Για τη Λαϊκή Συμμαχία

Για τη Λαϊκή Συμμαχία

«Οφείλουμε ως Κόμμα να κάνουμε αντικειμενική αποτίμηση της συμβολής και προσφοράς μας στους κοινωνικούς αγώνες, να εξαντλήσουμε όλες τις υποκειμενικές δυνατότητές μας, να συνειδητοποιήσουμε με μέγιστη απαιτητικότητα, μακριά από κάθε πνεύμα αυτοϊκανοποίησης, αυτάρκειας, εφησύχασης, τις υποχρεώσεις μας: Να ανταποκριθούμε στα επείγοντα και οξυμένα προβλήματα του λαού, με μαχητικό και ανυποχώρητο αγώνα, στη διαμόρφωση της Λαϊκής Συμμαχίας που θα κινητοποιήσει τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία, θα δρομολογήσει με συνειδητή επιλογή τη ριζική ανατροπή, που εξ αντικειμένου ταυτίζεται με την εργατική - λαϊκή εξουσία, τη λαϊκή οικονομία. Η ρίζα των προβλημάτων βρίσκεται στις σχέσεις ιδιωτικής ιδιοκτησίας στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, στην επέκταση, στη διείσδυση των μονοπωλίων όχι μόνο στην οικονομία, αλλά και σ' όλες τις πτυχές της κοινωνικής - πολιτιστικής ζωής. Για να γίνει αντιληπτό αυτό σημαίνει: Οτι ο εργάτης, ο εργαζόμενος μέσα από την πείρα της συμμετοχής του στην ταξική πάλη δε βλέπει μόνο το πολιτικό προσωπικό της κυβέρνησης, αλλά την εξουσία των μονοπωλίων, του κεφαλαίου. Στον όρο αλλαγή και ανατροπή να βλέπει την αλλαγή τάξης στην εξουσία και όχι την εναλλαγή στο κυβερνητικό προσωπικό.Ο σοσιαλισμός είναι επίκαιρος και αναγκαίος». Αυτά ανέφερε, μεταξύ άλλων, στη συνέντευξή της η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, παρουσιάζοντας τις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 19ο Συνέδριο του Κόμματος.

Το σύστημα δεν καταρρέει, ανατρέπεται

Πράγματι, οι ίδιες οι συνθήκες που διαμορφώνονται κάτω από τη βαθιά καπιταλιστική οικονομική κρίση, γενικευμένη στην ΕΕ αλλά και σε άλλες καπιταλιστικές οικονομίες ισχυρών κρατών, οι τεράστιες δυσκολίες του καπιταλισμού να τη διαχειριστεί με παλιά εργαλεία, προκειμένου να περάσει στην ανάκαμψη, μεγαλώνουν τα αδιέξοδα στο σύστημα, αλλά ταυτόχρονα κάνουν τον πόλεμο των αστών ενάντια στους λαούς ολοένα και πιο οδυνηρό και αδυσώπητο. Αποκαλύπτουν τα ξεπερασμένα ιστορικά όρια του συστήματος, που όμως δεν πρόκειται να καταρρεύσει, χρειάζεται να ανατραπεί. Κανένα κοινωνικοοικονομικό σύστημα δεν καταρρέει, ανατρέπεται, επομένως ο σάπιος καπιταλισμός θα ανατραπεί από το ιστορικό υποκείμενο, την εργατική τάξη με επικεφαλής το Κόμμα, μαζί με τους συμμάχους της, για να οικοδομηθεί η σοσιαλιστική - κομμουνιστική κοινωνία.

