Γιατί το κεφάλαιο χρειάζεται ανθρώπους σαν τον κ. Βορίδη;

Γιατί το κεφάλαιο χρειάζεται ανθρώπους σαν τον κ. Βορίδη; 
 902.gr

Του Μιλτιάδη Κόκκινου
Το τελευταίο διάστημα, με αφορμή την επιχείρηση «Νόμος και Τάξη» και την ωμή καταστολή των λαϊκών αγώνων, έχει ξεκινήσει μια συζήτηση, στην οποία πρωτοστατεί ο ΣΥΡΙΖΑ, η οποία αποδίδει τον αυταρχικό παροξυσμό της κυβέρνησης στο γεγονός ότι στα ηγετικά κλιμάκια της ΝΔ έχουν επικρατήσει «ακροδεξιοί», «νεοναζί», «γκεμπελίσκοι», όπως ο Βορίδης, ο Δένδιας, ο Κρανηδιώτης, ο Γεωργιάδης, ο Κεδίκογλου κ.ά.
Βεβαίως η ιστορία όλων αυτών -και ιδιαίτερα του κ. Βορίδη- είναι λίγο πολύ γνωστή, καθώς και η σχέση τους με ακροδεξιές οργανώσεις. Όμως το μεγάλο ερώτημα (που δε θέτει ο ΣΥΡΙΖΑ) δεν είναι μόνο «τι έκανε ο κ. Βορίδης στα νιάτα του» ή «γιατί είναι αυτοί στα ηγετικά κλιμάκια της ΝΔ και δεν είναι κάποιοι άλλοι, πιο μετριοπαθείς».
Το μεγάλο και βασικό ερώτημα είναι άλλο: Γιατί το σύστημα επιστρατεύει και βγάζει στην πρώτη γραμμή τέτοιους πολιτικούς;
Γιατί πολύ απλά, η σύγχρονη στρατηγική του κεφαλαίου, που συντρίβει κάθε εργατικό και λαϊκό δικαίωμα και πατάει επί πτωμάτων, για να εξασφαλίσει την κερδοφορία των καπιταλιστών και τη διαιώνιση του συστήματός τους, έχει ανάγκη από αστούς πολιτικούς, ακόμη πιο κυνικούς και χωρίς αναστολές, απέναντι στους εργατικούς-λαϊκούς αγώνες.

Και τέτοιοι βρίσκονται, όχι μόνο από την ακροδεξιά. Δηλαδή ο Λοβέρδος, που μιλούσε με τα καλύτερα λόγια για τη Χρυσή Αυγή, που ανήκει; Ο Καμίνης, που πρωτοστατεί για την απαγόρευση των διαδηλώσεων στο κέντρο της Αθήνας, τι είναι; Άρα λοιπόν το ζήτημα δεν είναι μόνο πόσο ακροδεξιός είναι κάποιος, αλλά ποιο σύστημα υπηρετεί και τι ανάγκες αυτό έχει. Και οι ανάγκες του συστήματος σήμερα επιβάλλουν τσάκισμα των δικαιωμάτων του λαού και όσων αντιδρούν.
Γιατί σήμερα, σε συνθήκες βαθιάς και παρατεταμένης κρίσης, το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του δε μπορούν να διαχειριστούν τα αδιέξοδα και τις αντιθέσεις του, με τον τρόπο που το έκανε στο παρελθόν. Δεν μπορούν να χρησιμοποιούν και το μαστίγιο και το καρότο, απέναντι στους εργαζόμενους και τις διεκδικήσεις τους, δεν μπορούν, όπως παλιότερα, να κάνουν παραχωρήσεις για να ξεγελάσουν το λαό και να διαμορφώσουν συμμαχίες. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι η πολιτική τους θα γεννήσει πιο δυναμικούς αγώνες, που -αργά ή γρήγορα- θα βρουν το σωστό δρόμο και στόχο, γι’ αυτό σπεύδουν να προλάβουν.
Είναι υποχρεωμένοι όλο και περισσότερο να καταφεύγουν στο μαστίγιο. Και να αναζητούν τους πιο ικανούς και κατάλληλους για να το κάνουν, όπως ο κ. Βορίδης. Αυτήν την πραγματικότητα κρύβει ο ΣΥΡΙΖΑ, για να καλλιεργεί την αυταπάτη ότι μπορεί να υπάρξει, με μια δική του κυβέρνηση, ένας μετριοπαθής και όχι αυταρχικός καπιταλισμός.
Υ.Γ. Η αναφορά στη «σταλινική παιδεία του Τσίπρα», η οποία φιγουράρει και ως τίτλος στη συνέντευξη του Βορίδη στο «ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ», ούτε τυχαία ήταν ούτε απόρροια άγνοιας ή ανικανότητας. Ο κ. Βορίδης γνωρίζει πολύ καλά ότι ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ ουδεμία σχέση έχουν ούτε με τον Στάλιν, ούτε με το Λένιν, ούτε με την ΕΣΣΔ, ούτε με τη σοσιαλιστική οικοδόμηση. Την απεχθάνονται όπως όλοι οι οπορτουνιστές και αρνητές του σοσιαλισμού. Το ξέρει αυτό ο κ. Βορίδης. Απλά, όταν στην κυβέρνηση μιλάνε για επιβολή του «Νόμος και Τάξη» και καταστολή των αγώνων, συνηθίζουν να λένε ΣΥΡΙΖΑ, αλλά να εννοούν και να δείχνουν ΚΚΕ. Γιατί ξέρουν ποιος είναι ο πραγματικός και στρατηγικός αντίπαλος τους και όχι μόνο ο εκλογικός.