Τσαούς-Αντών, ΠΑΟ και η επαίσχυντη προδοσία των Άγγλων
Στο δρόμο της γενικευμένης προσπάθειας παραχάραξης της ιστορίας με γνώμονα την εξομοίωση των κατοχικών εγκλημάτων του ΕΔΕΣ, των Ταγμάτων Ασφαλείας και των όσων υποτίθεται διενέργησε ο ΕΛΑΣ, γίνεται συχνά αναφορά στην επιθετική δράση του ΕΛΑΣ Μακεδονίας-Θράκης απέναντι στην οργάνωση ΠΑΟ. Εκτός από την πολλαπλή αναφορά που έχει γίνει από τον Κόκκινο Φάκελο για το πως η ΠΑΟ έδρασε στο πλευρό των Βουλγάρων κατακτητών, το σημερινό μας άρθρο έρχεται να φωτίσει μια διαφορετική πτυχή των οργανώσεων που έδρασαν στη Μακεδονία στο πλευρό του κατακτητή και ενάντια στον ΕΛΑΣ.
Στα μέσα του 1943, στην περιοχή της Μακεδονίας και της Θράκης φθάνει με μυστική αποστολή ο ταγματάρχης Μύλερ, αξιωματικός-σύνδεσμος της Συμμαχικής Στρατιωτικής Αποστολής. Στόχος του, μετά και από την συνολική εικόνα που οι Βρετανοί έχουν συγκεντρώσει, να θέσει στο περιθώριο τον ΕΛΑΣ και να ενισχύσει στρατιωτικά και πολιτικά τις ανεξάρτητες ομάδες δεξιών ανταρτών που δρούσαν απέναντι στον ΕΛΑΣ και στις παρυφές του βουλγαρικού και γερμανικού στρατού. Προτείνει έτσι την λεγόμενη "Αμυντική Διάταξη" με βάση την οποία, ο ΕΛΑΣ σκοπό του θα είχε μονάχα την άμυνα θέσεων και όχι τις επιθετικές ενέργειες ενάντια στον κατακτητή. Η "Αμυντική Διάταξη" υποβίβαζε τον αγώνα του ΕΛΑΣ σε ένα παθητικό αντάρτικο που στο τέλος θα εκφύλιζε και θα διέλυε τον αγώνα. Ο ΕΛΑΣ στις αρχές του 1944 "έσπασε" την "Αμυντική Διάταξη"με νέες συνδυασμένες και ευρείας κλίμακας επιχειρήσεις.
Στις αρχές του 1944, ομάδες δεξιών ανταρτών δήλωσαν ότι επιθυμούσαν να συζητήσουν την προσχώρησή τους στον ΕΛΑΣ. Πρόκειται για τις μικρές ομάδες του Τσαούς Αντών, Μποζ-Νταγ και Σισμανίδη της ΠΑΟ. Όταν η πρόθεση αυτή έγινε γνωστή στον Μύλερ, εκείνος μετέβη στην ομάδα του Αντών με σκοπό να "μελετήσει τη δράση τους και να τους γνωρίσει" αλλά στην πραγματικότητα για να υποδαυλίσει τα πάθη και τις ανομοιότητες. Την πρώτη του Γενάρη, μετά από πρόσκληση να γιορτάσουν μαζί την πρωτοχρονιά, ο Δήμος Πεπέκης (Σπάρτακος) με μια εικοσαμελή ομάδα πηγαίνει στα λημέρια του Αντών Τσαούς, που έδρευε στο Τσαλ-Νταγ. Οι ΕΛΑΣίτες δέχονται πυκνά πυρά, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους οι περισσότεροι. Όσοι πιάστηκαν τραυματισμένοι ή ζώντες μαζί και με τον Πεπέκη, εκτελέστηκαν επί τόπου παρουσία και του Μύλερ. Οι τσέτες του Αντών τους κόβουν τα κεφάλια και τα μεταφέρουν στον Βούλγαρο πρόεδρο του χωριού Πλατανιά για να εισπράξουν 700.000 λέβα.
