Το ΚΚΕ για την κρίση 1929 - 1933

Το ΚΚΕ για την κρίση 1929 - 1933

Το ΚΚΕ, από τα πρώτα ακόμη σημάδια της οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού, τόνιζε ότι φιλολαϊκή διέξοδος απ' αυτήν στον καπιταλισμό δεν υπάρχει. Ηταν τότε που αστικά και οπορτουνιστικά επιτελεία μιλούσαν για «χρηματοπιστωτική κρίση», αναζητούσαν πολιτικές διαχείρισής της, εστίαζαν στα δημοσιονομικά ελλείμματα την αιτία της, ώσπου κατέληξαν ότι πρόκειται για «κρίση χρέους». Ετσι, με πρόσχημα τα κρατικά χρέη, εφαρμόζουν βαθιά αντεργατική αντιλαϊκή πολιτική. Που δεν έχει καμιά σχέση με τα ελλείμματα και το κρατικό χρέος. Απ' αυτήν την πολιτική, δε γεμίζουν τα κρατικά ταμεία. Μέτρα όπως η επέκταση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων και του κατώτατου μισθού για να μειωθεί ακόμη πιο δραστικά η τιμή της εργατικής δύναμης, η κατάργηση 13ου και 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα, της επικουρικής και της κύριας σύνταξης, αλλά και η δραστική μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών, των εργοδοτικών εισφορών σε Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας, Εργατική Εστία, ΟΑΕΔ, αυτά περιλαμβάνονται στο λεγόμενο μη μισθολογικό κόστος που θέλουν να μειώσουν, το τσεκούρωμα των βαρέων και ανθυγιεινών, άλλο στόχο έχουν. Οπως και οι περικοπές στους κρατικούς προϋπολογισμούς που θα τσακίζουν την Κοινωνική Ασφάλιση, την Υγεία, την Παιδεία, τα κοινωνικά επιδόματα για ανέργους, ΑμΕΑ, στις όποιες παροχές απέμειναν για την τρίτη ηλικία, για παιδικούς σταθμούς κ.λπ. αλλά και η αντιλαϊκή φοροληστεία, σε συνδυασμό με τη δραστική μείωση της φορολογίας κεφαλαίου. Ολ' αυτά κάνουν πιο φτηνούς τους εργαζόμενους για το κεφάλαιο, ώστε να αντιμετωπιστεί η οικονομική κρίση σε όφελός του. Είναι μέτρα που αυξάνουν την εκμετάλλευση και επιδιώκουν να συμβάλουν σε αντιστάθμισμα των απωλειών κερδών από την πτώση του ποσοστού κέρδους στην κρίση, αλλά κυρίως να ετοιμάσουν συνθήκες άκρατης κερδοφορίας όταν έλθει ανάκαμψη. Το ίδιο και τα φορολογικά. Φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση θα υπάρξει μόνο με την εξάλειψη της πραγματικής της αιτίας, που είναι η κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, δηλαδή το πέρασμα στο σοσιαλισμό. Γι' αυτό το ΚΚΕ προβάλλει και παλεύει για την ταξική ενότητα της εργατικής τάξης για την οργάνωση της λαϊκής κοινωνικής συμμαχίας εργατών, αυτοαπασχολουμένων, φτωχών αγροτών, για ένα πανεργατικό - παλλαϊκό μέτωπο παρεμπόδισης τώρα των αντεργατικών αντιλαϊκών μέτρων και αντεπίθεσης. Συμπόρευση με το ΚΚΕ, για εργατική λαϊκή εξουσία και οικονομία, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, αποδέσμευση από την ΕΕ και μονομερή διαγραφή του χρέους.

Σήμερα, στο «Ριζοσπάστη», στο ένθετο «Ιστορία» παρουσιάζουμε αποσπάσματα από δύο ντοκουμέντα του ΚΚΕ για τη δράση του στις συνθήκες της οικονομικής κρίσης 1929 - 1933. Το ένα είναι άρθρο που δημοσιεύτηκε στο τεύχος 4 (Φλεβάρης) της ΚΟΜΕΠ του 1932 και το αναδημοσιεύουμε από την ΚΟΜΕΠ, τ. 1/2011. Το δεύτερο είναι Απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ το Μάρτη του 1932 και αναδημοσιεύεται από τα «Επίσημα Κείμενα», τ. 3ος 1929 - 1933. Μπορεί οι κοινωνικοπολιτικές συνθήκες στην Ελλάδα να μην είναι ακριβώς οι ίδιες, αλλά από την άποψη της ταξικής ουσίας, με εξαίρεση την ύπαρξη της ΕΣΣΔ, τίποτε δεν είναι διαφορετικό. Και τότε οι αστικές αναλύσεις για την κρίση και τις αιτίες της ήταν σαν τις σημερινές. Ετσι, ο αναγνώστης μπορεί να παρακολουθήσει την ταξική ανάλυση του ΚΚΕ για την κρίση και τα καθήκοντα του εργατικού κινήματος τότε, λίγα χρόνια πριν από τον πόλεμο και με δεδομένη την άνοδο του φασισμού σε Ιταλία - Γερμανία, αλλά και την έναρξη του πολέμου από την Ιαπωνία. Και τότε, όπως και τώρα, το Κόμμα μας σωστά ταξικά προσανατολισμένο πάλευε για τη φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση.

    

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

29/12/2011

 -- Ποια διέξοδος;

17/12/2011

 -- ΑΤΙΤΛΟ

16/12/2011

 -- Το μέλλον των λαών

14/12/2011

 -- ΤΣΟΥΝΑΜΙ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΜΕΤΡΩΝ

9/12/2010

 -- Γιατί ο Στρος Καν μίλησε για υποτίμηση