Ο πατριωτισμός του κεφαλαίου είναι η μιζέρια του λαού

Ο πατριωτισμός του κεφαλαίου είναι η μιζέρια του λαού 

Ο «πατριωτισμός» του Κεφαλαίου είναι η μιζέρια του λαού
Του Νικόλαου Μόττα.

 «Ποιος είναι λοιπόν πατριώτης; Αυτοί ή εμείς; 
Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να 
βρει κέρδη σ’ όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. 
Γι’ αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη 
των συνόρων και του κράτους. Ενώ εμείς, το μόνο πού 
διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. [...] 
Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; 
Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαια τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;»
 - Άρης Βελουχιώτης, Οκτώβρης 1944.

 Η πλουτοκρατία πάει στο Κατάρ. Όχι μόνη της ασφαλώς. Αλλά συνοδεύοντας τον πολιτικό υφιστάμενο της, τον πρωθυπουργό, στο ταξίδι του στη χώρα της Μέσης Ανατολής. «Στο Κατάρ θα βρίσκεται από σήμερα το απόγευμα ο πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς επικεφαλής κυβερνητικής αντιπροσωπείας και συνοδευόμενος από περίπου 40 έλληνες επιχειρηματίες» έγραψε το Πρώτο Θέμα (29/1). Ο ηγέτης, λοιπόν, της «μεγάλης ευρωπαϊκής παράταξης» πήρε αλα μπρατσέτα το «πατριωτικό κεφάλαιο» και κίνησαν προς άγραν επενδύσεων από τους ζάμπλουτους εμίρηδες σαουδάραβες. Στόχος η ανάπτυξη. Αφού, λοιπόν, (δι)έλυσε με τον πλέον... δημοκρατικό τρόπο (επιστράτευση) την απεργία στο μετρό, αφού ξαμόλησε τα ΜΑΤ ενάντια στους αγρότες, αφού έσφιξε ακόμη δυνατότερα τη θηλιά στο λαιμό του λαού, ο πρωθυπουργός ξεκίνησε για νέα «πατριωτική» αποστολή. Με στόχο, πάντα, την “ανάπτυξη”...


 Ανάμεσα στους ολιγάρχες που συνοδεύουν τον πρωθυπουργό στο Κατάρ είναι, ενδεικτικά, και οι κ.κ. Δημήτρης Κοπελούζος της Προμηθέας Gas, Νίκος Μάνεσης της Χαλυβουργίας Ελλάδος, ο εφοπλιστής Βαγ. Μαρινάκης, ο Κωνστ. Αγγελόπουλος της Χαλυβουργικής, ο ιδιοκτήτης της Lavipharm και επικεφαλής διεθνών σχέσεων του ΣΕΒ Θαν. Λαβίδας. Τα ονόματα των συνταξιδιωτών του κ.Σαμαρά – αυτών δηλαδή που θα συμμετέχουν στην προσπάθεια προσέλκυσης επενδύσεων – δίνουν μια σαφή εικόνα της «υγειούς επιχειρηματικότητας» την οποία οραματίζεται η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ. Πρόκειται ασφαλώς για την ίδια υγιή επιχειρηματικότητα που εξυμνούσε προ λίγων μηνών και η εφημερίδα “Αυγή”, παρουσιάζοντας ομιλία της κας. Μαριάννας Λάτση με θέμα την ανάγκη «συμβολής της νέας ελληνικής επιχειρηματικότητας στη διαμόρφωση μιας νέας εθνικής αυτοπεποίθησης» (12 Δεκ.2012). Είναι ενδιαφέρον, λοιπόν, να δούμε πόσο ταυτίζεται ο «πατριωτισμός» του μεγάλου Κεφαλαίου με τα συμφέροντα του λαού και προς όφελους ποιανού λειτουργεί η περιβόητη “ανάπτυξη”.