Ο καπετάνιος της ομάδας του ΕΛΑΣ, που έδρευε στο Μποζ-Νταγ Άγης, επισκέφθηκε τον Μύλερ στο αρχηγείο του Αναστάς- Αγά, μετά από διαβεβαιώσεις για την ασφάλειά του. Η μετάβαση έγινε με κλιμάκιο ακόμα 9 ατόμων του αρχηγείου του ΕΛΑΣ. Στη συνάντηση, ο Μύλερ προσπάθησε να τους πείσει να συνεργαστούν κάτω από τον Τσαούς Αντών και όταν εκείνοι αρνήθηκαν, οι άνδρες του Τσαούς και του Αναστάς τους βασάνισαν άγρια, με εξαίρεση δύο λοχίες που κατάφεραν να διαφύγουν. Τα κεφάλια τους έφθασαν κι αυτά στις Βουλγαρικές αρχές της περιοχής.
Μερικές εβδομάδες μετά, ο ΕΛΑΣ διενέργησε επιχείρηση εκκαθάρισης του Τσαούς, του Αναστάς- Αγά και του Μακρόπουλου της ΠΑΟ, που βρίσκονταν κι εκείνος παρών στο βασανισμό και την εκτέλεση, οι αντάρτες διέλυσαν τα αρχηγεία τους ψάχνοντας το Μύλερ και τους αρχηγούς που φυσικά είχαν σπεύσει να διαφύγουν. Στα χέρια των ανταρτών του ΕΛΑΣ έπεσε του αρχείο του Μακρόπουλου που περιείχε το Σύμφωνο Τσαούς-Συράκωφ. Με την απελευθέρωση, η κυβέρνηση Αθηνών αναγκάστηκε να συλλάβει τους Αντών-Τσαους με 5 ακόμα στελέχη του, τον Σπυρίδη Κουτρίδη αλλά και τον συνταγματάρχη της ΠΑΟ Σφέτσο, όταν το ΕΑΜ παρουσίασε το εν λόγω σύμφωνο. Οι παραπάνω κλήθηκαν να λογοδοτήσουν σε στρατοδικείο. Παρόλα αυτά τα Δεκεμβριανά τους βρήκαν εκτός της φυλακής και με όπλα στα χέρια να διώκουν αγωνιστές του ΕΛΑΣ στη Μακεδονία και τη Θράκη. Μετά τη Βάρκιζα ο Αντών-Τσαούς χαρακτηρίστηκε ως "εθνικός ήρωας" και με το τέλος του Εμφυλίου στον οποίο έδρασε ως παρακρατικός έλαβε το βαθμό του ανθυπολοχαγού.
Στα μέσα του 1943, στην περιοχή της Μακεδονίας και της Θράκης φθάνει με μυστική αποστολή ο ταγματάρχης Μύλερ, αξιωματικός-σύνδεσμος της Συμμαχικής Στρατιωτικής Αποστολής. Στόχος του, μετά και από την συνολική εικόνα που οι Βρετανοί έχουν συγκεντρώσει, να θέσει στο περιθώριο τον ΕΛΑΣ και να ενισχύσει στρατιωτικά και πολιτικά τις ανεξάρτητες ομάδες δεξιών ανταρτών που δρούσαν απέναντι στον ΕΛΑΣ και στις παρυφές του βουλγαρικού και γερμανικού στρατού. Προτείνει έτσι την λεγόμενη "Αμυντική Διάταξη" με βάση την οποία, ο ΕΛΑΣ σκοπό του θα είχε μονάχα την άμυνα θέσεων και όχι τις επιθετικές ενέργειες ενάντια στον κατακτητή. Η "Αμυντική Διάταξη" υποβίβαζε τον αγώνα του ΕΛΑΣ σε ένα παθητικό αντάρτικο που στο τέλος θα εκφύλιζε και θα διέλυε τον αγώνα. Ο ΕΛΑΣ στις αρχές του 1944 "έσπασε" την "Αμυντική Διάταξη"με νέες συνδυασμένες και ευρείας κλίμακας επιχειρήσεις.
Στις αρχές του 1944, ομάδες δεξιών ανταρτών δήλωσαν ότι επιθυμούσαν να συζητήσουν την προσχώρησή τους στον ΕΛΑΣ. Πρόκειται για τις μικρές ομάδες του Τσαούς Αντών, Μποζ-Νταγ και Σισμανίδη της ΠΑΟ. Όταν η πρόθεση αυτή έγινε γνωστή στον Μύλερ, εκείνος μετέβη στην ομάδα του Αντών με σκοπό να "μελετήσει τη δράση τους και να τους γνωρίσει" αλλά στην πραγματικότητα για να υποδαυλίσει τα πάθη και τις ανομοιότητες. Την πρώτη του Γενάρη, μετά από πρόσκληση να γιορτάσουν μαζί την πρωτοχρονιά, ο Δήμος Πεπέκης (Σπάρτακος) με μια εικοσαμελή ομάδα πηγαίνει στα λημέρια του Αντών Τσαούς, που έδρευε στο Τσαλ-Νταγ. Οι ΕΛΑΣίτες δέχονται πυκνά πυρά, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους οι περισσότεροι. Όσοι πιάστηκαν τραυματισμένοι ή ζώντες μαζί και με τον Πεπέκη, εκτελέστηκαν επί τόπου παρουσία και του Μύλερ. Οι τσέτες του Αντών τους κόβουν τα κεφάλια και τα μεταφέρουν στον Βούλγαρο πρόεδρο του χωριού Πλατανιά για να εισπράξουν 700.000 λέβα.
Ο καπετάνιος της ομάδας του ΕΛΑΣ, που έδρευε στο Μποζ-Νταγ Άγης, επισκέφθηκε τον Μύλερ στο αρχηγείο του Αναστάς- Αγά, μετά από διαβεβαιώσεις για την ασφάλειά του. Η μετάβαση έγινε με κλιμάκιο ακόμα 9 ατόμων του αρχηγείου του ΕΛΑΣ. Στη συνάντηση, ο Μύλερ προσπάθησε να τους πείσει να συνεργαστούν κάτω από τον Τσαούς Αντών και όταν εκείνοι αρνήθηκαν, οι άνδρες του Τσαούς και του Αναστάς τους βασάνισαν άγρια, με εξαίρεση δύο λοχίες που κατάφεραν να διαφύγουν. Τα κεφάλια τους έφθασαν κι αυτά στις Βουλγαρικές αρχές της περιοχής.
Μερικές εβδομάδες μετά, ο ΕΛΑΣ διενέργησε επιχείρηση εκκαθάρισης του Τσαούς, του Αναστάς- Αγά και του Μακρόπουλου της ΠΑΟ, που βρίσκονταν κι εκείνος παρών στο βασανισμό και την εκτέλεση, οι αντάρτες διέλυσαν τα αρχηγεία τους ψάχνοντας το Μύλερ και τους αρχηγούς που φυσικά είχαν σπεύσει να διαφύγουν. Στα χέρια των ανταρτών του ΕΛΑΣ έπεσε του αρχείο του Μακρόπουλου που περιείχε το Σύμφωνο Τσαούς-Συράκωφ. Με την απελευθέρωση, η κυβέρνηση Αθηνών αναγκάστηκε να συλλάβει τους Αντών-Τσαους με 5 ακόμα στελέχη του, τον Σπυρίδη Κουτρίδη αλλά και τον συνταγματάρχη της ΠΑΟ Σφέτσο, όταν το ΕΑΜ παρουσίασε το εν λόγω σύμφωνο. Οι παραπάνω κλήθηκαν να λογοδοτήσουν σε στρατοδικείο. Παρόλα αυτά τα Δεκεμβριανά τους βρήκαν εκτός της φυλακής και με όπλα στα χέρια να διώκουν αγωνιστές του ΕΛΑΣ στη Μακεδονία και τη Θράκη. Μετά τη Βάρκιζα ο Αντών-Τσαούς χαρακτηρίστηκε ως "εθνικός ήρωας" και με το τέλος του Εμφυλίου στον οποίο έδρασε ως παρακρατικός έλαβε το βαθμό του ανθυπολοχαγού.
 |
| Η συμμορία του "ήρωα της εθνικοφροσύνη"Αντών-Τσαούς με του Βούλγαρους συμμάχους τους. Από αριστερά Ουζούνης, Γεώργιος Σκαρλατάκης, Νικόλαος Τεζόπουλος. Στη μέση και την άκρη με τα μαύρα Βούλγαροι στρατιώτες. Στα πόδια τους σφαγμένοι, οι αντιστασιακοί και μέλη του ΕΑΜ: Ηλίας Νταγνιτζής, Μιχάλης Πορφίδης, Γιουμουρτζής, Δ. Παπαδόπουλος, Τσότσογλου και Καραγιαννίδης. |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου