Μας πιπιλίζουν το μυαλό

Μήπως; 

 Μας αποκαλούν τρομοκράτες κάθε φορά που διαδηλώνουμε επειδή δεν έχουμε πλέον την δυνατότητα να ταΐσουμε τα παιδιά μας...

 Μας χαρακτηρίζουν αδικαιολόγητους όταν φωνάζουμε ότι δεν πάει άλλο...

 Μας πλακώνουν στα δακρυγόνα και στα κάθε λογής χημικά κι ύστερα ισχυρίζονται πως αμύνονταν επειδή τάχα επιχειρήσαμε να εισβάλουμε στην ΓΑΔΑ...

 Μας μιλάνε για θυσίες ενώ μας εκτελούν δίχως δίκη και με συνοπτικές διαδικασίες...

 Μας υπενθυμίζουν ότι πρέπει να νοιαστούμε για το μέλλον αυτού του τόπου, την ώρα που εμείς κι οι οικογένειές μας δεν έχουμε καν παρόν...

 Μας λιβανίζουν με την αδήριτη ανάγκη μεταρρυθμίσεων, ενώ το μόνο που κάνουν είναι απορρυθμίσεις παντού...

 Μας κάνουν πλύση εγκεφάλου για το δήθεν σπάταλο κράτος αλλά εξακολουθούν να μοιράζουν δισεκατομμύρια στις τράπεζες...

 Μας επαναλαμβάνουν δακρύβρεχτα λογύδρια για εθνική αξιοπρέπεια αυτοί, οι αποδεδειγμένοι οσφυοκάμπτες...

 Μας βομβαρδίζουν για τα δεινά που μας περιμένουν αν βγούμε από το ευρώ, λες και είχαμε πλουτίσει όταν μπήκαμε σ' αυτό...

 Μας διατυμπανίζουν την  προσήλωσή τους στην διαφάνεια και στην ηθική αυτοί που μας έχουν γαμήσει την μάνα και όλο μας το σόι...

 Μας έχουν ρουφήξει το αίμα με τους απανωτούς φόρους, την ώρα που χορηγούν απόλυτη φορολογική απαλλαγή στους εφοπλιστές...

 Μας αυξάνουν συνέχεια τους φορολογικούς συντελεστές μας και ταυτόχρονα μειώνουν τους φορολογικούς συντελεστές των μονοπωλίων...

 Μας φορολογούν ακόμη και το σπίτι που μένουμε, την ώρα που χαρίζουν την δημόσια περιουσία (την περιουσία μας!) στο ιδιωτικό κεφάλαιο...

 Μας σμπαραλιάζουν τις συντάξεις επειδή τάχα ξέμειναν από λεφτά τα ασφαλιστικά μας ταμεία και την ίδια ώρα μειώνουν τις εργοδοτικές εισφορές...

 Μας κοκορεύονται για το κούρεμα που πέτυχαν στο δημόσιο χρέος, όταν το μόνο που κούρεψαν είναι τα αποθεματικά των πανεπιστημίων, των νοσοκομείων και των ΔΕΚΟ...

 Μας πιπιλίζουν το μυαλό με παπαριές περί δημοκρατίας αλλά πορεύονται με τρόπο που θα ζήλευε οποιαδήποτε δικτατορία...



 Μήπως να πάψουμε να τους ακούμε πια;

 Μήπως να αρχίσουμε να εξετάζουμε την περίπτωση να μην καθόμαστε απλώς να τις τρώμε;

 Μήπως πρέπει, επί τέλους, να θυμηθούμε την αξιοπρέπειά μας;

 Μήπως επιβάλλεται να αντισταθούμε στο να μας πηδάνε ασάλιωτα και να τους δείξουμε πώς ο λαός και ξέρει και μπορεί να πηδάει τους τυράννους του;

 Μήπως έφτασε η ώρα να θυμηθούμε ότι 63 ολόκληρα χρόνια κρατάμε το όπλο παρά πόδα και κάποια στιγμή πρέπει να το χρησιμοποιήσουμε;

 Μήπως...;;;

cogito ergo