"Πτήση" προς τον περασμένο αιώνα

"Πτήση" προς τον περασμένο αιώνα

Κάνοντας αρχή από την "Ολυμπιακή", η κυβέρνηση επιχειρεί την κατάργηση του οχτάωρου και την επιστροφή σε εργασιακές συνθήκες στην προ του Σικάγου εποχή

"Ο εξαγριωμένος Σίλβις δούλευε δώδεκα εξαντλητικές ώρες κάθε μέρα και ταυτόχρονα διάβαζε στις εφημερίδες για γυναίκες που λιποθυμούσαν πάνω στους αργαλειούς, για παιδιά που αποκοιμιόνταν εξαντλημένα δίπλα στις μηχανές... ".

"Οι εργάτες άρχιζαν δουλιά πριν ξημερώσει και τελείωναν όταν νύχτωνε για τα καλά. Η εξάντληση ήταν τέτοια που δεν μπορούσαν μετά να κάνουν τίποτα, παρά να πέσουν εξουθενωμένοι στο κρεβάτι, για να ξανασηκωθούν πολύ σύντομα. Γι' αυτό έλεγαν ότι η κατάκτηση του οχτάωρου θα τους μεταμόρφωνε από ζώα σε ανθρώπους... ".

Χαρακτηριστικές περιγραφές για την προ του Σικάγου εποχή από το βιβλίο "Η Αγνωστη ιστορία του εργατικού κινήματος των ΗΠΑ" των Ρίτσαρντ ο. Μπόγιερ και Χέρμπερτ Μ. Μόρε.

"Ο κάθε εργαζόμενος της εταιρίας θα διαθέτει ανά 24ωρο περίοδο συνεχούς ανάπαυσης τουλάχιστον 11 ωρών και αν συντρέχουν ειδικοί λόγοι, 9 ωρών"!

Ενα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το νομοσχέδιο της κυβέρνησης Σημίτη εν έτει 1998 (!) για το ωράριο των εργαζομένων στην "Ολυμπιακή Αεροπορία", το οποίο - σύμφωνα με τις δηλώσεις κυβερνητικών παραγόντων - αποτελεί τον "πιλότο" για ανάλογες ανατροπές σεόλες τις ΔΕΚΟ,αλλά και για τον ιδιωτικό τομέα με τη μορφή της "συνολικής διευθέτησης του χρόνου εργασίας".Σύμφωνα, εξάλλου, με δηλώσεις του υπουργού Εθνικής Οικονομίας, η"μάχη της Ολυμπιακής" έχει τα χαρακτηριστικά που είχε για την κυβέρνηση της Θάτσερ η σύγκρουση με τους ανθρακωρύχους, η ήττα των οποίων σήμανε την αρχή του τέλους των κατακτήσεων για τους εργαζόμενους της Μ. Βρετανίας, αλλά και την καθιέρωση ενός "νέου" πανευρωπαϊκού μοντέλου εργασιακών σχέσεων που χαρακτηρίστηκε "Θατσερισμός" και βρήκε τη συνολική αποτύπωσή του στη"Λευκή Βίβλο για την ανεργία, ανάπτυξη και ανταγωνιστικότητα" της ΕΕ.

Ενα μοντέλο, που - στο κατώφλι του 21ου αιώνα - επιχειρεί να σβήσει τον εργασιακό χάρτη του 20ού αιώνα, όπως αυτός διαμορφώθηκε μέσα από θυελλώδεις κοινωνικές συγκρούσεις και επαναστάσεις και να γυρίσει το ρολόι της ιστορίας στην, προ της εξέγερσης του Σικάγου, εποχή. Οπως ακριβώς υπαγόρευσε πριν λίγες μέρες - ζητώντας να φύγουν από τη μέση οι "δυσκαμψίες στην ελληνική αγορά εργασίας, για να γίνουν επενδύσεις... " - ο Αμερικανός πρεσβευτής στη χώρα μας Νίκολας Μπερνς.Αυτός ο άξιος απόγονος της επίσημης Αμερικής του 1886, που διέταξε να στηθούν κρεμάλες απέναντι στο "κομμουνιστικό, ανατριχιαστικό και αχαλίνωτο" κίνημα και την "τρέλα του οχτάωρου".

Τα "όπλα" των εκσυγχρονιστών

Σήμερα, 112 χρόνια μετά την εξέγερση του Σικάγου για το οχτάωρο, οι απανταχού καπιταλιστές θέλουν να το καταργήσουν - καταφέρνοντας μ' αυτό ένα συνολικό χτύπημα σ' ολόκληρο το εργασιακό οικοδόμημα - για να μπορέσουν, λένε, να γίνουν "πιο ανταγωνιστικοί" μεταξύ τους! Δε χρειάζεται, βεβαίως, σήμερα να στήνουν κρεμάλες, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δε βάζουν μπροστά μεθόδους που προσδίδουν στην πολιτική των κυβερνήσεων που υπηρετούν τα συμφέροντά τους, χαρακτηριστικά σύγχρονων δικτατοριών.

Αυτά που συμβαίνουν αυτές τις μέρες στην "Ολυμπιακή", η προσφυγή σε νόμους της χούντας, οι ωμοί εκβιασμοί "συμφωνείτε ή απολύεστε" και μάλιστα με "δείγμα αποζημίωσης", η προκλητική παράκαμψη του Συντάγματος, η πραξικοπηματική κατάργηση νόμων, συλλογικών και διεθνών συμβάσεων, είναι εντελώς αποκαλυπτικά για τα... εκσυγχρονιστικά "όπλα" της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Κοντά στα "εκσυγχρονιστικά" όπλα και η "εκσυγχρονιστική" γλώσσα. Ετσι, η κατάργηση του οχτάωρου, βαφτίζεται "συνολική διευθέτηση του χρόνου εργασίας".

"Συνολική διευθέτηση", θα πει συνολική κατεδάφιση

Η "συνολική διευθέτηση του χρόνου εργασίας", ήταν ένα από τα κομβικά σημεία στην αντζέντα του "κοινωνικού διαλόγου" που ξεκίνησε πριν ένα χρόνο. Το διάστημα που κύλησε από τότε ήρθε να επιβεβαιώσει πλήρως τα όσα από την πρώτη στιγμή επισήμαναν οι ταξικές δυνάμεις και γι' αυτό το μέτρο. Οτι δηλαδή πρόκειται για βόμβα στα θεμέλια του οχτάωρου και συνολικά των εργασιακών σχέσεων.

Σήμερα, ο ίδιος ο υπουργός Εργασίας ανακοινώνει με τον πιο επίσημο τρόπο ότι "διευθέτηση" θα πει 9ωρο, 10ωρο ή και παραπάνω ημερήσια εργασία και η διαφορά - λέει - θα "ισοφαρίζεται" με μειωμένο ωράριο σε περιόδους που η επιχείρηση θα έχει λιγότερη δουλιά και αφού - εκτός των άλλων - θα έχει γλιτώσει το επιπλέον κόστος από την πληρωμή της υπερεργασίας και των υπερωριών!

"Μα για μια ώρα επιπλέον μιλάμε" (!), δήλωσε με αποκαλυπτική ωμότητα μιλώντας σε ραδιοφωνικό σταθμό την περασμένη Δευτέρα, ο υφυπουργός Εργασίας, και πρώην πρόεδρος της ΓΣΕΕ Χ. Πρωτόπαππας,για να εμφανίσει ούτε λίγο - ούτε πολύ, σαν κάτι το ασήμαντο την κατάργηση μιας κατάκτησης που αποτέλεσετην πρώτη Διεθνή Σύμβαση Εργασίας,που ψηφίστηκε από τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας το 1919 και κυρώθηκε στη χώρα μας ένα χρόνο αργότερα, το 1920!

Το τι θα σημάνει αυτό για τις συνθήκες και την ασφάλεια της εργασίας, για το εισόδημα, για την ίδια την προσωπική και κοινωνική ζωή του εργαζόμενου, είναι κάτι παραπάνω από φανερό. Οπως φανερό είναι ότι το "σπάσιμο" του οχτάωρου, δεν πρόκειται να σταματήσει ούτε στο 9ωρο, ούτε στο 10ωρο.Οτι οδηγεί στην πλήρη αποδιάρθρωση του χρόνου εργασίας. Το υπογράφει, εξάλλου, αυτό η ίδια η κυβέρνηση με τα συγκεκριμένα σημεία που περιέχονται στο φασιστικής έμπνευσης νομοσχέδιο για την "Ολυμπιακή". Εκείνο που ίσως δεν έχει γίνει ακόμα αντιληπτό όσο πρέπει είναι ότι το "σπάσιμο" του οχτάωρου, θα τινάξει στον αέρα το σύνολο των εργασιακών σχέσεων, θα τροφοδοτήσει στο έπακρο τη μερική απασχόληση και το ωρομίσθιο, με βαρύτατες συνέπειες στην ίδια τη συνοχή της εργατικής τάξης και την υπόσταση του συνδικαλιστικού κινήματος. Η πείρα που συνάγεται από χώρους, όπου ήδη έχει αποδιαρθρωθεί σε μεγάλο βαθμό το συμβατικό ωράριο εργασίας και η πλήρης απασχόληση (εμπόριο, πολυκαταστήματα, τουρισμός, αλλά και αρκετούς πλέον βιομηχανικούς χώρους), είναι χαρακτηριστική για το τι μέλλει γενέσθαι σε συνολικότερη κλίμακα.

Αυτός ακριβώς, εξάλλου, είναι και το ζητούμενο για την κυβέρνηση και τους βιομήχανους, οι οποίοι δεν αρκούνται πλέον στη "διευθέτηση" που είχε κάνει η κυβέρνηση της ΝΔ το καλοκαίρι του 1990 με τον γνωστό πολυνόμο 1892 (άρθρο 41). Θέλουν να βγάλουν από τη μέση τον οποιονδήποτε περιορισμό. Με βάση το νόμο της ΝΔ, επιτρέπεται στους εργοδότες να καθορίζουν - κατόπιν επιχειρησιακών συλλογικών συμβάσεων ή συμφωνία με το συμβούλιο των εργαζομένων - αυξημένο αριθμό ωρών εργασίας έως 9 ώρες την ημέρα και 48 την εβδομάδα, με μειωμένο αριθμό ωρών εργασίας το επόμενο διάστημα. Το συνολικό διάστημα της "διευθέτησης" ορίζεται το εξάμηνο και μέσα σ' αυτό ο μέσος όρος των ωρών εργασίας ορίζεται σε 40 τη βδομάδα, η δεν αμοιβή δεν αυξομειώνεται, αλλά είναι αντίστοιχη εργασίας 8 ωρών την ημέρα και 40 την εβδομάδα.

Μαίρη ΕΥΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ

    

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

29/5/2011

 -- Αυξάνουν τα κέρδη του κεφαλαίου, φθείρουν την εργατική δύναμη

25/12/1998

 -- Η μεγαλύτερη μεγάλη επίθεση

11/8/1998

 -- Η επομένη μέρα

25/6/1998

 -- Σε ρόλο "δούρειου ίππου"

31/3/1998

 -- ΧΩΡΙΣ 8ΩΡΟ η Ελλάδα του 2000!