ΛΕΠΙΔΗΣ

Οπως αναφέρεται στον πρόλογο των Θέσεων, «βασικό καθήκον του Συνεδρίου είναι η σύγχρονη επεξεργασία του Προγράμματος του Κόμματος, υπολογίζοντας τις εξελίξεις που έχουν συντελεστεί και τις σημερινές απαιτήσεις, και του Καταστατικού του. Από το 1996, όταν στο 15ο Συνέδριο διαμορφώθηκε το Πρόγραμμα του Κόμματος, που ισχύει έως σήμερα, κύλησε "αρκετό νερό στο αυλάκι", όσον αφορά τις οικονομικές εξελίξεις, τις τάσεις και μεταβολές στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα, στην ΕΕ, τη θέση της Ελλάδας στην ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Μεσογείου. Το ίδιο αφορά τις εξελίξεις και διεργασίες για την αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα, με κύριο χαρακτηριστικό τη σχετική αποσταθεροποίηση του μεταπολιτευτικού αστικού πολιτικού συστήματος. Σημαντικές είναι οι εξελίξεις στις συνθήκες δουλειάς και ζωής των εργαζομένων, λόγω της οικονομικής κρίσης και της στρατηγικής του κεφαλαίου, με αποτέλεσμα τη γενικευμένη αύξηση της σχετικής και απόλυτης εξαθλίωσης, την εκτόξευση της ανεργίας, του μεταναστευτικού κ.ά. Αναπτύχθηκαν σημαντικοί αγώνες, απεργιακές και άλλες κινητοποιήσεις που η απήχησή τους πέρασε τα ελληνικά σύνορα».

Η πείρα από τη δράση του Κόμματος όλ' αυτά τα χρόνια και ιδιαίτερα τα χρόνια που πέρασαν από το 18ο Συνέδριο με την καπιταλιστική οικονομική κρίση υπερσυσσώρευσης να βαθαίνει, των σκληρών ταξικών αναμετρήσεων και του εργατικού και λαϊκού κινήματος είναι πολύτιμο υλικό που αξιοποιήθηκε στην επεξεργασία των Θέσεων του Απολογισμού και του σχεδίου Προγράμματος. Το σχέδιο Προγράμματος θεμελιώθηκε με στοιχεία και εκτιμήσεις που προκύπτουν από τη μακρόχρονη έρευνα των εξελίξεων στην Ελλάδα και διεθνώς, από τη σκοπιά των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων, δηλαδή με γνώμονα τη μαρξιστική - λενινιστική θεωρία, η οποία αποτελεί την ιδεολογία του ΚΚΕ. Το Πρόγραμμα εμπλουτίστηκε, εκσυγχρονίστηκε με βάση τις διεθνείς και εσωτερικές εξελίξεις στα επόμενα Συνέδρια, 16ο (14 - 17 Δεκέμβρη του 2000), 17ο (9 - 12 Φλεβάρη του 2005) και 18ο (18 - 22 Φλεβάρη του 2009).

Εποχή του ιμπεριαλισμού, εποχή του περάσματος στο σοσιαλισμό

Είναι γεγονός ότι η εποχή μας είναι εποχή του ιμπεριαλισμού, δηλαδή του μονοπωλιακού καπιταλισμού που είναι το ανώτατο στάδιό του, εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό, δηλαδή εποχή των σοσιαλιστικών επαναστάσεων. Οι αντεπαναστατικές ανατροπές των τελευταίων 30 χρόνων, δεν αλλάζουν το χαρακτήρα της εποχής μας. Ο ελληνικός καπιταλισμός βρίσκεται στο ιμπεριαλιστικό στάδιο, δηλαδή στο μονοπωλιακό στάδιο σε ενδιάμεση θέση στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα, με ισχυρές εξαρτήσεις από τις ΗΠΑ και την ΕΕ.

Στη Θέση 73 αναφέρεται: «Ο ελληνικός λαός θα απαλλαγεί από τα δεσμά της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και των ιμπεριαλιστικών ενώσεων όταν η εργατική τάξη με τους συμμάχους της πραγματοποιήσει τη σοσιαλιστική επανάσταση και προχωρήσει στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.

Ο στρατηγικός στόχος του ΚΚΕ είναι η κατάκτηση της επαναστατικής εργατικής εξουσίας, δηλαδή της δικτατορίας του προλεταριάτου, για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση ως ανώριμη βαθμίδα της κομμουνιστικής κοινωνίας.

Η επαναστατική αλλαγή στην Ελλάδα θα είναι σοσιαλιστική.

