χω πάντα έτοιμα. Εγώ σημαία δεν βάζω, αν θέλετε φέρτε εσείς τη δική σας και βάλτε τη, μονάχα που αν το κάνετε μην την αφήστε μέχρι μεθαύριο, γιατί αν την βρω μεθαύριο το πρωί που θα βγω για να ανοίξω το μαγαζί, θα την πετάξω στο δρόμο.

Και όντως έτσι έπραξε ο διοικητής. Έστειλε και βάλαν τη δικιά τους σημαία μπρος από το μαγαζί, αφού έκλεισε ο μπάρμπα Γιώργης, κι αφού πέρασε η κουστωδία των χουνταίων την άλλη μέρα στις 21, έστειλε το ίδιο βράδυ και την πήραν.

Η αναρτημένη σημαία προς τιμήν της χούντας των Αμερικανών και της ολιγαρχίας, μας έλεγε ο μπάρμπα Γιώργης, δεν ήταν το εθνικό μας σύμβολο, γινόταν άτιμο και βρώμικο σύμβολο, ένα ρετάλι για τον σκουπιδοτενεκέ…

Για την σημαία (τους) λοιπόν μιλάμε.

Που στα χερια του Παπαδόγγονα και του Πλυτζανόπουλου, του κράτους των Βαν Φλιτ και Πιουριφόι, των φασιστών δικτατόρων του 67, των ελληνόφωνων δίποδων της ναζιστικής συμμορίας, είναι σύμβολο υποταγής, ραγιαδισμού, σύμβολο της μαυραγορίτικης πλουτοκρατίας και του κράτους της, σύμβολο προδοσίας του λαού και της πατρίδας, σύμβολο μισανθρωπισμού, ρατσισμού και βαρβαρότητας.

Για την σημαία (μας) λοιπόν μιλάμε.

Που στα χέρια του Άρη και των ανταρτών του, στα χέρια του Διαμαντή, του Γιώτη και του Γκιουζέλη, στα χέρια των φοιτητών και εργατών του Πολυτεχνείου, στα χέρια των σημερινών νέων ανθρώπων που βγαίνουν και διεκδικούν, Υγεία, Δουλειά, Μόρφωση, γίνεται σύμβολο Αιώνιο και Πανανθρώπινο, σύμβολο Αγώνα Αντίστασης και Λευτεριάς, για Κοινωνική Δικαιοσύνη και Ισότητα, σύμβολο ενάντια στο ναζισμό, το ρατσισμό και το μισανθρωπισμό.

Αντρέας Κατσιμίχας

Εικόνα: Ανταρτοεπονίτης στο Ψάρι Τριφυλλίας (Φωτογραφία του Σπύρου Μελετζή)

 

Όταν «η γλώττα προτρεχέτω του νοός» – Απάντηση σ’ ένα λιβελλογράφημα

Από iraklis3 στο Μαρ 28, 2021 Κοινωνία, Προτεινόμενο

Ο ελληνικός κινηματογράφος των δεκαετιών του ’50 και του ’60 (πριν τη χούντα) είχε γενικά φτωχές παραγωγές. Κυρίως σε τεχνικά μέσα, σε προσφορά πλειάδας ηθοποιών και σε άλλες, παρόμοιου είδους παραμέτρους. Άλλωστε, η Ελλάδα των δύο πρώτων μεταπολεμικών δεκαετιών δεν ήταν Αμερική με Χόλυγουντ, ούτε καν κάποια από τις προηγμένες ευρωπαϊκές χώρες με παράδοση στην έβδομη τέχνη, όπως η Γαλλία, η Ιταλία ή η Αγγλία, αλλά ούτε καν και κάποια από τις λιγότερο ανεπτυγμένες δυτικοευρωπαϊκές χώρες. Ωστόσο, υπήρξαν προσπάθειες, κάποιες ιδιαίτερα σημαντικές, ακόμα και εμβληματικές, παρ’ όλη την ένδεια σε χρήμα και σε μέσα, που κατέληγαν σε ταινίες που έχουν αφήσει το αποτύπωμά τους στον χώρο της τέχνης στην Ελλάδα. Εξαιρετικοί ερμηνευτές, οι περισσότεροι προερχόμενοι από τον χώρο του θεάτρου, επιλεγμένοι σεναριογράφοι και σκηνοθέτες με μεράκι και θέληση να φτιάξουν ένα φιλμ αξιώσεων, παρά τα πενιχρά μέσα που διέθεταν.

Μια από τις πιο επιτυχημένες κωμωδίες της εποχής (1962) ήταν και η γνωστή ταινία της Φίνος «Ο Θόδωρος και το δίκανο» σε σκηνοθεσία του Ντίνου Δημόπουλου και σενάριο του αξέχαστου Νίκου Τσιφόρου, με πρωταγωνιστές τους Μίμη Φωτόπουλο, Νίτσα Τσαγανέα, Λαυρέντη Δανέλλο, Βάσω Μεριδιώτου, Σμαρούλα Γιούλη, Αντιγόνη Κουκούλη, Κώστα Βουτσά, Χρήστο Τσαγανέα και άλλους. Ήταν σ’ αυτή την ταινία, όπου διαμείβεται ο γνωστός διάλογος μεταξύ Φωτόπουλου και Διανέλλου, με αποδέκτες τις – κινηματογραφικές – συζύγους τους Νίτσα Τσαγανέα και Βάσω Μεριδιώτου και ακούγεται εκείνη η αξέχαστη ατάκα, δυο φορές μάλιστα, ελαφρά παραλλαγμένη:

Η πρώτη (Διανέλλος προς Μεριδιώτου):

• Ρωξάνη, μη προτρεχέτω η γλώττα του νοός!

και η δεύτερη (Φωτόπουλος προς Ν. Τσαγανέα):

• Αγγελική, προτρεχέτω η γλώττα του νοός!

Απαραίτητη αυτή η εισαγωγή για έναν απλό λόγο. Αν κάποιος θέλει σήμερα κάτι να πει ή να γράψει και πρέπει ντε και καλά να στηρίξει με κάθε τρόπο την άποψή του, μπορεί εύκολα να διολισθήσει σε λέξεις, φράσεις, έννοιες, ακόμα και σε ολόκληρα κείμενα, που δεν έχουν σχέση με την αλήθεια ή που μπορούν να εμφανίζουν απόψεις τόσο στρεβλές, που δεν τις αντέχει ούτε ο κοινός νους. Αρκεί να ικανοποιούν τον ομιλητή ή τον συντάκτη.

Φυσικά, δεν είμαστε παιδιά να θεωρούμε ότι σε πολιτικό-ιδεολογικό-κοινωνικό επίπεδο κάποιος απλά αφήνει τη γλώσσα του (προφορική ή γραπτή) να τρέξει πιο μπροστά από το μυαλό του, ώστε στο τέλος να καταλήγει να λέει αναλήθειες ή ανοησίες. Είμαστε σίγουροι ότι τέτοιες απόψεις παρατίθενται συνειδητά και με πλήρη γνώση ότι αυτά που λέγονται ή γράφονται είναι αναλήθειες, διαστρεβλώσεις άλλων λεχθέντων ή ακόμα και ύβρεις. Φτάνει να ντυθεί μια ομιλία ή ένα κείμενο με μερικές βαρύγδουπες εκφράσεις και πιασάρικες λέξεις και μετά όποιον πάρει ο χάρος. Και στο τέλος να  βγάζει – ο ομιλών ή ο συντάκτης – και συμπέρασμα ότι έχει δίκιο και όλοι οι άλλοι άδικο!

Η κυρία Σοφία Γιαννακά, πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και αποτυχούσα να εκλεγεί την τελευταία φορά που έβαλε υποψηφιότητα, δημοσιογραφεί σήμερα στην ειδησεογραφική ιστοσελίδα “iefimerida” (www.iefimerida.gr) και έχει αναλάβει εργολαβικά τον ρόλο της αρθρογράφου του αντικομμουνισμού. Με γειά της με χαρά της, θα πει κάποιος. Άξιος ο μισθός της, μάλιστα, θα συμπλήρωνα εγώ.

Από αυτό το σημείο όμως, μέχρι το να κατασκευάζει λιβελλογραφήματα σαν αυτό της 23ης του Μάρτη, με τίτλο «Ποιοι μισούν την 25η Μαρτίου», η απόσταση είναι χαώδης.

Δεν θα κάτσω τώρα να αναλύσω λέξη προς λέξη, όλο αυτό το απίθανο και απύθμενου θράσους κείμενο, αλλά πρέπει να υπενθυμίσουμε στην εν λόγω κυρία ότι ο πατριωτισμός για τον οποίο αναλώνεται σχεδόν σε ολόκληρο το κείμενό της, δεν έχει καμιά σχέση με:

• Τις αναφορές Γάλλων διπλωματών στο …Twitter
• Τη δήθεν σφυρηλάτηση των δεσμών της χώρας μας με την «πολιτισμένη» Δύση. Ποια Δύση; Αυτήν των εκατοντάδων επεμβάσεων όπου γης; Των δεκάδων αποικιοκρατικών καθεστώτων, και μάλιστα αμέσως μετά τη Γαλλική Επανάσταση, ιδιαίτερα από εκείνες τις χώρες, που «στάθηκαν στο πλευρό» των επαναστατημένων Ελλήνων; Αυτών των ίδιων χωρών, που διατήρησαν τις αποικίες τους με φωτιά και σίδερο, ακόμα και μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου; Αυτών που έχουν στηρίξει μέχρι σήμερα και με κάθε τρόπο τις δικτατορίες σε όλες τις ηπείρους, προκειμένου να απομυζούν τον μόχθο εκατομμυρίων φτωχών;
• Την «τιμή» που μας κάνουν με την παρουσία τους οι εκπρόσωποι μιας από τις τελευταίες μοναρχίες του πλανήτη, μαζί με άλλους υψηλόβαθμους των χωρών του διεθνούς ιμπεριαλισμού.
• Με την ευαγγελιζόμενη «ανύψωση» της χώρας στο διεθνές ιμπεριαλιστικό στερέωμα, ως χώρα-μεντεσέ στην περιοχή μας, για να περνούν τα σχέδια επέκτασης των μεγάλων μονοπωλίων, σε βάρος του λαού μας και σε βάρος των λαών της περιοχής. Και μάλιστα, με τον φόβο να βρεθούμε στο μάτι του κυκλώνα, σε περίπτωση διεθνούς σύρραξης.
• Με τις κραυγές περί Πατρίδας, Πατριωτικού και Εθνικού και με τις αναφορές για την απόλυτη ταύτιση ελληνικότητας και χριστιανοσύνης, που συνειρμικά παραπέμπουν και κάτι από το χουντικό Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια.

Ο πατριωτισμός είναι έννοια κενού περιεχομένου, αν δεν εμπεριέχει μέσα της την έγνοια για τον λαό αυτής της «φλούδας της γης», όπως τη λέει και ο μεγάλος Νίκος Γκάτσος στον εμβληματικό του «Τσάμικο» που τον έκανε μουσικό αριστούργημα ο αξέχαστος Μάνος Χατζιδάκις. Αν δεν βάζει πάνω από όλα την ευημερία του, την προκοπή του και την κοινωνική του απελευθέρωση. Αν αυτός που τον αναφέρει, δεν ενδιαφέρεται πως αυτός ο λαός θα μορφωθεί, πως θα αντιμετωπίσει τα προβλήματα επιβίωσης, πως θα ζήσει απέναντι στην αρρώστια και στο θανατικό. Όχι πως θα χτίσει η μπουρζουαζία της χώρας ένα ισχυρό brand name, για τα δικά της συμφέροντα, με τον λαό στη γωνία.

Ο πατριωτισμός είναι έννοια συνυφασμένη με ηρωικές πράξεις σαν αυτές του Παπαφλέσσα στο Μανιάκι, του Διάκου στην Αλαμάνα, του Καραϊσκάκη στο Φάληρο, του Μάρκου Μπότσαρη στο Μεσολόγγι και του Ανδρούτσου στο Χάνι της Γραβιάς. Είναι συνυφασμένος με τις μάχες των ανταρτών της Εθνικής Αντίστασης κόντρα σε απίστευτα πιο πολυάριθμο αντίπαλο, στον Φαρδύκαμπο, στην Αράχωβα, στον Αχλαδόκαμπο, στη Στυμφαλία αλλά και στο Κάστρο του Υμηττού, στο σπιτάκι της οδού Μπιζανίου στη Καλλιθέα και στην Ηλεκτρική στο Κερατσίνι και σε δεκάδες άλλους τόπους. Ανθρώπων που μπροστά στο γενικό καλό αψήφησαν τον θάνατο. Ο πατριωτισμός είναι έννοια που σχετίζεται με την ασίγαστη πάλη «για όλου του κόσμου το ψωμί, το φως και το τραγούδι», χωρίς εκπτώσεις και υποχωρήσεις, χωρίς συμμαχίες, ασταθείς ή σταθερές, μ’ εκείνους που νοιάζονται μόνο για τις δικές τους πισίνες και τα γιωτ.

Κάτι ακόμα:

Γράφει η κυρία Γιαννακά ότι: «Από τον Γιάννη Κορδάτο ως σήμερα, η Αριστερά παλεύει (μάταια, όπως αποδεικνύεται) να βάλει στο ’21 έναν ταξικό χαρακτήρα, αφαιρώντας τον εθνικό, θέλοντας να επιβάλλει, στην πραγματικότητα, τη στρατηγική της για την κατάληψη της εξουσίας από το Κομμουνιστικό Κόμμα.»

Να της πούμε ότι η Επανάσταση του 1821, από τα ίδια τα χείλη των πρωτεργατών της (Ρήγας, Φιλικοί κλπ.) έβαζε διπλό στόχο. Τη διενέργεια εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα και παράλληλα την κοινωνική απελευθέρωση του λαού από κάθε λογής δυνάστες. Ο Θούριος φωνάζει στους σκλαβωμένους:

…

Ανδρείοι καπετάνιοι, παπάδες, λαϊκοί,
σκοτώθηκαν, κι αγάδες, με άδικον σπαθί·
κι αμέτρητ’ άλλοι τόσοι, και Τούρκοι και Ρωμιοί,
ζωήν και πλούτον χάνουν, χωρίς καμιά ΄φορμή.

…

Σ’ Ανατολή και Δύσι και Νότον και Βοριά,
για την Πατρίδα όλοι να `χωμεν μια καρδιά·
στην πίστιν του καθένας ελεύθερος να ζη,
στην δόξαν του πολέμου να τρέξωμεν μαζί.
Βουλγάροι κι Αρβανίτες, Αρμένοι και Ρωμιοί,
αράπηδες και άσπροι, με μια κοινή ορμή,
για την Ελευθερίαν να ζώσωμεν σπαθί,
πως είμασθ’ αντρειωμένοι, παντού να ξακουσθή.

Ο Ρήγας, που βροντοφώναζε: ”Καλλιό ΄ναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή“, δεν το ΄λεγε μόνο στους σκλαβωμένους Έλληνες. Ούτε υπηρετούσε κάποιον στείρο «εθνικισμό», τα μηνύματα στον Θούριο του είναι ξεκάθαρα. Ο ίδιος, όπως και οι περισσότεροι Φιλικοί, ήταν έντονα επηρεασμένος από τις ιδέες του ευρωπαϊκού διαφωτισμού και της Γαλλικής Επανάστασης, που ήταν η εμβληματικότερη από όλες τις κοινωνικές επαναστάσεις του 19ου αιώνα. Μια επανάσταση βαθιά ταξική, που σημάδευε την πάλη του καινούργιου απέναντι στο παλιό και ξεπερασμένο. Το ίδιο και την υπόδουλη Ελλάδα, που σημειωτέον μέχρι τότε δεν είχε στοιχεία κράτους, έστω κράτους υπόδουλου σε ξένον κατακτητή. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία, χτισμένη πάνω σε φεουδαρχικές σχέσεις, απλώνονταν σε μια τεράστια έκταση, που εκτός από ολόκληρη τη βαλκανική χερσόνησο, κυριαρχούσε σε εκτάσεις στην Ασία και στη Αφρική, ενώ τα σύνορά της έφταναν μέχρι τις σημερινές χώρες της κεντρικής Ευρώπης.

Αυτές οι σχέσεις είχαν αρχίσει να φθίνουν και να βρίσκονται αντιμέτωπες με το καινούργιο που ξεπεταγόταν ανεξέλεγκτα παντού, απ’ άκρου σ’ άκρο, μέσα στην αυτοκρατορία. Και δημιουργούσε αντιφάσεις, κοινωνικές και οικονομικές, που μοιραία οδηγούσαν σε συγκρούσεις. Αντικειμενικά, όταν οι αντιφάσεις αυτές οξύνθηκαν σε σημείο μη ελεγχόμενο, το έδαφος για την επανάσταση είχε ήδη στρωθεί. Έλειπε η οργάνωση και η σπίθα, που δεν άργησαν να κάνουν την εμφάνισή τους. Ωστόσο, ο δρόμος που περπάτησε η επανάσταση ΔΕΝ ήταν ευθύς, ούτε στρωμένος με λουλούδια. Στους κόλπους της και όσο αυτή ακόμα διαρκούσε, ξετυλίχθηκαν δυο εμφύλιοι πόλεμοι, που αντικατόπτριζαν τις αντιθέσεις ανάμεσα στις κοινωνικές ομάδες που συμμετείχαν σ’ αυτήν και που προσπαθούσαν, η κάθε μια από την πλευρά της, να υπερισχύσουν απέναντι στις άλλες ανταγωνίστριες ομάδες, με σκοπό τον έλεγχο της επανάστασης και στη συνέχεια τον έλεγχο του κυοφορούμενου νέου κράτους που θα προέκυπτε μετά από αυτήν. Ανάμεσα και σε άλλα, αυτό καταρρίπτει με πάταγο τον μύθο περί εθνικής ομοψυχίας. Ακόμα, δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι η επέμβαση των τότε μεγάλων δυνάμεων, τις οποίες εξυμνεί η κυρία Γιαννακά, δεν έγινε λόγω «αγνών φιλελληνικών» προθέσεων. Η κάθε μια από αυτές ξεχωριστά και για τα δικά της συμφέροντα, επενέβη στη διαμάχη μεταξύ των επαναστατών και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, προκειμένου να ελέγξει και στη συνέχεια να επιβάλλει με τον τρόπο της την επικυριαρχία της πάνω στο αναμενόμενο νεοσύστατο κράτος, που θα προέκυπτε. Ταυτόχρονα, πάλι η κάθε μια ξεχωριστά, προσέβλεπε με τη βοήθειά της στους επαναστατημένους Έλληνες τον διαμελισμό της Αυτοκρατορίας και μετά τον έλεγχο των εδαφών, των εμπορικών, χερσαίων και θαλάσσιων, οδών και σε κάθε είδους όφελος που θα μπορούσε να προκύψει από αυτόν τον διαμελισμό.

Τα έχουν πει κι άλλοι αυτά, ο καθένας με τον δικό του τρόπο.

Ο Γιάννης Σκαρίμπας (Το 21 και η αλήθεια)

«Το είπα και το ξαναλέω: Το 21 δεν ήταν όμοιο με καμία επανάσταση του κόσμου. Το ότι, παρά τον Μέττερνιχ και το Συνέδριο της Βιέννης, παρά τον Ιμπραήμ και τον Ιγνάτιο, παρά τον Κοραή και το Βρυώνη, παρά την αντίδραση του Ιερατείου και των Προκρίτων, μπόρεσε και να εκραγεί και να σταθεί, αυτό δεν ήταν θαύμα – γιατί το θαύμα είναι μια παραβίαση της φυσικής διαδικασίας της ύλης (πράγματα της δικαιοδοσίας των Αγίων μας).

 Το 21, ήταν μια Εθνικο-Κοινωνική επανάσταση, η πρώτη και η τελευταία της Ιστορίας. Χτύπησε τον Κιουταχή και τον Δράμαλη, όσο και το ντόπιο τσορμπατζή και το δυνάστη. Αποθέωσε τον Κανάρη, ενώ κατέλαβε την Καγκελαρία της Ύδρας εξ εφόδου. Κήδεψε το Μάρκο Μπότσαρη και τον Μπάυρον, ενώ στα Βέρβαινα θα ’σφαζε τον Παλαιών Πατρών και τους Προκρίτους…»

