Υποκρισία χωρίς όριο

Οι «σαν έτοιμες από καιρό» αντιδράσεις και κυρώσεις των ΕΕ - ΗΠΑ - ΝΑΤΟ σε βάρος της Λευκορωσίας, με αφορμή την απαράδεκτη αναγκαστική προσγείωση επιβατικού αεροπλάνου στο Μινσκ για τη σύλληψη αντικυβερνητικού «δημοσιογράφου», επιβεβαιώνουν την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών στην ευρύτερη περιοχή, με επίκεντρο τη Λευκορωσία, την Ουκρανία, τον Καύκασο, τη Μαύρη Θάλασσα κ.α.

Με όλα τα μέσα - ανάπτυξη στρατιωτικών δυνάμεων, σχέδια πραξικοπημάτων, «πολύχρωμες επαναστάσεις», ωμές παρεμβάσεις, χρηματοδοτήσεις και κυρώσεις - ο ευρωατλαντικός άξονας «τρέχει» το σχέδιο περικύκλωσης της Ρωσίας και ταυτόχρονα επιχειρεί να ενισχύσει τα στηρίγματά του απέναντι στην Κίνα.

Σ' αυτόν τον σχεδιασμό μετέχουν ενεργά η ελληνική κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλες αστικές πολιτικές δυνάμεις, εμπλέκοντας ασφυκτικά τον λαό και τη χώρα σε εξελίξεις που μυρίζουν μπαρούτι.

Στην περίπτωση της ωμής παρέμβασης στη Λευκορωσία, μάλιστα, η κυβέρνηση της ΝΔ αναλαμβάνει αναβαθμισμένους ρόλους: Αφού πρώτα έσπευσε να οργανώσει πάνελ στο «Φόρουμ των Δελφών» για «μια νέα, δημοκρατική Λευκορωσία», με προσκεκλημένη την εμφανιζόμενη ως αρχηγό της λευκορωσικής αντιπολίτευσης, στη συνέχεια ήταν από τους πρώτους στην ΕΕ που ζήτησαν να σκληρύνουν οι κυρώσεις. Με ανακοινώσεις - καρμπόν σιγόνταραν ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ.

Η ιμπεριαλιστική αντιπαράθεση για την πορεία της Λευκορωσίας και η προσπάθεια του ευρωατλαντικού άξονα να διαρρήξει τις σχέσεις της με τη Ρωσία δεν είναι κάτι καινούργιο. Εντάθηκε όμως παραπέρα μετά τις εκλογές του περασμένου Αυγούστου, τις οποίες η ΕΕ, οι ΗΠΑ και η λευκορωσική αντιπολίτευση χαρακτήρισαν «νόθες», σηματοδοτώντας έναν νέο γύρο πιέσεων και παρεμβάσεων, με το βλέμμα στραμμένο στη Ρωσία.

Τώρα, με αφορμή την τελευταία εξέλιξη, ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και οι κυβερνήσεις στα κράτη - μέλη χαρακτηρίζουν «πρωτάκουστο γεγονός» τις πρακτικές της κυβέρνησης Λουκασένκο, καταγγέλλουν «παραβίαση των διεθνών κανόνων που διέπουν τις αερομεταφορές» και καμώνονται τις «αθώες περιστερές».

Η υποκρισία τους δεν έχει όριο, αφού είναι οι ίδιοι που στο όνομα της «καταπολέμησης της τρομοκρατίας» έχουν διαμορφώσει ένα ολόκληρο πλαίσιο «νομιμοποίησης» τέτοιων απαράδεκτων πρακτικών, τις οποίες χρησιμοποιούν επανειλημμένα!

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Την περιβόητη... «air CIA», με τις απαγωγές υπόπτων και τις εκατοντάδες μυστικές πτήσεις των «ιπτάμενων φυλακών» των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών προς το Γκουαντάναμο και μυστικές φυλακές των ΗΠΑ ανά τον κόσμο, στα χρόνια μετά την έναρξη του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» το 2001;

Το γεγονός ότι δεκάδες από αυτές τις πτήσεις σταματούσαν μυστικά σε ελληνικά αεροδρόμια, με τις τότε κυβερνήσεις να επικαλούνται εκ των υστέρων ...«διεθνείς συμβάσεις»;

Την «απαγωγή» από ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, το 2013, του αεροσκάφους που μετέφερε τον τότε Πρόεδρο της Βολιβίας, Εβο Μοράλες, επειδή οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους έψαχναν να βρουν αν επέβαινε σε αυτό ο Σνόουντεν;

Οτι οι ίδιες αυτές δυνάμεις δεν είχαν κανένα πρόβλημα να αναπτύσσουν σχέσεις με τον «τελευταίο δικτάτορα της Ευρώπης», όπως αποκαλούν τώρα τον Λουκασένκο, όταν επιδεινώνονταν οι σχέσεις του με τη Ρωσία, στην προσπάθεια να «παίξει» με τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, για λογαριασμό της λευκορωσικής αστικής τάξης; Μήπως το ίδιο δεν έκαναν και με άλλους, όπως ο Καντάφι ή ο Σαντάμ Χουσεΐν;

Και επειδή με αφορμή το περιστατικό με το αεροπλάνο ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ έστησαν άλλο ένα αποπροσανατολιστικό γαϊτανάκι, με αλληλοκατηγορίες για τη δράση ξένων πρακτόρων στην Ελλάδα, μήπως να θυμίσουμε τη λεγόμενη «Σχολή Κατασκόπων της ΕΕ», που με αίτημα της προηγούμενης κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ εγκατέστησε την έδρα της στην Αθήνα, αποτυπώνοντας τη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας και στον πόλεμο της κατασκοπείας;

Ακριβώς επειδή το ΚΚΕ αναδεικνύει τα σχέδια των ΝΑΤΟ - ΕΕ και την ελληνική εμπλοκή, γι' αυτό βρίσκεται στο στόχαστρο της συκοφαντίας και του αντικομμουνισμού από διάφορα παπαγαλάκια...

Δεν μπορούν όμως να κρυφτούν - όσο κι αν προσπαθούν - ούτε οι βρώμικοι ευρωατλαντικοί σχεδιασμοί, ούτε οι κίνδυνοι από την ελληνική εμπλοκή. Είναι επίσης γνωστή η «καραμέλα» των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων», που και στο παρελθόν αποτέλεσε το πρόσχημα για δεκάδες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους, ακόμα και για την αξιοποίηση νεοναζιστικών οργανώσεων, τις οποίες βαφτίζουν «ακτιβιστές», όπως ζήσαμε πριν από 7 χρόνια στην Ουκρανία.

Ο λευκορωσικός λαός και κάθε λαός είναι ο μοναδικός υπεύθυνος για να επιλέξει το μέλλον του και να καθορίσει τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα του, χωρίς ξένες επεμβάσεις, που υπηρετούν άλλες σκοπιμότητες.

Διέξοδος για τους λαούς δεν είναι οι «ευαισθησίες» και τα «δημοκρατικά οράματα» των ιμπεριαλιστών. Είναι η οργάνωση της δικής τους πάλης με κριτήριο τα λαϊκά συμφέροντα, απέναντι στην καπιταλιστική εκμετάλλευση και την πολιτική που τους εμπλέκει όλο και βαθύτερα σε επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.