Κινητήριες δυνάμεις της σοσιαλιστικής επανάστασης θα είναι η εργατική τάξη ως η ηγετική δύναμη, οι μισοπρολετάριοι (δηλαδή αυτοί που έχουν κύριο εισόδημα μέσω της μισθωτής εργασίας και όχι από κάποια ιδιοκτησία σε μέσα παραγωγής), τα καταπιεσμένα λαϊκά στρώματα των αυτοαπασχολούμενων στην πόλη, η φτωχή αγροτιά».

Ενώ στη θέση 75 αναφέρεται: «Το ΚΚΕ δρα στην κατεύθυνση της προετοιμασίας του υποκειμενικού παράγοντα για την προοπτική της σοσιαλιστικής επανάστασης... Η δράση του ΚΚΕ σε μη επαναστατική κατάσταση συμβάλλει αποφασιστικά στην προετοιμασία του υποκειμενικού παράγοντα (Κόμμα, εργατική τάξη, συμμαχίες) για επαναστατικές συνθήκες, για την πραγματοποίηση των στρατηγικών καθηκόντων του».

Η αντικειμενική βάση της συμμαχίας

Η Λαϊκή Συμμαχία, η συγκρότηση και η οργάνωσή της έχει αντικειμενική βάση.

Στις Θέσεις της ΚΕ για το 19ο Συνέδριο γίνεται εκτενής και συγκεκριμένη αναφορά για το χαρακτήρα της, τις κοινωνικές δυνάμεις που συμμετέχουν, τη σχέση του ΚΚΕ με τη Λαϊκή Συμμαχία.

Στη Θέση 61 αναφέρεται: «Η Λαϊκή Συμμαχία εκφράζει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των μισοπρολετάριων, των φτωχών αυτοαπασχολούμενων και αγροτών στον αγώνα κατά των μονοπωλίων και της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, κατά της ενσωμάτωσης της χώρας στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις. Η πάλη της κατευθύνεται στην κατάκτηση της εργατικής λαϊκής εξουσίας. Για το ΚΚΕ, η νέα εξουσία ταυτίζεται με την εργατική εξουσία, τη σοσιαλιστική, που ο επιστημονικός σοσιαλισμός την προσδιόρισε ως δικτατορία του προλεταριάτου, η οποία αποτελεί τον αντίποδα της δικτατορίας της αστικής τάξης, του αστικού κράτους».

Στη συνέντευξη Τύπου, παρουσιάζοντας τις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το Συνέδριο, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ ξεκαθάρισε το εξής:

«Ο όρος συμμαχία αναφέρεται στην κοινωνική συμμαχία της εργατικής τάξης και λαϊκών τμημάτων των αυτοαπασχολούμενων. Η Λαϊκή Συμμαχία συγκροτείται από τα πιο ριζοσπαστικά τμήματά τους στην πρώτη φάση, διευρύνεται συνεχώς με την πρόοδο της ταξικής πάλης.

Δε συμπεριλαμβάνουμε την αστική τάξη, τα μεσαία στρώματα που είναι δορυφορικά των μονοπωλίων, την εργατική αριστοκρατία, την κυβερνητική και ευρωενωσιακή γραφειοκρατία».

Το γιατί δε συμπεριλαμβάνεται η αστική τάξη είναι προφανές. Αλλά τα τμήματα των μεσαίων στρωμάτων που βρίσκονται από την άποψη θέσης τους στην παραγωγή και των συμφερόντων τους προσκολλημένα στα μονοπώλια, ενδιαφέρονται όχι για την ανατροπή του καπιταλισμού, αλλά για την αναπαραγωγή και το δυνάμωμά του. Το ίδιο και η εργατική αριστοκρατία, η κυβερνητική και ευρωενωσιακή γραφειοκρατία, που θρέφονται από τα μονοπώλια για να τους κάνουν τη δουλειά.

Βεβαίως, συμπεριλαμβάνονται η εργατική τάξη, που αντικειμενικά, έχει συμφέρον από την ανατροπή του καπιταλισμού, την κατάργηση κάθε καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, αλλά και τα φτωχά τμήματα αυτοαπασχολούμενων, που, λόγω της θέσης τους, αντικειμενικά έχουν συμφέρον από την κατάργηση των μονοπωλίων».

Γι' αυτά τα ζητήματα στις Θέσεις της ΚΕ αναφέρεται (Θέση 61):

«Η δύναμη της Λαϊκής Συμμαχίας βρίσκεται στον ηγετικό ρόλο της εργατικής τάξης, αλλά και στην προσέλκυση νέων και γυναικών που ανήκουν σε αυτές τις κοινωνικές δυνάμεις, τη συνειδητή προσπάθεια του εργατικού κινήματος να διαμορφώνει, μαζί με τους συμμάχους του, κοινό πλαίσιο και κατεύθυνση δράσης. Βρίσκεται επίσης στον πρωτοπόρο ρόλο του ΚΚΕ που ενδιαφέρεται για την ενίσχυση, στερέωση και ενδυνάμωση της Λαϊκής Συμμαχίας και στη διαφύλαξη του χαρακτήρα και της κατεύθυνσης της πάλης της.

Οι φτωχοί αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι στο εμπόριο και τη βιοτεχνία, στον επισιτισμό και τον τουρισμό, στις επισκευές, στον καθαρισμό, στον καλλωπισμό κ.λπ., αυτοί που κατά περιόδους δουλεύουν 10 και 12 ώρες την ημέρα μαζί και με άλλα μέλη της οικογένειάς τους, αν και είναι ιδιοκτήτες γης και ορισμένων άλλων σκόρπιων μέσων παραγωγής, έχουν μοναδικό συμφέρον από την κατάργηση των μονοπωλίων, σε τελική ανάλυση από την κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, από την ανατροπή της εξουσίας της.

Ο σύγχρονος καπιταλισμός είναι τα βιομηχανικά, εμπορικά μονοπώλια, οι τράπεζες, η φορολογία του κράτους τους, που όλα μαζί αφαιρούν από το μεγαλύτερο μέρος των αυτοαπασχολούμενων το μεγάλο μέρος της παραγωγής τους, συνθλίβουν το εισόδημά τους. Είναι το καπιταλιστικό σύστημα που αργά ή γρήγορα θα τους ξεκληρίσει, θα τους καταστρέψει ως αυτόνομους παραγωγούς και εργαζόμενους, θα τους ρίξει στην ανεργία ή στην καλύτερη περίπτωση στην υποαπασχόληση. Ακόμα και αν τους διατηρήσει για κάποιο διάστημα, οι συνθήκες της ζωής τους θα χειροτερέψουν, με αύξηση των ωρών εργασίας, επιδείνωση των όρων συνταξιοδότησης, των συνθηκών εκπαίδευσης των παιδιών τους, της πρόληψης - αποκατάστασης της υγείας, του Πολιτισμού - Αθλητισμού, του ελεύθερου χρόνου, γενικά με επιδείνωση της ποιότητας ζωής των ίδιων και των οικογενειών τους.

Η παρατεταμένη και βαθιά κρίση επέφερε απότομη αλλαγή ακόμα και σε κλάδους που η αυτοαπασχόληση επιβίωνε με καλύτερους όρους, σε επαγγέλματα σχετιζόμενα με τις κατασκευές, τις επισκευές.

Παρόμοια είναι η προοπτική και για τους αυτοαπασχολούμενους επιστήμονες, έστω κι αν έχουν καλύτερο εισόδημα και κυρίως μεγαλύτερη ελευθερία από τους μισθωτούς, ανταλλάσσοντας το εισόδημά τους με άλλο εισόδημα. Ολο και περισσότερο θα υποτάσσονται ως μισθωτοί στις μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις, που επεκτείνονται στις νομικές, λογιστικές, τεχνικές εργασίες, σε όλες τις εργασίες που σχετίζονται με την πρόληψη - αποκατάσταση της υγείας, τη μητρότητα, την υγεία και ασφάλεια στους χώρους εργασίας, τη Δημόσια Υγεία, τον Πολιτισμό και τον Αθλητισμό.

Αντικειμενικά και το δικό τους μεσοπρόθεσμο συμφέρον βρίσκεται στο δρόμο σύγκρουσης και ανατροπής των μονοπωλίων, της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, στο πλευρό της εργατικής τάξης για την κατάκτηση της εξουσίας.