 Εκ των συνταξιδιωτών της πρωθυπουργικής επίσκεψης στο Κατάρ ο μεγαλοβιομήχανος Νίκος Μάνεσης, ιδιοκτήτης της “Χαλυβουργίας Ελλάδος ΑΕ”. Πρόκειται για τη γνωστή “Χαλυβουργία” της 9μηνης ηρωϊκής απεργίας των εργατών, των τρομοκρατικών και εκδικητικών απολύσεων, της επιθετικής εργοδοσίας που σε αγαστή συνεργασία με την τρικομματική κυβέρνηση επιχείρησε να καταστείλει τις απεργιακές κινητοποιήσεις του περασμένου έτους. Η επιχείρηση του Μάνεση (παρεπιπτόντως και μέλος του ΔΣ της Alpha Bank) κατέγραψε το 2010 πωλήσεις ύψους 272,3 εκατομμυρίων ευρώ, αυξημένες κατά 16,8% σε σχέση με τις αντίστοιχες του 2009. Το ενεργητικό της εταιρείας αυξήθηκε, μέσα σε 12 χρόνια, από το 1998 έως το 2010, κατά 415 εκατομ. ευρώ! Την ίδια στιγμή δε που ο ελληνικός λαός ματώνει κυριολεκτικά από την άγρια φοροεπιδρομή και τα βάρβαρα μέτρα λιτότητας, ο φορολογικός παράδεισος για τους μεγαλοεπιχειρηματίες ζεί και βασιλεύει: για το έτος 2012, ο μεγαλοβιομήχανος Ν. Μάνεσης δήλωσε συνολικό ατομικό εισόδημα... 30.714, 52 ευρώ! (περιοδ. Unfollow, τευχ. 13).

 Το έτερο μονοπώλιο της παραγωγής χάλυβα είναι η “Χαλυβουργική” της οικογένειας Αγγελόπουλου. Είναι η γνωστή οικογένεια μεγαλοεπιχειρηματιών που το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει ανακυρήξει, με διάφορους τίτλους κατά το πρόσφατο παρελθόν, «μεγάλους ευεργέτες». Πρόκειται για τη γνωστή τακτική όπου η φιλανθρωπία, ως άλλη «κολυμβήθρα του σιλωάμ», ξεπλένει υπερκέρδη, καπιταλιστική εκμετάλλευση, και τραπεζικούς λογαριασμούς δισεκατομμυρίων, βοηθώντας ταυτόχρονα τον “ευεργέτη” να εξασφαλίσει φορολογικές απαλλαγές. Το 2010 οι πωλήσεις της “Χαλυβουργικής” άγγιξαν τα 138,6 εκατομ. ευρώ, αυξημένες κατά 2,7% σε σχέση με το 2009. Ο δε συνολικός τζίρος της εταιρείας αυξήθηκε το 2011 – εν μέσω κρίσης – κατά 57 εκατομμύρια ευρώ. Αυτό που παρουσιάζει ενδιαφέρον είναι πως χτίστηκαν τα «πατριωτικά» υπερκέρδη της “Χαλυβουργικής” όλα αυτά τα χρόνια. «Σαράντα πέντε εργάτες άφησαν την τελευταία τους πνοή μέσα στη "Χαλυβουργική". Εκατοντάδες οι σακατεμένοι, αμέτρητα τα εργατικά ατυχήματα» γράφει ρεπορτάζ του “Ριζοσπάστη” τον Σεπτέμβρη του 1997 (28 Σεπτ. 1997). Εργάτες που δούλεψαν στη βιομηχανία των Αγγελόπουλων είχαν μιλήσει τότε για άθλιες συνθήκες εργασίας, για τη νομοθεσία περί εργατικών ατυχημάτων που “έβγαζε λάδι” τον εργοδότη και έριχνε το φταίξιμο στους χαλυβουργούς, για έλλειψη μέτρων ασφαλείας που καθιστούσαν σχεδόν βέβαιο τον τραυματισμό των εργαζομένων με την πρώτη απροσεξία. Όπως φαίνεται λοιπόν, ο πατριωτισμός των “ευεργετών” της “Χαλυβουργικής” κόστισε 45 νεκρούς εργάτες (έως το 1997), εκατοντάδες τραυματίες και τρείς γενιές σκληρής εκμετάλλευσης στα χυτήρια του χάλυβα.

