ΣΥΡΙΖΑ «Αναπτυξιακές» προτάσεις που θα συνυπέγραφε και ο ΣΕΒ

ΣΥΡΙΖΑ

«Αναπτυξιακές» προτάσεις που θα συνυπέγραφε και ο ΣΕΒ

Γρηγοριάδης Κώστας

Σκέψεις σχετικά με την «κινητοποίηση επενδυτικών πόρων», που θα μπορούσαν να «μεταστρέψουν» την ελληνική καπιταλιστική οικονομία σε τροχιά ανάπτυξης, διατυπώνει ο βουλευτής και ένας εκ των αρμοδίων για την οικονομική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Σταθάκης, σε πρόσφατο άρθρο του στην «Αυγή». Οι προτάσεις του θα μπορούσαν να συνοψιστούν στην εξής μία, που αποτελεί και στρατηγική αντίληψη του κόμματος αυτού για έξοδο απ' την κρίση, όχι όμως προς όφελος του λαού: Χρήμα και κίνητρα κάθε είδους στα μονοπώλια, για να επενδύσουν στην ελληνική καπιταλιστική οικονομία.

Μεταξύ άλλων προτείνει:

1.Παραμονή στην ΕΕ και στο ευρώ. Δηλαδή, αποδοχή όλης της αντιλαϊκής στρατηγικής και των κατευθύνσεων της ΕΕ, στη βάση των οποίων διαμορφώνεται η πολιτική των εθνικών κυβερνήσεων, προκειμένου να γίνουν πιο ανταγωνιστικά τα μονοπώλια, με το λαό στην πείνα. Ο ίδιος αναγνωρίζει ως δεδομένο ότι «η πολιτική στην ΕΕ» δε θα σημειώσει «ριζικές αναδιατάξεις», άρα δεδομένα τα μέτρα.

2.Σταθεροποίηση του προϋπολογισμού στο 41% - 43% του ΑΕΠ, με αναστολή των περαιτέρω περικοπών στις συνολικές δημόσιες δαπάνες - αναπτυξιακή μεταστροφή πολλών κατηγοριών δαπανών. Δηλαδή, διατήρηση των δαπανών στα επίπεδα που διαμόρφωσε ο σφαγιασμός τους. Αποτέλεσμα, το «μαχαίρι» σε μισθούς και συντάξεις, αλλά και στις παροχές Υγείας, Πρόνοιας, Παιδείας κ.ά., που ήταν ήδη πίσω απ' τις σύγχρονες ανάγκες του λαού. Αντί της κάλυψης οξυμένων αναγκών στους τομείς αυτούς, ο ΣΥΡΙΖΑ προκρίνει τη μεταστροφή δαπανών στην κατεύθυνση των θησαυροφυλακίων των καπιταλιστών.

Μάλιστα, η διατήρηση των δαπανών που αφορούν στο λαό στα σημερινά επίπεδα είναι το «καλό», το «αισιόδοξο» σενάριο, με δεδομένο ότι στο πλαίσιο του Δημοσιονομικού Συμφώνου η απόκλιση απ' τους στόχους που αφορούν σε έλλειμμα και χρέος ενεργοποιεί αυτόματα μηχανισμό λήψης πρόσθετων μέτρων.

Σε μια παράλληλη εξέλιξη, που επιβεβαιώνει ότι και οι δύο παραπάνω προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ κινούνται σε διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση απ' αυτήν που ορίζουν τα λαϊκά συμφέροντα, την περασμένη βδομάδα το Ευρωκοινοβούλιο - αυτό που ο ΣΥΡΙΖΑ αποθεώνει, αξιώνοντας διεύρυνση των αρμοδιοτήτων του στο όνομα της αντιμετώπισης του «δημοκρατικού ελλείμματος» της ευρωένωσης - ενέκρινε τη διεύρυνση των αρμοδιοτήτων της Κομισιόν έτσι που να μπορεί να ελέγχει τους προϋπολογισμούς των κρατών - μελών της Ευρωζώνης. Με την εφαρμογή της απόφασης, τα κράτη - μέλη θα πρέπει να υποβάλλουν τα σχέδια των εθνικών προϋπολογισμών τους στην Κομισιόν έως τις 15 Οκτώβρη κάθε έτους, πριν εγκριθούν από τα εθνικά Κοινοβούλια.

Αυτή θα τα αξιολογεί και θα ζητά τροποποιήσεις, εάν κρίνει ότι ο προϋπολογισμός ενός κράτους - μέλους δεν είναι σύμφωνος με τους κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας για μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος κάτω από το 3% του ΑΕΠ. Επίσης, προβλέπεται η αυξημένη επιτήρηση των χωρών που τελούν υπό καθεστώς μνημονιακού προγράμματος δανεισμού, όπως η Ελλάδα, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία.