Μονόδρομος για τα συμφέροντά τους είναι ο κοινός αγώνας τους με τους μισθωτούς, ο διαχωρισμός τους από οργανώσεις που εξυπηρετούν καπιταλιστικά συμφέροντα με την προμετωπίδα της "ενιαίας επιστημονικής οργάνωσης". Το δικό τους συμφέρον είναι το εργατικό κράτος να τους παρέχει όλες τις προϋποθέσεις άσκησης της επιστημονικής εργασίας προς όφελος της κοινωνικής ευημερίας.

Μονόδρομος είναι ο διαχωρισμός στην οργάνωση πρωτοπόρων φτωχών αγροτών και αυτοαπασχολούμενων στις πόλεις από τους καπιταλιστές, ο διαχωρισμός από τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και πολέμους για τις αγορές πρώτων υλών και δρόμους ενέργειας, άλλων πρώτων υλών κ.λπ. Μονόδρομος για τους πρωτοπόρους αυτοαπασχολούμενους είναι ο συντονισμός των αγώνων τους με τους αγώνες της εργατικής τάξης ενάντια στα μονοπώλια, στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες τους (ΕΕ, ΝΑΤΟ, Σένγκεν κ.ά.), στα κόμματα και στις κυβερνήσεις τους, τελικά ενάντια στο κράτος των καπιταλιστών.

Μονόδρομος είναι να ταχθούν ή με τον καπιταλιστικό τρόπο ανάπτυξης που συνεπάγεται τη βίαιη καταστροφή του μεγαλύτερου μέρους τους ή με την ανάπτυξη που έχει βάθρο της την κοινωνική (λαϊκή) ιδιοκτησία, τον κεντρικό σχεδιασμό, προς όφελος της κοινωνικής ευημερίας. Αυτή η ανάπτυξη προϋποθέτει τη ρήξη και ανατροπή της οικονομικής κυριαρχίας και της πολιτικής εξουσίας των μονοπωλίων, την πλήρη αποδέσμευση από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, από κάθε ιμπεριαλιστική ένωση, την κατάργηση όλων των ξένων βάσεων. Η εργατική τάξη έχει συμφέρον να κερδίσει αυτά τα στρώματα με το μέρος της, με την εργατική λαϊκή εξουσία ή τουλάχιστον να εξασφαλίσει να μην ταχτούν με την αντίδραση της τάξης των καπιταλιστών. Γι' αυτό μπορεί και πρέπει να εκφράσει με το επαναστατικό της πρόγραμμα τις ανάγκες τους για ένα ικανοποιητικό επίπεδο διαβίωσης, κυρίως τη σχεδιασμένη σταδιακή ένταξή τους στη σοσιαλιστική παραγωγή και τις σοσιαλιστικές υπηρεσίες».

ΚΚΕ και συμμαχία

Βεβαίως, μέσα στη συμμαχία υπάρχουν και διαφορές συμφερόντων. Οι όποιες διαφορές συμφερόντων ή και πολιτικής ωρίμανσης, πείρας στις γραμμές της εργατικής τάξης και στη συμμαχία της με τα φτωχά τμήματα των αυτοαπασχολούμενων πώς θα λύνονται; Αυτό που η ζωή επιβάλλει ως σκοπό της πάλης είναι η εργατική - λαϊκή εξουσία με βασικό στοιχείο την κοινωνικοποίηση, τον παραγωγικό συνεταιρισμό, την αποδέσμευση από την ΕΕ και γενικότερα τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις και συμφωνίες, τη μονομερή διαγραφή χρέους και ορισμένα βασικά χαρακτηριστικά της εξουσίας, τον κεντρικό σχεδιασμό, τον εργατικό έλεγχο κ.λπ.

Επομένως, μέσα στη ζωή, στην πάλη, θα διαμορφώνεται η ανάγκη του κοινωνικού αγώνα ενάντια στον κοινό αντίπαλο, στα μονοπώλια και την εξουσία τους, στην πολιτική του, άρα θα ξεπερνιόνται και οι όποιες διαφορές. Ο κοινός αγώνας θα ενισχύεται και θα εξαρτάται από τη δύναμη του εργατικού κινήματος και τη δύναμη του ΚΚΕ. Δεν μπαίνει όρος αποδοχής του Προγράμματος του Κόμματος από τη Λαϊκή Συμμαχία, γιατί η Λαϊκή Συμμαχία είναι κοινωνική βεβαίως με πολιτική στόχευση, αλλά δεν μπορεί να έχει το ίδιο πρόγραμμα με το ΚΚΕ.

Πώς θα συμμετέχει το ΚΚΕ στη Λαϊκή Συμμαχία; «Το ΚΚΕ μετέχει στα όργανα και στις γραμμές της μέσω των στελεχών και μελών του, των μελών της νεολαίας του, της ΚΝΕ, που εκλέγονται στα όργανα και δρουν στις οργανώσεις της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων, της φτωχής αγροτιάς, των οργανώσεων φοιτητών, σπουδαστών, μαθητών, γυναικών. Το Κόμμα σταθερά επιδιώκει να διατάσσει ικανά στελέχη στις γραμμές του κινήματος, ώστε να διασφαλίζεται και από τα μέσα ο χαρακτήρας της Συμμαχίας, η ικανότητά της να ανοίγεται και να συνδέεται με νέες δυνάμεις της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων» (Θέση 66).

Αλλωστε, η Λαϊκή Συμμαχία δρα στο κίνημα. Εχει βάση την εργατική συνέλευση, την κλαδική οργάνωση, δηλαδή οργανωμένους φορείς, άρα απευθύνεται σε όλους τους εργαζόμενους, ανεξάρτητα σε ποιο κόμμα ανήκουν ή ψηφίζουν, ωθεί στην κοινή δράση στα διάφορα μέτωπα πάλης χωρίς να θέτει ως προϋπόθεση τη συμφωνία με τη γενική γραμμή της Λαϊκής Συμμαχίας και την έκβαση της πάλης για την εργατική - λαϊκή εξουσία. Μέσα από τα μέτωπα πάλης ενοποιείται και μαζικοποιείται ο αγώνας, τραβάει συνειδητά για την εργατική - λαϊκή εξουσία. Η δύναμη και αποτελεσματικότητα δράσης της Λαϊκής Συμμαχίας στην αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων και την ανατροπή του, στην ικανότητα αναμέτρησης με τον σκληρό ταξικό αντίπαλο και τα διεθνή στηρίγματά του, εξαρτάται και από το βαθμό της εργατικής και λαϊκής οργάνωσης και συμμετοχής από τα κάτω, στον τόπο δουλειάς και στον κλάδο, στις εργατογειτονιές, στις λαϊκές και αγροτικές περιοχές.

«Στην πορεία της πολιτικής πάλης είναι ενδεχόμενο να εμφανιστούν πολιτικές δυνάμεις που εκφράζουν θέσεις μικροαστικών στρωμάτων, συμφωνούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στον αντικαπιταλιστικό αντιμονοπωλιακό χαρακτήρα του κοινωνικοπολιτικού αγώνα, στην αναγκαιότητα αυτός να κατευθύνεται στην εργατική λαϊκή εξουσία - οικονομία. Το ΚΚΕ, διατηρώντας την αυτοτέλειά του, θα επιδιώξει την κοινή δράση με αυτές τις δυνάμεις, στη στήριξη της Λαϊκής Συμμαχίας. Η συνεργασία εκφράζεται με τη συμπόρευση των μελών και οπαδών τους στις γραμμές των μαζικών οργανώσεων που συγκροτούν τη Συμμαχία ή στα όργανά της μέσω των εκλεγμένων μελών τους. Η συνεργασία αυτή δεν διαμορφώνεται σε ενιαίο όργανο Συμμαχίας με κόμματα - συστατικά μέλη, με συγκροτημένη οργανωτική μορφή και δομές. Αντικειμενικά μια τέτοιας μορφής οργάνωση είναι θνησιγενής, συγκρούεται με την αυτοτέλεια του ΚΚΕ, δε συμβάλλει στην ανάπτυξη του εργατικού κινήματος και των συμμάχων του» (Θέση 66).