 Άλλος συνταξιδιώτης του Αντώνη Σαμαρά είναι ο Δημήτρης Κοπελούζος, επικεφαλής του ομώνυμου επιχειρηματικού ομίλου και διευθύνων σύμβουλος της “Προμηθέας Gas”. Ο γνωστός μεγαλοεπιχειρηματίας έχει εδώ και πολύ καιρό εκδηλώσει ενδιαφέρον για συμμετοχή στην εκμετάλλευση πετρελαϊκών κοιτασμάτων και φυσικού αερίου, είναι συνέταιρος του ρωσικού κολοσσού Gazprom ενώ έχει δημιουργήσει από κοινού εταιρεία με τη ΔΕΗ με προσεδοφόρο αντικείμενο τα οικιακά φωτοβολταϊκά συστήματα. Ο μεγαλοεπιχειρηματίας – άλλοτε εκλεκτός “εταίρος” της κυβέρνησης Σημίτη – ήταν εκ των συνδαιτημόνων της συνάντησης που είχε η καγκελάριος Μέρκελ με εκπροσώπους του ανφάν γκατέ της ελληνικής πλουτοκρατίας στην Αθήνα τον περασμένο Νοέμβρη. Τώρα συνοδεύει τον πρωθυπουργό στο Κατάρ. Λογικό αν σκεφτούμε ότι ο Όμιλος Κοπελούζου παραμονεύει πίσω από κάθε ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, κατέχοντας ήδη το 5% του αεροδρομίου Ελ. Βενιζέλος, τη μαρίνα Ζέας, διεκδικώντας μερίδιο στην Αττική Οδό, στα Κρατικά Λαχεία και στη διαχείριση των απορριμάτων στην Αττική. Με λίγα λόγια μπίζνες παντού, χέρι σε κάθε αποκρατικοποίηση και αδιάκοπο κυνήγι του κέρδους. 

 Η πρωθυπουργική επίσκεψη στο Κατάρ δε θα μπορούσε να μην έχει άρωμα ΣΕΒ. Έτσι τον Α.Σαμαρά συνοδεύει και ο Θανάσης Λαβίδας, ιδιοκτήτης της φαρμακευτικής εταιρείας Lavipharm και επικεφαλής διεθνών σχέσεων του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων. Η Lavipharm, τα τελευταία δύο τουλάχιστον χρόνια, έχει προβεί σε μαζικές απολύσεις (το πρώτο μισό του 2011 είχε ήδη απολύσει 50 εργαζόμενους), καθιερώνοντας, με εκβιαστικό για τους εργαζόμενους τρόπο, την εκ περιτροπής εργασία. Και όλα αυτά στο όνομα της οικονομικής κρίσης. Αξιοσημείωτο παρ' όλα αυτά είναι ότι το 2009, δεύτερη χρονιά της παγκόσμιας καπιταλιστικής ύφεσης, η εταιρεία κατέγραψε αύξηση του μικτού κέρδους κατά 5,6% σε σχέση με το 2008, αυξάνοντας σε σημαντικό βαθμό τις πωλήσεις της. 

 Σε μια περίοδο όπου εργατικά κεκτημένα δεκαετιών τινάζονται στον αέρα, οι 100 μεγαλύτερες ελληνικές εταιρείες μειώνουν το εργατικό κόστος (πετώντας κυριολεκτικά στο δρόμο εργαζόμενους) ενισχύοντας την ανταγωνιστικότητα τους – κερδοφορούν εν μέσω κρίσης πατώντας πάνω στο πτώμα της κοινωνίας. Σε αυτό το πλαίσιο ο αντιλαϊκός, αντεργατικός ρόλος του ΣΕΒ είναι, λίγο έως πολύ, γνωστός: μείωση εργατικού κόστους, πετσόκομμα εργατικών δικαιωμάτων, ενταφιασμός συλλογικών συμβάσεων, εκ περιτροπής εργασία, ευνοϊκές ρυθμίσεις για αύξηση επενδύσεων και μεγιστοποίηση κερδοφορίας. Ο πρωθυπουργός, άλλωστε, είχε συναντηθεί προ λίγων ημερών με τον πρόεδρο Δ. Δασκαλόπουλο για να συντονίσουν το κοινό μέτωπο κυβέρνησης-τρόϊκα-κεφαλαίου κατά των εργαζομένων. Η αποστολή του ΣΕΒ στο Κατάρ είναι, λοιπόν, περισσότερο κι' απο προφανής: να βεβαιωθεί η ντόπια κεφαλαιοκρατική ελίτ ότι η όποια συμφωνία μεταξύ κυβέρνησης-εμίρηδων για επενδύσεις θα διασφαλίσει την απρόσκοπτη αύξηση των κερδών της.

 Ποιός είναι λοιπόν ο «πατριωτισμός» του Κεφαλαίου και της περιβόητης «υγιειούς επιχειρηματικότητας»; Ορισμένα στοιχεία μιλάνε από μόνα τους:

 − Κατά το 2011, μια χρονιά αιματηρών θυσιών για τα λαϊκά στρώμματα της χώρας μας, οι 500 πιο κερδοφόρες ελληνικές επιχειρήσεις παρουσίασαν αύξηση κερδών κατά 18,8%! (Έρευνα Statbank). Την ίδια ακριβώς στιγμή που η ανεργία κάλπαζε στα ύψη, ξεπερνώντας το 20% επί του πληθυσμού της χώρας, το μεγάλο κεφάλαιο έβγαινε κερδισμένο από την κρίση.

 − Οι οκτώ μεγαλύτερες τράπεζες της χώρας (Εθνική, Alpha, Eurobank, Πειραιώς, Marfin, Κύπρου, Εμπορική, ΑΤΕ) είχαν το Α' τρίμηνο του 2012 κέρδη (μόνο από τους τόκους) 721 εκατομ. ευρώ – δηλαδή 75% περισσότερο από τα έξοδα μισθοδοσίας και των οκτώ μαζί. Το ενεργητικό, δηλαδή τα περιουσιακά στοιχεία αυτών των 8 τραπεζών είναι σήμερα αυξημένο κατά 3,5% σε σχέση με το ενεργητικό τους πριν το ξέσπασμα της κρίσης. Την ίδια ώρα μειώνουν δραστικά προσωπικό (12%-15% το 2012) και αποδοχές για τους εργαζόμενους (Στοιχεία: Ελλην. Ένωση Τραπεζών & Οικονομ. Δελτία Τραπεζών, Α' Τρίμηνο 2012). Στο πρωθυπουργικό ταξίδι στο Κατάρ παίρνουν μέρος τραπεζίτες από την Εθνική, την Πειραιώς, την Alpha Bank αλλά και ο διευθύνων σύμβουλος της Eurobank (όμιλος Λάτση).

 − Το «πατριωτικό» εφοπλιστικό κεφάλαιο απολαμβάνει απίστευτες φοροαπαλλαγές (σχεδόν 60 συνολικά!) που πηγάζουν απ' το Νόμο 27/1975 “περί φορολογίας πλοίων”. Έτσι, ασχέτως των κερδών που αποκομίζει από τις μπιζνες του, ο έλληνας εφοπλιστής οφείλει να πληρώσει, ως φόρο, το ποσό των 5.300 δολαρίων! Ταυτόχρονα δε, η κρίση λειτουργεί προς όφελος τους αν κρίνουμε από τα χρήματα που δαπανούν για την αγορά νέων πλοίων: 2 δισεκατομ. δολάρια για την απόκτηση μεταχειρισμένων πλοίων κατά τους πρώτους επτά μήνες του 2012 (Ημεροδρομος, Ριζοσπάστης, 4 Οκτ. 2012). Εύλογη λοιπόν και η συμμετοχή στα πρωθυπουργικά ταξίδια στα εμιράτα, ελλήνων εφοπλιστών όπως ο Β. Μαρινάκης (τέως συνέταιρος του έτερου εφοπλιστή Γ. Αλαφούζου στον ΣΚΑΪ). 

 Αυτός είναι ο περιβόητος «πατριωτισμός» των κεφαλαιοκρατών, αυτών που – με την υποστήριξη της τρικομματικής κυβέρνησης (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) και την ένοχη σιωπή των υπόλοιπων αστικών και οπορτουνιστικών πολιτικών δυνάμεων – πλουτίζουν σε βάρος του λαού. Είναι «πατριωτισμός» κομμένος και ραμμένος στα κέρδη τους, αυτά που στον καπιταλισμό χτίζονται στις πλάτες των εργαζομένων. Είναι «πατριωτισμός α λα καρτ», καθώς είναι στο DNA του Κεφαλαίου να πηγαίνει εκεί όπου θα είναι σε θέση να εκμεταλλευτεί φτηνό εργατικό δυναμικό, να ισχυροποιήσει την εκμετάλλευση των εργαζομένων και να αποκομίσει όσο περισσότερο κέρδος γίνεται. 

 Σε αυτόν λοιπόν, τον κάλπικο «πατριωτισμό» είναι δεμένες χειροπόδαρα, τόσο η κυβέρνηση των τριών, όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση (ΣΥΡΙΖΑ), η οποία δε χάνει ευκαιρία τελευταία να δίνει τα διαπιστευτήρια της στο ντόπιο και ξένο Κεφάλαιο. Σε αυτήν την ανίερη, αντιλαϊκή συμμαχία η εργατική τάξη και οι σύμμαχοι της, τα χαμηλά λαϊκά στρώμματα, οφείλουν να αντιτάξουν τον δικό τους, πραγματικό πατριωτισμό: αυτόν της αλληλεγγύης και του ανειρήνευτου αγώνα για οριστική ρήξη με τα δεσμά της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. 


 (* Το άρθρο γράφτηκε στις 29/1/2013)
 Αναρτήθηκε από Αντωνης