Οι αποφάσεις του Ευρωκοινοβουλίου είναι συνέχεια της διαδικασίας για εμβάθυνση της«οικονομικής διακυβέρνησης» στην ΕΕ, μετά τη Σύνοδο Κορυφής του περασμένου Οκτώβρη, και των προτάσεων που κατέθεσε η Κομισιόν το Νοέμβρη του 2012. Η Σύνοδος του Οκτώβρη είχε αποφασίσει μόνιμα μνημόνια για όλες τις χώρες της ζώνης του ευρώ, σημειώνοντας στα συμπεράσματα: «Η ομαλή λειτουργία της ΟΝΕ απαιτεί ισχυρότερη και βιώσιμη οικονομική αύξηση, απασχόληση και κοινωνική συνοχή, καθώς και ενίσχυση του συντονισμού, της σύγκλισης και της επιβολής της οικονομικής πολιτικής. Εν προκειμένω, θα διερευνηθεί η ιδέα να συνάπτουν τα κράτη - μέλη της ζώνης του ευρώ ατομικές συμβατικές ρυθμίσεις με τα θεσμικά όργανα της ΕΕ ως προς τις μεταρρυθμίσεις τις οποίες δεσμεύονται να αναλάβουν και να υλοποιήσουν».

Στην ίδια Σύνοδο αποφασίστηκε ότι «η διακυβέρνηση εντός της ζώνης του ευρώ θα πρέπει να βελτιωθεί περαιτέρω (...) Τα συμμετέχοντα κράτη - μέλη θα πρέπει να διερευνήσουν τρόπους για να διασφαλισθεί ότι όλες οι σχεδιαζόμενες μείζονες μεταρρυθμίσεις πολιτικής θα συζητούνται εκ των προτέρων και θα συντονίζονται, κατά περίπτωση, εντός του πλαισίου της οικονομικής διακυβέρνησης της ΕΕ».

3.Σταθεροποίηση των μισθών. Δηλαδή, «πάγωμα» στα σημερινά εξευτελιστικά επίπεδα. Επίσης το «αισιόδοξο» σενάριο, με δεδομένο το διακηρυγμένο στόχο της ΕΕ για διαρκή προσαρμογή των μισθών στα όσα ισχύουν σε ανταγωνιστικές καπιταλιστικές οικονομίες. Η πρόσφατη δήλωση του γγ του υπουργείου Οικονομικών ότι ο κατώτατος μισθός στην Ελλάδα είναι υψηλός, έγινε προφανώς λαμβάνοντας υπόψη τους γενικότερους σχεδιασμούς στην ΕΕ. Σχεδόν ταυτόχρονα, στις 13 Φλεβάρη, ο επίτροπος Οικονομικών της Κομισιόν, Ολι Ρεν, δήλωνε απειλητικά: «Αναθεώρηση του συστήματος όσον αφορά τον ελάχιστο μισθό προβλέπεται για το 2014, με στόχο να βελτιωθεί και να γίνει πιο αποτελεσματικό όσον αφορά την αύξηση της απασχόλησης και τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας...».

Η ανταγωνιστικότητα της καπιταλιστικής οικονομίας, για την οποία άγχεται ιδιαιτέρως ο ΣΥΡΙΖΑ, απαιτεί μισθούς στα τάρταρα. Αλλά ακόμα και η θέση για «σταθεροποίηση», όπως λέει ο Γ. Σταθάκης, ως προϋπόθεση για την προσέλκυση επενδυτών, μακράν απέχει απ' τις δημαγωγικές πομφόλυγες του κόμματός του περί σταδιακής αποκατάστασης του κατώτερου μισθού στα προ μνημονίου επίπεδα.

4.Μία αναθεωρημένη δανειακή σύμβαση, η οποία θα προβλέπει και νέο «κούρεμα» του χρέους. Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει «κούρεμα» για να περισσεύουν χρήματα στον κρατικό κορβανά που τώρα διοχετεύονται στην εξυπηρέτηση του χρέους και τα στερούνται ντόπια και ξένα μονοπώλια. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αποκρύπτει ότι οι δανειακές συμβάσεις πάνε πακέτο με τα μνημόνια και ότι προϋπόθεση για την εκταμίευση των δανείων είναι η υλοποίηση όσων προβλέπονται στα μνημόνια. Προσπερνά την πικρή για το λαό εμπειρία του πρώτου «κουρέματος» του χρέους, που θα επαναληφθεί ακόμα πιο επώδυνη σε ένα νέο «κούρεμα». Αλλωστε, αυτό συνιστά καταστροφή κεφαλαίου που θα συμφωνηθεί μόνο στο βαθμό που οι «εταίροι» διασφαλίσουν ικανό αντιστάθμισμα, δηλαδή νέα αντιλαϊκά - αντεργατικά μέτρα, βάθεμα των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων, χέρι στις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας κ.ά.

5.Κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα που λειτουργεί επιτυχώς σήμερα, πρέπει να στηριχθεί, αναπτυξιακά εργαλεία που στηρίζουν τις εξαγωγικές επιχειρήσεις, την εγχώρια παραγωγή, την καινοτόμα επιχειρηματικότητα, τα πετυχημένα οικονομικά δίκτυα να ενισχυθούν με την άρση των θεσμικών εμποδίων και τη θετική αρωγή που θα τα ενισχύσει.

Πώς, όμως, «λειτουργούν επιτυχώς» οι καπιταλιστικές επιχειρήσεις; Η «επιτυχία» και η «υγεία» τους συνδέονται άρρηκτα με μισθούς πείνας και ισοπεδωμένα εργασιακά δικαιώματα, με προνόμια και επιδοτήσεις με ουρά. Για όλους αυτούς, τους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ κατατάσσει στους υγιείς επιχειρηματίες, καλλιεργώντας αυταπάτες για «καλό» και «κακό» κεφάλαιο, ο Γ. Σταθάκης υπόσχεται στήριξη και «άρση των θεσμικών εμποδίων». Δηλαδή, περισσότερο χρήμα και αποδοτικότερα εργαλεία για να κάνουν μπίζνες στα συντρίμμια των λαϊκών κατακτήσεων.

6.Νέες αναπτυξιακές δυνατότητες μέσα από συντεταγμένες παρεμβάσεις στους παραγωγικούς τομείς, στη γεωργία και τη μεταποίηση. Εντός, όμως, του πλαισίου της ΕΕ, η φτωχή αγροτιά διώκεται απ' τα χωράφια της, η γη συγκεντρώνεται στα χέρια των καπιταλιστών για μεγάλες εκμεταλλεύσεις. Αρα κι εδώ οι παρεμβάσεις που υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ αφορούν στην παραπέρα καπιταλιστικοποίηση της αγροτικής παραγωγής και στην ανάπτυξη κλάδων της μεταποίησης που έχουν άμεσο και εγγυημένο κέρδος για τους ιδιώτες επενδυτές.

7.Νέος κύκλος μεγάλων έργων υποδομής, π.χ. αναβάθμιση δικτύων ενέργειας, μεταφορών και επικοινωνιών, διακρατικές συμφωνίες για την επίτευξη συνεργασιών μεγάλης κλίμακας, έργα και επενδύσεις ενδιάμεσης κλίμακας, ικανά να κινητοποιήσουν ένα νέο κύμα ιδιωτικών επενδύσεων και επιχειρηματικών πρωτοβουλιών. Εργα, δηλαδή, με χρήμα απ' τον κρατικό κορβανά που τροφοδοτείται από την αφαίμαξη του λαού, τα οποία τα λυμαίνονται ντόπια και ξένα μονοπώλια, προκειμένου να αυγαταίνουν τα κέρδη τους.

8.Σημαντική ανάπτυξη της «κοινωνικής οικονομίας» ως τρίτου πεδίου συνεταιριστικής επιχειρηματικής δραστηριότητας. Εδώ ουσιαστικά ομολογείται η διαιώνιση της φτώχειας και με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αφού η «κοινωνική οικονομία» δεν είναι παρά ένα πολυεργαλείο της ΕΕ, του ΟΟΣΑ και άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών, μέσω του οποίου επιδιώκεται η συμφιλίωση του λαού με τη φτώχεια για την άμβλυνση της λαϊκής οργής, αλλά και η διευκόλυνση της άλωσης απ' τα μονοπώλια τομέων απ' τους οποίους το κράτος αποσύρεται, όπως η Πρόνοια. Εξάλλου, μόλις την περασμένη βδομάδα η Κομισιόν υπέδειξε στα κράτη - μέλη της ΕΕ ταχύτατα δράσεις ανάπτυξής της, προκειμένου να «κατευναστούν τα πλήθη» και να επιτευχθεί η «κοινωνική συνοχή» και η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας. Εθεσε, μάλιστα, το θέμα ως προϋπόθεση επίτευξης των στόχων της στρατηγικής «Ευρώπη 2020», που περιλαμβάνει μέτρα - κόλαφο για τους λαούς.

Με τέτοια «εργαλεία» ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να ανοίξει το δρόμο στην αστική τάξη για έξοδο απ' την κρίση και πέρασμα σε φάση ανάπτυξης με διασφαλισμένη κερδοφορία και ενισχυμένη ανταγωνιστικότητα. Σκόπιμα ταυτίζει την καπιταλιστική ανάπτυξη με τη λαϊκή ευημερία, για να έχει το λαό σύμμαχο και όχι απέναντι στις προσπάθειές του να ξελασπώσει τους αστούς. Αποκρύπτει συνειδητά ότι η ανάπτυξη, όταν έρθει, θα είναι αναιμική, ανίκανη να αποκαταστήσει την καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, κύρια εργατικής δύναμης, που θα έχει στο μεταξύ συντελεστεί.

Η ανεργία θα παραμείνει υψηλή και όσοι βρουν δουλειά θα είναι με όρους Μεσαίωνα, μέχρι να εκδηλωθεί νέα, πιο βαθιά κρίση. Ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης δε θα βγάλει το λαό σε ξέφωτο. Θα τον οδηγεί διαρκώς βαθύτερα στην ανέχεια. Διέξοδο προς όφελός του δίνει ένας άλλος δρόμος ανάπτυξης, που θα ικανοποιεί τις λαϊκές ανάγκες. Αυτός ο δρόμος βρίσκεται στον αντίποδα των προτάσεων του ΣΥΡΙΖΑ και των αστικών κομμάτων, προϋποθέτει αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία, μονομερή διαγραφή του χρέους και κοινωνικοποίηση των βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής.