Πρώτη ανάγνωση του αποτελέσματος των κυπριακών βουλευτικών εκλογών είναι η «νίκη» πρώτα της δεξιάς παρά την μείωση των ποσοστών της με την είσοδο λαγών της (μικρότερα δεξιά κόμματα) μαζί με την άνοδο του νεοναζιστικού μορφώματος του ΕΛΑΜ στη τέταρτη θέση (6.78%) σαρξ εκ της σαρκός τους.
Έχει ό,τι χρειάζεται στο οπλοστάσιό της για να συνεχίσει την αντιλαϊκή πολιτική της λιτότητας και των περικοπών.
Έχει ό,τι χρειάζεται για να ισχυροποιήσει τη θέση της μαζί με τους δορυφόρους της τη λύση δυο κρατών.
Έχει ό,τι χρειάζεται για να ξεπλύνει τον ρατσισμό την ξενοφοβία και την ρατσιστική βία ενάντια στους αδύναμους, τους μετανάστες και τους τουρκοκύπριους.
Έχει ότ,χρειάζεται για να ενισχύσει τον εθνικισμό.
«Μόλις 356.682 ψηφοφόροι πήγαν σήμερα στις κάλπες, ποσοστό που μεταφράζεται σε 63,9% του συνόλου των εγγεγραμμένων εκλογέων, σημειώνοντας μείωση της τάξης των 2.8% σε σχέση με το 2016 που ψήφισαν 66,7% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων.»
Δεύτερη «νίκη» του συστήματος είναι η αποχή. Η αποχή δεν είναι τιμωρία. Η αποχή τους βολεύει. Στρώνει τον δρόμο για όλα τα πιο πάνω «έχει ό,τι χρειάζεται». Η αποχή είναι πολιτική θέση. Δεν βάζει κανένα εμπόδιο ίσα-ίσα ισχυροποιεί την μοιρολατρία και την αδράνεια.
Η απώλεια ποσοστών του ΑΚΕΛ (ο μεγάλος χαμένος των εκλογών) πρέπει να προβληματίσει γιατί έχει απολέσει την πρωτοπορία για την αλλαγή και την ελπίδα του προοδευτικού κόσμου. Χωρίς ίχνος εσωστρέφειας και ηττοπάθειας πρέπει να σταθεί απέναντι στις πολιτικές που γεννάνε την κοινωνική ανισότητα την μισαλλοδοξία και στον φασισμό.
Το φαινόμενο δεν είναι κυπριακό είναι ευρωπαϊκό. Η άνοδος των ακροδεξιών κομμάτων και του εθνικισμού είναι καθαρή επιλογή της ΕΕ και του κεφαλαίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου