Το κίνημα πρέπει να έχει και μορφές απειθαρχίας

Το κίνημα πρέπει να έχει και μορφές απειθαρχίας

-- Με αφορμή τις τελευταίες απεργίες. Πιστεύετε ότι υπάρχει μια έξαρση των λαϊκών κινητοποιήσεων ή είναι κάτι πρόσκαιρο;

-- Κινητοποιήσεις είχαμε και θα έχουμε και θα έχουν και τη μορφή έξαρσης. Γιατί, μην ξεχνάτε ότι τώρα θα ζήσει ο ελληνικός λαός τα μέτρα που πάρθηκαν πριν λίγους μήνες. Σήμερα π.χ. που θα πάμε να πάρουμε τις συντάξεις μας οι συνταξιούχοι του ΙΚΑ, φοβόμαστε να πάμε να δούμε στην τράπεζα τις συντάξεις. Ακόμα δεν έχουμε ζήσει τα μέτρα και δεν είναι προσωρινά.

Δεν μπορεί το κίνημα να αναπτύσσεται με εξάρσεις και υφέσεις. Και, βεβαίως, αυτό δε σημαίνει ότι θα γίνεται 1 - 2 χρόνια απεργία ή θα είναι 2 χρόνια κλειστοί οι δρόμοι. Κίνημα σημαίνει οργάνωση, σημαίνει διαμορφώνω ηγεσίες όχι για να με υποκαταστήσουν, ριζοσπαστικές. Δηλαδή, αλλάζει ο συσχετισμός δύναμης και υιοθέτηση μιας συγκροτημένης διαφορετικής πολιτικής από αυτή που ακολουθείται.

Αυτό το κίνημα πρέπει να έχει και μορφές - να σας το πω καθαρά - και απειθαρχίας. Δεν μπορεί να έρχονται να μας λένε, είναι νόμος. Μα αυτό το νόμο τον ψήφισε η Βουλή, τι νόμος δηλαδή; Προχτές δεν ήταν νόμος, έγινε νόμος και θα πειθαρχήσω; Αναγκαστικά και μορφές απειθαρχίας. Και αγωνιστικές μορφές δεν είναι μόνο κλείνω ένα δρόμο. Οι αγωνιστικές μορφές είναι αντίσταση παντού, οργανωμένη, μαζική για να έχει αποτελέσματα.

Π.χ. τι θα γίνει με τους φόρους που δεν μπορούμε να πληρώσουμε; Δε βάζουμε το ζήτημα έτσι για να λέμε κίνημα απειθαρχίας. Αλλά, αν δεν έχω να πληρώσω, τι θα κάνω; Υπήρχε ένας νόμος μέχρι τώρα, που έλεγε για ένα χρόνο δε γίνονται κατασχέσεις σπιτιών. Αυτή τη στιγμή συζητείται να καταργηθεί. Και έχουμε ελεγμένη πληροφορία ότι μια ιδιωτική τράπεζα μεγάλη, ετοιμάζεται να φτιάξει μια εταιρεία, η οποία θα παίρνει τα κατασχεμένα σπίτια και θα τα νοικιάζει - ενδεχομένως λίγο πιο φθηνά - στους ίδιους. Αφήστε που αυτή η στρατιά των ενοικιαστών θα είναι οι σύγχρονοι εξαγορασμένοι εργάτες, υπάλληλοι κ.λπ.

Αλληλεγγύη που να ενεργοποιεί

Οταν, λοιπόν, βρίσκεσαι σε αυτήν την κατάσταση, όταν η κρίση οξύνεται, ποιος θα την πληρώσει; Επομένως, πρέπει να προετοιμαστούμε για τέτοιες ενέργειες κι εδώ χρειάζεται και αλληλεγγύη. Μορφές κοινωνικής αλληλεγγύης που ενεργοποιούν. Οχι η αλληλεγγύη να περνάνε από τα σπίτια μας και να μας δίνουν ένα πακετάκι μακαρόνια. Καταλαβαίνω ότι γι' αυτόν που πεινάει και τα μακαρόνια είναι σημαντικό, αλλά δεν μπορεί να τραβήξει πάρα πολύ η βαλίτσα. Επομένως, ένα κίνημα θα αναπτύσσεται με πολυμορφία, θα αλλάζει τις μορφές πάλης, δεν μπορεί μια μορφή πάλης να εξαντλείται. Αυτό για μας έχει σημασία.

Εξάρσεις μπορεί να έχεις. Κι ύστερα από μια έξαρση να τρως μια κατραπακιά και να μη γίνεται τίποτα. Εδώ πια θέλει αντικειμενικά, υπάρχει η ανάγκη ριζικής ανατροπής. Και πρέπει αυτή να προετοιμαστεί, δεν γίνεται πατώντας κουμπιά. Σε αυτό το έδαφος, μπορεί οι εργαζόμενοι, προετοιμάζοντας μια τέτοια εξέλιξη, μπορεί πραγματικά να ασκήσουν πίεση και να αποσπάσουν και κάποιες παραχωρήσεις, έστω προσωρινά. Διαφορετικά...

Ας πούμε τώρα: Ο ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσε πρόταση για ημερήσια διάταξη στη Βουλή. Δηλαδή θα πάμε στη Βουλή - έχετε δει πώς έχει γίνει η Βουλή, η Βουλή της ατάκας, του επί προσωπικού. Φυσικά, εμείς θα πάμε και θα μιλήσουμε. Αλλά τι θα προσφέρει μια προ ημερήσιας διάταξης στη Βουλή;

Κι ένα τελευταίο. Θυμάστε τα προηγούμενα χρόνια που έλεγαν το εξής πράγμα: Ζητάτε πανεθνικοποίηση της αγροτικής πολιτικής; Επειδή λέγαμε κατάργηση των ποσοστώσεων κ.λπ., να καλλιεργήσουμε όλα τα προϊόντα που έχουμε ανάγκη, να σταματήσουμε τις εισαγωγές κ.λπ. Αυτό τι σήμαινε; Οτι θα εφαρμόσουν την Κοινή Αγροτική πολιτική διά πυρός και ροπάλου.