Ο Βάρναλης

«…

— Λαός δεν είν’ αυτό που βλέπετε, είναι πολιτεία.
Θα τονε βρείτε δουλευτή κι αγωνιστή σε κάμπο,
σε θάλασσα, σε φάμπρικα, σε κάτεργα, σε τάφους…
… Κι είναι μαζί του όλ’ οι λαοί του κόσμου αναστημένοι
κι «όθε χαράζει, ώσπου βυθά», του ηλιού το δρόμο παίρνουν
για σε, Αρετή και Λευτεριά, με το σπαθί στο χέρι…»

Ο Σεφέρης

«Όταν κατά τα μέσα του 19ου αιώνα ο ελληνικός λαός ετοιμαζότανε να σπάσει τα δεσμά του, η χώρα που βρέθηκε πολύ φυσικά στο πλευρό του για να του δώσει τα φώτα της ήταν η Γαλλία … Είναι γνωστό ότι την ιδεολογική δομή της Επανάστασης του ’21 την έδωσαν οι ιδέες που προετοίμασαν τη Γαλλική Επανάσταση … Γιατί πράγματι, δεν υπάρχει απελευθερωτικό κίνημα, εκτός αν εννοούμε μ’ αυτή την έκφραση πραξικοπήματα υποκινούμενα από ξένα συμφέροντα, δεν υπάρχει αληθινό απελευθερωτικό κίνημα που να μην έχει γαλουχηθεί με ιδέες, που να μην έχει γίνει από λαό άξιο να αποδεχτεί και να εφαρμόσει τις ιδέες για τις οποίες αγωνίζεται…»

Ο Δημήτρης Φωτιάδης:

«…Δύο είταν τα Εικοσιένα: Το ένα του λαού και των πιο προοδευτικών ανθρώπων εκείνου του καιρού, το άλλο των κοτζαμπάσηδων και των πολιτικάντηδων. Του πρώτου οι ρίζες αντλούνε τους χυμούς τους από τα “Δίκαια του ανθρώπου” του Ρήγα Βελεστινλή, πάνω στ’ άλλο πέφτει βαρύς ο ίσκιος της “Πατρικής Διδασκαλίας” του Μακαριωτάτου Πατριάρχη της Αγίας Πόλης Ιερουσαλήμ Κυρ-Άνθιμου – ή πιο σωστά του Γρηγορίου».

αλλά και άλλοι σύγχρονοι μελετητές και ιστορικοί.

Αν έχουν λοιπόν κάποιοι μίσος για την Επανάσταση, αυτοί βρίσκονται έξω από αυτούς που κατονομάζει η κυρία Γιαννακά. Και κυρίως έξω από το ΚΚΕ. Της συνιστούμε να ξαναδιαβάσει προσεκτικά την διακήρυξη, στην οποία αναφέρεται με τέτοιον ξεδιάντροπο τρόπο. Και να δει ότι στην αρχή της, ως προμετωπίδα, υπάρχει απόσπασμα από το γραπτό του Ρήγα, ενώ αμέσως μετά αναφέρεται ότι:

“Η Επανάσταση του 1821 ήταν αστική εθνικοαπελευθερωτική επανάσταση, γνήσιο «τέκνο» της εποχής της. Προέκυψε ως συνέπεια των κοινωνικοοικονομικών αντιθέσεων που οξύνθηκαν την περίοδο μετάβασης από τη φεουδαρχία στον καπιταλισμό. Αποτέλεσε μία από τις κοσμογονικές αλλαγές που συντελούνταν εκείνη την περίοδο, έναν από τους πολλούς κρίκους των αστικών επαναστάσεων, που πραγματοποιήθηκαν στα τέλη του 18ου και στις αρχές του 19ου αιώνα: στη Βόρεια Αμερική (1775), στη Γαλλία (1789), στην Ιταλία, την Ισπανία και την Πορτογαλία (1820), στη Λατινική Αμερική (1811-1830), στο Βέλγιο (1830), κλπ.”

Σε αυτά, η κυρία Γιαννακά «ανακαλύπτει» μίσος για την 25η Μαρτίου. Πιστεύουμε ότι συνειδητά γράφει αυτά που γράφει. Και γι’ αυτό, επαναλαμβάνω: Άξιος ο μισθός της.

Αλλιώς
«Μη προτρεχέτω η γλώττα του νοός»

Παναγιώτης Μελάς
Συνταξιούχος Α’ Μηχανικός Ε.Ν.
Γραμματέας Παραρτήματος Καλλιθέας ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